«Εάν κάποιος από μας τους θνητούς, αγαπητά αδέλφια, ανέβαινε έως το ύψος του Θεού, μόνο για εικοσιτέσσερις ώρες, και παρατηρούσε τη ζωή όλων των ανθρώπων στη γη, θα έπρεπε δώδεκα ώρες να γελά και δώδεκα ώρες να κλαίει.
Αφού οι άνθρωποι είναι με το μισό της ζωής τους γελοίοι, με το μισό αξιοθρήνητοι.
Και όταν είναι γελοίοι, δεν καταλαβαίνουν πόσο αξιοθρήνητοι είναι, ενώ όταν είναι αξιοθρήνητοι, δεν καταλαβαίνουν πόσο γελοίοι είναι.
Είναι γελοίοι οι άνθρωποι όταν δίνουν υπερβολική σημασία στη σοφία τους, στον πλούτο και στην ευτυχία·είναι αξιοθρήνητοι όταν απελπίζονται εξαιτίας της φτώχειας και της αδικίας και του θανάτου. Είναι γελοίοι όταν καμώνονται τα παλικάρια και απειλούν τον ουρανό με τη δύναμη τους, είναι αξιοθρήνητοι όταν ριγμένοι και καταπατημένοι ρίχνουν τη στάχτη στο κεφάλι τους και μοιρολογούν...
Είναι γελοίοι οι άνθρωποι στην ειρήνη και αξιοθρήνητοι στον πόλεμο. Γελοίοι ως αφέντες και αξιοθρήνητοι ως υπηρέτες»
(Αγίου Νικολάου Βελιμίροβιτς, Αργά βαδίζει ο Χριστός,“Σε ποιόν ανήκει η γη;”, εκδ.Εν πλω, σελ.125,126)
Μιχάλης Αντωνιάδης
.png "English"){kind=small}
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου