Κρεατοφάγος, παρά νά εἶσαι ὑπερήφανος καί ἀλαζόνας,

 Ἁγίου Σπυρίδωνος : Ὁ ἅγιος κατὰ τὴ Μεγάλη Σαρακοστὴ συνήθιζε νὰ νηστεύει ἀπόλυτα. Δὲν ἔτρωγε τίποτα, οὔτε αὐτὸς οὔτε κι ἡ κόρη του.

Κάποια βραδυά, σὲ περίοδο νηστείας, ἕνας ἄγνωστος ὁδοιπόρος κτύπησε τὴν πόρτα τῆς ἐπισκοπῆς του.

Ὁ ἅγιος ἔσπευσε μὲ προθυμία νὰ τοῦ ἀνοίξει καὶ νὰ τὸν ὑποδεχθεῖ.

Τοῦ πρόσφερε νερὸ νὰ ξεπλυθεῖ καὶ πῆγε νὰ βρεῖ κάτι, γιὰ νὰ τοῦ δώσει νὰ δειπνήσει. Κοίταξε παντοῦ, μὰ τίποτα δὲν βρῆκε.

Οὔτε ψωμὶ δὲν εἶχε. Στὴν ἀμηχανία του ὁ ἅγιος θυμήθηκε πῶς σὲ κάποια γωνιὰ βρισκόταν κρεμάμενο ἕνα κομμάτι διατηρημένο χοιρινὸ κρέας ἀπὸ τὶς ἡμέρες της κρεοφαγίας.

Χωρὶς νὰ χάσει καιρό, φώναξε τὴν κόρη του νὰ ψήσει λίγο γιὰ τὸν φιλοξενούμενο τους.

Ἡ κόρη ἑτοίμασε τὸ τραπέζι.

Ἔβαλε πάνω το ψητὸ κρέας καὶ κάλεσαν τὸν ξένο νὰ φάγει.

Ὁ ξένος, σὰν εἶδε τὸ προσφερόμενο, ἀρνήθηκε νὰ τὸ δοκιμάσει λέγοντας:

«Δέσποτα μου, συγχώρεσε με. Νηστεύω. Εἶμαι χριστιανός».

«Ναί! παιδί μου», εἶπε ὁ ἅγιος, «κι ἐγὼ νηστεύω.

Εἶμαι κι ἐγὼ χριστιανός. Μὰ μιὰ καὶ δὲν ἔχουμε τίποτε ἄλλο στὸ σπίτι κι ἐσὺ πρέπει νὰ τονωθεῖς ὕστερα ἀπὸ τὴν τόση ὁδοιπορία, θὰ φᾶς ἀπὸ αὐτὸ ποὺ βρίσκεται.

Νά! ἐγὼ καταλύω πρῶτος τὴ νηστεία. Φάγε, παιδί μου, νὰ τονωθεῖς».

Κι ὁ ἅγιος, γιὰ νὰ ἐνθαρρύνει τὸν ξένο, ἔφαγε κι ἔδωσε καὶ σ’ ἐκεῖνο λέγοντας του.

«Πάντα καθαρὰ τὸὶς καθαροῖς, ὁ θεῖος ἀπεφήνατο Λόγος».

Τὴν ἄλλη μέρα φυσικὰ συνέχισε καὶ πάλι τὴ νηστεία του.

Τὸ περιστατικὸ αὐτὸ δείχνει τὴν πλατιὰ ἀντίληψη τοῦ ἁγίου γιὰ τὴ νηστεία, ποὺ εἶναι κι ἡ μόνη ὀρθή.

Ὅλοι οἱ Ἅγιοι θά δεῖτε ὅτι στή ζωή τους νήστευαν πάρα πολύ καί κανένας δέν ἁγίασε χωρίς νηστεία, χωρίς ἐγκράτεια σ’ αὐτές τίς ἡδονές πού φέρνει τό φαγητό, εἴτε τό πολύ φαγητό εἴτε τό νόστιμο φαγητό.

Ἄν νηστεύετε, λέει πάλι ἕνας Ἅγιος, ὁ Ἅγιος Ἰσίδωρος ὁ Πηλουσιώτης, προσέξτε καί αὐτό, μήν ὑπερηφανεύεστε.

Γιατί μπορεῖ κανείς νά νηστεύει καί νά ἔχει μεγάλη ἰδέα, ὅτι «ἐγώ κάνω κάτι πού δέν τό κάνουν οἱ ἄλλοι». Προσέξτε λοιπόν, μήν ὑπερηφανεύεστε. Διαφορετικά, καλύτερα νά τρῶτε κρέας!

Γιατί ἡ ὑπερηφάνεια εἶναι χειρότερη ἁμαρτία ἀπό τήν ἀκρασία. Ἀκρασία εἶναι τό ἀντίθετο τῆς ἐγκράτειας, δέν ἔχω ἐγκράτεια, δέν κρατῶ τόν ἑαυτό μου, δέν συγκρατῶ τόν ἑαυτό μου.

Περισσότερο συμφέρει τόν ἄνθρωπο νά τρώει κρέας, παρά νά εἶναι ὑπερήφανος καί ἀλαζόνας.

(Ομιλία Ἀρχιμ. Σάββα Ἁγιορείτου)

Ιωάννης Τζήμας

Μιχάλης Αντωνιάδης