Όταν κάνουμε συνέχεια Προσευχή, θα μας Φωτίζει ο Θεός, τι να κάνουμε κάθε φορά και στις πιο δύσκολες καταστάσεις. Θα το λέει ο Θεός μέσα μας.
Θά βρίσκει τρόπους ο Θεός.
Άγιος Πορφύριος ο Καυσοκαλυβίτης!!
(Ὁ Ἅγιος Πορφύριος ὑποβασταζόμενος στὰ τελευταῖα ἔτη τῆς ἐπίγειας ζωῆς του, κατεβαίνει, γιὰ νὰ Εὐλογήσει τὸ κτῆμα, ὅπου ἀνηγέρθη ἡ Εὐλογημένη Ἱερὰ Μονὴ Ἁγίου Συμεὼν τοῦ Νέου Θεολόγου ἐν Καλάμῳ Ἀττικῆς!).
ΚΑΛΗ ΣΑΣ ΗΜΕΡΑ!! Μιχάλης Αντωνιάδης
Στις 9 Μαρτίου του έτους 1963 –διηγείται η Γερόντισσα Στυλιανή– ήρθαμε, κατόπιν εντολής τού τότε Αρχιεπισκόπου Αθηνών κ.κ. Χρυσοστόμου, στην Ιερά Μονή Παντοκράτορος Ταώ (Νταού Πεντέλης) και στις 14 του ιδίου μήνα ήρθε για πρώτη φορά στο Μοναστήρι μας ο Άγιος Πορφύριος.
Τότε έμενε στον Άγιο Νικόλαο στα Καλλίσια, πάλαι ποτέ Μετόχι της Μονής μας. Ερχόταν πολύ συχνά με τα Πνευματικά του παιδιά και μάλιστα κάποιες φορές Εκκλησιαζόταν στο Μοναστήρι μας.
Μας διηγείτο ότι, όταν βγήκε από το Άγιον Όρος και μετά την εις Ιερέα Χειροτονία του, Προσευχόταν ο Θεός να του υποδείξη κάποιον Άγιο Τόπο, που είχαν ζήσει άνθρωποι με Ασκητική ζωή και Πνευματικά Βιώματα.
Πήγε σε πολλά μέρη της Ελλάδος και στο τέλος ήρθε στον Παντοκράτορα.
Πήγε, όπως μας έλεγε, στον τότε Ηγούμενο της Πεντέλης Αρχιμανδρίτη Αθανάσιο Κοντογιάννη, ώστε να του δώση επί ενοικίω τον τόπο αυτόν, αλλά τον έδιωξε κακήν κακώς.
Γι’ αυτό πήρε τον Άγιο Νικόλαο Καλλισίων που είναι κοντά, για να έρχεται εδώ να Προσεύχεται. Από τότε “έβλεπε” και στον ύπνο του και στον ξύπνιο του, όπως μας έλεγε, όσα είχαν συμβή εδώ μέσα.
Μας τόνιζε ότι οι Οσιομάρτυρες της Μονής μας δεν Αγίασαν μόνο με το Αίμα τους, αλλά είχαν και Αγία Ζωή. Ήταν φίλοι με τον Θεό, ήταν όπως οι μεγάλοι Άγιοι Παχώμιος, Αντώνιος, Εφραίμ και Ισαάκ οι Σύροι, Βασίλειος ο Μέγας και Χρυσόστομος. Δεν άφηναν ούτε λεπτό την επικοινωνία τους με τον Θεό. Χαρακτηριστικά, έλεγε:
«Ακούτε που σας λέω, μέσ’ στην Ορθοδοξία δεν υπάρχει Αγιώτερος τόπος. Αχ,να είχατε τα ματάκια μου να βλέπατε τι γινόταν εδώ μέσα.
Όπου πατάμε είναι Αγία Τράπεζα (και έκλαιγε κοιτώντας τριγύρω), διότι υπάρχουν Μαρτυρικά Αίματα και Άγια Λείψανα. Είχε και πολλά Ασκητήρια που έφθαναν μέχρι τον Μαραθώνα.
Έχουν γίνει και πολλές καταστροφές από τον φθόνο του διαβόλου. Θα δήτε όμως τι θα γίνεται εδώ αργότερα. Θα γίνη μεγάλο Προσκύνημα. Θα έρχωνται από τα πέρατα του κόσμου για ένα Θαύμα».
Ο Γέροντας μας έλεγε ότι, όταν πήρε την έκταση στο Μήλεσι, ήθελε τον χώρο γύρω από το Μοναστήρι να τον αγοράσουν Πνευματικοί άνθρωποι, για να μην έχουν αργότερα προβλήματα οι Αδελφές. Εμείς τον αγαπούσαμε και συχνά πηγαίναμε για να τον βλέπουμε και να παίρνουμε την Ευχή του. Πολλές φορές το κάναμε σαν εκδρομή. Μπαίναμε όσες Αδελφές χωρούσαν στο αυτοκίνητο και κατασκηνώναμε σ’ ένα χωράφι, ακριβώς απέναντι από το Μοναστήρι του Παππούλη, για Ευλογία.
Μια μέρα μου ανέφερε ο Γέροντας ότι ήθελε να αγοράση ένα άλλο κτήμα, που είχε άφθονο νερό και που ήταν Άγιο Μέρος. Δυστυχώς όμως δεν το πουλούσαν και γι’ αυτό αναγκάστηκε και πήρε αυτό που μένει τώρα.
Σε μία από τις επισκέψεις μας στον χώρο που κατασκηνώναμε, μας πλησίασε ένας κύριος και μας είπε ότι αυτό το κτήμα το πουλάει, γιατί έχει ανάγκη από χρήματα και το δίνει όσο-όσο. Πράγματι κάποιοι άνθρωποι μας βοήθησαν και το πήραμε.
Στον Παππούλη όμως δεν το είχα πει. Κάποια μέρα αρχικά πήγαμε στο κτήμα και μετά στον Γέροντα για να πάρουμε την Ευχή του. Πήραν Ευλογία οι Αδελφές και μετά μου λέει:
– Κλείσε την πόρτα. Από πού έρχεσαι;
– Από εδώ κάτω. (Είπα και έδειξα αόριστα με το χέρι μου τον δρόμο από κάτω).
– Από που έρχεσαι; με ξαναρωτάει ο Γέροντας.
– Από εδώ κάτω, του ξαναείπα φοβισμένη.
– Είναι μεγάλο; Και απλώνει τα χέρια του για να μου δείξη το μέγεθος.
– Δύο στρέμματα, Γέροντα, ομολόγησα.
– Ε, μωρέ. Εγώ αυτό ήθελα. Ήταν παλαιό Μοναστήρι, Ασκητικώτατο, Άγιο. Ο τόπος τα παλαιά χρόνια λεγόταν “Κλίζα Φρούγκα”. Πώς το πήρατε;
– Ο Θεός, Γέροντα.
– Την Νταού Πεντέλη ήθελα, τον Παντοκράτορα, μου τον πήρατε! Την “Κλίζα Φρούγκα” ήθελα, μου το πήρατε κι αυτό. Μωρέ, τι γίνεται με σας;
Από το βιβλίο: «Ο Όσιος Πορφύριος (Μαρτυρίες – Διηγήσεις – Νουθεσίες)». Α’. Μαρτυρίες. Έκδοση «Ενωμένη Ρωμηοσύνη», σελ. 19.
Μιχάλης Αντωνιάδης
Σᾶς δίνω μία συμβουλή, ποτὲ μὴ δέχεστε πρόσωπα, μὲ κωδωνοκρουσίες, μὲ ἐπαίνους καὶ θαυμασμούς. Θὰ τὰ δέχεστε μὲ ἀγάπη μετρημένη. Ποτὲ μὴ παίρνετε πρόσωπα μὲ τὴ σκέψη τῆς μονιμότητας, χωρὶς δοκιμή. Ὅταν δὲν ὑπάρχει στὸν ἄνθρωπο ἡ ἐσωτερικὴ θερμότητα τότε καὶ καλοκαίρι νὰ εἶναι κρυώνει, παγώνει..
Όσιος Αμφιλόχιος Μακρής της Ιεράς Νήσου Πάτμου.
ΚΑΛΗ ΣΑΣ ΗΜΕΡΑ!!
Μιχάλης Αντωνιάδης
Σύγχρονα Θαύματα της Αγίας Βαρβάρας!!
Αγία Βαρβάρα: Στον συνοικισμό Αγίας Βαρβάρας Αιγάλεω των Αθηνών υπάρχει Ιερός Ναός αφιερωμένος στο όνομα της Αγίας.
Στο σημείο του ναού όπου στεγάζεται το Άγιο Βήμα βρίσκεται ένα παλαιό μικρό Εκκλησάκι. Έχει πλάτος 3 μέτρα, μήκος 3, 80 και ύψος 4. Το στέγασμά του είναι θολωτό και το κοσμούν τοιχογραφίες.
Το Εκκλησάκι αυτό είναι το Λείψανο παλαιάς Μονής που διαλύθηκε. Η ημερομηνία της τοιχογράφησης είναι 26 Ιουνίου 1774.
Κανένας όμως δεν μπόρεσε μέχρι στιγμής να μας βεβαιώσει εάν η τοιχογραφία εκείνη έγινε όταν κτίστηκε το Εκκλησάκι, ή αργότερα σε κάποια επιδιόρθωση, όπως και το πιθανότερο..
Το όνειρο του τσοπάνη.
Το Εκκλησάκι αυτό, προ ετών, κατά το μεγαλύτερο μέρος δεν φαινόταν καθόλου. Ήταν χωμένο στη γη. Το χρησιμοποιούσαν δε οι τσοπάνοι σαν μαντρί και στάνη για τα ζώα τους.
Γύρω στα 1900 κάποιος τσοπάνος, που είχε σαν στάβλο το Εκκλησάκι εκείνο, είδε στον ύπνο του μια ωραία νέα, οποία του είπε, ότι ο τόπος που μάντρωνε τα ζώα του είναι δικός της. Του είπε ακόμα, ότι πρέπει να σταματήσει και αυτός και οποιοσδήποτε άλλος να ασεβούν στον τόπο αυτό.
Ο τσοπάνος ξύπνησε, αλλά δεν έδωσε μεγάλη προσοχή στο όνειρο.
Συνέβηκε όμως το έξης αξιοπερίεργο. Κάθε μέρα ψοφούσε και ένα από τα πρόβατα του βοσκού εκείνου. Και δεν μπορούσε να καταλάβει τι έφταιγε γι’ αυτό. Τότε, του παρουσιάζεται η ωραία Παρθένος στον ύπνο του για δεύτερη φορά και του λέγει:
«Αύριο μόλις δεις δυο άτομα, που θα έρθουν έδώ μαζί, να τα καλέσεις και να σκάψετε στο δεξιό μέρος της εισόδου, στο Εκκλησάκι». Και τότε έδειξε στον ύπνο ακριβώς το σημείο εκείνο.Την άλλη μέρα συναντάει ό βοσκός εκεί κοντά στο Εκκλησάκι, δυο γυναίκες από τον Πειραιά, που μαζεύανε χόρτα. Ήταν η Μαριγώ Κούλα και η Αγγελική Κ. Τσαματζή. Τις πλησίασε και τις ανέφερε την παραγγελία της ωραίας Παρθένου όπως του την έδωσε στον ύπνο του. Οι γυναίκες Σταυροκοπήθηκαν και δέχτηκαν πρόθυμα να βοηθήσουν. Άρχισαν λοιπόν και οι τρεις να σκάβουν. Από το σκάψιμο εκείνο – γεγονός αξιοθαύμαστο, αποκαλύφθηκε μία μικρή Εικόνα, ύψους 37 εκατοστών και πλάτους 26, η λεγόμενη
«Εικών της Βέλλα».
Το γεγονός αυτό μαθεύτηκε στον Πειραιά και στην Αθήνα . Η Πίστη των Χριστιανών ζωογονήθηκε.. Η Εικόνα αυτή βρίσκεται σήμερα επιχρυσωμένη στην αριστερή πλευρά του μεσαίου κλίτους του Ναού της Άγιας Βαρβάρας. Η παράλυτη παίζει πιάνο. Η νεαρή Σοφία Βέλλα έπασχε από μία σοβαρή αρρώστια. Το δεξί της χέρι ήταν παράλυτο. Οι γιατροί στους όποιους την πήγανε οι γονείς της, σήκωσαν ψηλά τα χέρια. Δεν μπορούσαν να την θεραπεύσουν. Στις 14 Φεβρουαρίου του 1899 όμως και ενώ η νύχτα είχε πέσει βαθειά στην Αθήνα, η νεαρή κοπέλα είδε στον ύπνο της μία ωραία παρθένα να μπαίνει στο δωμάτιο της και να λέγει:
-«Αύριο πρωί- πρωί να σηκωθείς και να παίξεις πιάνο!» -«Μα πώς να παίξω; Δεν βλέπεις το χέρι μου, που είναι παράλυτο»; Είπε αυτή στο όνειρό της.
-«Είμαι η Αγία Βαρβάρα!» Είπε τότε η ωραία νέα και εξαφανίστηκε.
Το πρωί της 15ης Φεβρουαρίου, σηκώθηκε η Σοφία χαρούμενη. Το χέρι της δεν ήταν πλέον ξερό και ακίνητο. Είχε μέσα του ρυθμό και ζεστασιά. Έτρεξε τότε αμέσως η νέα και άρχισε να παίζει πιάνο. Άκουσαν οι γονείς της το επιδέξιο παίξιμο του πιάνου και πήγαν στο διπλανό δωμάτιο να δουν. Και ώ του Θαύματος! Είδαν, ότι ή κόρη τους ήταν τελείως καλά. Το Θαύμα έγινε γνωστό παντού. Οι γονείς της από ευγνωμοσύνη προς την Αγία κατασκεύασαν χρυσό χέρι και το τοποθέτησαν κοντά στη Θαυματουργό Εικόνα της. Έτσι το όνομα της οικογένειας Βέλλα, συνδέθηκε με την Θαυματουργή Εικόνα. Το Θαύμα αυτό υπενθυμίζεται στους Πιστούς και με μία σημείωση, που βρίσκεται στο Εικονοστάσι και γράφει: «Σοφία Λ. Βέλλα. Εξ ανιάτου υδράθμου πάσχουσα, κατ’ όναρ δε τη 14η Φεβρουαρίου 1899 ιαθείσα παρά της Αγίας, το Εικονοστάσιο συν τη κανδήλα και περιφράγματι ευσεβώς ανέθηκεν».
Πηγή: Η Αγία Βαρβάρα, Εκδόσεις Ένθεος Βίος.
Μιχάλης Αντωνιάδης
Να μου φέρεις τον Ευμένιο να Εξομολογηθώ.
Ο γερο-Ευμένιος ήταν ο αγαπημένος του Αγίου Πορφυρίου.
Μια φορά μου λέει, τυχερέ, βρήκες και τον Ιάκωβο, βρήκες και τον Ευμένιο, εγώ έναν άνθρωπο βρε δεν έχω.
Του λέω, Γέροντα είσαι παραπονιάρης. Όλο παράπονα κάνεις.
Είμαι βρε, είμαι παραπονιάρης. Του άρεσε έτσι να μηδενίζεται. Καλά με κατάλαβες, καλά με κατάλαβες, αλλά ξέρεις βρε τι σημαίνει να περνά τόσος κόσμος και να μην έχω και ‘γω έναν, έναν, να Εξομολογηθώ και ‘συ να ‘χεις δυό; Πώς να μην έχω παράπονο;Και τι θέλετε του λέω, πως μπορώ να βοηθήσω;
Να μου φέρεις τον Ευμένιο να Εξομολογηθώ.
Λέω και ‘γω, πως θα το πω τώρα του Ευμένιου; Θα δεχτεί ο Ευμένιος να Εξομολογήσει τον Πορφύριο;
Ο Ευμένιος, βαθιά με απλότητα, χιλιόμετρα μακριά από την δική μου την πολυπλοκότητα.
Μου λέει, πότε θέλει;
Του λέω, καμιά Κυριακή που δεν πάει πολύς κόσμος μετά τη Λειτουργία να πάμε;
Ντάξει, ντάξει, θα πάρω το Πετραχήλι, βρες ένα αυτοκίνητο εσύ και θα πάμε.
Μα τι ήταν η συνάντησή τους !!
Αν έχετε διαβάσει που λέει στην Παλαιά Διαθήκη, κατέβηκε ο Μωησής από το Όρος Σινά και ήταν τόση η λάμψις από την επαφή του με τις ενέργειες του Θεού που ήταν τόσο το Φως, που οι Εβραίοι για να μπορούν να συνομιλούν μαζί του έβαλαν μπροστά του ένα μαντήλι γιατί από την λάμψη δεν μπορούσαν να τον δουν.
Όταν βγήκε ο Γερο-Ευμένιος από τον Άγιο Πορφύριο, από το κελί του μετά τη Εξομολόγηση, έτσι ήταν το πρόσωπό του, τόσο Φως είχε επάνω του.
Σκεφτείτε ότι αυτοί οι δύο γνωρίσθηκαν από την εποχή της Πολυκλινικής, που ήταν στην Πολυκλινική Εφημέριος ο Άγιος Πορφύριος. Ο Π. Ευμένιος τότε ήταν Μοναχός, Πατήρ Σωφρόνιος Σαριδάκης από την Κρήτη, και τον έστελνε ο Άγιος Νικηφόρος κάθε Σάββατο να πάει στην ψαραγορά, που ήταν κάτω εκεί δεν ξέρω αν είναι μέχρι σήμερα, κοντά στην Ομόνοια. Να πας να ψωνίσεις του έλεγε για όλους τους λεπρούς, επειδή είχε υγεία και δύναμη και ευρωστία ο Πατήρ Ευμένιος, τότε Σωφρόνιος.
Οπότε μια ημέρα λέει πηγαίνοντας, είδα κόσμο να μπαίνει σε ένα Παρεκκλήσι. Ήταν του Αγίου Γερασίμου στην Πολυκλινική. Και δεν μπαίνω και ‘γω να Προσκυνήσω; Είχαν Λειτουργία και στην Λειτουργία βλέπω έναν Παπά να Λειτουργά αλλά με Φως, πολύ Φως παιδί μου. Έμεινα πίσω-πίσω. Μα τι Χάρη του έδωσε αυτού ο Θεός! Απ ‘το Χερουβικό και μετά μου λέει, έβλεπα να τον Διακονούν Άγγελοι ! Τέλειωσε η Λειτουργία, μερικοί έμπαιναν μέσα στο Ιερό να χαιρετίσουν τον Παπά, Παπάς ήταν ο Άγιος Πορφύριος. Και μπαίνει ο Γερο-Ευμένιος, απλούστατος, σαν παιδάκι ήταν.
Του λέει, πως σε λένε;
– Πατέρα Πορφύριο.
Ο Πορφύριος είχε ύφος, βασιλικό, αυτοκρατορικό, ο άλλος, ο Ευμένιος ήταν χωριάτης, Κρητικός.
– Πάτερ Πορφύριε, μα τι μεγάλη Χάρη σου έδωσε ο Θεός ! Να έχεις τόσο Φως όταν Λειτουργάς και μετά το Χερουβικό τόσους Αγγέλους ! Πω πω δεν ξανάδα αυτό το πράγμα !
Και του απάντησε ο πανέξυπνος και Αγιότατος Πατήρ Πορφύριος, ναι Πάτερ μου είναι αλήθεια, η Χάρις της Ιερωσύνης είναι μεγάλη, ιδαιτέρως όταν Λειτουργούμε και τι ωραία, εσύ είδες τους Αγγέλους μου που εγώ δεν βλέπω.
Έτσι μου είπε, μου λέει, ότι δεν έβλεπε τους Αγγέλους. Είναι δυνατόν να είναι δίπλα σου και να μην βλέπεις; Η ταπεινότητα του δεν έβλεπε για να τον διδάξει συμ..περιφορά.
Απόσπασμα ομιλίας Μητροπολίτου Μόρφου Νεόφυτου
Μιχάλης Αντωνιάδης
Πῶς Έξομολογοῦσε ὁ Γέροντας Πορφύριος;
“Τὴν ὥρα ποὺ μπαίνει κάποιος νὰ Έξομολογηθεῖ, τὸν.. κοιτάζω. Ὅταν φεύγει, τὸν συνοδεύω μὲ Προσευχή, τοῦ στέλνω τὴν ἀγάπη μου ὣς ἔξω, ὥσπου νὰ ἔλθει ὁ ἄλλος. Εἶναι καλύτερα νὰ στέλνεις σιωπηλὰ τὴν ἀγάπη σου, παρὰ νὰ λὲς λόγια”.
Ὅταν σὲ ἡλικία εἰκοσιενὸς ἐτῶν
ὁ Π. Πορφύριος ἔγινε 'Ιερέας καί, στὴ συνέχεια, στὰ εἴκοσι τρία του, Πνευματικός, ὅσους πήγαιναν κοντά του γιὰ νὰ Έξομολογηθοῦν, δὲν τοὺς κοίταζε κατάματα, ὅπως μοῦ ἔλεγε ὁ ἴδιος, γιὰ νὰ μὴν αἰσθάνονται ἄβολα. Τοὺς ἔριχνε μόνο μιὰ ματιά, τὴν ὥρα ποὺ ἔμπαιναν, καὶ μετὰ ἔσκυβε τὸ κεφάλι του. Καί, πολλὲς φορές, πρὶν ἀκόμη ἀρχίσουν νὰ τοῦ μιλοῦν, τοὺς ἔλεγε ἐκεῖνος: “Κοίταξε, ἀπὸ τὸ χαρτάκι ποὺ ἔγραψες, μόνο τὸ τρία καὶ τὸ πέντε εἶναι ἁμαρτίες. Τὰ ἄλλα δὲν εἶναι ἁμαρτίες. Πές μου, λοιπόν, γιὰ τὸ τρία καὶ τὸ πέντε καί, ἅμα μᾶς μείνει χρόνος, μοῦ λὲς καὶ γιὰ τὰ ἄλλα”.
“Παιδιά μου, νὰ Έξομολογεῖσθε συχνά, νὰ Κοινωνεῖτε καὶ ν’ ἀγαπᾶτε τοὺς ἀνθρώπους”.
ΚΑΛΗ ΣΑΣ ΗΜΕΡΑ!! Μιχάλης Αντωνιάδης
Τα πράγματα είναι απλά κι εύκολα στην Πνευματική ζωή, στη ζωή εν Χριστώ,αρκεί να ξέρετε να διακρίνετε.
Όταν σας ενοχλήσει κάτι, ένας λογισμός, ένας πειρασμός, μία επίθεση, περιφρονώντας
όλ' αυτά, θα στρέφετε
την προσοχή σας, το βλέμμα σας, στον Χριστό.
Εκείνος μετά θα αναλάβει να σας ανεβάσει.
Άγιος Πορφύριος ο Καυσοκαλυβίτης.
Μιχάλης Αντωνιάδης ΚΑΛΗ ΣΑΣ ΗΜΕΡΑ!!
Το Λείψανο του Οσίου Πορφυρίου του Καυσικαλυβίτου.
Ο Όσιος Πορφύριος Κοιμήθηκε στα Καυσοκαλύβια του Αγίου Όρους στις 2 Δεκεμβρίου 1991, εκεί και τον έθαψαν. Δεν είπε σε κανέναν τίποτα, δεν ήθελε κανείς να μάθει ότι φεύγει, να μην μπορεί να έρθει κανένας στην κηδεία του. Έδωσε εντολή στους Μαθητές του, μονάχα όταν τελειώσουν όλα γύρω από την ταφή του, τότε να πουν ότι κοιμήθηκε.
Επίσης, είχε πει, πως όταν αργότερα θα γίνει η ανακομιδή των Λειψάνων του «να πάρετε τα Λείψανα και να τα κρύψετε κάπου, και να μην ξέρει κανένας πού είναι παρά μόνο εσείς. Να τα κρύψετε, με ακούτε, να τα κρύψετε..». Τόσο μεγάλος και ταπεινός Άγιος ήταν (πηγή: Αποσπάσματα από το βιβλίο του Π. Ανανία Κουστένη Ιστορίες από τον Άγιο Πορφύριο τον νέο τον Καυσοκαλυβίτη»).
Πράγματι, η Κηδεία του έγινε μυστικά, με λίγους Πατέρες που τον Διακονούσαν εκεί στα Ασκητικά Καυσοκαλύβια (στο κάτω, νότιο μέρος) του Αγίου Όρους στις 2 Δεκεμβρίου 1991 μΧ (νέο), βάζοντάς τον σε έναν απλό και Καλογερικό τάφο, που κοσμούσαν λίγες πέτρες και ένας ξύλινος Σταυρός. Πέρασαν τα χρόνια και στο Κοιμητήριο του Κελιού του στα Καυσοκαλύβια του Αγίου Όρους έγινε η ανακομιδή των Λειψάνων του. Ευωδίασε όλος. Έπειτα, τα πήραν οι Μοναχοί και τα έκρυψαν, όπως ακριβώς τους είχε πει.
Περί των Λειψάνων του Οσίου Πορφυρίου.
Υπάρχουν σήμερα Λείψανα του Οσίου Πορφυρίου; Προκειμένου να απαντήσουμε στο ερώτημα αυτό θα παραθέσουμε τη σχετική μαρτυρία του Π. Γεωργίου Αλευρά, που αφορά στην ανακομιδή των Λειψάνων του Οσίου, όπως δημοσιεύτηκε στην εκκλησιαστική ιστοσελίδα Romfea στις 1 Δεκεμβρίου 2016.
«Έχω άποψη προσωπική, αφού ήμουν παρών στην ανακομιδή των Αγίων Λειψάνων του Γέροντά μας. Τρεις ήμασταν παρόντες. Η ταπεινότητά μου, ο Πατήρ Ιωαννίκιος και ο Πατήρ Νικήτας. Η εκταφή των κεκοιμημένων Πατέρων στα Καυσοκαλύβια πραγματοποιείται τρία χρόνια μετά την ταφή. Σκεφτήκαμε η ανακομιδή των Λειψάνων του Αγίου Γέροντά μας να πραγματοποιηθεί λίγες ημέρες πριν την ολοκλήρωση της τριετίας. Η καταλληλότερη ημερομηνία βρέθηκε. Συνέπιπτε μάλιστα με την ανακομιδή των Λειψάνων του Αγίου Γεωργίου, αφού στον Άη Γιώργη ήταν αφιερωμένος ο Ναός στο κελί μας (3 Νοεμβρίου 1994).
Ήταν αργά το βράδυ όταν ολοκληρώθηκε η ανακομιδή. Οι δύο Αδελφοί που προανέφερα, οδήγησαν τα Άγια Λείψανα στο δάσος, όπου θάφτηκαν μυστικά. Προσωπικά αρνήθηκα να ακολουθήσω τους δύο αδελφούς, θέλοντας να αγνοώ τον τόπο ταφής τους. Σαφέστατα, δεν πετάχτηκαν και δεν διασκορπίστηκαν στα τέσσερα σημεία του ορίζοντα “φυλάσσει Κύριος πάντα τὰ ὀστᾶ αὐτῶν, ἓν ἐξ αὐτῶν οὐ συντριβήσεται”(Ψαλ. 33,21).
Η ταπεινή Οσιακή του κοίμηση, η ταπεινή ανακομιδή των Αγίων Λειψάνων του, καθώς και η απόκρυψή τους από τα μάτια του κόσμου συμβαδίζουν με αυτά που έλεγε εν ζωή: «Δεν θέλω να με βάλετε σε φωτογραφίες. Θέλω να με βάλετε στην καρδιά σας. Όποιος θα με έχει στην καρδιά του, θα είμαι πάρα πολύ κοντά του».
Μιχάλης Αντωνιάδης
Μετά τις σημερινές αποκαλύψεις της κυρίας Ευαγγελίας Πουλλά, συνοδεύονται
και τα σχετικά φωτογραφικά ντοκουμέντα.
Στις 04 Οκτωβρίου 2020 ο Κεν Γουότερ τέλεσε αγγλικανική λειτουργία στον καθεδρικό Ναό του Αγίου Θεοδώρου
στην Πάφο,
σε χώρο που είχε παραχωρηθεί από τον τότε Επίσκοπο Γεώργιο και τον οποίο,
όπως φαίνεται,
ο ίδιος παρακολούθησε.
Αν ζητείται σήμερα ομολογίαν Πίστεως από τον Μητροπολίτη Πάφου Τυχικό,
μπροστά σε αυτά τα στοιχεία ίσως πρέπει πρώτος να δώσει ομολογίαν Πίστεως
ο ίδιος ο Γεώργιος και να δώσει σαφείς εξηγήσεις στον κόσμο..
Νέα Τάξη εωσφορικών Πραγμάτων και Εποχής!.
ΚΑΛΗ ΣΑΣ ΗΜΕΡΑ ΚAI ΚΑΛΟ ΜΗΝΑ!! Μιχάλης Αντωνιάδης
Η Πάφος χωρίς Ποιμένα, χωρίς Ευλογίες, χωρίς Προσευχές.
Ο Άγιος Τριαδικός Θεός μέσα από την πρόνοια Του, επέτρεψε σε εμάς τους αμαρτωλούς και βουτηγμένους στα πάθη μας Παφίτες, να μας φανερώσει για 2 χρόνια από το 2023-2025, έναν Επίσκοπο και Μητροπολίτη που τέτοιο στο είδος του ξέχασμα ότι μπορεί να υπάρξει. Ασκητικότατο, πράο, φιλάγιο, φιλακόλουθο, παιδαγωγό εν Χριστώ, απλό στην συμπεριφορά, πάντα πρόθυμο να θυσιαστεί για το ποίμνιο του, αφιλάργυρο και εώς τα άκρα φιλάνθρωπο και συμπονετικό (σε σημείο που να ευεργετά καθημερινά αυτούς που ήταν εξόφθαλμοι εχθροί του από ότι έχουν δείξει τα πράγματα όπως συγκεκριμένους Ρασοφόρους, Αρχιμανδρίτες και άλλους συνεργάτες που κληρονόμησε απο τον προηγούμενο Μητροπολίτη, που πλέον είναι ξεκάθαρο πώς ήτανε χαφιέδες και λογοδότες των δύο μεγάλων συκοφαντών του Πανιερώτατου Μητροπολίτη Πάφου κ.κ. Τυχικού (Αρχιεπίσκοπο Γεώργιο και Δήμαρχο Πάφου Φαίδωνα) ελπίζοντας πως με το φιλότιμο θα τους οδηγούσε στην Μετάνοια. Αλλά όπως λέει και ο μεγάλος Ρώσσος Άγιος Μπριατσάνινωφ, Επίσκοπος Σταυρουπόλεως, το μόνο που μπορούμε να κατηγορήσουμε τους Αγίους ανθρώπους είναι πως σχεδόν πάντα πέφτουν έξω στο πόσο μοχθηροί μπορεί να είναι οι ανθρώποι και πολύ συχνά εμπιστεύονται ακόμη και με την καρδιά τους ανθρώπους που στο τέλος θα τους βλάψουν.
Η Πάφος λοιπόν από τις 22 Μαΐου μέχρι σήμερα είναι σε τραγική Πνευματική και Ηθική κατάντια. Οι αριθμοί των φόνων, αιφνίδιων θανάτων, θανατηφόρων δυστυχημάτων, σεισμών, διοργάνωση οργίων με 200 συμμέτεχοντες από όλο τον πλανήτη, βία στα σχολεία και άλλων τραγικών περιστατικών είναι πρωτοφανής. Όλοι οι Πατέρες και Αγιοί της Εκκλησίας μας αλλά και ξεκάθαρα στην Παλαία και Καινή Διαθήκη βλέπουμε πώς ο Θεός παιδαγωγεί (ο Θεός ποτέ δεν τιμωρεί) τον Λαό του όταν παρασυρθεί προς την ειδωλολατρεία και την σαρκολατρεία και ξεχάνει την Πατροπάραδοτη του ευσέβεια. Έτσι επί της ευκαιρίας θα θέλαμε να “ευχαριστήσουμε” εκ βαθέως καρδίας που ο Αρχιεπίσκοπος Κύπρου μαζί με την Σύνοδο και μαζί με τους χαφιέδες του στην Πάφο από Μοναστήρια της Τάλας μέχρι το Μητροπολιτικό Μέγαρο στο Κτήμα δουλέψαν τόσο μεθοδικά και συστηματικά έτσι ώστε οι Πάφιτες να μείνουν χωρίς τις Ευλογίες και Προσευχές του αγαπημένου τους Μητροπολίτη και να είμαστε ένα βήμα πριν την ολική Πνευματική και Ηθική και σαν νομοτελής συνέπεια, Εθνική καταστροφή.
Το τελικό χτύπημα και η ολική καταστροφή της Αγιοτόκου πόλης μας και πρώτης Χριστιανικής Ευρωπαϊκής πόλης θα είναι με την άφιξη του Μοιχεπιβάτη του Μητροπολικού Θρόνου στην Πάφο. Όποιοι και να είστε οι υποψήφιοι π.χ Καρπασίας, Μεσαορίας και ο Αρχιμανδρίτης Ιώαννης να ξέρετε από τώρα πώς δεν είστε ευπρόσδεκτοι στην πόλη μας, και θα μας βρείτε μπροστά σας. Θα φροντίσουμε με όποιο τρόπο μπορούμε να σας κάνουμε να καταλάβετε πως μόνο τον Πάφου Τυχικό αναγνωρίζουμε για Μητροπολίτη μας. Πραγματικά ξανασκεφτείτε όσοι θέλετε να είστε υποψήφιοι για τον Θρόνο της Πάφου. Η αποδοκιμασία από τον λαό της Πάφου προς το πρόσωπό σας θα είναι εγγυημένη· και στους υποψήφιους δελφίνους αλλά και στον Μοιχεπίβατη μετά τις εκλογές (Ο Θεός ας μήν επιτρέψει τέτοια τραγωδία στην Αγιοτόκο πόλη μας).
Ἡ "ὑπόθεση Τυχικοῦ" καταδεικνύει ὅτι τὸ ἔκκλητο
αὐτοακυρώνεται ὅταν ἐργαλειοποιεῖται ἀντὶ νὰ ὑπηρετεῖ τὴν Έκκλησιαστικὴ τάξη.
Ὁ Μητροπολίτης Τυχικὸς κατεδικάσθηκε χωρὶς νὰ ἔχει ὑπάρξει οὔτε Ἀνακριτικὴ Ἐπιτροπή, οὔτε Ἀνακριτής, οὔτε ἀνακρίσεις, οὔτε ἔλεγχος τῶν καταγγελιῶν, οὔτε πόρισμα Ἀνακριτοῦ, οὔτε Ἐκκλησιαστικὸς Εἰσαγγελεύς, οὔτε ἀπόφαση γιὰ ἄσκηση
διώξεως, οὔτε κατηγορητήριο οὔτε μάρτυρες κατηγορίας, οὔτε μάρτυρες ὑπερασπίσεως, οὔτε κλήση σέ κατηγορούμενο, οὔτε πρόταση ἐνοχῆς, οὔτε πρόταση ἐπὶ τῆς ποινῆς ἀπὸ τὸν Ἐκκλησιαστικὸ Εἰσαγγελέα! Δὲν τηρήθηκε οὔτε ἕνα ἄρθρο ἀπὸ ὅσα προβλέπει ὁ Καταστατικὸς Χάρτης καί οἱ Ίεροί Κανόνες!
Ἀλλὰ τότε, τί συνέβη;
Αναστάσιος Γκοτσόπουλος,
Πρεσβύτερος.
Μιχάλης Αντωνιάδης
.png "English"){kind=small}
 |
