Έπεσε ο Πέτρος, για να μάθη να είναι ταπεινός.

 Η άρνησις του Πέτρου μας δίνει ένα μάθημα. Μας διδάσκει πόσο ασθενής, αδύνατος και αμαρτωλός είνε ο άνθρωπος. Διότι βλέπουμε ένα κορυφαίο μαθητή να πέφτη. Τι ήταν ο Πέτρος; Κολοσσός πίστεως και αρετής. Και όμως τη νύχτα της Μεγάλης Πέμπτης τον βλέπουμε να αρνήται εμπρός σε μια υπηρέτρια το όνομα του Κυρίου. Έπεσε ο Πέτρος, για να μάθη να είναι ταπεινός. Έπεσε, για να μας διδάξη όλους πόσο πρέπει να προσέχουμε και να φοβούμεθα την αμαρτία. Είνε τόσο φοβερή η αμαρτία, ώστε στα δίχτυά της συλλαμβάνει και αποστόλους και προφήτας και αγίους και ασκητάς. Λοιπόν, Χριστιανέ· είσαι άγιος, έφθασες σε ύψη αρετής; Μην υπερηφανεύεσαι. Διότι ενδέχεται να πέσεις και εκείνος, που τώρα τον περιφρονείς ως αμαρτωλό, να γίνη άγιος και να καταλάβη την πρώτη θέση του παραδείσου.  

Επίσκοπος Αυγουστίνος Καντιώτης

Μιχάλης Αντωνιάδης

read more ►

Oρθόδοξος ναός βρίσκεται στην Αιθιοπία της Αφρικής και είναι μονολιθικός,

 Oρθόδοξος ναός βρίσκεται στην Αιθιοπία της Αφρικής και είναι μονολιθικός, δηλαδή σκαλιστός πάνω στο κόκκινο μασίφ ηφαιστειογενές έδαφος!! 

Μου φαίνεται αδιανόητο πώς γίνεται να φτιάξει κανείς ένα τόσο εντυπωσιακό μονοκόμματο πέτρινο γλυπτό πόσο μάλλον 700 χρόνια πριν!! 

Η Αιθιοπία είναι η δεύτερη χώρα του κόσμου (μετά τη Ρωσία) που έχει τόσο μεγάλο ορθόδοξο πληθυσμό (45 εκατομμύρια ορθόδοξους πιστούς!) 

Ο συγκεκριμένος ναός είναι αφιερωμένος στον Άγιο Γεώργιο και φτιάχτηκε τον 13ο αιώνα μΧ - θεωρείται το "όγδοο θαύμα του κόσμου"✝️✝️✝️

ΧΡΙΣΤΟΣ ΑΝΕΣΤΗ!!

Μιχάλης Αντωνιάδης

read more ►

Ορθη_Πίστη η ΟΡΘΟ_ΔΟΞΙΑ,

 Γι’ αυτό σάς λέγω: Θα φάμε πολύ ξύλο εμείς οι Ορθόδοξοι, οι οποίοι έχουμε την γνώμη ότι μπορούμε να φτιάχνουμε την πίστη με τον τρόπο τον δικό μας. 

Δεν είναι Χριστιανοί, λέγει, οι Καθολικοί; Δεν είναι Χριστιανοί οι άλλοι, οι Προτεστάνται; Δεν είναι Χριστιανοί οι άλλοι; Από πού και πού είναι Χριστιανοί; Εφόσον ο Χριστός τούς απορρίπτει, ποιος είσαι εσύ που τους δικαιώνεις; Ο Χριστός δεν τούς απορρίπτει; 

Ξέρεις ότι όλοι οι άλλοι, οι Αρμένιοι, οι άλλοι... ξέρω ‘γώ πώς τούς λένε... οι Αβησσυνοί, οι Κόπται, οι λοιποί, παίρνουνε φως από την χοάνη μέσα του κουβουκλίου ή φιλούνε το χέρι του Επισκόπου του δικού μας και το δίνουν στους δικούς τους; Το ξέρεις αυτό; 

Ξέρετε ότι οι παπικοί δεν παίρνουνε από το φως το δικό μας;

Ξέρετε ότι πέρυσι είχαμε μαζί με τους Παπικούς Πάσχα; Πούθε πήρανε φως; Πήγανε στην Αποκαθήλωση και ρίξανε θειάφι κι ανάψανε πάνω, και κάνει μπλε φυσαλίδες. Και πήρανε και κάνανε Ανάσταση. Εφόσον το φως της Αναστάσεως επάνω στον Πανάγιο Τάφο βγαίνει σαν μπλες φυσαλίδες, και το μαζεύει μ’ ένα μπαμπάκι και το συνενώνει έπειτα και γίνεται φως, το οποίο ούτε καίει χέρια, γένια, για πολλή ώρα.

Βλέπεις; Ο Χριστός λέει εδώ είναι. 

Πού πας, βρε Αρμένιε; Πού πας, βρε Καθολικέ; Πού πας, βρε Προτεστάντα; Αφού ο Χριστός είναι εδώ! 

Κι εξακολουθούν ακόμη, όχι μόνον να μην δέχονται, αλλά ει δυνατόν να την εξοντώσουνε την αδελφότητα από εκεί πέρα, του Παναγίου Τάφου. Πώς διατηρούνται οι άνθρωποι αυτοί εκεί; Είναι μόνιμο θαύμα!

Και λυπούμαι πάρα πολύ διότι σχεδόν κανένας Ορθόδοξος δεν προσεύχεται για την αδελφότητα του Παναγίου Τάφου! Ούτε για του Αγίου Όρους προσεύχεται, ούτε για την Σιναϊκή αδελφότητα!

Δημήτριος Παναγόπουλος Ιεροκήρυκας †

Μιχάλης Αντωνιάδης

Μιχάλης ΑντωνιάδηςΜιχάλης Αντωνιάδης

Μιχάλης Αντωνιάδης

read more ►

Ἀγγελικὸ ὕμνο "Χριστὸς Ἀνέστη ἐκ νεκρῶν",

 Ἔρχεται ἡ Ἀνάσταση καὶ πηγαίνουμε εἰς τὴν ἐκκλησία γιὰ νὰ ἀκούσουμε ἐκεῖνο τὸν Ἀγγελικὸ ὕμνο "Χριστὸς Ἀνέστη ἐκ νεκρῶν". Μαζεύεται αὐτὸς ὁ κόσμος ὁλόκληρος, χιλιάδες ὁ κόσμος καὶ γεμίζουν οἱ πλατεῖες τῶν Ἐκκλησιῶν. 

Πηγαίνουν γιὰ νὰ πάρουν τὸ Ἅγιο Φῶς. 

Γιὰ ποιό λόγο; 

Ἀπάντησις: γιὰ τὸ καλὸ τοῦ χρόνου.

Ἀκοῦνε ἐκεῖνο τὸ "Χριστὸς Ἀνέστη" καὶ φεύγουν ἀπὸ τὴν Ἐκκλησία.

- Ποὺ πηγαίνεις;

- Στὸ σπίτι μου..

- Καὶ τί κάνεις εἰς τὸ σπίτι;

- Τρῶμε...

- Τί τρῶς;

- Μαγειρίτσα...

- Καὶ ὁ Χριστὸς ἀνταλλάσσεται μὲ ἕνα πιάτο μαγειρίτσας; Τόση ἀγάπη ἔχεις εἰς τὸν Χριστόν;

- Τὸν Χριστὸ τὸν ἀγαπῶ!...

- Φωνάζει ὅμως ἐκεῖνος καὶ λέγει: "οὐ σωθήσεται πᾶς ὁ λέγων μοὶ Κύριε, Κύριε".  Ἔμεινες μέχρι τὸ τέλος τῆς Ἀναστάσιμης Θείας Λειτουργίας;

- Ὄχι...

- Ποὺ πηγαίνεις;

- Μὰ πηγαίνουν ὅλοι εἰς τὸ σπίτι καὶ ἐγὼ πρέπει νὰ πάω νὰ τοὺς σερβίρω...

- Δὲν ἔχουν χέρια νὰ σερβίρουν τὸν ἑαυτόν τους; Πρέπει νὰ πᾶς νὰ τοὺς ταΐσεις; 

Μεῖνε ἐσὺ παιδὶ μοῦ εἰς τὴν Ἐκκλησία καὶ μὴ φύγεις 

- Ὄχι, γίνεται καυγᾶς τρικούβερτος...

Αὐτὴ εἶναι ἡ θρησκεία μας, αὐτὴ εἶναι ἡ πίστη μας, αὐτὰ εἶναι ποὺ θέλει ὁ Θεός;

Ναὶ ἀδελφοί μου, εἴμεθα Χριστιανοὶ εἰς τὸ ὄνομα, ἀλλὰ δὲν εἴμεθα Χριστιανοὶ στὶς πράξεις μας.

 Άγιος  Σάββας Ἀχιλλέως

Μιχάλης Αντωνιάδης

read more ►

Για να σταθεί η κοινωνία, θέλει ΝΟΥ και ΝΟΜΙΣΜΑ,

 ΠΕΡΙ ΤΗΣ ΠΡΟΔΟΣΙΑΣ ΤΟΥ ΙΟΥΔΑ

  Η καλή έκβαση μιας κακής πράξης, δεν ωφελεί αυτόν που είχε κακή πρόθεση. Γι' αυτό η αξία της πράξης του Ιούδα να προδώσει τον Χριστό, δεν μπορεί να εκτιμηθεί από το αποτέλεσμα που αυτή είχε (την σωτηρία δηλ. όλου του ανθρωπίνου γένους), αλλά πρέπει να εκτιμηθεί σύμφωνα μ' αυτό που ήθελε ή που σκέφτηκε αυτός να κάνει. Ο σκοπός της προδοσίας του Ιούδα ήταν τα χρήματα, γιατί ήταν φιλάργυρος και όχι η δική του σωτηρία και η σωτηρία όλων των ανθρώπων.

(Αββάς Ιωσήφ)

     Είναι αρκετοί εκείνοι που επαινούν τον Ιούδα, υποστηρίζοντας ότι εξαιτίας του, δια της προδοσίας του Σταυρώθηκε ο Χριστός και οικονομήθηκε η σωτηρία όλων των ανθρώπων. Σ' αυτούς που υποστηρίζουν αυτά, ο Ιερός Χρυσόστομος τους απαντά και τους λέει: ''Ας προσέξουμε, διότι δεν είναι αθώος ο Ιούδας, επειδή έγινε αιτία του θανάτου του Κυρίου και δια αυτού εσώθη η οικουμένη, αλλά αντίθετα είναι μυρίων κολάσεων άξιος. Την σωτηρία μας δεν την εργάστηκε ο Ιούδας με την προδοσία του, αλλά ο Χριστός με την σοφία Του, που μπορεί να μετατρέπει τις πονηριές μας σε αγαθό''. Σχετικώς με το θέμα να αναφέρουμε ότι: α) ο σκοπός δεν αγιάζει τα μέσα και β) ο Χριστός δεν διέθεσε κανέναν για κανέναν, αλλά διετέθη ο Ίδιος για όλους. Δηλ. δεν διέθεσε κανέναν από εμάς για την σωτηρία των άλλων, αλλά διέθεσε Αυτός τον εαυτόν Του για όλους εμάς. Και μην πλανόμεθα, ότι είναι δυνατόν ο Κύριος να έγινε αφορμή για την απώλεια του Ιούδα, έχοντας ''ανάγκη'' την προδοσία του. Ο Θεός μέσα στην σοφία Του, είχε άπειρους τρόπους να οικονομήσει την σωτηρία των ανθρώπων...

ΑΛΛΑ ΤΗΝ ΛΥΣΗ..ΤΗΝ ΔΙΝΕΙ Ο ΚΟΜΠΟΣ.

     Όταν ένας ιατρός προλέγει τον θάνατο ενός ασθενούς, είναι υπεύθυνος θανάτου ο ιατρός και θα πεθάνει ο ασθενής, επειδή το προλέγει ο ιατρός ή διότι ο ασθενής όντας άρρωστος δεν έχει ελπίδα ζωής και θα πεθάνει; Ή όταν προγνωρίζει κάποιος και προλέγει π.χ. το έγκλημα ενός ανθρώπου, είναι υπεύθυνος ο προγνωρίζων ή ο μέλλων να διαπράξει το έγκλημα; Υπεύθυνος βέβαια είναι ο κακούργος και όχι ο προλέγων. Ακριβώς το ίδιο έκανε και ο Θεός στην περίπτωση του Ιούδα. Προείπε την προδοσία του Ιούδα, διότι σαν Θεός προείδε αυτή και υπεύθυνος για την προδοσία του Χριστού ήταν αποκλειστικά ο Ιούδας. Η Προφητεία δηλ. του Θεού, εξαρτάται από την προδοσία του Ιούδα και όχι η προδοσία του Ιούδα, από την Προφητεία του Θεού.  Λέει χαρακτηριατικά ο Ιερός Χρυσόστομος: Δεν προφητεύτηκε η προδοσία του Ιούδα, για να γίνει προδότης ο Ιούδας, αλλά επειδή επρόκειτο να γίνει προδότης, προφητεύτηκε η προδοσία του. 

Δημήτριος Πανάγοπουλος

Μιχάλης Αντωνιάδης

read more ►

Η στιγμή που η Παναγία συναντά την μάνα του Ιούδα είναι συγκλονιστική.

Η στιγμή που η Παναγία συναντά την μάνα του Ιούδα είναι συγκλονιστική.

Η μάνα Παναγία πενθεί για τον Θεάνθρωπο γιο της κι η μάνα του Ιούδα πενθεί για τον προδότη γιο της. Ο πόνος είναι ο ίδιος, είναι ο μεγάλος πόνος της μάνας που έχει χάσει το παιδί της, θρηνεί και σπαράζει για το σπλάχνο της.

Με αργό το βήμα η Παναγιά, με αμέτρητο τον πόνο, την νύχτα από τον Γολγοθά κατέβαινε με μόνο, τον Ιωάννη πλάι της μες στο σκοτάδι εκείνο και οι πέτρες ανατρίχιαζαν στον μυστικό της θρήνο.

Γύρω, τριγύρω σιγαλιά, βουβός είναι ο δρόμος, θαρρείς τον κόσμο νέκρωσε κάποιος μεγάλος τρόμος.

Και όσο βαδίζουν σαν σκιές στα άχαρα εκείνα μέρη, και μοιρολόγια η Παναγιά τα πιο όμορφα που ξέρει τα λέει και ο αντίλαλος από όπου και αν διαβαίνει κάθε λουλούδι τρυφερό που βρίσκεται μαραίνει.

Πώς να μην κλάψει που ‘γινε για αυτήν σκοτάδι η μέρα;

Κ’ αν είναι Αυτός θεάνθρωπος, εκείνη είναι μητέρα. Και να που ακόμη μια φωνή την ερημιά ταράζει. Αχ, τι φωνή λυπητερή. Ποιος και γιατί στενάζει;

Ποιος σαν Αυτή άλλος πονεί και μοιρολόγια λέγει, μη του παιδιού της το χαμό και άλλη μανούλα κλαίει;

Ναι, κάποια μάνα είναι αυτή, που μονάχη στην άκρη απαρηγόρητα θρηνεί και χύνει μαύρο δάκρυ

Και τούτη σαν τη Μαριάμ, τον γιό της έχει χάσει και δεν μπορεί τέτοιο κακό ποτέ να το ξεχάσει. Η Μαριάμ τον Ιησού τον είδε σταυρωμένο και τούτη είδε τον γιόκα της στο δέντρο κρεμασμένο. Και κλαίει, μα το κλάμα της δεν συγκινεί κανέναν, νιώθει όμως τον πόνο της η Παναγιά η Παρθένα, που την ακούει τραβά και πάει να την γνωρίσει λόγια αγάπης να της πεί, να την παρηγορήσει.

Με ένα γλυκό χαμόγελο συμπόνοια γεμάτο μάνα της κράζει, δύστυχη μη σέρνεται εδώ κάτω.

Δεν είσαι μόνη που έχασες το φώς των ματιών σου, είμαι κ’εγώ, μην δέρνεσαι ποιος ήταν πες μου ο γιός σου;

Και αυτή δειλά, σαν ένοχος της απαντά:

Αδελφή μου, Ιούδας ονομάζεται το σπλάχνο το παιδί μου. Μόνο μια μάνα μόνο αυτή, σε όλο τον κόσμο ξέρει ποιο κοφτερό νιώθει βαθιά στα σπλάχνα της μαχαίρι, Στους πέντε δρόμους ρίχτηκα, παιδί μου σαν ζητιάνα, Αχ κάλλιο να μην έσωνα Θεέ να γίνω μάνα

Η Παναγιά κατάλαβε, τον γιό της τον γνωρίζει μα σαν μητέρα του Χριστού, δεν φεύγει, δεν γογγύζει.

Τον δικό της τον καημό ξεχνά την ώρα εκείνη και για τη μάνα τώρα αυτή τα δάκρυά της χύνει

Σκύβει και την ασπάζεται, χαιδεύει τα μαλλιά της, και την κρατάει με στοργή πιστά στην αγκαλιά της

Της λέει λόγια της καρδιάς και την γλυκομερώνει, της δίνει θάρρος, δύναμη και απάνω την σηκώνει.

Έλα και μείνε σπίτι μου την νύχτα να περάσεις, εκεί και οι δυό τον πόνο μας, τον μητρικό να πούμε, το δάκρυ μας να σμίξουμε και να προσευχηθούμε. Η μια στης άλλης το πλευρό σκυφτές συλλογισμένες, οι δυό μανάδες περπατούν αδελφαγκαλιασμένες.

Ο Ιησούς που στον Γολγοθά κρεμάται έδωσε τέτοια εντολή:

Αλλήλους ν’ Αγαπάτε!

  Μιχάλης Αντωνιάδης

read more ►

"Και τι είναι αλήθεια;"... Μόνο γι' αυτή την ερώτηση,

 Μιχάλης Αντωνιάδης

Έχουμε λίγες ώρες  ακόμα ώς την Ανάσταση. 

Μέρες με αίμα, βασανιστήρια, χλευασμούς, μαστίγωση,  συκοφαντίες, τυφλό μίσος. 

Αρπαγμένοι απ' τον χιτώνα σου θα συρθούμε ξανά μαζί σου στα καλντερίμια, θα συρθούμε από δίκη σε ψευδοδίκη μιας καταδίκης από καιρό έτοιμης. Για μια ερώτηση πάλι:

"Και τι είναι αλήθεια;"...

Μόνο γι' αυτή την ερώτηση, Εσύ, κι εμείς, οι αιώνες όλοι, ζούμε και θα ζούμε τα πάνδεινα...

read more ►

Η Ανάσ+ταση, πλέον δεν αργεί…

 Καμμιά φορά κουράζομαι. Λέω «θα τα παρατήσω». Και αφήνω στην άκρη τον σταυρό μου και ξαποσταίνω λίγο.

Μετά πάλι δε μου πάει καρδιά. Σηκώνομαι, τον αγκαλιάζω και σέρνοντας τον, πηγαίνω στα μπροστά.

Κοιτάζω δίπλα μου και βλέπω τους αδελφούς… Και αυτοί, καθένας με τον δικό του τον σταυρό, παλεύει Γολγοθά να ανέβει.«Χωρίς σταυρό, δεν υπάρχει άνθρωπος». Χωρίς σταυρό όμως, δεν έχει και Ανάσταση.

Μεγάλο πράγμα πράμα το να ‘χει κανείς ελπίδα… Φτάσαμε κιόλας... Δόξα τω Θεώ. Ας μην αφήσουμε κάτω τους σταυρούς. Η Ανάσ+ταση, πλέον δεν αργεί…

 ΚΑΛΟ ΜΕΓΑΛΟ ΣΑΒΒΑΤΟ!!

Μιχάλης Αντωνιάδης

read more ►

Καλή Ανάταση,

 

read more ►

Μεγάλος σταυρός, μεγάλη Ανάσταση αδερφέ μου,

 Άνθρωπο χωρίς σταυρό δεν γνώρισα.

Άλλον με σταυρό μεγάλο και άλλον με σταυρό μικρό. 

Άλλον με σταυρό βαρύ και άλλον με ελαφρύτερο…

Κάποιοι τον κουβαλάν αγόγγυστα. 

Κάποιοι δακρύζουν στα κρυφά. 

Κάποιοι από τον δρόμο καμιά φορά κουράζονται και ξαποσταίνουν. 

Άλλοι τον κουβαλούν στους ώμους. 

Άλλοι στη πλάτη. 

Και άλλοι αγκαλιά. 

Σφιχτά. 

Σχεδόν ερωτικά…

Και κάποιοι άλλοι, τον σέρνουν τον σταυρό τους…

Πάντως όλοι κάτι κουβαλούν. 

Όλοι κάτι έχουν.

Το θέμα είναι να μην παραιτηθείς. 

Το θέμα είναι να μην πετάξεις κάτω τον σταυρό σου.

Να σε βρει το τέλος, το πέρασμα, 

και τα χέρια σου να κρατάνε ακόμα το σταυρό.

Τον σταυρό που σου έχει λάχει.

Αυτό είναι το θέμα.

Και αν καμιά φορά φτάνεις στο ‘’αμήν’’, σήκωνε ψηλά τα μάτια.

Μεγάλος σταυρός, μεγάλη Ανάσταση αδερφέ μου.

Μεγάλος σταυρός, μεγάλη Ανάσταση…

ΚΑΛΗ ΜΕΓΑΛΗ ΠΑΡΑΣΚΕΥΗ 

Μιχάλης Αντωνιάδης

read more ►