ΓΕΩΡΓΙΑ ΒΑΣΙΛΕΙΑΔΟΥ ΜΙΑ ΒΑΘΙΑ ΧΡΙΣΤΙΑΝΗ ΘΡΗΣΚΕΥΟΜΕΝΗ,

 ΓΕΩΡΓΙΑ ΒΑΣΙΛΕΙΑΔΟΥ

ΜΙΑ ΒΑΘΙΑ ΧΡΙΣΤΙΑΝΗ ΘΡΗΣΚΕΥΟΜΕΝΗ

Λίγοι ίσως γνωρίζουν...

πως ο αδελφός της Γεωργίας Βασιλειάδου..

η οποία 12 Φεβρουαρίου του 1980 έφυγε από κοντά μας...ήταν Μοναχός στη Σκήτη της αγίας Άννας στο Άγιο Όρος

και η ίδια βαθιά θρησκευόμενη. 

Οι παλαιοί Πατέρες της Σκήτης έλεγαν πως η μεγάλη κωμικός συχνά έστελνε χρήματα στη Σκήτη για ενίσχυση,

ο δε αδελφός της, Μάξιμος Μοναχός Αθανασίου, είχε το ίδιο πηγαίο χιούμορ με την αξιαγάπητη αδελφή του, ενώ φυσιογνωμικά της έμοιαζε καταπληκτικά.

Μαρτυρείται πως στα γυρίσματα της ταινίας

"Ο θησαυρός του μακαρίτη" σε εκτός σεναρίου ατάκα είχε πει:

 "Ο Χριστός κι η Παναγία και ο Άγιος Νεκτάριος",

τρία χρονια πριν να ανακηρυχθεί επίσημα ως Άγιος! 

Είχε απειλήσει, μάλιστα, με παραίτηση τον Φίνο γιατί επέμενε ο παραγωγός να κάνουν γύρισμα 

Μεγάλη Παρασκεύη. 

Δημιούργησε μεγάλο θέμα διότι ήθελαν νά 

κάνουν γυρίσματα όλη την Μ. Εβδομάδα, ενώ η  γυναίκα του Φίνου έλεγε ότι πρώτη φορά είδε τή Βασιλειάδου τόσο ἀγριεμένη!

Μετά από αυτά (που ούτε κι εγώ τα γνώριζα),

νομίζω ότι την αγάπησα λίγο περισσότερο! 

Ας είναι αιωνία της η μνήμη!

Αρχιμ. π. Τιμόθεος Ηλιάκης:

Η Γεωργία Βασιλειάδου γεννήθηκε στην Αθήνα στην περιοχή της Κυψέλης το 1897 σε μια οικογένεια με δέκα παιδιά. Το πραγματικό της όνομα ήταν Γεωργία Αθανασίου. 

Υποχρεώθηκε να αφήσει νωρίς το σχολείο για να εργαστεί σε κατάστημα και να βοηθήσει την πολυμελή οικογένειά της, μετά τον αιφνίδιο θάνατο του πατέρα της κατόπιν πτώσης από άλογο, ο οποίος ήταν αξιωματικός του ιππικού.

Ήταν, μόλις 7 χρόνων όταν αναγκάστηκε να εγκαταλείψει το σχολείο και να βγει στη βιοπάλη. Έπρεπε να βοηθήσει την οικογένειά της και τη χήρα μάνα της, που κλήθηκε να αναθρέψει 10 ανήλικα στόματα, σε εποχές δύσκολες.

Όσοι είχαν την τιμή να την γνωρίσουν από κοντά, τόνιζαν πόσο συνειδητοποιημένη ήταν ως άνθρωπος.

Φαίνεται οι δυσκολίες της ζωής, που τόσο πρόωρα μπήκαν στη ζωή της, την είχαν ωριμάσει και την είχαν κάνει να βλέπει τη ζωή, με μια διαφορετική πνευματική ματιά.

Γράφει ο π. Νικόλαος Χελιώτης :

Γνώρισα  την  Μακαρίτισσα  Γεωργία  Βασιλειάδου, τον  σύζυγό  της  και  την  κόρη  της. 

Διέμεναν  στο  Νέο  Ηράκλειο  Αττικής,στην  οδό  Ζεφύρου   17  ή  19  θαρρώ.

Κάθε  μήνα  μέ  έπαιρνε ο  Αοίδιμος  Πατέρας  μου, που  ήταν  Εφημέριος  και  Προ'ι'στάμενος  της  Αγίας  Τριάδος  του  Ν.Ηρακλείου  και  εκείνος  τελούσε  τον  Μικρό  Αγιασμό  της  πρωτομηνιάς  και  εγώ  από  δίπλα  έψελνα  τα  του  αναγνώστου.   12-15 χρονών  παιδί.

Τα  Χριστούγεννα  και  την  Μ.Τεσσαρακοστή, μας  καλούσε  γιά  την τέλεση  του  Ιερού  Ευχελαίου.

Ήταν μιά  γλυκειά, καλοσυνάτη  κυρία  και  γαλαντόμα...

Περίπυστη  μεν  αλλά  και  πολύ  ντροπαλή  και  διακριτική.

 Στον  Ναό  δεν  πολυερχόταν...ενθυμούμαι  ένα  διάλογο  του  Παπασπύρου( του  Πατέρα  μου),με  την Μακαρίτισσα  Γεωργία  στο  σπίτι  της.

«Γεωργία   γιατί  δεν  έρχεσαι  στην  Εκκλησία  μας;» !

 «Παπασπύρο  μου ,θέλω  να  έρχομαι,. αλλά  ενώ  εγώ  εισέρχομαι  και  πάω  με  το  κεράκι  μου  να  προσκυνήσω...οι  εκκλησιαζόμενοι  αντί  να  είναι  αφοσιωμένοι  στην  θεία  λειτουργία, γυρνούν  και  κοιτάζουν  εμένα  και  ντρέπομαι,.. πάω λοιπόν  στην Αγία  Παρασκευή  και  στον  Άγιο  Σπυρίδωνα

(Δυό  οικογενειακά  Παρεκκλήσια  στο  Νέο  Ηράκλειο, στον  Άγιο  Σπυρίδωνα  ενθυμούμαι  ο  Πατέρας  μου,

είχε  στεφανώσει  και  τον Τάκη  τον  Λουκανίδη, που  είχε    αν  δεν  κάνω  λάθος  εκείνη  την  εποχή  ''κλεφτεί''  με  την  Γιόλα,την συζυγό του] ).

Παιδικές αναμνήσεις  εξέθεσα, από  μιά  ψυχή  καλή  και  πιστή, την Κωμικό  μας  την Αείμνηστη  Γεωγία  την Βασιλειάδου.

Ο Θεός  να  την αναπαύσει.

Καλη Ανάσταση.!