Να εύχεσαι στον Θεό να σου δώσει γνώση πνευματικής διακρίσεως, πώς πρέπει να σκέφτεσαι και τι πρέπει να έχεις στο νου σου, μέχρι να αξιωθείς την πραγματική αλήθεια, η δε αλήθεια είναι ο Χριστός.
Όσιος Ιωσήφ Ησυχαστής
Μιχάλης Αντωνιάδης
Να εύχεσαι στον Θεό να σου δώσει γνώση πνευματικής διακρίσεως, πώς πρέπει να σκέφτεσαι και τι πρέπει να έχεις στο νου σου, μέχρι να αξιωθείς την πραγματική αλήθεια, η δε αλήθεια είναι ο Χριστός.
Όσιος Ιωσήφ Ησυχαστής
Μιχάλης Αντωνιάδης
❈ Ὁ Διάβολος μᾶς μιλάει, μέ τή σκέψη,
μέ λογισμούς, μέ φωνές, ἀλλά καί μέσω ἄλλων ἀνθρώπων
πολλές φορές. Χρησιμοποιεῖ καί κάνει ὄργανά του ἀνθρώπους, οἱ ὁποῖοι μᾶς λένε διάφορα γιά νά μᾶς ἐρεθίσουν, γιά νά μᾶς θυμώσουν, γιά νά μᾶς πικράνουν, γιά νά μᾶς πληγώσουν κ.λπ.
Ρώτησα τον σατανά:
«Μαθαίνουμε τόσα και τόσα μάταια πράγματα, η περιέργειά μας δεν αφήνει τίποτα χωρίς να το εξετάσει και μόνο τι λέγει το Ευαγγέλιο για τη σωτηρία μας δεν βρίσκουμε καιρό να το διαβάσουμε και να το μάθουμε. Για να γιατρέψουμε την πιο παραμικρή αρρώστια του κορμιού μας, ψάχνουμε και βρίσκουμε τον γιατρό και το γιατρικό, μα για το τι θα γίνει η ψυχή μας σαν πεθάνουμε και με τι τρόπο θα τη γλιτώσουμε από την καταδίκη, δεν δίνουμε καμμιά προσοχὴ κι ούτε νοιαζόμαστε καθόλου...».
Φώτης Κόντογλου ☦️
Μιχάλης Αντωνιάδης
Η αγάπη δεν θέλει να θυμόμαστε το κακό. Αν συλλάβουμε τον εαυτό μας να νοιώθει ικανοποίηση για το κακό που βρήκε αυτόν που μας έχει κάνει κακό, που μας αδίκησε κλπ να ξέρουμε ότι βρισκόμαστε πολύ χαμηλά, πολύ φτωχά σκεπτόμαστε.
«νίκα εν τω αγαθώ το κακό».
Ο Θεός θέλει να ελεούμε, να συγχωρούμε. Έχει μεγάλη αξία η προσευχή αυτή την ώρα ιδιαίτερα μαλακώνει την ψυχή.
Γερόντισσα Ακυλίνα της Σίψας.
ΚΑΛΗ ΣΑΣ ΗΜΕΡΑ!!
Μιχάλης Αντωνιάδης
«Εάν κάποιος από μας τους θνητούς, αγαπητά αδέλφια, ανέβαινε έως το ύψος του Θεού, μόνο για εικοσιτέσσερις ώρες, και παρατηρούσε τη ζωή όλων των ανθρώπων στη γη, θα έπρεπε δώδεκα ώρες να γελά και δώδεκα ώρες να κλαίει.
Αφού οι άνθρωποι είναι με το μισό της ζωής τους γελοίοι, με το μισό αξιοθρήνητοι.
Και όταν είναι γελοίοι, δεν καταλαβαίνουν πόσο αξιοθρήνητοι είναι, ενώ όταν είναι αξιοθρήνητοι, δεν καταλαβαίνουν πόσο γελοίοι είναι.
Είναι γελοίοι οι άνθρωποι όταν δίνουν υπερβολική σημασία στη σοφία τους, στον πλούτο και στην ευτυχία·είναι αξιοθρήνητοι όταν απελπίζονται εξαιτίας της φτώχειας και της αδικίας και του θανάτου. Είναι γελοίοι όταν καμώνονται τα παλικάρια και απειλούν τον ουρανό με τη δύναμη τους, είναι αξιοθρήνητοι όταν ριγμένοι και καταπατημένοι ρίχνουν τη στάχτη στο κεφάλι τους και μοιρολογούν...
Είναι γελοίοι οι άνθρωποι στην ειρήνη και αξιοθρήνητοι στον πόλεμο. Γελοίοι ως αφέντες και αξιοθρήνητοι ως υπηρέτες»
(Αγίου Νικολάου Βελιμίροβιτς, Αργά βαδίζει ο Χριστός,“Σε ποιόν ανήκει η γη;”, εκδ.Εν πλω, σελ.125,126)
Μιχάλης Αντωνιάδης
Αν έρθει η χάρις του Θεού, όλοι και όλα αλλάζουν, έλα όμως που, για να έρθει, χρειάζεται πρώτα να ταπεινωθούμε.
Όσιος Πορφύριος ο Καυσοκαλυβίτης ο διορατικός και θαυματουργός.
ΚΑΛΟ ΣΑΣ ΜΗΝΑ Κ ΚΑΛΗ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣΤΙΚΗ ΧΡΟΝΙΑ!!
Μιχάλης Αντωνιάδης
«Γυναίκες, προσοχή στο πρόσωπο ποδηλάτη!» — αλλά τι ήταν το "πρόσωπο ποδηλάτη";
Μια επινοημένη ιατρική πάθηση που απέτρεπε τις γυναίκες από την ποδηλασία και την αυτόνομη μετακίνηση.
Είναι δύσκολο να φανταστεί κανείς ότι μόλις πριν από περίπου έναν αιώνα, οι γυναίκες αποθαρρύνονταν από το να κάνουν ποδήλατο.
Η αυξανόμενη διαθεσιμότητα ποδηλάτων πρόσφερε στις γυναίκες κινητικότητα και την ελευθερία να μετακινούνται μόνες τους. Αυτό, φυσικά, αποτελούσε απειλή για την ανδρική ηγεμονία.
Στα τέλη του 19ου αιώνα, οι γιατροί επινόησαν μια ασθένεια με το όνομα «Πρόσωπο Ποδηλάτου» για να αποθαρρύνουν τις γυναίκες από την ποδηλασία.
Τι ήταν το «πρόσωπο ποδηλάτου»;
Η λύση ήταν να τρομάξουν τις γυναίκες κάνοντάς τες να πιστέψουν ότι η οδήγηση ποδηλάτου θα προκαλούσε διόγκωση των ματιών τους και προεξοχή του πηγουνιού τους λόγω της προσπάθειας να κρατήσουν την ισορροπία τους. Το «πρόσωπο ποδηλάτη» ήταν συνήθως αναψοκοκκινισμένο, αλλά μερικές φορές χλωμό, και πάντα φαινόταν κουρασμένο. Αυτά θεωρούνταν ανεπιθύμητα χαρακτηριστικά για τις γυναίκες.
Τα δημοσιεύματα είχαν επίσης σκοπό να πείσουν τις γυναίκες ότι η υπερβολική ποδηλασία τις καθιστούσε ευάλωτες σε ασθένειες.
Οι γιατροί εξέφραζαν επίσης την ανησυχία ότι οι γυναίκες που ποδηλατούσαν ήταν υπέρμετρα σεξουαλικές. Το να καβαλά οτιδήποτε θεωρούνταν υπέρ το δέον αρρενωπό για κάθε ευπρεπή γυναίκα ή κοπέλα.
Πότε ξεκίνησαν οι γυναίκες να ποδηλατούν;
Πολλές θιασώτριες της ποδηλασίας διαφώνησαν με το «πρόσωπο ποδηλάτη» ως ιατρική πάθηση. Αντ’ αυτού, υποστήριζαν ότι η σωματική δραστηριότητα θα βελτίωνε την υγεία των γυναικών.
Η ποδηλασία θα μπορούσε να βοηθήσει τις αναβάτριες να αισθάνονται καλύτερα, τόσο σωματικά όσο και συναισθηματικά. Η ποδηλασία θα μπορούσε να κάνει τις γυναίκες όχι μόνο πιο δυνατές, αλλά και πιο σίγουρες για τις ικανότητές τους.
Σε αυτές τις αφίσες του τέλους του 19ου αιώνα — από την Εθνική Βιβλιοθήκη της Γαλλίας — οι γυναίκες σαφώς και δεν έπασχαν από «πρόσωπο ποδηλάτη»!
Μιχάλης Αντωνιάδης
Ἡ θλίψη εἶναι εὐάρεστη στὸ Θεὸ ἐφ᾿ ὅσον δέ μας ἀφαιρεῖ τὸ θάρρος ν᾿ ἀγωνιζόμαστε . Όσιος Αμφιλόχιος Μακρής της Ιεράς Νήσου Πάτμου Μιχάλης Α...
Copyright © 2010 ℳ ℳ ΜοΛυΒι ΧαΡτΙ..
Vintage Blogger Templates & Photography Logos | Wp by Dellustrations