Ἐξομολόγηση τοῦ Αγίου Γέροντος Φιλοθέου Ζερβάκου (+),

 Ἐξομολόγηση τοῦ Αγίου Γέροντος Φιλοθέου Ζερβάκου (+) 

(Βρέθηκε στὸ ἀρχεῖο του μετὰ τὴν κοίμησή του): 

Δὲν ἀγαπῶ τὸν Θεὸ μὲ ὅλη μου τὴν ψυχή, τὴν καρδιὰ καὶ τὴν διάνοια. 

Δὲν ἔχω ὑπακοὴ στὶς ἐντολὲς τοῦ Κυρίου καὶ δὲν φυλάγω τὶς ὑποσχέσεις ποὺ ἔδωσα στὸ Βάπτισμα καὶ στὴν κουρά μου ἐνώπιων τοῦ Θεοῦ, τῶν Ἀγγέλων , τῶν Ἁγίων καὶ τῶν ἀνθρώπων. 

Δὲν προσεύχομαι καὶ δὲν μελετῶ μὲ προσοχή. 

Στὶς ἱερὲς Ἀκολουθίες καὶ ἀγρυπνίες, ἀκόμη καὶ τὴν ὥρα τῆς Θείας Λειτουργίας, παρίσταμαι στὸ Ναὸ χωρὶς φόβο, προσοχὴ καὶ εὐλάβεια. 

Πολλὲς φορὲς ἔχω ἀπρεπεῖς, αἰσχρούς, ἀκάθαρτους καὶ βλάσφημους λογισμούς. 

Δὲν ἔχω μετάνοια ἀληθινή, οὔτε πένθος οὔτε δάκρυα. 

Δὲν ἐξομολογοῦμαι καθαρὰ καὶ μὲ συντριβὴ καρδιᾶς• 

οὔτε ἔχω αἴσθηση ὅτι ἡ ἐξομολόγησή μου γίνεται ἐνώπιων τοῦ Παντογνώστη Θεοῦ, ποὺ εἶναι πανταχοῦ παρών καὶ γνωρίζει τὰ πάντα, καὶ τοὺς λογισμοὺς καὶ τὰ βάθη τῆς καρδιᾶς μου. 

Στὸ μυστήριο τῆς Θ. Κοινωνίας προσέρχομαι ἀναξίως, χωρὶς τὴν πρέπουσα ἑτοιμασία, χωρὶς φόβο Θεοῦ, πίστη καὶ ἀγάπη. 

Δὲν ἀγαπῶ τὸν πλησίον ὅπως τὸν ἑαυτό μου. 

Δὲν ἔχω ἀγάπη οὔτε τὸν πρέποντα σεβασμὸ στὸν πνευματικό μου πατέρα καὶ στοὺς προεστῶτες τοῦ Μοναστηριοῦ. 

Δὲν ἔχω τέλεια ὑπακοὴ καὶ ἐγκοπὴ τοῦ θελήματός μου. 

Εἶμαι ὑπερήφανος, ἀντίλογος, κενόδοξος, ἀθρωπάρεσκος, φίλαυτος, φλύαρος• ἀργολογῶ, πολυλογῶ, ἀστεΐζομαι καὶ γελῶ γιὰ ἀνόητα πράγματα, καταλαλῶ, κατακρίνω, κατηγορῶ, ψεύδομαι, συκοφαντῶ, θυμώνω, ὀργίζομαι καὶ μνησικακῶ. 

Δὲν ἔχω ἐγκράτεια, ὑπομονή, πραότητα, ταπείνωση. 

Εἶμαι κοιλιόδουλος, γαστρίμαργος, λαθροφάγος, ἰδιόρρυθμος, ἀκατάστατος. 

Ἁμαρτάνω μὲ ὅλες μου τὶς αἰσθήσεις 

(ὅραση, ἀκοή, γεύση, ὄσφρηση καὶ ἁφή). 

Ἁμαρτάνω μὲ λόγια καὶ ἔργα, μὲ τὴ θέλησή μου καὶ χωρὶς αὐτή, μὲ γνώση ἢ ἄγνοια, μὲ τὸ νοῦ μου καὶ τὴ διάνοια• εἶμαι ἀμελὴς καὶ ὀκνηρὸς καὶ γιὰ αὐτὸ ἔχω πολλὲς φορὲς κακὲς καὶ αἰσχρὲς ἐπιθυμίες, ἄτοπους, αἰσχροὺς, ἀκάθαρτους, ὑπερήφανους λογισμούς. 

Γιὰ αὐτὲς τὶς ἁμαρτίες ποὺ ἐξομολογήθηκα, 

πάτερ, 

ἐνώπιων τοῦ Θεοῦ καὶ ἐνώπιόν σου, 

καὶ γιὰ ἄλλες ἀναρίθμητες ποὺ ἀπὸ λήθη 

ἢ ἄγνοια παρέλειψα νὰ ἐξομολογηθῶ 

ζητῶ ἀπὸ τὸ Θεὸ Συγχώρηση.

Μιχάλης Αντωνιάδης