Nα πάρετε τα Λείψανα και να τα κρύψετε,

 Το Λείψανο του Οσίου Πορφυρίου του Καυσικαλυβίτου.

Ο Όσιος Πορφύριος Κοιμήθηκε στα Καυσοκαλύβια του Αγίου Όρους στις 2 Δεκεμβρίου 1991, εκεί και τον έθαψαν. Δεν είπε σε κανέναν τίποτα, δεν ήθελε κανείς να μάθει ότι φεύγει, να μην μπορεί να έρθει κανένας στην κηδεία του. Έδωσε εντολή στους Μαθητές του, μονάχα όταν τελειώσουν όλα γύρω από την ταφή του, τότε να πουν ότι κοιμήθηκε.

Επίσης, είχε πει, πως όταν αργότερα θα γίνει η ανακομιδή των Λειψάνων του «να πάρετε τα Λείψανα και να τα κρύψετε κάπου, και να μην ξέρει κανένας πού είναι παρά μόνο εσείς. Να τα κρύψετε, με ακούτε, να τα κρύψετε..». Τόσο μεγάλος και ταπεινός Άγιος ήταν (πηγή: Αποσπάσματα από το βιβλίο του Π. Ανανία Κουστένη Ιστορίες από τον Άγιο Πορφύριο τον νέο τον Καυσοκαλυβίτη»).

Πράγματι, η Κηδεία του έγινε μυστικά, με λίγους Πατέρες που τον Διακονούσαν εκεί στα Ασκητικά Καυσοκαλύβια (στο κάτω, νότιο μέρος) του Αγίου Όρους στις 2 Δεκεμβρίου 1991 μΧ (νέο), βάζοντάς τον σε έναν απλό και Καλογερικό τάφο, που κοσμούσαν λίγες πέτρες και ένας ξύλινος Σταυρός. Πέρασαν τα χρόνια και στο Κοιμητήριο του Κελιού του στα Καυσοκαλύβια του Αγίου Όρους έγινε η ανακομιδή των Λειψάνων του. Ευωδίασε όλος. Έπειτα, τα πήραν οι Μοναχοί και τα έκρυψαν, όπως ακριβώς τους είχε πει.

Περί των Λειψάνων του Οσίου Πορφυρίου.

Υπάρχουν σήμερα Λείψανα του Οσίου Πορφυρίου; Προκειμένου να απαντήσουμε στο ερώτημα αυτό θα παραθέσουμε τη σχετική μαρτυρία του Π. Γεωργίου Αλευρά, που αφορά στην ανακομιδή των Λειψάνων του Οσίου, όπως δημοσιεύτηκε στην εκκλησιαστική ιστοσελίδα Romfea στις 1 Δεκεμβρίου 2016.

«Έχω άποψη προσωπική, αφού ήμουν παρών στην ανακομιδή των Αγίων Λειψάνων του Γέροντά μας. Τρεις ήμασταν παρόντες. Η ταπεινότητά μου, ο Πατήρ Ιωαννίκιος και ο Πατήρ Νικήτας. Η εκταφή των κεκοιμημένων Πατέρων στα Καυσοκαλύβια πραγματοποιείται τρία χρόνια μετά την ταφή. Σκεφτήκαμε η ανακομιδή των Λειψάνων του Αγίου Γέροντά μας να πραγματοποιηθεί λίγες ημέρες πριν την ολοκλήρωση της τριετίας. Η καταλληλότερη ημερομηνία βρέθηκε. Συνέπιπτε μάλιστα με την ανακομιδή των Λειψάνων του Αγίου Γεωργίου, αφού στον Άη Γιώργη ήταν αφιερωμένος ο Ναός στο κελί μας (3 Νοεμβρίου 1994).

Ήταν αργά το βράδυ όταν ολοκληρώθηκε η ανακομιδή. Οι δύο Αδελφοί που προανέφερα, οδήγησαν τα Άγια Λείψανα στο δάσος, όπου θάφτηκαν μυστικά. Προσωπικά αρνήθηκα να ακολουθήσω τους δύο αδελφούς, θέλοντας να αγνοώ τον τόπο ταφής τους. Σαφέστατα, δεν πετάχτηκαν και δεν διασκορπίστηκαν στα τέσσερα σημεία του ορίζοντα “φυλάσσει Κύριος πάντα τὰ ὀστᾶ αὐτῶν, ἓν ἐξ αὐτῶν οὐ συντριβήσεται”(Ψαλ. 33,21).

Η ταπεινή Οσιακή του κοίμηση, η ταπεινή ανακομιδή των Αγίων Λειψάνων του, καθώς και η απόκρυψή τους από τα μάτια του κόσμου συμβαδίζουν με αυτά που έλεγε εν ζωή: «Δεν θέλω να με βάλετε σε φωτογραφίες. Θέλω να με βάλετε στην καρδιά σας. Όποιος θα με έχει στην καρδιά του, θα είμαι πάρα πολύ κοντά του».

Μιχάλης Αντωνιάδης