Πράγματα που δεν μπορεί ο άνθρωπος να τα κάνει μόνος του, τον βοηθά ο Θεός.
Πράγματα όμως που μπορεί μόνος του να τα κάνει, δεν τον βοηθά ο Θεός.
Για παράδειγμα, ο Χριστός ανέστησε τον Λάζαρο, αλλά δεν του έλυσε και τα χέρια. Άφησε στους συγγενείς του Λαζάρου, να το κάνουν αυτό.
Δημήτριος Παναγόπουλος – Ιεροκήρυκας
Μιχάλης Αντωνιάδης
*Η ψυχή μετά τον θάνατο:*
Για διάστημα δύο ημερών η ψυχή απολαύει σχετικής ελευθερίας και έχει δυνατότητα να επισκεφθεί τόπους που της ήταν προσφιλείς στο παρελθόν, αλλά την Τρίτη ημέρα μετακινείται σε άλλες σφαίρες. Την τρίτη ημέρα μετά το θάνατο θα πρέπει να τελεστεί μνημόσυνο.
Τις πρώτες τρεις μέρες η ψυχή είναι ελεύθερη και θυμάται όλη την επίγεια ζωή της. Πιστεύεται ότι αυτή τη φορά βρίσκεται σε μέρη που είναι κοντά.
Στο διάστημα των δύο πρώτων ημερών επιτρέπεται στην ψυχή να περιπλανηθεί στον κόσμο, οπουδήποτε εκείνη επιθυμεί, με τη συντροφιά των αγγέλων που τη συνοδεύουν. Ως εκ τούτου η ψυχή, επειδή αγαπά το σώμα, μερικές φορές περιφέρεται στο οίκημα στο οποίο το σώμα της είχε σαβανωθεί, περνώντας έτσι δύο ημέρες όπως ένα πουλί που γυρεύει τη φωλιά του.
Αλλά η ενάρετη ψυχή πλανιέται σε εκείνα τα μέρη στα οποία συνήθιζε να πράττει αγαθά έργα. Την τρίτη ημέρα, Εκείνος ο Οποίος Ανέστη ο Ίδιος την τρίτη ημέρα από τους νεκρούς καλεί την ψυχή του Χριστιανού να μιμηθεί τη δική Του ανάσταση, να ανέλθει στους Ουρανούς όπου θα λατρεύει το Θεό όλων.
Μετά από αυτό θα ακολουθήσει συνάντηση με τον Θεό, τους αγίους και επίσκεψη στον Παράδεισο. Από αυτή τη στιγμή αρχίζουν τα πρώτα μαρτύρια και φόβοι ότι, λόγω των λαθών που έγιναν, μπορεί να κλείσει η είσοδος στον Παράδεισο. Όλα αυτά διαρκούν έξι μέρες, οπότε την ένατη μέρα γίνεται μνημόσυνο.
Σε γράμμα του προς τον αδελφό μιας αποθνήσκουσας γυναίκας, ο Όσιος Θεοφάνης ο Έγκλειστος γράφει: «Η αδελφή σου δεν θα πεθάνει. Το σώμα του ανθρώπου πεθαίνει, αλλά η προσωπικότητά του συνεχίζει να ζει. Απλώς μεταφέρεται σε μια άλλη τάξη ζωής…
*Δεν είναι εκείνη που θα βάλουν στον τάφο. Εκείνη βρίσκεται σε έναν άλλο τόπο όπου θα είναι ακριβώς το ίδιο ζωντανή όσο και τώρα. Τις πρώτες ώρες και ημέρες θα βρίσκεται γύρω σου. Μόνο που δεν θα λέει τίποτα και εσύ δεν θα μπορείς να την δεις. Θα είναι όμως ακριβώς εδώ. Να το έχεις αυτό στο νου σου.*
Εμείς που μένουμε πίσω θρηνούμε για τους κεκοιμημένους, όμως για εκείνους τα πράγματα είναι αμέσως πιο εύκολα. *Είναι πιο ευτυχισμένοι στη νέα κατάσταση*. Όσοι έχουν πεθάνει και κατόπιν επαναφέρθηκαν στο σώμα διαπίστωσαν ότι το σώμα ήταν μια πολύ στενάχωρη κατοικία. Και η αδελφή σου θα αισθάνεται έτσι.
Είναι πολύ καλύτερα εκεί, και εμείς νοιώθουμε οδύνη σαν να της έχει συμβεί κάτι απίστευτα κακό! Θα μας κοιτάζει και σίγουρα θα μένει κατάπληκτη με την αντίδρασή μας».
Την 40η ημέρα, γίνεται η Τελική Κρίση, για την ψυχή. Και πάλι γίνεται μνημόσυνο.
Προσευχή πολύ, μέχρι τότε.
Μιχάλης Αντωνιάδης
Σε ηλικία 40 ετών, ο Φραντς Κάφκα (1883-1924) που δεν παντρεύτηκε ποτέ και δεν είχε παιδιά, περπατούσε σε πάρκο στο Βερολίνο,
συνάντησε ένα κορίτσι που έκλαιγε επειδή είχε χάσει την αγαπημένη του κούκλα. Μαζί έψαξαν για την κούκλα χωρίς αποτέλεσμα. Ο Κάφκα του πρότεινε να συναντηθούν εκεί την επόμενη μέρα και να ξαναψάξουν.
Την επόμενη μέρα, όταν ακόμα δεν βρήκαν την κούκλα, ο Κάφκα του έδωσε ένα γράμμα γραμμένο από την κούκλα που έλεγε: «Παρακαλώ μην κλαις. Έφυγα για ένα ταξίδι, ώστε να γνωρίσω τον κόσμο. Θα σου γράψω για τις περιπέτειες μου.»
Μετά απ´ αυτό ξεκίνησε μια φιλία, που συνεχίστηκε μέχρι το τέλος της ζωής του Κάφκα. Κατά τη διάρκεια των συναντήσεων τους, ο Kάφκα διάβαζε τα γραμμένα γράμματα με περιπέτειες και αφηγήσεις, που το κορίτσι θεωρούσε αξιολάτρευτες.
Τελικά, ο Κάφκα «παρουσίασε» την κούκλα, που είχε επιστρέψει πίσω στο Βερολίνο.
«Δεν μοιάζει με την κούκλα μου», του είπε το κορίτσι.
Ο Κάφκα της έδωσε άλλο ένα γράμμα, που είχε γράψει η κούκλα: «Τα ταξίδια μου, με άλλαξαν.» Το κορίτσι αγκάλιασε τη νέα κούκλα και την πήρε μαζί του ευτυχισμένο στο σπίτι του.
Ένα χρόνο αργότερα, ο Κάφκα πέθανε.
Πολλά χρόνια αργότερα, η ενήλικη πλέον κοπέλα βρήκε ένα μικρό γράμμα μέσα στην κούκλα. Στο μικρό γράμμα, που υπέγραφε ο Κάφκα έγραφε:
«Ό,τι αγαπάς μάλλον θα χαθεί, αλλά στο τέλος η αγάπη θα επιστρέψει με άλλο τρόπο.» —
Μιχάλης Αντωνιάδης
Όπως περνάνε τα χρόνια και μεγαλώνουμε, χάνουμε δυνάμεις, πρόσωπα, πράγματα, τόπους, καταστάσεις.
Ο έξυπνος άνθρωπος, αυτός που γρηγορεί, βρίσκει καινούργια ενδιαφέροντα που πάντα υπάρχουν και σε καλούν να μην τα αγνοήσεις.
Ειδάλλως η ζωή γίνεται μονάχα μια απώλεια, ίσως και ένα επίμονο πένθος. Ποτέ δεν μας αρνείται η ζωή, εμείς την αρνούμαστε.
Μιχάλης Αντωνιάδης
Πρέπει να αποφεύγεις την παρατηρητικότητα .
Να μην παρατηρείς τους άλλους.
Αλλά έστω και να μην έρθει η κρίση - κατάκριση στο μυαλό, είναι των τελείων ανθρώπων. Αλλά αν έρθει η κατάκριση στο μυαλό τουλάχιστον μην το πεις μην το κάνεις καταλαλιά μην πεις στον άλλον αλλά κράτησε το για τον εαυτό σου. ΔΙΟΤΙ ο άλλος μπορεί να έχει ένα καλό λογισμό για τον αδερφό .
Εδώ στο Άγιον Όρος έλεγαν :
«μην πεις τίποτα και χαλάσεις το λογισμό του αδερφού μου».
Είναι μεγάλη αμαρτία να χαλάμε το λογισμό του αδελφού .
Ο λογισμός χαλάει πάρα πολύ εύκολα και πρέπει να τον φυλαμε τον λογισμό μας.
Κάθε πρωί που ξυπνάμε πρέπει να σταυρώνουμε το κεφάλι μας και να λέμε κύριε δώσε μου καλούς λογισμους δώσε μου αγαθούς λογισμούς και φύλαξε το νου μου καθαρό για να μπορώ να έχω νουν ΧΡΙΣΤΟΥ.
+2018
Μακαριστός Γεροντας Γρηγόριος Αρχιπελαγίτης .
Καθηγούμενος Ι Μ ΔΟΧΕΙΑΡΙΟΥ .
Μιχάλης Αντωνιάδης
ΚΑΛΗ ΣΑΣ ΗΜΕΡΑ!!
Ο γέρο-Γεώργιος Λαζάρ (1846-1916), υπήρξε ένας ευσεβέστατος Ρουμάνος λαϊκός.
Κάποτε θέλησε να ταξιδέψει με το τρένο, για να πάει στην πόλη Ρώμαν.
Μπήκε στο τρένο αλλά δεν αγόρασε εισιτήριο, διότι δεν είχε χρήματα. Ο ελεγκτής των εισιτηρίων, ο οποίος δεν τον γνώριζε, μόλις διαπίστωσε ότι δεν έχει εισιτήριο, του είπε στην πρώτη στάση του τρένου, να κατέβει.
Οι επιβάτες του τρένου, προέτρεπαν τον ελεγκτή, να μην κατεβάσει τον γέρο - Γεώργιο, διότι είναι άγιος άνθρωπος, αλλά ο ελεγκτής ήταν ανένδοτος.
Έτσι, στην πρώτη στάση, κατέβηκε ο παππούς και βάδιζε το δρομάκι, δίπλα στη σιδηροδρομική γραμμή λέγοντας:
- Αγαπητοί μου, να μένετε με το Θεό και τη Μητέρα του Κυρίου μας!
Όταν όμως θέλησε να ξεκινήσει το τρένο, δεν μπορούσε καθόλου να μετακινηθεί! Κοίταξαν την μηχανή για τυχόν βλάβη και δεν βρήκαν τίποτα!
Στη συνέχεια άλλαξαν την ατμομηχανή του και αντικατέστησαν το μηχανοδηγό. Πάλι τίποτε. Το τρένο δεν ξεκινούσε με τίποτε! Όλοι απορούσαν και άρχισαν να φωνάζουν.
Τότε ένας από τους υπαλλήλους του τρένου, τους είπε:
- Το τρένο δεν ξεκινά, διότι ο ελεγκτής κατέβασε τον γέροντα Γεώργιο από το τρένο.
Έτσι τότε όλοι μαζί, φώναξαν τον γέροντα να επιβιβαστεί στο τρένο και το τρένο, χωρίς καμμία επέμβαση του οδηγού, ξεκίνησε μόνο του!
Άλλη δύναμη και παρρησία στον Θεό έχουν οι Άγιοι άνθρωποι..
Μιχάλης Αντωνιάδης
Το να βάζουμε μαύρα ρούχα, το να φορούμε μαύρα περιβραχιόνια, να κρεμάμε μαύρες σημαίες και πολλά άλλα, όλα αυτά είναι μια μορφή διαμαρτυρίας απέναντι στο Θεό, το ότι εμείς δεν συμφωνούμε μαζί Του.
Πού κήρυξε η Εκκλησία να φοράμε μαύρα, όταν πεθάνει κάποιος; Το διδάσκει το Ευαγγέλιο ή ο Χριστός; Πού αναγράφονται όλα αυτά που κάνουμε εμείς, ποιός τα εφεύρε; Αυτά που κάνουμε είναι ενδείξεις απιστίας. Τότε γιατί κρατάμε τη λαμπάδα της Αναστάσεως το Πάσχα;
Πλήρη άγνοια έχουμε και αυτό διότι δεν πιστεύουμε σωστά. Για τον πραγματικό Χριστιανό δεν υπάρχει πένθος για τον νεκρό.
Ο Χριστός αναστήθηκε για εμάς και εμείς φοράμε μαύρα, γιατί δεν πιστεύουμε στην ανάσταση των νεκρών και στην μεταθάνατο ζωή.
Μάλιστα στο σπίτι γυρίζουμε τα κάδρα ανάποδα, δεν κερνάμε γλυκά στους φιλοξενούμενους, για να μην γλυκαθεί ο χάρος, σπάμε τα πιάτα και πολλά άλλα, γιατί πιστεύουμε, ότι θα αναστείλουμε τη δράση του κακού.
Δεισιδαιμονίες είναι αυτές και δεν έχουν σχέση με τον πραγματικό Χριστιανό, ο οποίος αντιμετωπίζει το θάνατο με ψυχραιμία. Θα στενοχωρηθεί, θα δακρύσει αλλά δεν θα πενθήσει.
Πηγή: Δημήτριος Παναγόπουλος Ιεροκύρηκας.
Πενθείς για τις αμαρτίες σου,για τα λάθη σου, οχι για τον θάνατο. Θάνατος δεν είναι η αποδημία της ψυχής, Θάνατος είναι η αποστασία από τον Θεό!
ΚΑΛΗ ΣΑΣ ΗΜΕΡΑ!!
Το καλύτερο από όλα τα μνημόσυνα που μπορούμε να κάνουμε για τους κεκοιμημένους,
είναι η προσεκτική ζωή μας,
ο αγώνας που θα κάνουμε, για να κόψουμε τα ελαττώματά μας και να λαμπικάρουμε την ψυχή μας.
Γιατί η δική μας ελευθερία από τα υλικά πράγματα και από τα ψυχικά πάθη, εκτός από την δική μας ανακούφιση, έχει ως αποτέλεσμα και την ανακούφιση των κεκοιμημένων προπάππων όλης της γενιάς μας.
Οι κεκοιμημένοι νιώθουν χαρά, όταν ένας απόγονός τους είναι κοντά στον Θεό.
Αν εμείς δεν είμαστε σε καλή πνευματική κατάσταση, τότε υποφέρουν οι κεκοιμημένοι γονείς μας, ο παππούς μας, ο προπάππους μας, όλες οι γενεές.
«Δες τί απογόνους κάναμε!», λένε και στενοχωριούνται.
Αν όμως είμαστε σε καλή πνευματική κατάσταση, ευφραίνονται, γιατί και αυτοί έγιναν συνεργοί να γεννηθούμε και ο Θεός κατά κάποιον τρόπο υποχρεώνεται να τους βοηθήσει..
Τα μνημόσυνα είναι ο καλύτερος δικηγόρος για τις ψυχές των κεκοιμημένων.
Έχουν την δυνατότητα και από την κόλαση να βγάλουν την ψυχή.
Και εσείς σε κάθε Θεία Λειτουργία, να διαβάζετε κόλλυβο για τους κεκοιμημένους.
Στον κόσμο μερικοί βαριούνται να βράσουν λίγο σιτάρι και πηγαίνουν στην Εκκλησία σταφίδες, κουραμπιέδες, κουλουράκια, για να τα διαβάσουν οι ιερείς.
Και βλέπεις, εκεί στο Άγιον Όρος κάτι γεροντάκια τα καημένα, σε κάθε Θεία Λειτουργία κάνουν κόλλυβο και για τους κεκοιμημένους και για τον Άγιο που γιορτάζει, για να έχουν την ευλογία του.
Άγιος Παϊσιος ο Αγιορείτης
Μιχάλης Αντωνιάδης
Δεν πρέπει να πολεμάτε τα παιδιά σας, αλλά τον σατανά που πολεμά τα παιδιά σας. Να τους λέτε λίγα λόγια και να κάνετε πολλή προσευχή... Με την προσευχή θα τους μιλήση ο Θεός.
Είναι μια μηλιά, που κάνει ξινά μήλα.Εμείς τώρα, τί πρέπει να κατηγορήσουμε, την μηλιά ή τα μήλα;
Την μηλιά. Λοιπόν, κάμνετε καλά εσείς οι γονείς, που είστε η μηλιά, για να γίνονται και τα μήλα γλυκά. Ένα δένδρο σαν το κόψης, ευθύς ξεραίνονται τα κλαριά του. Αμή, σαν ποτίζεις την ρίζα του, στέκονται δροσερά τα κλωνάρια του. Σεις οι γονείς είσαστε σαν το δένδρο. Όταν λοιπόν ο πατέρας και η μητέρα, που είσαστε η ρίζα των παιδιών, ποτίζεσθε με νηστείες, προσευχές, ελεημοσύνες, με καλά έργα, ο Θεός φυλάει τα παιδιά σας. Όταν ξεραίνεστε σεις οι γονείς με τις αμαρτίες, ο Θεός θανατώνει τα παιδιά σας και σας βάνει και σάς στην κόλαση μαζί τους.
Μιχάλης Αντωνιάδης
Άγιος Κοσμάς ο Αιτωλός.
.png "English"){kind=small}
 |
