Ασχήμια της ψυχής μας είναι η αμαρτία,

 

Το παγώνι όταν υπερηφανεύεται, ανοίγει τα φτερά του, ανοίγει την ουρά του, φουσκώνει και (είναι σαν να) λέει: 

- Δεν υπάρχει άλλο, πιο ωραιότερο δημιούργημα από εμένα, που έπλασε ο Θεός!

Έδωκε όμως ο Θεός, κάτι σε αυτό παγώνι. 

Στο παγώνι έδωσε τα πιο άσχημα πόδια. 

Και εκεί που φουντώνει και λέει, ότι δεν υπάρχει ωραιότερο από μένα, ρίχνει μια ματιά στα άσχημά του πόδια και αρχίζει να κλαίει. 

Και αν ακούσετε εκείνο το κλάμα, είναι ένα πολύ απαίσιο κλάμα! 

Διότι βλέπει τα άσχημά του πόδια και λέει:

- Τόσο όμορφο που είμαι, να έχω τόσο άσχημα πόδια;

Το ίδιο πρέπει να λέγουμε και εμείς:

- Τόσο όμορφοι που είμαστε, να έχουμε τόσες αμαρτίες;

Αυτές οι αμαρτίες, θα πρέπει να μας κάνουν, όπως κλαίει το παγώνι, την ώρα που αντιλαμβάνεται την ασχήμια του. 

Ασχήμια της ψυχής μας είναι η αμαρτία, αδελφοί μου, όπως ασχήμια στο παγώνι είναι τα πόδια του.

ΚΑΛΗ ΣΑΣ ΗΜΕΡΑ!!

Μιχάλης Αντωνιάδης