Διασκεδάζουν με σύμβολα του θανάτου και του φόβου,

 «Από νωρίς ακόμη και σε παιδιά παιδικών σταθμών και Νηπιαγωγείων, βλέπουμε τα παιδιά να μασκαρεύονται σε διαβόλους, μάγισσες ή φαντάσματα, να «διασκεδάζουν με σύμβολα του θανάτου και του φόβου, δίχως να κατανοούν ότι τέτοιες εικόνες δεν είναι απλώς «αθώο παιχνίδι ή έθιμο».

Η ψυχή, ιδιαίτερα των παιδιών, απορροφά νοήματα και συμβολισμούς που με τον καιρό, αλλοιώνουν την Πνευματική της ευαισθησία και οπωσδήποτε την παιδική αθωότητα.

Στο σημείο αυτό θέλουμε να καταστήσουμε σαφές πως ότι αναφέραμε παραπάνω για να αντιληφθούμε ότι η Ορθόδοξη Εκκλησία δεν πολεμά τη χαρά, αλλά την πλάνη.

Δεν φοβάται το σκοτάδι, αλλά το αποκαλύπτει και το μεταμορφώνει.

Ο Χριστός είναι το Φως του κόσμου, και ο Πιστός καλείται να ζει «ἐν φωτὶ».

Όταν, λοιπόν, κάποιος διασκεδάζει με προσωπεία του κακού, στην ουσία νομιμοποιεί μέσα του την εξοικείωση με το σκοτάδι.

Επομένως το Halloween, ακόμη κι αν παρουσιάζεται ως «αθώα παράδοση», φέρει μια βαθύτερη φιλοσοφία-οπτική γωνία, την απολυτοποίηση του κακού και την σχετικοποίηση του καλού.

Ο διάβολος παρουσιάζεται ως παιχνιδιάρικος· ο θάνατος, ως διασκέδαση· το φόβητρο, ως γέλιο.

Μα η Ορθοδοξία γνωρίζει καλά πως τίποτα απ’ αυτά δεν είναι αθώο.

Όπως έλεγε ο Άγιος Παΐσιος: «Ο διάβολος δεν παρουσιάζεται πάντοτε με κέρατα· πολλές φορές φοράει μάσκα ευγένειας ή ψευτοχαράς»

Δεν είναι τυχαίο ότι τέτοιες “γιορτές” ανθίζουν σε κοινωνίες που έχασαν την Πνευματική τους ταυτότητα και αναζητούν χαρά σε λάθος πηγές.

Μια ψεύτικη χαρά, που διαρκεί λίγες ώρες και αφήνει πίσω της κενό.

Φυσικά η Εκκλησία μας δεν περιορίζεται στο να απορρίπτει, αλλά προτείνει κυρίως δρόμους ζωής.

Προβάλλει την αληθινή χαρά, που δεν χρειάζεται μάσκες ή σκοτάδι.

Στο ήθος του Halloween, αντιπροτείνει την μετοχής της Θείας Λειτουργίας, το Φως της Ανάστασης, την χαρά της εορτής στις μνήμες των Αγίων, την λαμπρότητα της μετοχής στην αιωνιότητα της Βασιλείας των Ουρανων.

Στη θέση των «πνευμάτων», μας θυμίζει τους Αγγέλους και τους Αγίους που προστατεύουν και Φωτίζουν τον άνθρωπο. Στη θέση του φόβου, προσφέρει ειρήνη και εμπιστοσύνη στον Θεό.

Και αντί για τις μάσκες, μας καλεί να δείξουμε το αληθινό μας πρόσωπο, λουσμένο στο Φως της χάριτος.

Άλλωστε η Ορθοδοξία δεν είναι θλιβερή ή στερημένη· είναι χαρμόσυνη, γεμάτη νόημα και Φως.

Όποιος έχει γευθεί τη χαρά του Θεού, δεν έχει ανάγκη να ψάχνει συγκινήσεις στο σκοτάδι.

Κλείνοντας το άρθρο μας και με βάση όλα τα παραπάνω Αγαπητοί μου Αναγνώστες, το Halloween δεν είναι απλώς «μια ακόμη ξενόφερτη μόδα». Είναι σύμπτωμα μιας βαθύτερης απομάκρυνσης από την Πίστη ως Χριστιανοί και την ταυτότητά μας ως Έλληνες. Η Ελλάδα δεν χρειάζεται να υιοθετεί ξενόφερτα έθιμα για να χαρεί· έχει το δικό της Φως, τη δική της Πνευματική κληρονομιά.

Έχει το Φως του Σταυρού, των Αγίων, της Παναγίας μας και της Αναστάσεως. Ας μάθουμε, λοιπόν, στα παιδιά μας, αφού πρώτα τα τηρήσουμε εμείς οι μεγαλύτεροι, ότι η αληθινή γιορτή είναι αυτή που οδηγεί στη χαρά του Θεού.

Όχι στο σκοτάδι των προσωπίδων, αλλά στη λάμψη της ψυχής που φωτίζεται από την αγάπη του Χριστού. Όπως είπε ο Κύριος «Ἐγώ εἰμι τὸ φῶς τοῦ κόσμου· ὁ ἀκολουθῶν ἐμοὶ οὐ μὴ περιπατήσῃ ἐν τῇ σκοτίᾳ, ἀλλ’ ἕξει τὸ φῶς τῆς ζωῆς» (Ἰω. 8,12)».

(Aπόσπασμα άρθρου του π. Αντωνίου Χρήστου, στην εφημερίδα "Ορθόδοξη Αλήθεια")

Μιχάλης Αντωνιάδης