Ό Τίμιος Σταυρός ένωσε τον Ουρανό με την γη.
Ό Τίμιος Σταυρός ένωσε τον Θεό με τον άνθρωπο.
Ό Τίμιος Σταυρός ένωσε τα κομμάτια της ψυχής.
Ό Τίμιος Σταύρος κατήργησε τον θάνατο.
Ό Τίμιος Σταυρός αποτελεί πηγή ζωής χαράς και Χάριτος.
Ό Τίμιος Σταυρός η δόξα της Εκκλησίας.
Ό Τίμιος Σταυρός η μαρτυρία της απείρου αγάπης του Θεού.
ΧΡΟΝΙΑ ΠΟΛΛΑ!!
ΚΑΛΟ ΣΑΣ ΣΑΒΒΑΤΟΚΥΡΙΑΚΟ!!
Μιχάλης Αντωνιάδης
Ο Σταυρός του Κυρίου είχε 4,50 μέτρα ύψος
και 2,40 μέτρα πλάτος.
Κι ο ιστορικός Παυλίνος στην ενδέκατη επιστολή του αναφέρει ότι ενώ ο Σταυρός, από την ημέρα της εύρεσής του τεμαχιζόταν
(σε απειροελάχιστα κομματάκια) και δινόταν στους πιστούς για ευλογία, έν τούτοις αυτός παρέμεινε ακέραιος και δεν μειωνόταν καθόλου!
Επίσης, όσον άφορα τα καρφιά του Κυρίου,
καθώς αναφέρει η παράδοση, ξεχώρισαν
από τα καρφιά των ληστών διότι δεν είχαν σκουριάσει από το πέρασμα των χρόνων, φαινόντουσαν σαν καινούργια, ενώ των
ληστών ήταν σκουριασμένα.
Έτσι διασώθηκαν μέχρι σήμερα πολλά τεμάχια,
τα οποία φυλάσσονται ως τα πολυτιμότερα κειμήλια, κυρίως στις ιερές μονές του Αγίου Όρους.
Μια εσχατολογική προφητεία λέγει πως ένα
από τα συγκλονιστικά γεγονότα του τέλους του
κόσμου θα είναι και η
επανένωση του Τιμίου Σταυρού!
Σταυρέ του Χριστού σωσον ημάς τη δυνάμη Σου!!!
Γέροντας Εφραιμ Σκήτης Αγίου Ανδρέου.
Μιχάλης Αντωνιάδης
- ΒΓΑΛΕ ΤΟΝ ΣΤΑΥΡΟ ΣΟΥ!
- ΓΙΑΤΙ;
Στά τέλη τῆς δεκαετίας τοῦ ‘60
ἕνας δεκαεννιάχρονος Έλληνοαυστραλός, ὁ Θεμιστοκλῆς Ἀδαμόπουλος μαζί μέ μερικούς φίλους του ἔφτιαξαν ἕνα συγκρότημα ρόκ μουσικῆς, τούς Φλάϊς (Flies).
Τό συγκρότημα ταχύτατα ἔγινε διάσημο ἀνά τόν κόσμο. Διηγεῖται ὁ Θεμιστοκλῆς:
-‘’Τότε ἦταν πολύ τῆς μόδας τά διάσημα μέλη τῶν ρόκ συγκροτημάτων νά ἐπισκέπτονται στήν Ἰνδία κάποιον γκουρού (=διδάσκαλο γιά μύηση στόν Βουδισμό) γιά συμβουλές καί πνευματική καθοδήγηση!
Ἄρχισα, λοιπόν, νά πηγαίνω καί ἐγώ.
Σέ ἕνα τέτοιο ταξίδι μου, ὁ γκουρού ἀκουμποῦσε τό χέρι του στό κεφάλι τοῦ κάθε ἐπισκέπτη λέγοντας:
-«Σοῦ μεταδίδω γνώση».
Ὅταν ἦρθε ἡ σειρά μου, σταμάτησε καί μοῦ εἶπε: - «Βγάλε τόν σταυρό σου» (!)
Ἦταν ἐπίσης τῆς μόδας, τότε,
γιά μᾶς, νά φορᾶμε σταυρό.
Ὄχι πώς πιστεύαμε, ἀλλά τόν φορούσαμε
ὡς διακοσμητικό, μᾶλλον, στοιχεῖο.
Ἐξεπλάγην ἀπό τήν προτροπή τοῦ γκουρού
καί τοῦ εἶπα:
-«Γιατί»;
Ἀπάντησε ὁ γκουρού:
- «Δέν μπορῶ νά σοῦ μεταδώσω γνώση.
Λοιπόν, θά τόν βγάλεις;»
Ἀπάντησα:
- «Ὄχι».
Καί ἔφυγα, συγκλονισμένος ἀπό τό γεγονός.
Γιατί δέν μποροῦσε νά δράσει ὁ γκουρού (εἰδωλολάτρης!) ἐνώπιον τοῦ Σταυροῦ ;
Τί εἶναι, ἐπιτέλους, ὁ Σταυρός;
Ἄρχισα νά διαβάζω μέ πάθος τό Εὐαγγέλιο.
Ἔτσι ἀνακάλυψα τήν πίστη στόν Χριστό.
Τά παράτησα ὅλα.
Ἔγινα ὀρθόδοξος χριστιανός.
Ἔκανα θεολογικές σπουδές καί ἀφιέρωσα τήν ζωή μου στόν Χριστό, γενόμενος μοναχός’’.
Ὁ ἄλλοτε μουσικός τῆς ρόκ εἶναι σήμερα
ὁ επίσκοπος π. Θεμιστοκλῆς.
Ἐπί εἴκοσι χρόνια ἱεραπόστολος
στή Σιέρρα Λεόνε τῆς Ἀφρικῆς.
Ἐκεῖ, μέ ἀπόλυτη αὐταπάρνηση καί κάτω ἀπό τρομακτικά δύσκολες συνθῆκες, μεταδίδει τήν πίστη στούς ἀφρικανούς ἀδελφούς μας φροντίζοντας, ὅσο μπορεῖ
καί τίς τεράστιες ὑλικές τους ἀνάγκες.
Διεθνῶς εἶναι γνωστός
ὡς ὁ «ἅγιος των φτωχών» !
Ὅταν, λοιπόν φορᾶμε τόν Σταυρό μας
ἤ κάνουμε τόν Σταυρό μας μέ ἀκλόνητη πίστη
καί ἐμπιστοσύνη στό Χριστό, εἶναι σάν νά ἀκουμπᾶ πάνω μας ὁ ἴδιος ὁ Τίμιος Σταυρός του Κυρίου μας Ιησού Χριστού.
«Σταυρός, ο φύλαξ πάσης της οικουμένης.
Σταυρός, η ωραιότης της Εκκλησίας.
Σταυρός, βασιλέων το κραταίωμα.
Σταυρός, πιστών το στήριγμα.
Σταυρός, αγγέλων η δόξα
και των δαιμόνων το τραύμα».
Μιχάλης Αντωνιάδης
Ὅταν οἱ κοπέλες βγαλαν τίς ποδιές ἀπό τό σχολεῖο, τίς βγαλαν ἐν ὀνόματι τῆς Δημοκρατίας, ἀλλά ἀκριβῶς ἔτσι καταργήθηκε ἡ δημοκρατία, διότι ἡ πλούσια βάζει κάθε μέρα καινούριο φόρεμα στό σχολεῖο καί ἡ φτωχιά παίρνει φωτιά καί πάει στή μάνα της καί λέει: «Θέλω καί ἐγώ φουστάνι, διότι ἡ τάδε φιλενάδα μου ἀλλάζει κάθε μέρα φουστάνι». Ποῦ εἶναι ἡ δημοκρατία λοιπόν;
Βλέπετε ότι μερικά πράγματα εν ονόματι της Δημοκρατίας γίνονται και μόνο Δημοκρατία δεν είναι..
Ἐνῶ ἐκείνη, ἡ ὡραία ποδιά, ἡ σεμνή ποδιά ἰσοπέδωνε ὅλες τίς κοπέλες, πλούσιες καί φτωχιές. Κάποτε φορούσαμε καί ἐμεῖς, ὡς ἀγόρια, πηλίκιο. Τώρα, πρῶτα τό πηλίκιο καταργήθηκε, μετά οἱ ποδιές, δέν ξέρω ποῦ θά πάμε παρακάτω..
Ἔτσι, σήμερα ἐμφανίζονται και τά ἀγόρια καί τά κορίτσια μέ ὅ,τι εἴδους ἐνδυμασία θέλετε ἐκεῖ στό σχολεῖο καί φροντίδα Βεβαίως πια δεν είναι τοῦ μαθητοῦ παρά, πῶς νά ἐμφανιστεῖ στό σχολεῖο.
Μακαριστού Πατήρ Αθανάσιος Μυτιληναίου
Μιχάλης Αντωνιάδης
1. Κάποιος ἔκανε τατουὰζ τὸ σταυρὸ καὶ μοῦ τὸ ἔδειξε.
«Βρὲ παλαβέ, τοῦ εἶπα, τὸ Σταυρὸ τὸν ἔχουμε στὴν καρδιὰ μας καὶ ὄχι στὸ δέρμα μας».
Το τατουὰζ εἶναι δαιμόνιο πού ἐπεκτείνεται.
Γέροντας Ἐφραίμ Βατοπαιδινὸς +
2. Ἡ δερματοστιξία ἤ ἀλλιῶς τατουάζ (tattoo) εἶναι φαινόμενο παγανιστικό, δηλαδή, εἰδωλολατρικό καί παμπάλαιο.
Ὁ ἅγιος Κύριλλος (4ος αἰώνας) καί ὁ Προκόπιος Γαζαῖος (6ος αἰώνας) ἐπιβεβαιώνουν τήν εἰδωλολατρική πρακτική τῆς δερματοστιξίας λέγοντας:
«Τοῖς εἰδωλολάτραις ἔθος ἐντομίδας ποιεῖν ἐν παρειαῖς καί ἐν βραχίοσιν». Δηλ., οἱ εἰδωλολάτρες ἔχουν συνήθεια νά κάνουν τατουάζ στά μάγουλα (στό πρόσωπο) καί στά μπράτσα τους.
Ὁ ἅγιος Ἰωάννης Χρυσόστομος, στό ὑπόμνημά του στόν προφήτη Ἱερεμία, ἀναφέρει ὅτι ἀπό τή ἀρχή τοῦ ἀνθρωπίνου γένους ὁ Διάβολος ἔθεσε στόχο μέ τή δερματοστιξία (τατουάζ) νά ὁδηγήσει τό εὐλογημένο δημιούργημα τοῦ Θεοῦ στήν πιό μεγάλη ἀσχήμια.
Τόν 8ο μ.Χ. αἰώνα ἡ Ἐκκλησία καταδίκασε τήν ἀποτύπωση ὁποιουδήποτε συμβόλου ἐπί τοῦ σώματος τῶν Ὀρθοδόξων πιστῶν ὡς εἰδωλολατρικό ἔθιμο καί πρακτική τῶν βαρβάρων!
Μιχάλης Αντωνιάδης
Οι ασθένειες μας βγάζουν σε καλό, όταν τις υπομένουμε αγόγγυστα, παρακαλώντας τον Θεό να μας συγχώρησει τις αμαρτίες και δοξάζοντας το όνομα Του.
Όσιος Πορφύριος ο Καυσοκαλυβίτης ο διορατικός και θαυματουργός.
ΚΑΛΗ ΣΑΣ ΗΜΕΡΑ!!
Μιχάλης Αντωνιάδης
NIKOLA TESLA Για την Ασθενεια.
"Η αρρώστια προέρχεται από ένα διανοητικό σφάλμα. Ο άνθρωπος πρέπει να είναι ο ίδιος ο γιατρός του. Αν δεν είναι ήρεμος εσωτερικά, όλα τα φάρμακά του και οι καλύτεροι γιατροί είναι μάταια.
Το υποσυνείδητο του σύγχρονου ανθρώπου ταράζεται σαν ένας ανήσυχος ωκεανός με μεγάλους θυελλώδεις ανέμους. Ένα υποσυνείδητο γεμάτο εντυπώσεις κάνει την ψυχή ανήσυχη.
Τα συναισθήματα τότε βράζουν σαν ηφαιστειακή έκρηξη. Χωρίς συναισθηματική εργασία, η πνευματικότητα είναι απλώς ένας χάρτινος πύργος.
Και τι είναι ο άνθρωπος χωρίς ειρήνη στην ψυχή του;
Αποκομμένος από τη χάρη του Θεού, προσπαθεί μάταια να βρει παρηγοριά στα υλικά πράγματα. Δεν υπάρχει παρηγοριά εκεί, είναι ένα βαρέλι δίχως πάτο. Κι άλλο, κι άλλο, δίνει κι άλλο, και τελικά πάλι κενό.
Όταν η ψυχή γίνει μια ήρεμη θάλασσα, αρχίζει η θεραπεία. Να το θυμάστε αυτό, είναι ο χρυσός κανόνας. Η πηγή των περισσότερων ασθενειών βρίσκεται στο πνεύμα, άρα το πνεύμα μπορεί να ξεπεράσει τις περισσότερες ασθένειες".
-Νίκολα Τέσλα
Μιχάλης Αντωνιάδης
Ο διάβολος παρακολουθεί κάθε άνθρωπο πως σκέφτεται και στην συνέχεια βγάζει φωτοτυπία αυτού του τρόπου σκέψεως. Και με βάση αυτή, μας εισηγείται λογισμούς ως ένας δεύτερος εαυτός μας νομίζοντας ο άνθρωπος ότι οι λογισμοι αυτοί είναι δικοί του να τους αποδεχθει και να κάνει έτσι κακό στον εαυτό του. Παρακολουθει τις ψυχές των ανθρώπων ποιες έχουν Χάρη και ποιες όχι και αναλόγως τις πολεμάει. Ειναι πολύ δύσκολο για τον άνθρωπο να διακρίνει ποιοι λογισμοί είναι δικοί του και ποιοι του διαβόλου. Αυτο θα το πετύχει μόνο με το χάρισμα της διακρίσεως.
Γέροντας Εφραίμ Σκήτης Αγίου Ανδρεα☦️
Μιχάλης Αντωνιάδης
Ο μοναχός που έμεινε στην ιστορία με την προσωνυμία: ο «Χαίρε Μαρίας»!
Δέν θά βάλουμε τύπους καί καλούπια στήν προσευχή. Ἡ προσευχή εἶναι κάτι προσωπικό καί ἐλεύθερο.
Ὅπως ἀναπαύεται ὁ καθένας θά προσεύχεται. Καί αὐτοσχεδίως θά προσευχηθοῦμε μέ δικά μας λόγια, ἀλλά καί μέ συγκεκριμένες προσευχές θά προσευχηθοῦμε.
Δέν μπορεῖ νά πεῖ κάποιος, ὅτι χωρίς τήν εὐχή, δέν σώζεται κάποιος. Διότι κάποιος ἔλεγε τήν ἑξῆς προσευχή καί σώθηκε καί μάλιστα ἁγίασε: «Κύριε ἐγώ ὡς ἄνθρωπος ἥμαρτον, ἐσύ ὡς Θεός συγχώρεσον».
Ἄλλος πάλι ἔλεγε: «Δόξα σοί Κύριε δόξα σοί! Δόξα σοί Κύριε δόξα σοί!».
Οἱ Πατέρες μπορεῖ νά μᾶς ὑποδεικνύουν το «Κύριε Ἰησοῦ Χριστέ ἐλέησόν μέ», ἀλλά δέν ἀπορρίπτουμε καί τούς ἄλλους τρόπους προσευχῆς. Γιατί τότε, εἶναι σάν νά θέλουμε νά βάλουν ὅλοι 45 νούμερο παπούτσι..
Παράδειγμα: Κάποιος ἀγράμματος μοναχός δέν ἤξερε νά πεῖ καμμία προσευχή. Τοῦ λέγει ὁ γέροντας:
– Ἀφοῦ δέν μπορεῖς νά μάθεις κάποια προσευχή νά λές το «Θεοτόκε Παρθένε Χαῖρε».
– Γέροντα, οὔτε αὐτό μπορῶ νά τό πῶ…
– Ε, τότε λέγε μόνο τό «Χαῖρε Μαρία»…
– Αὐτό μπορῶ νά τό πῶ! Αὐτό μπορῶ νά τό μάθω, εἶπε ὁ μοναχός.
Ἀπό τότε ὁ μοναχός καθημερινά ἔλεγε: «Χαῖρε Μαρία», χιλιάδες φορές!
Μιά μέρα του παρουσιάστηκε ὁ Διάβολος καί τοῦ εἶπε:
– Σταμάτα νά λές αὐτήν τήν προσευχή, γιατί δέν μπορῶ νά σέ πλησιάσω…
Ὁ μοναχός ἀδιαφόρησε καί συνέχιζε νά λέει τό «Χαῖρε Μαρία» μέχρι τήν ἡμέρα τῆς κοιμήσεώς του.
Θάψανε τόν γέροντα καί μετά ἀπό καιρό ἄνθισε στόν τάφο του ἕνα ὡραιότατο λουλούδι!
Παραξενεύτηκαν καί ἀπόρησαν ὅλοι οἱ μοναχοί, διότι οὐδείς φύτεψε κάποιο λουλούδι στόν τάφο του…
Ἔτσι λοιπόν ἀνοίξανε τόν τάφο νά δοῦνε καί εἶδαν παραδόξως, ὅτι τό λουλούδι εἶχε ρίζα τήν καρδιά τοῦ μοναχοῦ ἡ ὁποία δέν εἶχε λιώσει καί ἔγραφε πάνω σέ αὐτήν: «Χαῖρε Μαρία» μέ χρυσά γράμματα!
Ἔμεινε στήν ἱστορία ὁ μοναχός αὐτός μέ τήν προσωνυμία: ὁ «Χαῖρε Μαρίας»!
Γέροντας Εφραίμ της Σκήτης του Αγίου Ανδρέα.
Μιχάλης Αντωνιάδης
.png "English"){kind=small}
 |
