Αδελφέ, όταν ο αθλητής αγωνίζεται, κρατάει σφιχτό το στόμα του. Σφίγγε κι εσύ το στόμα σου, συγκρατώντας το από τα περιττά λόγια, και θα έχεις ψυχική ανάπαυση.
Όσιος Εφραίμ ο Σύρος.
ΚΑΛΗ ΣΑΣ ΗΜΕΡΑ!! Μιχάλης Αντωνιάδης
Εμφάνιση αναρτήσεων με ετικέτα Ψυχολογία. Εμφάνιση όλων των αναρτήσεων
Εμφάνιση αναρτήσεων με ετικέτα Ψυχολογία. Εμφάνιση όλων των αναρτήσεων
Γεια σου μαμά, είμαι η Βάνα,
7/10/25
"Αν κάποια μέρα εμφανίσω άνοια, θα ήθελα η οικογένειά μου να κρεμάσει αυτή τη λίστα επιθυμιών στον τοίχο του σπιτιού μου. Θέλω να θυμούνται αυτά τα πράγματα:
-Κάθε φορά που μπαίνεις στο δωμάτιο, να με χαιρετάς και να συστήνεσαι. «Γεια σου μαμά, είμαι η Βάνα».
Ποτέ μην ρωτήσεις: «Ξέρεις ποια είμαι;» – προκαλεί άγχος.
-Αν πάθω άνοια, θέλω οι φίλοι και η οικογένειά μου να αγκαλιάσουν τη δική μου πραγματικότητα.
-Αν πιστεύω ότι ο/η σύντροφός μου ζει ακόμη, ή αν νομίζω ότι πάμε για φαγητό στους γονείς μου, άφησέ με να το πιστεύω. Θα είμαι πιο ευτυχισμένη έτσι.
-Μην προσπαθήσεις να με διορθώσεις για το τι είναι "αληθινό". Το δικό μου "τώρα" είναι αλλού.
-Αν δεν σε αναγνωρίζω, μην το πάρεις προσωπικά. Ο χρόνος για μένα έχει γίνει μπλεγμένος.
-Αν δεν μπορώ να χρησιμοποιήσω πια μαχαιροπίρουνα, μην με ταΐσεις — δώσε μου φαγητό για τα δάχτυλα, ίσως καταφέρω ακόμα να φάω μόνη μου.
-Αν νιώθω θλίψη ή ανησυχία, πιάσε το χέρι μου και άκουσέ με. Μην μου πεις ότι «δεν υπάρχει λόγος».
-Μη μου φέρεσαι σαν να είμαι παιδί. Είμαι ενήλικας, και θέλω να μου μιλάς όπως σε έναν ενήλικα.
-Θέλω να συνεχίσω να απολαμβάνω όσα αγαπούσα. Βοήθησέ με να γυμναστώ, να διαβάσω ή να δω φίλους.
-Ζήτα μου να σου πω μια ιστορία από τα παλιά.
-Αν γίνομαι ανήσυχη ή επιθετική, προσπάθησε να καταλάβεις τι με ενοχλεί.
-Φέρσου μου όπως θα ήθελες να σου φερθούν αν ήσουν στη θέση μου.
-Να υπάρχουν πάντα σνακ στο σπίτι. Ακόμα και τώρα, αν δεν φάω, θυμώνω – πόσο μάλλον τότε που δεν θα μπορώ να σου το πω.
-Μην μιλάς για μένα σαν να μη βρίσκομαι στο δωμάτιο.
-Μην νιώθεις ενοχές αν δεν μπορείς να με φροντίζεις 24/7. Δεν φταις εσύ. Ζήτα βοήθεια ή βρες ένα καλό μέρος να μείνω.
-Αν μένω σε μονάδα φροντίδας, να έρχεσαι συχνά.
-Αν μπερδεύω ονόματα, γεγονότα ή τοποθεσίες, μην εκνευρίζεσαι. Πάρε μια βαθιά ανάσα. Δεν φταίω εγώ.
-Βάλε μου τη μουσική που αγαπώ, να την ακούω όσο συχνά γίνεται.
-Αν πιάνω αντικείμενα και τα κουβαλώ, βοήθησέ με να τα επιστρέψω στη θέση τους.
-Μη με αποκλείεις από γιορτές και οικογενειακές μαζώξεις.
-Θυμήσου ότι ακόμα μου αρέσουν οι αγκαλιές και τα φιλικά αγγίγματα.
Πάνω απ’ όλα, θυμήσου ότι είμαι ακόμα ο άνθρωπος που ήξερες και αγαπούσες.
Κανείς δεν καταλαβαίνει πραγματικά αυτή την ασθένεια, μέχρι να χτυπήσει τη δική του οικογένεια..
Ειρήνη Ρέρα,MSc Παιδοψυχολόγος - Dipl. Αθλητική Ψυχολόγος.
Μιχάλης Αντωνιάδης
Κανείς δεν είναι πιο μόνος από αυτόν που πονάει και δεν τον πιστεύει κανείς..
14/8/25
Βλέπω τέτοιες μέρες κάθε χρόνο, πολλούς να γράφουν στα σόσιαλ μίντια για όλους εκείνους που πηγαίνουν με τα γόνατα..στην ελπίδα..
Είναι εύκολο να γελάς με κάποιον πού σέρνεται στα γόνατα.
Είναι εύκολο να ρίχνεις ατάκες για «εκμετάλλευση» και «αφέλεια» πίνοντας το φρεντο σου στην ασφάλεια της βεράντας σου.
Είναι εύκολο, όταν δεν σε έχει ακουμπήσει η φωτιά.
Μα αν η ζωή σού είχε βάλει το μαχαίρι εκεί που πονάει πιο βαθιά,
αν είχες κοιτάξει στα μάτια γιατρού που σου λέει «δεν υπάρχει ελπίδα»,
αν είχες δει το παιδί σου να λιώνει μέρα με τη μέρα…
τότε θα καταλάβαινες.
Ο πόνος δεν έχει πανεπιστήμιο να τον σπουδάσεις..
Δεν τον μαθαίνεις σε σεμινάρια ούτε σε βιβλία.
Σου μπαίνει μέσα με βία και δεν φεύγει ποτέ.
Σου αλλάζει το πρόσωπο, σου λιώνει την περηφάνια, σε κάνει να παρακαλάς για Θαύματα — κι ας μην πίστευες ποτέ σε αυτά.
Κι αν χρειαστεί να σέρνεσαι στα γόνατα για πέντε χιλιόμετρα, το κάνεις.
Όχι γιατί πιστεύεις ότι η εικόνα είναι μαγικό κουμπί.
Αλλά γιατί δεν έχεις πια τίποτα άλλο.
Όσοι χλευάζουν, έχουν την πολυτέλεια να χλευάζουν.
Τους φύλαξε η ζωή, τους φύλαξαν τα γονίδιά τους, δεν τους έσφαξε η μοίρα,οχι ακόμα τουλάχιστον..
Και νομίζουν ότι αυτό είναι εξυπνάδα.
Μα υπάρχει μια μέρα που όλοι γινόμαστε ίσοι.
Η μέρα που ισως έρθει κι ο δικός τους Σταυρός.
Κι αν τότε θυμηθουν τα λόγια που έλεγαν για τα «κορόιδα»,
ισως να θυμηθουν και κάτι ακόμη:
κανείς δεν είναι πιο μόνος από αυτόν που πονάει και δεν τον πιστεύει κανείς..
ΚΑΛΗ ΣΑΣ ΗΜΕΡΑ!!
Μιχάλης Αντωνιάδης
Νέλσον Μαντέλα σπούδαζε νομική στο πανεπιστήμιο,
26/7/25
Όταν ο Νέλσον Μαντέλα σπούδαζε νομική στο πανεπιστήμιο,
ένας από τους καθηγητές του - ο κύριος Πέτρος, ένας λευκός άντρας τον μισούσε βαθιά. Μια μέρα, ο καθηγητής Peter έτρωγε μεσημεριανό στην καφετέρια του πανεπιστημίου
όταν ο Μαντέλα τον πλησίασε με το δίσκο του φαγητού και κάθισε δίπλα του. Ο καθηγητής Peter είπε, "Φαίνεται ότι δεν καταλαβαίνεις, Μαντέλα. Ένα γουρούνι και ένα πουλί δεν κάθονται μαζί για να φάνε. ” Ο Μαντέλα απάντησε ήρεμα, "Μην ανησυχείτε, καθηγητά. Θα πετάξω μακριά. ” Μετά μετακόμισε σε άλλο τραπέζι. Ανίκανος να αντέξει την απάντηση του Μαντέλα, ο καθηγητής αποφάσισε να πάρει εκδίκηση...
Την επόμενη μέρα στην τάξη, ο καθηγητής Peter έθεσε μια ερώτηση στον Mandela: "Κύριε Μαντέλα, αν περπατούσατε στο δρόμο και βρίσκατε ένα κουτί. Μέσα στο κουτί, υπάρχουν δύο τσάντες - η μία περιέχει χρήματα και η άλλη περιέχει σοφία. Εσύ ποιο θα διάλεγες; ”
Χωρίς δισταγμό, ο Μαντέλα απάντησε,
"Φυσικά, θα έπαιρνα την τσάντα με τα λεφτά. ”
Με ένα κοροϊδευτικό χαμόγελο, ο καθηγητής είπε,
"Αν ήμουν στη θέση σου, θα έπαιρνα το σάκο της σοφίας. ”
Ο Μαντέλα απάντησε ήρεμα, "Κάθε άνθρωπος παίρνει αυτό που του λείπει. ”
Εκείνη τη στιγμή, ο καθηγητής Peter ήταν γεμάτος οργή. Από πείσμα έγραψε «Ανόητος» στο εξεταστικό χαρτί του Μαντέλα και του το επέστρεψε. Ο Μαντέλα πήρε το χαρτί, παρέμεινε καθισμένος και προσπάθησε να παραμείνει ήρεμος. Μετά από λίγα λεπτά, σηκώθηκε, πήγε στον καθηγητή και είπε ευγενικά, "Καθηγητά Πέτρο, υπογράψατε το χαρτί με το όνομά σας, αλλά ξεχάσατε να μου δώσετε τον βαθμό μου. ”
Ηθικό δίδαγμα της Ιστορίας:
Ποτέ μην αφήνετε κανέναν να σας κλέψει την αυτοπεποίθηση ή την περηφάνια για την ταυτότητά σας, ακόμα και αν ο δάσκαλός σας έχει τους βαθμούς σας ή το αφεντικό σας που κρατάει τη δουλειά σας.
Η αυτοεκτίμηση σου είναι πιο πολύτιμη από οτιδήποτε άλλο.
Μιχάλης Αντωνιάδης
Ζητάω κάτι ανέξοδο, και νιώθουν ότι και εμείς έχουμε ανάγκη.
19/2/25
Άκουσα τη μαμά μου να ζητάει από τους γείτονες αλάτι.
Αλλά είχαμε αλάτι στο σπίτι. Τη ρώτησα γιατί ζήτησε από τους γείτονες αλάτι. «Επειδή οι γείτονές μας δεν έχουν πολλά χρήματα και συχνά μας ζητούν κάτι.
Κάθε τόσο τους ζητάω και κάτι μικρό και ανέξοδο, για να νιώθουν ότι και εμείς τα έχουμε ανάγκη.
Με αυτόν τον τρόπο θα αισθάνονται πιο άνετα και θα είναι πιο εύκολο για αυτούς να συνεχίσουν να μας ζητούν ό,τι χρειάζονται».
ΚΑΛΗ ΣΑΣ ΗΜΕΡΑ!!
Μιχάλης Αντωνιάδης
Σαν ζεστό ψωμί! Έτσι μυρίζουν οι καλοί άνθρωποι!
*Μου λείπει η μυρωδιά των καλών ανθρώπων...*
Θα με ρωτήσεις, ′′ - Μα πώς μυρίζουν οι καλοί άνθρωποι?". Και θα χαμογελάω. Δεν θα βιαστώ να σου απαντήσω για να μην εξορίσω τις στιγμές και τη γλύκα της ψυχής τους.
′′-Σαν ζεστό ψωμί! Έτσι μυρίζουν οι καλοί άνθρωποι! Σαν τα χεράκια της γιαγιάς όταν είσαι μικρή!
Σαν το πουλόβερ του παππού όταν σε αγκάλιαζε!
Σαν το χαμόγελο της μαμάς!
Σαν το γέλιο σου όταν ήσουν παιδί!".
Ναι, μου λείπουν εκείνες οι στιγμές που στην ψυχή μου δεν καταλάβαινα την έννοια του κακού. Δεν το καταλαβαίνω τώρα, αλλά τώρα δυστυχώς ξέρω ότι υπάρχει.
Μου λείπει η μυρωδιά των ζεστών χεριών...
Θα με ρωτήσεις: ′′ - Μα πώς μυρίζουν τα ζεστά χέρια?".
Θα κλάψω κι εγώ. Δεν θα βιαστώ να απαντήσω για να μην φύγει η ζέστη των δακρύων από το μάγουλο μου.
′′-Σαν παιδί! Σαν τη γιαγιά μου! Σαν τον μπαμπά μου! Σαν εκείνα τα μέρη όπου πάντα ένιωθα ασφαλής!". Και ακόμα νιώθω.
Αλλά κάποιοι έφυγαν."
Μου λείπει η μυρωδιά της αγάπης...
Θα με ρωτήσεις: ′′ Μα πως μυρίζει η αγάπη?". Και θα σου πω.... όπως όλα τα συναισθήματα, τα χαμόγελα, τα δάκρυα, η παιδική ηλικία θα χωρέσουν στα μάτια μου. Θα σε κοιτάζω, θα πάρω το χέρι σου χωρίς να πω τίποτα και θα το βάλω στον κόρφο μου. Στην καρδιά.
′′-Αυτό είναι! Μυρίζει σαν καρδιά βανίλιας! Καρδιά με γιασεμί! Μια καρδιά που τρέμει! Δεν μπορώ να περιγράψω τη μυρωδιά και τη γεύση της αγάπης. Για τον καθένα είναι διαφορετική!
Κλείσε τα μάτια σου και ασκήσου στην αίσθηση.
Νιώσε τον αέρα, τη χαρά, την καλοσύνη, την παιδική ηλικία. Κάθε ένα έχει μια συγκεκριμένη μυρωδιά. Θα την αναγνωρίσεις. Είναι με την καρδιά σου!"
Μιχάλης Αντωνιάδης
η ένδειξη σεβασμού αντικατροπτίζει και τον αυτοσεβασμό σου.
12/1/25
Το πώς εσύ ο ίδιος αντιλαμβάνεσαι τα πράγματα είναι θέμα οπτικής γωνίας το πώς όμως αντιμετωπίζεις τις διαφορετικές οπτικές γωνίες είναι θέμα κουλτούρας.
Οι άνθρωποι,
που δεν σέβονται,
είναι άνθρωποι φοβικοί,
ανασφαλείς,
με αγκυλώσεις και παρωπίδες
που δυσκολεύονται να συνυπάρξουν σε ένα κοινωνικό σύνολο ή σε μία ομάδα που περικλείει τόσο πολύ διαφορετικότητα. Το κυριότερο χαρακτηριστικό των ανθρώπων που δεν σέβονται είναι ότι πιστεύουν ότι μειώνοντας τον άλλον αποκτούν μεγαλύτερη υπόσταση οι ίδιοι, αυτό είναι ένα χαρακτηριστικό γνώρισμα των ανθρώπων που «φωνάζουν» ότι είναι σημαντικοι.
Δεν χρειάζεται να «φωνάζεις» το ποιός είσαι,
χρειάζεται απλά να πορεύεσαι με βάση τον σεβασμό καθώς η ένδειξη σεβασμού αντικατροπτίζει και τον αυτοσεβασμό σου.
https://www.peripsixisanalisi.gr/%CE%AC%CF%81%CE%B8%CF%81%CE%B1/i-kalliergeia-kai-i-axia-toy-ayto-seva/
Μόλις οπλιστείς με αξία και αυτοπεποίθηση, ευδοκιμείς,
19/12/24
Βιολιστής έπαιξε για 45 λεπτά σε μετρό της Νέας Υόρκης,το 2007
Μια χούφτα άνθρωποι σταμάτησαν, ένα ζευγάρι χειροκρότησαν και ο βιολιστής κατάφερε να συγκεντρώσει περίπου 30 δολάρια σε φιλοδωρήματα.
Κανείς δεν το ήξερε αυτό, αλλά ο βιολιστής ήταν ο J. Bell, ένας από τους καλύτερους μουσικούς στον κόσμο.
Σε εκείνο το μετρό, ο Joshua έπαιξε ένα από τα πιο περίπλοκα κομμάτια που γράφτηκαν ποτέ με βιολί αξίας 3,5 εκατομμυρίων δολαρίων.
Δύο μέρες πριν παίξει στο μετρό, ο J. Bell είχε παίξει το ίδιο μουσικό θέμα σε γεμάτο θέατρο στη Βοστώνη με εισιτήριο - κατά μέσο όρο - περίπου 100 δολάρια.
Το πείραμα απέδειξε ότι το ασυνήθιστο σε ένα συνηθισμένο περιβάλλον δεν λάμπει και τόσο συχνά παραβλέπεται και υποτιμάται.
Υπάρχουν παντού λαμπρά ταλαντούχοι άνθρωποι που δεν λαμβάνουν την αναγνώριση και την ανταμοιβή που τους αξίζει.
Αλλά μόλις οπλιστούν με αξία και αυτοπεποίθηση και απομακρυνθούν από ένα περιβάλλον που δεν τους εξυπηρετεί, ευδοκιμούν και μεγαλώνουν.
Γι’ αυτό πηγαίνετε εκεί που σας εκτιμούν και σας τιμούν.
Μιχάλης Αντωνιάδης
Tο χασμουρητό στην προσευχή είναι από τους δαίμονες,
26/10/24
_*ΓΙΑΤΙ ΧΑΣΜΟΥΡΙΕΜΑΙ ΟΤΑΝ ΠΡΟΣΕΥΧΟΜΑΙ;*_
*☦️Άγιος Νήφων Πατριάρχης Κωνσταντινούπολης.*
«Γνώρισα έναν άνθρωπο συνετό, που όταν κατάλαβε ότι το χασμουρητό στην προσευχή είναι από τους δαίμονες, πήρε απόφαση να μη χασμουρηθεί ποτέ πια.
Μόλις το αντιλήφθηκαν τα πονηρά δαιμόνια, σήκωσαν άγριο πόλεμο εναντίον του.
Όμως κι αυτός αμυνόταν μ’ εξυπνάδα και δεν έσκυβε το κεφάλι στο θέλημά τους.
Ε, τί να σου πω! Ήταν να γελάς με τους δαίμονες… Άλλος πήγαινε κι άλλος ερχόταν, πασχίζοντας με μύριους τρόπους να κάνουν τον άνθρωπο να χασμουρηθεί. Φούσκωναν, ξεφούσκωναν, ιδρωκοπούσαν, αλλά τίποτα!
Πώς να μη γελάσεις, αλήθεια, με την αδυναμία τους; Κάθε μέρα άλλαζαν βάρδια ίσαμε τριάντα δαίμονες!
Και κανείς τους δεν μπόρεσε να τον νικήσει».
Σημειώνει ο βιογράφος του: Αυτά ο δίκαιος τα παρουσίαζε σαν κατορθώματα κάποιου άλλου.
Εγώ όμως υποψιάζομαι πως αφορούσαν τον ίδιο, γιατί από τότε που γύρισε στο δρόμο του Θεού, κανείς δεν τον είδε να χασμουρηθεί ποτέ, αν και πολεμήθηκε σκληρά από τα πνεύματα της πονηρίας._
Μιχάλης Αντωνιάδης
Τα νιάτα δεν είναι περίοδος ζωής, είναι η κατάσταση του νου,
5/6/24
*Τα νιάτα δεν είναι περίοδος ζωής, είναι η κατάσταση του νου.*
Δεν είναι κόκκινα μάγουλα, κόκκινα χείλη και ευλύγιστα γόνατα.
Είναι η διάθεση της θέλησης, ιδιότητα της φαντασίας, η δύναμη των αισθημάτων.
Είναι η φρεσκάδα της βαθιάς πηγής της ζωής.
Είναι η νίκη ενάντια στην ατολμία, είναι και της επιθυμίας για περιπέτεια ενάντια στο πόθο για μια ήσυχη ζωή.
Αυτός ο πόθος υπάρχει συχνά σε έναν σαραντάρη.
Κανένας δεν γερνάει μόνο και μόνο επειδή ζει μερικά χρόνια.
*_Οι άνθρωποι γερνούν όταν λιποτακτούν από τα ιδανικά τους._*
Και τα ωραία ακόμη πρόσωπα, όταν δεν προσέξουν να μείνουν όσο γίνεται ηθικά αμόλυντα, στιγματίζονται συχνά από την αυθάδεια ή την αηδία.
Τα χρόνια μπορεί να ρυτιδώνουν το δέρμα,
αλλά όταν εγκαταλείψεις τον ενθουσιασμό, τότε ρυτιδώνεται το πνεύμα.
Η ανησυχία, η αμφιβολία, η έλλειψη εμπιστοσύνης στον εαυτό σου, ο φόβος και η απελπισία, αυτά τα μυσαρά μακρά χρόνια που γέρνουν το κεφάλι και κάνουν σκόνη το πνεύμα που γέρασε.
Και αν είναι κανείς εβδομήντα ή δεκάξι χρόνων, πάντα στην καρδιά του μπορεί να υπάρχει η αγάπη για το θαύμα, ο θαυμασμός για τα άστρα και τα πράγματα και για τις σκέψεις.
Η θέληση να αντιμετωπίσει κανείς τα γεγονότα, η αδιάκοπη παιδιάστικη όρεξη για κείνο που πρόκειται να ΄ρθει.
Έπειτα, *και η μεγάλη χαρά για το παιχνίδι ζωής.*
~__Είστε τόσο νέοι, όση είναι η πίστη σας στον ζωοπάροχο Θεό.
___Τόσο γέροι, όση είναι η αμφιβολία σας.__
_Τόσο νέοι, όση είναι εμπιστοσύνη στον Θεό που είναι χορηγός στις δυνάμεις Πνεύματος και σώματος
_Τόσο γέροι, όση είναι η απελπισία σας_.__
*Μέσα στο κέντρο της καρδιάς σας βρίσκεται ένας σταθμός ασυρμάτου*.
Όσα χρόνια αυτός παίρνει μηνύματα ομορφιάς, ελπίδας, χαράς, μεγαλείου, θάρρους και δύναμης από τη γη, από τους ανθρώπους και από το Θεό, τότε είστε πάντα νέος.
Όταν τα μηνύματα αυτά πάψουν να έρχονται, και το κέντρο της καρδιά σας έχει σκεπαστεί με τα χρόνια της απαισιοδοξίας και τον πάγο της αδιαφορίας και του κυνισμού, τότε πραγματικά μεγαλώσατε και γεράσατε.
Μιχάλης Αντωνιάδης
Δεν παλεύεται εύκολα αυτή η κρυφή πεισματάρα γνώση.
18/4/24
Κάτι πιο μέσα από αυτά που συνειδητοποιούμε και λογικά ξέρουμε, γνωρίζει καλύτερα, γνωρίζει αλλιώς εκείνο που μας συμβαίνει. Λέγεται υποσυνείδητο και από εκεί πηγάζουν άγχη και φόβοι. Καμιά φορά πηγάζει αισιοδοξία και αόριστη ευφορία κόντρα στα φανερά γεγονότα μας. Δεν παλεύεται εύκολα αυτή η κρυφή πεισματάρα γνώση. Δεν νικιέται ένα άγχος, ένας φόβος με τη λογική διότι άλλο το λογικό, άλλο το ψυχολογικό.
ΚΑΛΗ ΣΑΣ ΗΜΕΡΑ!!
Μιχάλης Αντωνιάδης
Γεννήθηκε, ω! του θαύματος, από δύο πατεράδες,
15/2/24
ΠΑΙΔΙΑ ΕΝΟΣ ΚΑΤΩΤΕΡΟΥ ΘΕΟΥ!!!
Το μωράκι αυτό φίλοι μου, γεννήθηκε καταδικασμένο να μην γνωρίσει ποτέ την μάνα που το γέννησε, ούτε βεβαίως και την μάνα που το υιοθέτησε.
Καταδικασμένο σε μία εκ προμελέτης και καλά σχεδιασμένης ορφάνια, που δεν προέκυψε ούτε από πόλεμο, ούτε από θεομηνία, ούτε από ατύχημα και αρρώστια. Καταδικασμένο να μην νιώσει ποτέ την αγάπη της, την στοργή της, την τρυφερότητα, την αγκαλιά, τα χάδια, τα φιλιά, την φροντίδα και την προστασία της.
Καταδικασμένο να μην ζήσει σε καμία φυσιολογική οικογένεια με ΜΑΝΑ και ΠΑΤΕΡΑ. Γεννήθηκε, ω! του θαύματος, από δύο πατεράδες! Γεννήθηκε καταδικασμένο να βλέπει τα υπόλοιπα παιδάκια με τις μανάδες τους και μονίμως να διερωτάται, κάθε μέρα, κάθε ώρα και κάθε λεπτό: "Πού είναι η δική μου μάνα...";;;
Κι αυτό για μια ολόκληρη ζωή και μέχρι του τέλους της!!!
Θα σέρνει και θα κουβαλά μέσα του ένα ανυπόφορο, ατελείωτο και δυσαναπλήρωτο απίστευτο κενό. Από την παιδικότητα του, την αθωότητά του, μέχρι την εφηβεία και την ενηλικίωσή του. Κι από την ενηλικίωση του μέχρι τα βαθιά του γεράματα και τον τάφο.
Ένα κενό που ποτέ, με τίποτα και με κανέναν δεν θα μπορεί να καλυφθεί. Ένα αβάσταχτο κενό, που ποτέ δεν ήταν επιλογή του, που ποτέ δεν ήταν έστω η "τιμωρία" του για καμία, απολύτως καμία, πράξη του.
Κανένας νόμος των ανθρώπων δεν μπορεί να καταργήσει κανέναν νόμο της φύσης και του Θεού. Η φύση δεν καταργείται. Δεν διατάσσεται! Κι όταν η φύση παραβιάζεται και βιάζεται τότε τιμωρεί. Και δυστυχώς, τιμωρεί σκληρά κι αλύπητα!
Και η ερώτηση φίλοι μου, προς τους πάσης φύσεως, προελεύσεως και κοπής δικαιωματιστές είναι η εξής:
Ποιών τα ανθρώπινα δικαιώματα υπερτερούν; Των δύο ομοφυλοφίλων ή του αθώου παιδιού;
(Ανώνυμος εκπαιδευτικός)
Εχει <ΡΟΛΟΙ> η καταΣτροφή.
Ούτε νέο είναι, ούτε "πρόοδος".
Η παράλογη ελευθεριότητα (πάντα υποστηριζόμενη από μεγάλα οικονομικά συμφέροντα) εμφανίζεται σε περιόδους παρακμής της Ιστορίας, παραμονές μεγάλων καταστροφών ή πολέμων και πάντα, μα πάντα, ακολουθείται από εξίσου ακραία αυστηροποίηση και θρησκοληψία, που επιβάλλουν εξελίξεις, ομάδες και πρόσωπα όπως ο Μεσαίωνας, η Ιερά Εξέταση ή ο Χίτλερ, μέχρι να μπορέσει η ανθρωπότητα να ξαναβρεί, αργά και οδυνηρά, την ισορροπία της.
Για να μη μιλήσω για παλαιότερες, βιβλικές αναφορές.
Δείτε το εξαιρετικό μιούζικαλ "Καμπαρέ" με την ανυπέρβλητη Λάϊζα Μινέλι. Μάς δείχνει βήμα-βήμα, πού οδηγούμαστε, μ' αυτό το "πολύχρωμο", "ξένοιαστο", "χαρούμενο" και "διασκεδαστικό" καμπαρέ που είναι και ο σημερινός μας κόσμος. Και μάλιστα, μάς το δείχνει ευθαρσώς, από την γκέι οπτική του.
Φωτογραφία από τη Γερμανία της Δημοκρατίας της Βαϊμάρης, παραμονές του Β'ΠΠ
Μιχάλης Αντωνιάδης,
Συνειδητοποίηση ή βράσιμο. Πρέπει να διαλέξουμε!
30/9/23
Μάνος Δανέζης: Με ρώτησαν πως θα μπορούσα να περιγράψω γενικότερα την κατάσταση που βρισκόμαστε οι περισσότεροι πολίτες σήμερα.
Απάντησα χωρίς δισταγμό : «Σαν τα βατραχάκια που δεν ξέρουν ότι τα βράζουν», αναφερόμενος σε μια ενδιαφέρουσα ιστορία του Γάλλου συγγραφέα και φιλόσοφου Olivier Clerc στην οποία έχω αναφερθεί και πολύ παλαιότερα όταν μου είχε ξανατεθεί ένα ανάλογο ερώτημα.
Την ιστοριούλα αυτή σκέφτηκα να ξαναμοιραστώ μαζί σας
«Το βατραχάκι που δεν ήξερε ότι θα βραζόταν».
Φανταστείτε μια κατσαρόλα γεμάτη κρύο νερό, μέσα στο οποίο κολυμπά ανέμελα, ένα βατραχάκι.
Κάτω από την κατσαρόλα, ανάβεται μια μικρή φωτιά και το νερό, αρχίζει να ζεσταίνεται πολύ σιγά. Το νερό, σιγά - σιγά γινεται χλιαρό και το βατραχάκι, βρίσκοντάς το μάλλον ευχάριστο, συνεχίζει να κολυμπά χαρούμενο.
Η θερμοκρασία του νερού, συνεχίζει να ανεβαίνει.
Το νερό γίνεται πιο ζεστό, από ότι το βατραχάκι θα θεωρούσε ευχάριστο, αισθανόταν λίγο κουρασμένο, αλλά παρ όλα ταύτα δεν αισθάνεται κανέναν φόβο.
Τέλος το νερό γίνεται πραγματικά πολύ ζεστό και το βατραχάκι αρχίζει να αισθάνεται δυσάρεστα, αλλά είναι εξουθενωμένο. Για αυτόν τον λόγο, υπέμενε και δεν αντιδρούσε.
Η θερμοκρασία συνεχίζει να ανεβαίνει, έως ότου, το βατραχάκι κατέληξε να βράσει και ως εκ τούτου, να πεθάνει.
Εάν έριχνες το ίδιο βατραχάκι κατ ’ ευθείαν σε νερό θερμοκρασίας 50 βαθμών, με μια εκτίναξη των ποδιών του, θα είχε πηδήξει αμέσως έξω από την κατσαρόλα.
Αυτό, αποδεικνύει, ότι όταν μια αλλαγή γίνει με έναν τρόπο επαρκώς αργό, διαφεύγει της συνείδησης και στην πλειονότητα των περιπτώσεων, δεν προκαλεί καμία αντίδραση, καμιά αντίσταση, καμία επανάσταση. Εάν παρατηρούσαμε αυτό που συμβαίνει στην κοινωνία μας εδώ και λίγες δεκαετίες, θα μπορούσαμε να διακρίνουμε ότι υφιστάμεθα μια αργή αλλά σταδιακή εξαφάνιση των πανανθρώπινων αξιών μας και των ιδανικών μας. Δεν το καταλαβαίνουμε όμως γιατί γίνεται αργά και σιγά για να το συνηθίζουμε.
Όταν για πρώτη φορά άκουσα αυτή την ιστορία, σκεφτόμουν το αύριο… τώρα, κατάλαβα ότι αναφέρετε στο σήμερα!!!
Συνειδητοποίηση ή βράσιμο. Πρέπει να διαλέξουμε!
Λοιπόν, αν δεν είμαστε σαν το βατραχάκι, μισοβρασμένοι, ας κάνουμε μια γερή εκτίναξη με τα πόδια, πριν είναι πολύ αργά!!!
Να Συμβάλεις ΣΤΟ ΣΩΣΤΟ ΔΡΟΜΟ,
11/9/23
Δεν θα Σωσεις Εσυ τον Κοσμο, θα Συμβάλεις ΣΤΟ ΣΩΣΤΟ ΔΡΟΜΟ,
Εκείνο που με τρομάζει πιο πολύ στη ζωή μου είναι ο εαυτός μου. Ενώ δείχνω στα όρια της διαφήμισης τον ανθρωπισμό μου κρίνοντας αβίαστα κάθε δυσάρεστο και απεχθές περιστατικό που συμβαίνει στην κοινωνία , την διπλανή μου και την μακρινή μου, την ίδια ώρα δεν γνωρίζω αν ο γείτονάς μου έχει να φάει, εάν ο γείτονάς μου έχει ανάγκη από λίγη συντροφιά, εάν ο γείτονάς μου έχει ανάγκη να μιλήσει σε κάποιον.
Όμως εγώ δείχνω την ανθρωπιά μου κατηγορώντας θεούς και δαίμονες για τα άσχημα που συμβαίνουν στον κόσμο, καθισμένος άνετα στην καρέκλα του γραφείου μου, μπροστά σε έναν υπολογιστή, φυλακισμένος στην επανάσταση του μυαλού μου.
Πώς θα γλυτώσω από τον δυνάστη και χλευαστή εαυτό μου ;
-Αυτό με τρομάζει... ΑΜΗΝ!!
-Να αγαπάς την ευθύνη.. Αυτός δεν έχει.. Μέτρο και υποφέρει
Είναι βασική ανάγκη του ανθρώπου η αγκαλιά,
14/8/23
Ίσως γιατί όταν είμαστε έμβρυο ακόμα, νιώθουμε τη ζεστασιά ενός αγαπημένου σώματος να μας κρατά με ασφάλεια μέσα του. Και μπορεί να είναι το παιδί που πάντα κουβαλάμε στριμωγμένο σε μια γωνιά, εκείνο που την αναζητά, τη λαχταρά και τη διεκδικεί.
«Η πιο μικρή απόσταση στη γη είναι δυο άνθρωποι αγκαλιασμένοι», λέει ο Ποταμίτης κι αυτήν την απόσταση μόνο η αγκαλιά της αγάπης μπορεί να την καλύψει.
Είναι υπέροχη η αίσθηση να ακουμπάει η καρδιά σου πάνω σε μια άλλη καρδιά. Θαρρείς και με τον τρόπο αυτό γίνεται ο καλύτερος συγχρονισμός της αγάπης. Δυο ενωμένες καρδιές αφήνονται και παραδίνονται η μια στα χέρια της άλλης, για να νιώσουν μαζί το χτυποκάρδι και να κουρνιάσουν μέσα στο συναίσθημα που κουβαλούν.
Η αγκαλιά της αγάπης δίνεται αυθόρμητα κι όχι προγραμματισμένα. Δεν έχει ανάγκη από καμιά πρόφαση για να υπάρξει.
Δίνεται σφιχτά κι όχι χλιαρά. Καθημερινά κι όχι μόνο στην ανάγκη. Χαρίζεται χωρίς όρους και χωρίς όρια. Γιατί μόνο έτσι αντέχει να δοθεί.
Είναι η αγκαλιά που νομίζεις πως κολλάει όλα τα σπασμένα κομμάτια μέσα σου, κάθε φορά που αφήνεσαι πάνω στον αγαπημένο ώμο. Κι έρχεται να γίνει βάλσαμο και ανάσα και χαμόγελο.
Η αγκαλιά της αγάπης σε ταξιδεύει μακριά από εκείνα που σε έχουν κουράσει. Απομακρύνει τις σκέψεις που θορυβούν μέσα στο μυαλό σου, έστω για μια μικρή στιγμή αιωνιότητας. Κι αφήνει την καρδιά σου να ξαποστάσει από εκείνα που την έχουν πονέσει. Νιώθεις σφιχτά τα χέρια του άλλου γύρω σου κι ο κόσμος σου γίνεται όμορφος μέσα στη μυρωδιά του.
ΘΑ ΔΑΚΡΥΣΕΤΕ: Ζήτησαν από έναν ηλικιωμένο να μιλήσει για την γυναίκα του… Η απάντηση που έδωσε, πάγωσε όσους τον άκουσαν!!!
Η αγκαλιά είναι η αυθόρμητη πράξη αγάπης.
Δεν τη ζητιανεύεις, αλλά ούτε και την απαρνιέσαι. Και θα τη συναντήσεις παρά μόνο εκεί που η αγάπη έχει βρει τη θέση της μέσα στις καρδιές.
Δε θα τη βρεις στα γρήγορα κρεβάτια, στις διαλυμένες σχέσεις, στα μέτρια συναισθήματα.
Δε θα τη βρεις ανάμεσα στους ανθρώπους που νιώθουν μέσα της συναισθηματικά εγκλωβισμένοι.
Δε θα τη βρεις στα αδιάφορα βλέμματα και στα στημένα χαμόγελα.
Γιατί στις περιπτώσεις αυτές είναι μεγάλη η απόσταση που χωρίζει τις καρδιές. Δεν έχει καμιά σημασία αν δε θέλουν πια ή αν δεν μπορούν να έρθουν πιο κοντά. Αυτό που έχει σημασία είναι ότι δυο άνθρωποι επιτρέπουν στη συναισθηματική απόσταση να κρατήσει την καρδιά τους μέσα στο ασφυχτικό δίχτυ μιας κρύας μοναξιάς.
Η αγκαλιά είναι ό,τι πιο όμορφο, τρυφερό και αυτονόητο ενώνει τους ανθρώπους.
Είναι χαμόγελο. Είναι δύναμη. Μέσα της νιώθεις την ασφάλεια που σου δίνει ο χτύπος μιας άλλης καρδιάς και γεμάτος από τη μυρωδιά του έρωτά της.
Μέσα της κρύβεται η αγάπη. Κι όταν τη βρεις, αγκάλιασέ τη δυνατά και σκόρπισέ τη σπάταλα!
Της Γεωργίας Ανδριώτου.
Η αγάπη κρύβεται στην αγκαλιά
Αναδημοσίευση Από ΑΝΑΠΝΟΕΣ
Για να με γνωρίσεις, ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΣΕ ΕΓΚΡΙΝΩ,
5/8/23
Ταπεινότητα δεν σημαίνει να έχεις μικρή ιδέα για τον εαυτό σου, αλλά να ασχολείσαι με αυτόν λιγότερο,
«Ταπεινότητα δεν σημαίνει να έχεις μικρή ιδέα για τον εαυτό σου, αλλά να ασχολείσαι με τον εαυτό σου λιγότερο» – Σιντ Μπανκς,
Υπό αυτή την έννοια, η ταπεινότητα ισοδυναμεί με την ανθρώπινη κατάσταση.
Δεν έχει καμία σχέση με την υψηλή ή χαμηλή αυτοεκτίμηση, αλλά με την αναγνώριση του γεγονότος ότι είμαστε ένα από τα έξι δισεκατομμύρια κύματα στον ωκεανό της ζωής και ότι κανείς μας δεν είναι περισσότερο ή λιγότερο σημαντικός από τους άλλους.
Χωρίς να χρειάζεται να κάνω οτιδήποτε γι’ αυτό, ο ήλιος ανατέλλει το πρωί και το βράδυ βγαίνουν τα άστρα. Προτού ακόμα σηκωθώ από το κρεβάτι, η Γη έχει εκτελέσει το ένα τρίτο της περιστροφής της γύρω από τον άξονά της και έξι δισεκατομμύρια άνθρωποι έχουν κάνει ό,τι καλύτερο μπορούν για να γίνουν πιο ευτυχισμένοι και να μετριάσουν τον πόνο τους.
Και αφού δεν είμαι εγώ υπεύθυνος, μπορώ να χαλαρώσω και να απολαύσω τη ζωή. Δεν δειλιάζω συνειδητοποιώντας ότι είμαι αδύναμος – ή ακόμα και απόλυτα ανίσχυρος – μπροστά στις δυνάμεις που είναι πολύ ανώτερες από τις δικές μου, αλλά, αντίθετα, νιώθω ελεύθερος. Ελεύθερος να απολαμβάνω τη ζωή όταν τα πράγματα εξελίσσονται σύμφωνα με τις επιθυμίες μου, αλλά και να επιδεικνύω στωικότητα και αξιοπρέπεια όταν καλούμαι να διαχειριστώ δυσκολίες.
Ελεύθερος να αγαπώ και να βοηθώ τους ανθρώπους όταν συμπεριφέρονται όπως θα ήθελα, αλλά και να εξακολουθώ να τους αγαπώ και να τους βοηθώ όταν η συμπεριφορά τους δεν είναι η επιθυμητή.
Ελεύθερος να δημιουργήσω τη ζωή των ονείρων μου όταν τα πράγματα φαίνονται εύκολα, αλλά και ελεύθερος να συνεχίσω να κινούμαι προς αυτή την κατεύθυνση ή να παραιτηθώ και να χαράξω νέα πορεία όταν τα πράγματα φαίνονται δύσκολα.
Τελικά, αυτό μου φαίνεται ότι είναι στον πυρήνα κάθε επιθυμίας μας: η ελευθερία να απολαμβάνουμε τη ζωή μας και να συνεισφέρουμε στο Όλον, τόσο στα εύκολα όσο και στα δύσκολα, με όποιο τρόπο μπορούμε και για όσο καιρό βρισκόμαστε εδώ.
Το πώς θα καταλήξουν τα πράγματα δεν είναι στο χέρι μας. Ποτέ δεν ήταν στο χέρι μας. Αν όμως βάλουμε κι εμείς το λιθαράκι μας και παίξουμε τον ρόλο μας, είναι απίστευτο πόσο μακριά μπορούμε να πάμε.
Πηγή: Απόσπασμα από το βιβλίο του
Michael Neill «Η Επανάσταση αρχίζει μέσα μας» από τις εκδόσεις Διόπτρα
Αναδημοσίευση Από, Σχέσεις και Συναισθήματα.com
Άραγε η Αλήθεια, Μαθαίνετε;
17/7/18
Πόση αλήθεια αντέχουμε στη ζωή μας;
Ο άνθρωπος περπατούσε σ’ εκείνα τα σοκάκια της επαρχιακής πόλης.
Είχε χρόνο και γι’ αυτό κοντοστεκόταν για λίγο μπροστά σε κάθε βιτρίνα, σε κάθε κατάστημα, σε κάθε πλατεία.
📷Κοιτώντας τις "αλήθειες" από το χείλος του γκρεμού
Στρίβοντας σε μια γωνία βρέθηκε άξαφνα μπροστά σε ένα ταπεινό κατάστημα που η ταμπέλα του ήταν λευκή. Περίεργος, πλησίασε στη βιτρίνα και κόλλησε το πρόσωπο του στο κρύσταλλο για να καταφέρει να δεί μέσα στο σκοτάδι…
Το μόνο που φαινόταν ήταν ένα αναλόγιο μ’ ένα χειρόγραφο καρτελάκι που έγραφε:
Το μαγαζί της αλήθειας
Ο άνθρωπος έμεινε έκπληκτος. Σκέφτηκε, ότι αν και διέθετε ανεπτυγμένη φαντασία, του ήταν αδύνατον να φανταστεί τί μπορεί να πουλούσαν.
Μπήκε.
Πλησίασε την κοπέλα που στεκόταν στον πρώτο πάγκο και τη ρώτησε:
“Συγνώμη. Αυτό είναι το μαγαζί της αλήθειας;”
“Μάλιστα κύριε. Τί λογής αλήθεια θέλετε; Αλήθεια μερική, αλήθεια σχετική, αλήθεια στατιστική, πλήρη αλήθεια;”
Ώστε, λοιπόν, πουλούσαν αλήθεια. Ποτέ δεν είχε φανταστεί οτι ήταν δυνατόν κάτι τέτοιο. Να πηγαίνεις σ’ ένα μέρος και να παίρνεις την αλήθεια, ήταν υπέροχο.
📷Θέλουμε την "μερική", "σχετική", "στατιστική", ή "πλήρη" αλήθεια;
“Θέλω πλήρη αλήθεια” αποκρίθηκε ο άνθρωπος χωρίς ταλάντευση.
“Είμαι τόσο απαυδισμένος από τα ψέματα και τις πλαστογραφίες” σκέφτηκε “Δε θέλω άλλες γενικεύσεις, ούτε δικαιολογίες, δε θέλω απάτες, ούτε κοροϊδίες.”
“Απόλυτη αλήθεια” διόρθωσε
📷“Μάλιστα κύριε. Ακολουθήστε με.”
Η κοπέλα συνόδευσε τον πελάτη σ’ ένα άλλο μέρος του καταστήματος και δείχνοντας έναν πωλητή με αυστηρό ύφος, είπε:
“Ο κύριος θα σας εξυπηρετήσει.”
Ο πωλητής πλησίασε και περίμενε τον πελάτη να μιλήσει.
“Ήρθα να αγοράσω την απόλυτη αλήθεια.”
“Αχα. Συγνώμη, γνωρίζετε την τιμή;”
“Όχι. Πόσο κοστίζει;” αποκρίθηκε τυπικά. Στην πραγματικότητα ήξερε οτι θα πλήρωνε όσο όσο για να έχει όλη την αλήθεια.
“Για όλη την αλήθεια”, είπε ο πωλητής “το αντίτιμο είναι οτι ποτέ πιά δε θα έχετε την ησυχία σας.”
Ένα ρίγος διέτρεξε τη ράχη του ανθρώπου. Ποτέ δεν είχε φανταστεί ότι το κόστος θα ήταν τόσο υψηλό.
“Ε..ευχαριστώ… Συγνώμη…” ψέλλισε.
Έκανε μεταβολή και βγήκε από το κατάστημα κοιτώντας το έδαφος.
Ένιωσε λίγο θλιμμένος όταν κατάλαβε ότι δεν ήταν ακόμα προετοιμασμένος για την απόλυτη αλήθεια, ότι ακόμα χρειαζόταν ορισμένα ψέματα για να βρίσκει ανάπαυση, ορισμένους μύθους και εξιδανικεύσεις για να καταφεύγει, ότι ήθελε κάποιες δικαιολογίες για να μην αντιμετωπίζει τον ίδιο του τον εαυτό…
“Ίσως αργότερα…” σκέφτηκε.
Χόρχε Μπουκάι, Εκδόσεις OPERA “Να σου πω μια ιστορία” Πηγή
Αναδημοσίευση Απο Ανθολόγιο
Φόβοι των νέων μπαμπάδων,
29/6/16
Μην Ανησυχείς για Τίποτα, Όλα τα Έχει κανονίσει ο Θεός,
Οι 6 μεγάλοι φόβοι των νέων μπαμπάδων,
Από: Ελένη Χαδιαράκου
Το σοκ για έναν άντρα όταν γίνεται πατέρας είναι μεγάλο. Τι φοβούνται τελικά στην πατρότητα;
Οι άντρες είναι ιδιαίτερα ευαίσθητοι στις ριζικές αλλαγές της πατρότητας, όχι μόνο επειδή χάνουν την ελευθερία τους ή την ηρεμία τους, αλλά και επειδή νιώθουν υπεύθυνοι και συχνά αδύναμοι μπροστά στις υποχρεώσεις που φέρνει το παιδί. Αυτοί είναι οι πιο συνηθισμένοι φόβοι τους.
1. Θα έχω αρκετά χρήματα;
Οι άντρες από τη φύση τους είναι περισσότερο πρακτικοί παρά συναισθηματικοί. Είναι απολύτως φυσιολογικό λοιπόν να αγχώνονται για το αν μπορούν να εξασφαλίσουν στα παιδιά τους μια άνετη ζωή. Ο συγκεκριμένος φόβος είναι βαθιά ριζωμένος στον πολιτισμό μας, μιας και η κοινωνία εξακολουθεί ακόμα και στις μέρες μας να θεωρεί τον πατέρα βασικό «χορηγό» της οικογένειας. Οφείλει να δείχνει δύναμη με τρόπους που δεν είχε καν σκεφτεί πριν. Να παρέχει υποστήριξη οικονομική, ιδιαίτερα αν η σύντροφός του δεν εργάζεται.
2. Θα συνδεθώ με το μωρό μου;
Είναι άραγε η αγάπη ενός πατέρα για το μωρό του δεδομένη και προκύπτει από την πρώτη κιόλας στιγμή που το αντικρίζει ή μήπως το ένστικτο της πατρότητας διαφέρει από άντρα σε άντρα; Στα συγκεκριμένα ερωτήματα έρχεται να δώσει λύση η επιστήμη. Σύμφωνα με την Τόνι Ζίγκλερ, ερευνήτρια του Αμερικανικού Εθνικού Κέντρου Έρευνας στα θηλαστικά, όταν ο πατέρας μυρίζει το μωρό του, συντελείται στο σώμα του μια σειρά ορμονικών αλλαγών που μπορούν να τον κάνουν να θέλει να συνδεθεί περισσότερο με το μωρό. Όταν μάλιστα τα επίπεδα τεστοστερόνης ανεβαίνουν, ο πατέρας είναι πλέον έτοιμος να υπερασπιστεί την οικογένειά του. Χάρη στην τεστοστερόνη του λοιπόν προσφέρει στο βρέφος την αγάπη του, αλλά και προστασία αν χρειαστεί. Συχνά, ο άντρας αρχίζει να νιώθει πατέρας από την περίοδο της κύησης. Κάθε μέρα βιώνει και αυτός το θαύμα της ζωής, χαϊδεύει τη φουσκωμένη κοιλίτσα, μιλάει στο μωρό του, χαίρεται όταν εκείνο απαντάει με ένα σκίρτημα και δεν βλέπει την ώρα και τη στιγμή να το πάρει στην αγκαλιά του. Όλη αυτή η διαδικασία του είναι εξαιρετικά ευχάριστη και τον δένει με το παιδί του χωρίς ο ίδιος να το προσπαθεί. Επίσης, η συγκλονιστική στιγμή του τοκετού, στην οποία όλο και περισσότεροι μπαμπάδες επιθυμούν να παρευρίσκονται, αποδεδειγμένα πλέον, δένει τον μπαμπά τόσο με τη σύντροφό του όσο και με το παιδί του.
3. Θα ζήσω να χαρώ το παιδί μου;
Όταν είσαι μέρος μιας νέας ζωής, δεν μπορείς να αποφύγεις τις σκέψεις για το θάνατο -είναι κάτι πολύ σύνηθες σε τέτοιες περιπτώσεις. Και μόνο η σκέψη πως ένα νέο μέλος πιο νέο έρχεται να σε «αντικαταστήσει» είναι τρομακτική, όμως απολύτως φυσιολογική και ευτυχώς… περαστική. Απλώς κάθε πατέρας, αντί να ταλαιπωρείται από απαισιόδοξες σκέψεις, πιο ωφέλιμο είναι να μάθει να απολαμβάνει και να εκτιμάει το αγαθό της ζωής, να προσέχει την υγεία του και να αποφεύγει τις καταχρήσεις (κάπνισμα, αλκοόλ, επικίνδυνη οδήγηση), έτσι ώστε να μπορεί να προσφέρει στο παιδί του και στην οικογένειά του γενικότερα τις ανεκτίμητες υπηρεσίες του για όσο το δυνατόν περισσότερα χρόνια.
4. Θα με αγαπάει το ίδιο η σύντροφός μου;
Πολλοί άντρες φοβούνται ότι από τη στιγμή που θα γεννηθεί το μωρό η σύντροφός τους θα τους αποκλείσει από αυτήν τη στοργική σχέση. Αυτός ο φόβος είναι πράγματι υπαρκτός. Σε πολλές οικογένειες μετά τον τοκετό η μαμά είναι αυτή που καθορίζει την επαφή του συντρόφου της με το μωρό, και μόνο όταν αυτή το κρίνει σκόπιμο. Καθώς το μωρό μεγαλώνει, ο πατέρας μπορεί να νιώθει όλο και περισσότερο αυτό το αίσθημα αποκλεισμού και παραμέλησης. Το ενδιαφέρον της συντρόφου μετατοπίζεται σχεδόν αποκλειστικά στο μωρό, ενώ παράλληλα όλοι (συγγενείς, φίλοι) ασχολούνται με εκείνη και το μωρό. Ενδιαφέρονται για την υγεία της, τη συναισθηματική και την ψυχική της κατάσταση, της κάνουν χιλιάδες ερωτήσεις και προσφέρονται να την εξυπηρετήσουν, να τη φροντίσουν. Κανείς δεν μοιάζει να πιστεύει ότι κι ο πατέρας έχει επίσης ανάγκη από ενδιαφέρον και φροντίδα. Αντίθετα, όλοι περιμένουν από εκείνον να φροντίζει και να στηρίζει τη γυναίκα του και να βάζει τις δικές του ανάγκες στην άκρη. Ο πατέρας θα πρέπει σιγά σιγά να προσαρμοστεί και να αποδεχτεί το πέρασμα από τη δυάδα (το ζευγάρι) στην τριάδα (την οικογένεια). Να δεχτεί ότι δεν θα είναι το αποκλειστικό αντικείμενο ενδιαφέροντος και φροντίδας της συντρόφου του. Για να μη δεχτεί πλήγμα η σχέση του ζευγαριού, θα πρέπει και οι δύο ακόμα και από τη φάση της εγκυμοσύνης να υποσχεθούν πως θα φροντίσουν την επικοινωνία τους, θα προστατεύσουν τη σχέση τους και θα φέρουν στον κόσμο ένα μωρό που θα τους ενώσει και δεν θα αναδείξει τις πιθανές δυσκολίες του γάμου τους. Γι' αυτό πάντα τονίζεται πως το ζευγάρι πρέπει πρώτα να δημιουργήσει μια υγιή σχέση και μετά να προβεί στην απόκτηση παιδιού. Ένα μωρό δυστυχώς δεν λύνει τα προβλήματα σε μια σχέση, αντίθετα τα μεγεθύνει.
5. Θα γίνω σαν τον πατέρα μου;
Η σχέση του μελλοντικού πατέρα με τους γονείς του και ιδιαίτερα με τον δικό του πατέρα είναι κάτι που μπορεί να τον απασχολήσει την περίοδο αυτή. Με την απόκτηση ενός παιδιού ο γιος γίνεται ο ίδιος πατέρας και είναι αναπόφευκτα τα ερωτήματα του τύπου «θα μπορέσω να γίνω ένας καλός πατέρας όπως ο δικός μου;» ή «θα καταφέρω να αποφύγω τα λάθη του;». Η αγωνία, το άγχος αλλά ακόμα και η «ζήλια» είναι πολύ συνηθισμένα την περίοδο αυτή. Πρόκειται για κάτι φυσιολογικό που παρατηρείται σε μεγαλύτερο ή σε μικρότερο βαθμό σε όλους. Η πατρότητα φέρνει τον νέο μπαμπά πιο κοντά στους δικούς του γονείς και κυρίως στον δικό του πατέρα. Με την πατρότητα οι σχέσεις εξομαλύνονται, συσφίγγονται, τυχόν λάθη του παρελθόντος δικαιολογούνται πλέον, συναισθήματα που δεν είχαν εκφραστεί απελευθερώνονται και η ευρύτερη οικογένεια συνήθως αποκτά νέο δέσιμο. Κάποιοι μάλιστα στην προσπάθειά τους να έχουν καλύτερη σχέση με το παιδί τους μπαίνουν στη διαδικασία να βελτιώσουν πρώτα τη σχέση με τον δικό τους πατέρα. Αυτή η διαδικασία έχει έντονο το στοιχείο της προόδου. Ο νέος μπαμπάς θέλει να μάθει περισσότερα στο παιδί του από όσα θεωρεί ότι διδάχτηκε ο ίδιος από τον δικό του, να είναι κοντά στο παιδί του, να το καταλάβει, να του παρασταθεί και να το συντρέξει περισσότερο απ' ό,τι έκανε ο δικός του μπαμπάς. Η σχέση του με τον δικό του πατέρα καθορίζει σε μεγάλο βαθμό τη σχέση του με το μικρό της τρίτης στη σειρά γενιάς. Συχνά, οι νέοι μπαμπάδες, στην προσπάθειά τους να τα καταφέρουν με το παιδί τους και να αποφύγουν τα λάθη του παρελθόντος, φορτίζονται με άγχος και αγωνία. Αυτό που συμβουλεύουν οι ψυχολόγοι ωστόσο είναι ψυχραιμία. Όσο κι αν η σχέση μας με τους γονείς μας επηρεάζει τη σχέση που θα διαμορφώσουμε με τα παιδιά μας, η επιρροή που ασκούμε εμείς ως γονείς είναι τεράστια. Έρευνες μάλιστα μας διαβεβαιώνουν ότι άντρες των οποίων οι μπαμπάδες ήταν απόμακροι ή αδιάφοροι, έδωσαν στα παιδιά τους ό,τι έλειψε σε εκείνους, διαμόρφωσαν πολύ καλές σχέσεις μαζί τους και τους παρείχαν τα απαραίτητα σε κοινωνικό, συναισθηματικό, ακόμη και μορφωτικό επίπεδο.
6. Θα κάνουμε σεξ ποτέ ξανά;
Η αλήθεια είναι πως όταν το μωρό έρχεται το σεξ εξασθενεί. Εκείνη λέει πως είναι μονίμως κουρασμένη -και δεν λέει ψέματα-, ενώ το στρες και το άγχος έρχονται σε πρώτο πλάνο. Ωστόσο, αν η σχέση έχει γερές βάσεις και στηρίζεται σε κατανόηση και όχι σε ανταγωνισμούς το σεξ επανέρχεται σε σύντομο χρονικό διάστημα. Και οι δύο είναι απαραίτητο να δείξουν υπομονή και να φανούν ελαστικοί με το χρόνο και τα γεγονότα. Χρειάζεται χρόνος για να προσαρμοστούν και οι δύο στους νέους ρόλους τους και να ενσωματωθούν και οι τρεις πια σε μια υγιή οικογένεια, όπου οι δύο, γονείς πλέον, θα βρίσκουν το χρόνο να εκφράσουν ο ένας στον άλλον τον έρωτα και την αγάπη τους. Αρκεί να το θέλουν και οι δύο. Πέρα λοιπόν από τους όποιους φόβους που μπορεί να αντιμετωπίζει κάθε μπαμπάς, αυτό που θα πρέπει να θυμάται είναι πως η πατρότητα δεν είναι μόνο βιολογική, οικονομική, κοινωνική, ψυχολογική, συναισθηματική ή νομικά αναγνωρίσιμη. Είναι και το δικαίωμα του παιδιού να κατέχει ο πατέρας του μια ξεχωριστή θέση στη ζωή αλλά και στην καρδιά του.
Με τη συνεργασία της Αναστασίας Φρόντζου-Χρηστίδη (ψυχολόγος-ειδική σύμβουλος σχέσεων παιδιού & οικογένειας).
Aναδημοσιευση από Imommy
100 λόγοι για να είσαι αισιόδοξος,
1/5/16
Από τον Γιώργο Ματσάγγο ,
1. Πρώτον και κυριότερο δεν είσαι 100 ετών. Αλλά και να 'σαι, γεια στα μουλάρια σου, πάλι αισιόδοξος θα 'σαι - αν και πουρό. Τα χρόνια και τα κιλά δεν είναι δανεικά. Δικά σου είναι και να τα χαίρεσαι!
2. Δεν είσαι λαθρομετανάστης! Ή μήπως είσαι; Θαύμα! Θα βρεις ευκολότερα δουλειά από τον μέσο -πτυχιούχο- Έλληνα.
3. Δεν είσαι Έλληνας! Στην απίθανη περίπτωση που τελικά είσαι, θα γνωρίσεις τις ομορφιές της ελληνικής εξοχής και τα αγέρωχα βουνά της πατρίδας μας - που δεν είναι μόνο οι κάμποι. Θα πάρεις τα όρη και τις ραχούλες!
4. Δεν έχεις συνουσιαστεί με την μισή Αθήνα; Βάλε για βουλευτής!
5. Δεν είσαι περίπτερο στο Σύνταγμα για να ζεις με το φόβο του μαρμάρου που προσγειώνεται στην κεφάλα σου! Είσαι περίπτερο; Ακόμη καλύτερα. Θα γνωρίσεις από κοντά τους γνωστούς-άγνωστους.
6. Δεν έκανες καμιά εμπρηστική δήλωση τελευταία! Την έκανες; Μπράβο σου! Το ξύλο βγήκε απ' τον Παράδεισο!
7. Δεν είσαι πεζοδρόμιο. Ακόμη όμως κι αν είσαι, ποιος στη χάρη σου! Πατείς με πατώ σε τα ζωντανά για πάρτη σου.
8. Δεν είσαι τάπερ. Ή μήπως είσαι; Τέλεια! Δωρεάν η θέρμανση και το air-condition χειμώνα-καλοκαίρι.
9. Δεν είσαι μαμάκας! Κι αν είσαι, δεν είσαι ο μόνος!
10. Δεν είσαι κλώνος! Είσαι; Τέλεια! Δεν χρειάζεσαι και καθρέφτη.
11. Δεν είσαι στόκος! Στην αντίθετη περίπτωση -που είσαι δηλαδή στόκος- η Βασιλεία των Ουρανών σου ανήκει. Μακάριοι γαρ οι πτωχοί τω πνεύματι.
12. Δεν έχεις αυτοκίνητο! Αστειεύεσαι; Με τόσα αλκοτέστ, μάντρες και δέντρα που κυκλοφορούν ελεύθερα!
13. Δεν έχεις γυναίκα!; Άρα, τις έχεις όλες. Ή μήπως έχεις; Nobody's perfect.
14. Δεν έχεις μπέσα! Το μέλλον, λατρεία μου, ανήκει στους ρουφιάνους.
15. Δεν έχεις δικό σου σπίτι! Όλοι δύο μέτρα παίρνουν γη. Άσε δε τα χαράτσια.
16. Δεν έχεις παιδιά! Άρα τη γλιτώνεις κι από το να σε κυνηγούν με τα «πάμε πακέτα». Άσε δε το άλλο. Είδες πού έφτασαν τα πάμπερς;
17. Δεν έχεις τηλεόραση, γι αυτό και είσαι αισιόδοξος. Και ποτέ σου μην σώσεις και πάρεις.
18. Δεν έχεις περίοδο. Τέλειο. Σε φαντάζεσαι με φτερά ανάμεσα στα πόδια; Άντε, καλέ, από δω Μπάμπη...
19. Δεν έχεις Φετίχ- Μπράβο σου! Καλύτερα τα γραμματόσημα από τα σώβρακα.
20. Δεν έχεις έμμονες ιδέες. Κι αν δεν έχεις καθόλου ιδέες, ακόμη καλύτερα. Είδαμε κι αυτούς που τις έχουνε. Έτσι φτάσαμε εδώ που φτάσαμε, Μελπομένη μου.
21. Δεν έχεις οργασμό. Καταπληκτικό! Ψάχνοντας να βρεις κανένα σε τιμή ευκαιρίας θα γνωρίσεις κόσμο και ντουνιά.
22. Δεν έχεις λεφτά. Άρα δεν κινδυνεύεις να στα κλέψουν. Ξέρεις τι άγχος έχουν οι τραπεζίτες;
23. Δεν έχεις φιλότιμο. Μπα, και ποιος το έχασε για να το βρεις του λόγου σου;
24. Δεν έχεις πλούσιο και στητό στήθος. Φυσικά, αφού σε λένε Βρασίδα.
25. Δεν έχεις μαλλιά. Άρα δεν έχεις πιτυρίδα, ψαλίδα και διάφορες τέτοιες αηδίες. Άσε το άλλο, που δεν έχεις και τριχόπτωση.
26. Δεν έχεις φίλους. Άρα δεν έχεις κι εχθρούς. Αυτά πάνε πακέτο. Γλιτώνεις και το ρεφενέ, αφού βγαίνεις μόνος σου.
27. Δεν έχεις στόχους. Επομένως δεν έχεις και άγχος, άρα γλιτώνεις και την ψυχανάλυση.
28. Δεν έχεις φαντασία. Είσαι αυτάρκης και προσγειωμένος. Κάτι σαν παροπλισμένο ούφο, δηλαδή.
29. Δεν έχεις χρόνο- Τέλειο. Άρα δεν προλαβαίνεις να δεις ούτε τηλεόραση. Το καλυτερότερο.
30. Δεν έχεις παράπονα. Επομένως δεν ζεις στην Ελλάδα, αλλά κάπου αλλού. Καλέ, μπας και είσαι Σουηδός;
31. Δεν έχεις κάνει σε Τουρκικές φυλακές (και το άλλο, πού το έμαθες;).
32. Δεν έχεις ένα καλό φουστάνι, για να κάνεις κρέας τα μούτρα της από κάτω. Καλύτερα, Μπάμπη μου.
33. Δεν έχεις γόβες για να βγεις στη Συγγρού. Άρα, θα παραμείνεις δημόσιος υπάλληλος.
34. Δεν έχεις πουλί. Επομένως δεν παίζεις μαζί του.
35. Δεν έχεις βεράντα. Έτσι δεν θα σαλτάρεις από τον τέταρτο.
36. Δεν έχεις να φας. Άρα δεν θα χρειαστείς και ινστιτούτα αδυνατίσματος.
37. Δεν έχεις πού να πεις τον πόνο σου. Θαύμα! Μόνος σου τα λες, μόνος σου τ' ακούς.
38. Δεν έχεις τι να φορέσεις. Καλύτερα. Για όλους μας.
39. Δεν ξέρεις πού παν' τα τέσσερα. Επομένως δεν είσαι Αζόρ.
40. Δεν ξέρεις τίποτα, δεν άκουσες τίποτα. Άρα, αποφεύγεις και τις ηλίθιες ερωτήσεις των αστυνομικών ρεπόρτερ.
41. Δεν ξέρεις ποιος μένει στο διπλανό. Γλιτώνεις και την τράκα στη ζάχαρη.
42. Δεν ξέρεις τι σου ξημερώνει αύριο. Φυσικά, αφού ούτε μέντιουμ είσαι ούτε αστρολόγος, Λουκία μου.
43. Δεν ξέρεις τι να κάνεις με τα περιττά κιλά. Ουδέν πρόβλημα. Εδώ παίζουν τα ινστιτούτα που λέγαμε.
44. Δεν ξέρεις να λες ψέματα. Μπα; Αλήθεια;
45. Είσαι και πολύ μούρη. Ο πρώτος, ο καλύτερος. Εσύ και άλλα δέκα εκατομμύρια Έλληνες.
46. Είσαι και Η γκόμενα, Μπάμπη μου.
47. Είσαι στον κόσμο σου.
48. Είσαι ζωντανός. Σαν το γιαούρτι.
49. Είσαι σε φόρμα. Κάτι σε κέικ.
50. Έχεις ανεπτυγμένη διαίσθηση. Μυρίζεσαι τους κινδύνους και το αρνί στη γάστρα από μακριά. Κάτι σαν τη Λάσσυ.
51. Έχεις γούστο. Γι' αυτό και δεν σε καλούν στα ντεφιλέ.
52. Έχεις άποψη. Γι' αυτό και δεν έχεις δουλειά.
53. Έχεις στιλ στο ski. Και δυο σπασμένα ποδαράκια.
54. Έχεις ξεπεράσει τα ταμπού στο σεξ, άρα...
55. Έχεις χειροπέδες και μαστίγια.
56. Έχεις γράψει όλους τους ηλίθιους εκεί που ξέρεις, άρα...
57. Έχεις tattoo και body graffiti.
58. Έχεις φάει τη ζωή με το κουτάλι. Γρήγορα στα ινστιτούτα (που λέγαμε).
59. Έχεις πεθερά. Παρηγορήσου. Άλλοι έχουν το κακό σπυρί στον ποπό τους.
60. Έχεις πέσει με τα μούτρα στη δουλειά και όχι στον ακάλυπτο από τον πέμπτο (ρετιρέ).
61. Έχεις πονοκεφάλους και ζαλάδες. Αν δεν είναι από το νέφος, άντε η ώρα η καλή, μ' έναν πόνο, να μας κρατήσεις ένα κανελί για το εξοχικό.
62. Έχεις ξεπληρώσει το χρέος σου στην πατρίδα. Νομίζεις! Οι ιμάμηδες έχουνε βάλει στο μάτι τις βραχονησίδες Μυτιλήνη και Χίο.
63. Έχεις διπλή σχέση. Βοήθεια σου.
64. Έχεις τρίδιπλη σχέση. Τράβα ένα χαρτί να κάνεις καρέ.
65. Έχεις μάθει να αντέχεις τις πιέσεις. Μα ποιος είσαι; Έλληνας είσαι;
66. Έχεις πάρει τις αποφάσεις σου. Σε καλή μεριά.
67. Έχεις κάνει αλκοτέστ. Άρα μπορείς πλέον να οδηγείς κόκαλο.
68. Έχεις φύγει για το Καζακστάν. Επομένως δεν σε κυνηγάει η εφορία.
69. Για το εξήντα εννιά!
70. Έχεις βρει το δίκιο σου, που το έχασες πριν από τρία χρόνια στο ταξί, Μελπομένη μου.
71. Έχεις ξαναβρεί τη χαρά της ζωής. Πού καλέ; να πάμε κι εμείς.
72. Έχεις αναλάβει τι ευθύνες σου. Κατέβασες τα σκουπίδια.
73. Ανακάλυψες επιτέλους τον έρωτα. Στο ΚΑΠΗ.
74. Έχεις κάνει σεξ. Τον προηγούμενο αιώνα, αλλά πιάνεται.
75. Έχεις ραντεβού με τον Πέτρο, βράδυ. Παιδιά, θα γίνω παράθυρο.
76. Έχεις πού να ξεσπάς τα νεύρα σου. Στα παιδιά σου. Στο «πακέτο».
77. Έχεις λόγο. Αλλά είσαι στη μούγκα.
78. Έχεις φάει για βράδυ, στο «κάτι ψήνεται».
79. Έχεις χάσει τη γυναίκα σου. Και φυσικά δεν το 'χεις πει στη Νικολούλη.
80. Έχεις μάθει τις πομπές της από κάτω. Μπορείς να θεωρείς τον εαυτό σου -επιτέλους- ενημερωμένο άτομο.
81. Έχεις μάθει απέξω όλες τις ελληνικές ταινίες. Τώρα μπορείς να τις παίζεις κιόλας.
82. Έχεις πιθανότητα να ζήσεις να δεις το τέλος της κρίσης. Ειδικά αν πηγαίνεις στην Πρώτη Δημοτικού.
83. Έχεις κρατήσει αμόλυντο ό, τι πιο πολύτιμο έχει μια γυναίκα. Τη γούνα της.
84. Έχεις δει όλα τα επεισόδια του «Μπορτίνι», των «πακέτων» και την Ανίτα. Και επέζησες.
85. Είδες μια φορά ειδήσεις. Τα 'χεις δει όλα.
86. Έχεις μάθει να παίρνεις αυτό που δικαιούσαι. Την πετσοκομμένη σύνταξη σου.
87. Έχεις φτάσει σε οργασμό με το κανάλι της βουλής.
88. Έχεις δει τον Τατσόπουλο να κάνει ντους! Ουάου!
89. Έχεις δει την Αλέκα από κοντά.
90. Έχεις δει τον Τατσόπουλο από πιο κοντά.
91. Έχεις παντρευτεί. Και προσπαθείς να το ξεχάσεις.
92. Έχεις ξεπεράσει επιτέλους τον Γιάννη. Με την Τούλα.
93. Έχεις σταματήσει να βρίζεις. Απλά, κατεβάζεις καντήλια.
94. Έχεις εξομολογηθεί. Τα βίτσια σου στον Μπάμπη.
95. Έχεις να λες στα εγγόνια σου πράματα και θάματα.
96. Έχεις μάτια μόνο για «εκείνον». Τα άλλα τα δανείζεις παντού.
97. Έχεις μάθει να λες όχι! (αλλά δεν το λες).
98. Έχεις φάει Κρόνο και τον ρεύτηκες.
99. Έχεις φτάσει μέχρι εδώ και συνεχίζεις!
100. Ζεις στην ωραιότερη χώρα του κόσμου. Ένας υπέροχος συνδυασμός βουνού και θάλασσας. Με ένα καταπληκτικό κλίμα. Με ήρεμους και φιλήσυχους ανθρώπους. Χωρίς απεργίες και καθυστερήσεις στα δρομολόγια των αεροπλάνων. Ζεις στην Ιαπωνία!
Αναδημοσιευσα Απο Μyastro
Εγγραφή σε:
Σχόλια (Atom)
.png "English"){kind=small}
