με κάτι σαν σκοινί που ονομάζεται "ομφάλιος λώρος".

 

Είναι τυφλή και είναι ο οδηγός της, 

είναι ο σύντροφός της,

δεν κάνει βήμα χωρίς αυτόν.

Το σκοινί που τους ενώνει, την δένει με την ζωή.

Είναι τα μάτια της, η ζωή της, τα πάντα της.

Θα φάνε από το ίδιο πιάτο.

Εκείνος πάντα θα της αφήσει στοργικά, την τελευταία μπουκιά, 

μπορεί και δύο.

Μετά οι γλώσσες τους θα συναντηθούν στο ίδιο νεροδοχείο.

Και τα βράδια, θα κουλουριαστεί στην αγκαλιά του

και θα ονειρεύεται ότι τρέχουν σε καταπράσινα λιβάδια,

μπροστά αυτή κι εκείνος πίσω της, 

λαχανιασμένος και εκστασιασμένος απ' το παιχνίδι τους.

Δεν είναι άλλωστε και τόσο μακριά ο καιρός,

που ήταν κι εκείνος ενωμένος μαζί της,

με κάτι σαν σκοινί 

που ονομάζεται "ομφάλιος λώρος".

Μιχάλης Αντωνιάδης

read more ►

μετονομάστηκε Εὐγενία.

ΤΟ ΠΡΟΟΡΑΤΙΚΟΝ ΧΑΡΙΣΜΑ, ΤΟΥ ΑΓΙΟΥ ΠΑΝΑΓΗ ΤΟΥ ΜΠΑΣΙΑ

Ἑορτάζει στὶς 7 Ἰουνίου(σήμερα)

Μιὰ γυναῖκα ἀπὸ τὸ Ληξούρι της Κεφαλλονιὰς εἶχε τέσσερις κόρες. Ὁ ἄντρας της ἦταν πολὺ ἰδιότροπος. Τὴν ἔβριζε διότι γεννοῦσε συνέχεια κορίτσια καὶ ἦταν στενοχωρημένη.

Μιὰ μέρα σκέφτηκε νὰ πάει νὰ πάρει τὴν εὐλογία του Παπα-Μπασιὰ καὶ πῆρε μαζί της τα τέσσερα κορίτσιά της. Στὸ μικρότερο ἔβαλε ἕνα φιόγκο στὰ μαλλιά.

Ὅταν ἔφτασαν στὸν Παπα-Μπασιά, περίμενε νὰ ἔλθει ἡ σειρά της γιατί εἶχε πολὺ κόσμο. Ὅταν ἦλθε ἡ σειρά της τὰ ὁδηγοῦσε ἕνα ἕνα τὰ κορίτσια της γιὰ νὰ τὰ εὐλογήσει ὁ Παπα-Μπασιὰς λέγοντάς του:

Τὰ ἔφερα παπᾶ μου γιὰ νὰ τὰ εὐλογήσεις.

Ὁ ἅγιος τότε εὐλόγησε τὴν πρώτη καὶ τῆς εἶπε: «Καλῶς τὴν Διονύσαινα», τὴν δεύτερη «Καλῶς τὴν Γιώργαινα», καὶ τὴν τρίτη «καλῶς την Σπύραινα». Δηλαδὴ προφήτεψε τὰ ὀνόματα τῶν συζύγων τους.

Τὴν τέταρτη, ὅμως, δὲν ἤθελε νὰ τὴν εὐλογήσει καὶ ἡ μητέρα της τρόμαξε, γιατί πίστεψε πὼς τὸ μικρὸ κορίτσι θὰ πεθάνει καὶ γι αὐτὸ τὸν παρακαλοῦσε νὰ τὴν εὐλογήσει κι αὐτή.

Παρ’ ὅλα αὐτά, ὁ ἅγιος, ὅσο αὐτὴ τὸν παρακαλοῦσε δὲν τὴν εὐλογοῦσε. Ἡ μάνα, ὅμως, ἐπέμενε ἐκφράζοντας πλέον τὸν φόβο της:

Παπᾶ μου θὰ πεθάνει τὸ παιδί; Γιατί δὲν τὸ εὐλογάς;

Καὶ τότε ὁ Ἅγιος σηκώθηκε γονάτισε μπροστὰ στὸ μικρὸ κορίτσι καὶ τοῦ εἶπε:

Εὐλόγησόν με Ἀμμὰ (Γερόντισσα).

Ἡ μάνα ὅμως τρόμαξε περισσότερο μὲ τὰ λόγια τοῦ Παπᾶ-Μπασιὰ καὶ τὸν ρώτησε τί ἐννοοῦσε. Ὁ Ἅγιος, τότε, ἔβγαλε τὰ στολίδια ἀπὸ τὰ μαλλιὰ τῆς μικρῆς καὶ εἶπε:

Αὐτὰ δὲν χρειάζονται. Ἡγουμένη των Λεπέδων (Ἱερὰ Μονὴ Ἁγίου Ἀνθίμου καὶ Ἁγίας Παρασκευῆς στὸ Ληξούρι).

Καὶ πράγματι οἱ τρεῖς παντρεύτηκαν μὲ τὰ ὀνόματα ποὺ τοὺς εἶπε ὁ Ἅγιος, ἡ δὲ μικρὴ ἔγινε Ἡγουμένη τῆς Μονῆς Λεπέδων καὶ μετονομάστηκε Εὐγενία.

Μιχάλης Αντωνιάδης

read more ►

Πάντοτε βοηθά ο Θεός, πάντα προφθάνει,

  Κάνε εσύ εκείνο που μπορείς.

Πάντοτε βοηθά ο Θεός, πάντα προφθάνει, αλλά θέλει και εμείς να εργασθούμε, να κάνουμε εκείνο που μπορούμε.

Όσιος Ιωσήφ ο Ησυχαστής ο και Σπηλαιώτης.

ΧΡΙΣΤΟΣ ΑΝΕΣΤΗ!!

Μιχάλης Αντωνιάδης

read more ►

Οι μετάνοιες είναι και απόδοση τιμής στον Θεό,

 – ΓΕΡΟΝΤΑ, γιατί στο Άγιον Όρος κάνετε τόσες πολλές μετάνοιες;

– Για να αδυνατίσουμε! 

Τί είναι αυτά, που ρωτάς, ευλογημένε; Τόσα χρόνια μέσα στην Εκκλησία και δεν ξέρεις;

Οι μετάνοιες γίνονται για πολλούς λόγους. Προσπίπτουμε με το σώμα μας στη γη για να δηλώσουμε τη συντριβή μας και τη μετάνοιά μας.

Μας βοηθά άλλωστε να ακουμπούμε το μέτωπο χάμω, να μην ξεχνάμε ότι γη και σποδός είμαστε. Πάλι στη γη αυτή θα επιστρέψουμε.

Κατόπιν σηκωνόμαστε και με αυτόν τον τρόπο διακηρύττουμε ότι έτσι θα αναστηθούμε, στεκάμενοι στα δύο μας πόδια κατά την εσχάτη ημέρα, στην Δεύτερα Παρουσία του Χριστού μας.

Επίσης προσπίπτουμε στη γη για να γίνουμε και εμείς πνευματική γη αγαθή, κατάλληλη γιά να δεχτεί τον Χριστό και να καρποφορήσει εκατονταπλασίονα.

Επίσης, οι μετάνοιες είναι και απόδοση τιμής και δόξας προς τον Ύψιστο Θεό. Πάντως από την εμπειρία μου έχω διαπιστώσει πως οι μετάνοιες πολύ βοηθούν στο να κάμπτεται το αλαζονικό και επηρμένο πνεύμα μας και να συστέλλεται όπως του τελώνη.

Αχ, αν γνώριζαν οι Χριστιανοί, πόσο ευεργετικές είναι οι μετάνοιες στην ψυχή και στο σώμα, δεν θα ασχολούνταν με τη γιόγκα και όλα αυτά τα Ινδουιστικά και νεοεποχίτικα τεχνάσματα, που βλάπτουν μακροπρόθεσμα όλο τους το είναι αφήνωντας στο τέλος μία δαιμονική αποφορά και μπόχα στην ψυχή τους…

Αγίου Παϊσίου Αγιορείτου☦️ 

Μιχάλης Αντωνιάδης

read more ►

Τα νιάτα δεν είναι περίοδος ζωής, είναι η κατάσταση του νου,

 *Τα νιάτα δεν είναι περίοδος ζωής, είναι η κατάσταση του νου.*

Δεν είναι κόκκινα μάγουλα, κόκκινα χείλη και ευλύγιστα γόνατα.

Είναι η διάθεση της θέλησης, ιδιότητα της φαντασίας, η δύναμη των αισθημάτων.

Είναι η φρεσκάδα της βαθιάς πηγής της ζωής.

Είναι η νίκη ενάντια στην ατολμία, είναι και της επιθυμίας για περιπέτεια ενάντια στο πόθο για μια ήσυχη ζωή.

Αυτός ο πόθος υπάρχει συχνά σε έναν σαραντάρη.

Κανένας δεν γερνάει μόνο και μόνο επειδή ζει μερικά χρόνια.

*_Οι άνθρωποι γερνούν όταν λιποτακτούν από τα ιδανικά τους._*

Και τα ωραία ακόμη πρόσωπα, όταν δεν προσέξουν να μείνουν όσο γίνεται ηθικά αμόλυντα, στιγματίζονται συχνά από την αυθάδεια ή την αηδία.

Τα χρόνια μπορεί να ρυτιδώνουν το δέρμα,

αλλά όταν εγκαταλείψεις τον ενθουσιασμό, τότε ρυτιδώνεται το πνεύμα.

Η ανησυχία, η αμφιβολία, η έλλειψη εμπιστοσύνης στον εαυτό σου, ο φόβος και η απελπισία, αυτά τα μυσαρά μακρά χρόνια που γέρνουν το κεφάλι και κάνουν σκόνη το πνεύμα που γέρασε.  

 Και αν είναι κανείς εβδομήντα ή δεκάξι χρόνων, πάντα στην καρδιά του μπορεί να υπάρχει η αγάπη για το θαύμα, ο θαυμασμός για τα άστρα και τα πράγματα και για τις σκέψεις.

Η θέληση να αντιμετωπίσει κανείς τα γεγονότα, η αδιάκοπη παιδιάστικη όρεξη για κείνο που πρόκειται να ΄ρθει.

Έπειτα, *και η μεγάλη χαρά για το παιχνίδι ζωής.*

~__Είστε τόσο νέοι, όση είναι η πίστη σας στον ζωοπάροχο  Θεό.

___Τόσο γέροι, όση είναι η αμφιβολία σας.__

_Τόσο νέοι, όση είναι εμπιστοσύνη στον Θεό  που είναι χορηγός στις δυνάμεις Πνεύματος και σώματος

_Τόσο γέροι, όση είναι η απελπισία σας_.__

*Μέσα στο κέντρο της καρδιάς σας βρίσκεται ένας σταθμός ασυρμάτου*.

Όσα χρόνια αυτός παίρνει μηνύματα ομορφιάς, ελπίδας, χαράς, μεγαλείου, θάρρους και δύναμης από τη γη, από τους ανθρώπους και από το Θεό, τότε είστε πάντα νέος.

Όταν τα μηνύματα αυτά πάψουν να έρχονται, και το κέντρο της καρδιά σας έχει σκεπαστεί με τα χρόνια της απαισιοδοξίας και τον πάγο της αδιαφορίας και του κυνισμού, τότε πραγματικά μεγαλώσατε και γεράσατε.

Μιχάλης Αντωνιάδης

read more ►

ΧΡΙΣΤΟΣ ΑΝΕΣΤΗ,

 

Μιχάλης Αντωνιάδης

read more ►

Εἰρήνη καί εὐλογία ἀπό τόν Κύριο,

 Μέχρι νά ἀρχίσεις νά προσεύχεσαι στόν Θεό ἤσουν σ᾿ ὅλους ἀγαπητός.

Καί τώρα ξαφνικά στό σπίτι σου εἶσαι στό ἐπίκεντρο ἐχθρικοῦ στρατοπέδου.

Νωρίτερα μεθοῦσες, καί κάπνιζες καί λίγο ἔκλεβες καί ἔβριζες καί τεμπέλιαζες τίς ἐργάσιμες μέρες καί ἔκανες ὁτιδήποτε ἄλλο εἶναι σιχαμερό μπροστά στόν Θεό καί τίμιο στόν κόσμο.

Καί ὅμως τότε ἤσουν ἀγαπητός σ᾿ ὅλους στό σπίτι.

Ἐνῶ τώρα πού κατευθύνθηκες στόν δρόμο τοῦ δικαίου, τῆς τιμιότητας καί τῆς προσευχῆς, τώρα ὅλοι ὅρμησαν πάνω σου σάν σφῆκες.

Νά χαίρεσαι, ἀδελφέ, ἑκατό φορές νά χαίρεσαι.

Μά δέν βλέπεις ὅτι τό Εὐαγγέλιο διαδραματίζεται στό σπίτι σας;

Στό ἴδιο σπίτι στό ὁποῖο μέχρι τώρα κουβέντιαζαν γιά τόν φόρο καί τό δύσκολο βαρύ μεροκάματο καί τούς κλέφτες καί τούς κλεπταποδόχους καί τούς πάρεδρους, σ᾿ αὐτό τό ἴδιο σπίτι ἄρχισαν νά ἐκπληρώνονται εὐαγγελικές προφητεῖες.

Τό σπίτι σας ἀνυψώθηκε ἕως τούς οὐρανούς, ἔγινε ἡ σκηνή τοῦ χριστιανικοῦ δράματος, ἔπιασε τή σχέση μέ τούς Ἀποστολικούς καί μαρτυρικούς καιρούς.

 Ἡ ἱστορία τῆς χριστιανικῆς Ἐκκλησίας συμβαίνει σέ μικρό ἐμβαδόν στό σπίτι σας. Ἰδού οἱ προφητεῖες τοῦ Χριστοῦ, πού συνέβησαν ἀμέτρητες φορές σ᾿ αὐτό τόν γήινο πλανήτη καί πού τώρα ἀρχίζουν νά συμβαίνουν στό σπίτι σας.

«Καί ἔσεσθε μισούμενοι ὑπό πάντων διά τό ὄνομά μου· ὁ δέ ὑπομείνας εἰς τέλος, οὗτος σωθήσεται» (Ματθ. 10:22).

«Καί ἐχθροί τοῦ ἀνθρώπου οἱ οἰκιακοί αὐτοῦ» (Ματθ. 10:36).

«Μακάριοι οἱ κλαίοντες νῦν, ὅτι γελάσετε. Μακάριοι ἐστε ὅταν μισήσωσιν ὑμᾶς οἱ ἄνθρωποι, καί ὅταν ἀφορίσωσιν ὑμᾶς καί ὀνειδίσωσι καί ἐκβάλωσι τό ὄνομα ὑμῶν ὡς πονηρόν ἕνεκα τοῦ υἱοῦ τοῦ ἀνθρώπου» (Λουκ. 6:21-22).

«Ἀμήν λέγω ὑμῖν ὅτι κλαύσετε καί θρηνήσετε ὑμεῖς, ὁ δέ κόσμος χαρήσεται· ὑμεῖς δέ λυπηθήσεσθε, ἀλλ᾿ ἡ λύπη ὑμῶν εἰς χαράν γενήσεται» (Ἰωάν. 16:20).

Τί ὑπάρχει πιό ξεκάθαρο ἀπ᾿ αὐτές τίς προφητείες;

 Ἰδού, ἐκπληρώνονται καί σήμερα, δίπλα στήν ἑστία σου, ἐπάνω σέ σένα.

Γι᾿ αὐτό δέξου ὅλες τίς ἐξυβρίσεις ὄχι σάν ἐξυβρίσεις ἀλλά σάν παράσημα.

Νά ξέρεις, ὅτι οἱ διῶχτες σου θά μετανιώσουν, οἱ χλευαστές σου θά βουβαθοῦν κι ἐσύ θά χαίρεσαι.

Σήμερα εἶσαι ὁ τελευταῖος στό σπίτι τοῦ πατέρα σου, ἀλλά σέ λίγο θά εἶσαι ὁ πρῶτος.

 Ἐνῶ ἐκεῖνοι πού σέ διώχνουν, θά σέ ὑπηρετοῦν.

Τοῦτο ἔχει προφητευθεῖ καί ἐπαναληφθεῖ χιλιάδες φορές καί σέ χιλιάδες μέρη.

Εἰρήνη καί εὐλογία ἀπό τόν Κύριο.Τῷ Θεῷ δόξα εἰς τούς αἰῶνας!

Ἀμήν.

Αγίου Νικολάου Βελιμίροβιτς.

Μιχάλης Αντωνιάδης

read more ►

«Είμασθε Ρωμηοί από τη Μέση Ανατολή» (Λίβανο, Συρία, Παλαιστίνη κ. τ. λ).

 Πριν από είκοσι περίπου χρόνια δίδασκα στο αμφιθέατρο της Σχολής μας, στους πρωτοετείς Φοιτητές. 

Από το ύψος της έδρας διέκρινα στα πρώτα έδρανα μία ομάδα φοιτητών και φοιτητριών, που δεν έδειχναν για ελλαδίτες. 

Στο τέλος του μαθήματος τους πλησίασα και τους ρώτησα για το τόπο της καταγωγής τους. 

Ένας από αυτούς, που, όπως έδειχαν τα πράγματα, κατείχε καλύτερα την ελληνική γλώσσα, μου απάντησε: 

«Είμασθε Ρωμηοί από τη Μέση Ανατολή» (Λίβανο, Συρία, Παλαιστίνη κ. τ. λ). 

Αιφνιδιάσθηκα, το ομολογώ, με την απάντηση αυτή, που δεν την ανέμενα. Έτσι, προχώρησα σε μία δεύτερη ερώτηση: «Γιατί είσθε Ρωμηοί»; 

Και τότε ήλθε η ακόμη πιο αιφνιδιαστική απάντηση «Επειδή ο αυτοκράτοράς μας ήταν στην Νέα Ρώμη, την Κωνσταντινούπολη, και ο πρώτος Ορθόδοξος Πατριάρχης μας είναι ο Αρχιεπίσκοπος Κωνσταντινουπόλεως - Νέας Ρώμης»!

Τότε συνειδητοποίησα, ότι υπάρχουν ακόμη Ορθόδοξοι στη Μέση Ανατολή, που έχουν συνείδηση της ταυτότητας και της ιστορίας τους, 

σ' αντίθεση με πολλούς από εμάς τους Νεοέλληνες, 

που [επηρεασμένοι από την προπαγανδιστική συνθηματολογία των Ευρωπαίων, 

κυρίως από 18/19 αιώνα], 

έχουμε τελείως αποξενωθεί από τις έννοιες αυτές, [στην ακατανίκητη μανία μας τα ταυτισθούμε με την (Δυτική) Ευρώπη (=εξευρωπαισμός)]...

2.  Ὁ Θεός ἐπέτρεψε, νά μᾶς ἀπογοητεύσει ἡ Εὐρώπη ἐκεῖ πού στηρίξαμε «τήν πᾶσαν ἐλπίδα» μας, στά οἰκονομικά, γιά νά εἶναι εὐκολότερη ἡ ἀφύπνισή μας. 

Ξεχάσαμε τόν Θεόν τῶν Πατέρων ἡμῶν καί πιστεύουμε στήν ἀπολυτοποιημένη «ἀξία» τοῦ οἰκονομισμοῦ..

Δέν ἀνοίξαμε καμμιά κερκόπορτα, ἀλλά τίς πύλες τῆς ψυχῆς καί καρδιᾶς μας, γιά νά μᾶς ἀλλοτριώσει καί νά μᾶς συντρίψει ἡ σημερινή Δύση. Εὐτυχῶς ὃμως ὑπάρχει -εἶναι βέβαιο- καί ἡ «μαγιά» τοῦ Μακρυγιάννη..

Σ’ αὐτήν ἀνήκουν ὃσοι σημερινοί Ἑλληνες μένουμε πιστοί στήν Ὀρθοδοξία τῶν Ἁγίων μας, καί τόν Σωτήρα μας Κύριον ‘Ιησοῦν Χριστόν. 

Οἱ ἀληθινοί πατερικοί καί Ὀρθόδοξοι. Αὐτοί μέ τήν Χάρη τοῦ Θεοῦ μας, θά ἀναστήσουν τό Ἒθνος, σέ κάποιο νέο ’21, ὃταν ὁ Θεός τό ἐπιτρέψει..! 

Πατήρ Γεώργιος Μεταλληνός

Μιχάλης Αντωνιάδης

read more ►

Το φιλί του Ιούδα,

 

Μιχάλης Αντωνιάδης

read more ►

Ο Ασβέστης, Σώζει τις Αγιογραφίες,

 Θέλετε τους κομμουνιστές ή τον Χριστό;

Στο κέντρο της Ρωσίας, κοντά στο ποτάμι Βόλγα υπάρχει η Μονή Οράνκι. Ιδρύθηκε τον 18ο αιώνα. Το 1918 οι κομουνιστές την κατάργησαν και έβαψαν με άσβεστη τις τοιχογραφίες. Εκεί έκαναν στρατόπεδο συγκεντρώσεως για τους μοναχούς μαζεύοντας περίπου 11.000 Μοναχούς από όλα τα Μοναστήρια της Ρωσίας. Μεταξύ αυτών ήσαν και Ιερομόναχοι αλλά και έγγαμοι Ιερείς με επικεφαλής έναν Επίσκοπο.

Το 1918 ήρθε από τη Μόσχα μια επιτροπή και τους είπε:

- Έρχεστε μαζί μας, ή όχι; 'Έχετε 24 ώρες, για να σκεφτείτε.

Ό Επίσκοπος, όμως, τους είπε:

-Είναι παρά πολύ μέχρι αύριο. Θα σας δώσουμε την απάντηση σε 10 λεπτά.

Τότε ό Επίσκοπος στράφηκε προς τους Μοναχούς και είπε:

-Αδελφοί, τώρα έχετε την ευκαιρία να γίνετε Μάρτυρες για τον Χριστόν. Θέλετε να ενωθείτε με τους κομουνιστές, ή θέλετε να παραδώσετε τη ζωή σας για τον Χριστόν και να συγκαταριθμείτε στη χορεία των Αγίων Μαρτύρων; Μη φοβάστε. Ό Χριστός είναι μαζί μας. Ό Χριστός μας καλεί σ' Αυτόν.

Τότε φώναξαν όλοι ομόφωνα:

-Θέλουμε να πεθάνουμε για τον Χριστόν!!!

Και στη συνέχεια τους σκότωσαν όλους. Σε ένα μήνα, από 300 ως 500 άτομα την ημέρα, τους πυροβολούσαν στο κεφάλι και τους έθαψαν σε μία μεγάλη χαράδρα στην αυλή του Μοναστηρίου. Τον Επίσκοπο το σκότωσαν στο τέλος και τον έθαψαν καθισμένο σε μια μικρή καρέκλα.

Ήταν μία μαζική σφαγή των Ρώσων Μοναχών από τους κομουνιστές, μοναδική στην ιστορία της σύγχρονης Εκκλησίας!

Μεταξύ των ετών 1942 και 1948 η Ί. Μονή Όράνκι είχε γίνει στρατόπεδο αιχμαλώτων πολέμου. Κάνοντας, το φθινόπωρο του 1942, ανασκαφές για τις ανάγκες του στρατοπέδου έσκαψαν πίσω από την Εκκλησία. Εκεί βρήκαν μια τάφρο γεμάτη με τα αγία λείψανα αυτών των Νεομαρτύρων Μοναχών και μεταξύ αυτών έναν ηλικιωμένο Επίσκοπο καθισμένο σε μια καρέκλα, οποίος ήταν αναλλοίωτος! Φαινόταν καλά, πού τον πυροβόλησαν στο κεφάλι, φόραγε μία αλυσίδα με Σταυρό και μία μεταλλική εικόνα της Θεοτόκου.

Όταν βγάλανε έξω το αδιάφθορο σώμα του, αυτό απλώθηκε σαν να είχε πεθάνει προ λίγης ώρας!

Αυτά διηγήθηκε ό μαρτυρικός Ιερέας Δημήτριος Μπεζάν, πού ητο παρών στην εύρεση των Αγίων λειψάνων των 11.000 Μαρτύρων και ό όποιος για 24 χρόνια υπέφερε την κομουνιστική κόλαση στα στρατόπεδα και στις φυλακές της Ρωσίας και Ρουμανίας και έθαψε χιλιάδες, πού πέθαιναν από τις κακουχίες, τα βασανιστήρια και τις εκτελέσεις («Η χαρά της ταλαιπωρίας» έκδ. Ορθόδοξος Κυψέλη).

Άγιοι Νεομάρτυρες, πρεσβεύσατε υπέρ ημών!!

Μιχάλης Αντωνιάδης

read more ►