Υπομονή και επιμέλεια Είναι το κλειδί της Κρίσης,

,

Επέστρεψα να εργαστώ στην Ελλάδα της κρίσης,

Από τις ΗΠΑ πίσω στην πατρίδα

ΡΕΠΟΡΤΑΖ: ΚΑΤΕΡΙΝΑ ΒΟΥΤΣΙΝΑ

Επέστρεψαν για να εργαστούν – εν µέσω οικονοµικής κρίσης – λέγοντας «όχι» σε προοπτικές καριέρας στις Ηνωµένες Πολιτείες. 

Τρεις έλληνες φοιτητές εξηγούν στα «ΝΕΑ» τι τους οδήγησε – καλώς ή κακώς – σε αυτή τους την επιλογή.  

Οπως εκατοντάδες χιλιάδες έλληνες φοιτητές,  η 27χρονη Ασπασία Δασκαλοπούλου αποφάσισε να κάνει µεταπτυχιακό στο εξωτερικό. Σπούδασε δηµοσιογραφία στο Πανεπιστήµιο της Βοστώνης, ειδικεύτηκε στο επιστηµονικό ρεπορτάζ και το 2009 – λίγους µήνες µετά την αποφοίτησή της – εργαζόταν ήδη σε µια εταιρεία παραγωγής επιστηµονικών ντοκιµαντέρ στην ίδια πόλη. 

Η πρόσφατη έρευνα της Καπα Research, που θέλει το 73,6% των ελλήνων αποφοίτων ΑΕΙ και ΤΕΙ ηλικίας 22 έως 35 ετών να οραµατίζονται τη φυγή για δουλειά στο εξωτερικό δεν την αφορά. Εκείνη επέλεξε να επιστρέψει στην Ελλάδα. 

Τον Φεβρουάριο του 2010 µετακόµισε στην Αθήνα για να συνεχίσει εδώ την καριέρα της. «Οσο βρισκόµουν στην Αµερική, δεν είχα συνειδητοποιήσει πλήρως το µέγεθος της οικονοµικής κρίσης στην Ελλάδα, αλλά ξέροντας ότι έχω τα απαραίτητα εφόδια, δεν είχα τίποτα να φοβηθώ», λέει χαµογελώντας. Σήµερα εργάζεται ως δηµοσιογράφος σε τηλεοπτικό σταθµό. 

Σύµφωνα µε στοιχεία της Εurostat, της στατιστικής υπηρεσίας της Ευρωπαϊκής Ενωσης, περίπου 23 εκατοµµύρια άνδρες και γυναίκες – από τους οποίους τα 16 εκατοµµύρια ζουν και εργάζονται στις χώρες της ευρωζώνης – ήταν άνεργοι τον Σεπτέµβριο του 2010. Υπολογίζεται, µάλιστα, ότι µόνο στις χώρες του ευρώ 67.000 άνθρωποι έχασαν τις δουλειές τους µεταξύ Αυγούστου και Σεπτεµβρίου. 

«Θέλει υποµονή». «Αν θέλεις να επιστρέψεις για να εργαστείς στην Ελλάδα πρέπει να έχεις υποµονή», λέει στα «ΝΕΑ» η 27χρονη υπάλληλος διαφηµιστικής εταιρείας, Ελένη Μαργαρίτη. Μετά το µεταπτυχιακό της έκανε την πρακτική της άσκηση σε µεγάλη διαφηµιστική εταιρεία στη Βοστώνη και επέστρεψε στην Αθήνα τον Απρίλιο του 2008. Για δύο µήνες έστελνε βιογραφικά, περνούσε από συνεντεύξεις και απέρριπτε θέσεις εργασίας, οι οποίες δεν ταίριαζαν ακριβώς στον τοµέα στον οποίο είχε ειδικευτεί στην Αµερική. 

Τελικά, όπως λέει, αποδέχθηκε πρόταση µεγάλης πολυεθνικής διαφηµιστικής εταιρείας. 

«Σίγουρα, η επαγγελµατική επιτυχία εξαρτάται από τις ικανότητες του  καθενός, τον παράγοντα τύχη και φυσικά τις φιλοδοξίες του για το µέλλον. Συνήθως, όµως, η υποµονή και η σκληρή δουλειά ανταµείβονται», λέει η κ. Μαργαρίτη. «Γνωρίζω άλλους φοιτητές, που σπούδασαν στο εξωτερικό, 

επέστρεψαν και δεν βρήκαν ακόµα δουλειά. Δεν το έχω µετανιώσει. Οσα έµαθα στην Αµερική µε έχουν βοηθήσει να αυξήσω τον µισθό µου και να ανέλθω γρηγορότερα στην ιεραρχία», λέει. 

Η ανεργία. Σύµφωνα µε στοιχεία της Εurostat, ανάµεσα στις χώρες-µέλη της Ευρωπαϊκής Ενωσης, η Ολλανδία έχει το χαµηλότερο ποσοστό ανεργίας – µόλις 4,4% – και η Ισπανία το υψηλότερο, 20,8%. Οι µεγαλύτερες αυξήσεις στα ποσοστά ανεργίας για το πρώτο εξάµηνο του 2010 εµφανίστηκαν στην Εσθονία, τη Λιθουανία, αλλά και την Ελλάδα, όπου η ανεργία αυξήθηκε στο 12,2% από το 9,1%, όπου βρισκόταν το δεύτερο εξάµηνο του 2009. 

«Οταν είµαστε στο εξωτερικό βλέπουµε την Ελλάδα ως ένα µικρό χωριό. Δεν είναι», λέει στα «ΝΕΑ» η κ. Μαργαρίτη. 

«Υπάρχουν άνθρωποι οι οποίοι έχουν γνώση, δύναµη και ενέργεια να κάνουν κάτι παραπάνω, αρκεί να τους βρεις και να ενταχθείς σε έναν χώρο και ένα πλαίσιο εργασίας το οποίο σε καλύπτει», συµπληρώνει.

«Εκανα λάθος που επέστρεψα» 

Εχοντας σπουδάσει πολιτικές επιστήµες, µε ειδίκευση στις αµερικάνικες σπουδές, ο κ. Βασιλειάδης επέστρεψε, όπως λέει, στην Ελλάδα για να εργαστεί σε πολιτικό γραφείο ενόψει των βουλευτικών εκλογών του 2009. «Δεν κατάφερα να βρω κάτι καλύτερο στην Αµερική», 

λέει.

«Πριν φύγω από τις Ηνωµένες Πολιτείες έπεσε στα χέρια µου ένα περιοδικό του πανεπιστηµίου. Ανέφερε πως ενώ τον Μάιο του 2008 υπήρχε 80% απορρόφηση των αποφοίτων του στην εργασία αγοράς, τον Μάιο του 2009 αυτό το ποσοστό έπεσε στο 20%», συµπληρώνει. Σύµφωνα µε τον κ. Βασιλειάδη, η πολιτική επιστήµη στην Ελλάδα δεν έχει πολλές εφαρµογές στην αγορά εργασίας. «Σίγουρα το όνοµα του πανεπιστηµίου µε βάζει µπροστά από τον ανταγωνισµό, αλλά λόγω κρίσης υπάρχουν άνθρωποι 30 ή 35 χρονών, οι οποίοι κυνηγούν τις ίδιες δουλειές µε εµένα, έχοντας µεγαλύτερη εργασιακή εµπειρία», συµπληρώνει. 

Aναδημοσιευση από Νεα