Η Θε­ό­τη­τα του Χρι­στού εί­ναι παν­τα­χού πα­ρού­σα,

 Ο Χρι­στός κα­νό­νι­σε μετά την Ανά­στα­ση Του, 

το σώμα Του να διέ­πε­ται από άλ­λους φυ­σι­κούς και βιο­λο­γι­κούς νό­μους. 

Για πα­ρά­δειγ­μα πριν την Ανά­στα­ση, το σώμα του Χρι­στού είχε σκιά. 

Μετά την Ανά­στα­ση δεν έχει σκιά, ούτε βά­ρος 

και περ­νά­ει μέσα από τους τοί­χους. 

Το σώμα Του δηλ. λει­τουρ­γεί Θεϊ­κά και έτσι εάν σε κά­ποιον εμ­φα­νι­στεί ο Ανα­στάν­τας Χρι­στός

και πάει κά­ποιος να πιά­σει το σώμα του Χρι­στού, το χέρι του θα πε­ρά­σει μέσα από το σώμα του Χρι­στού και δεν θα μπο­ρέ­σει να Το ψη­λα­φή­σει. 

Και αυτό για­τί το σώμα Του Χρι­στού πνευ­μα­το­ποι­ή­θη­κε τόσο, που έγι­νε πιο πνευ­μα­τι­κό και από τους Αγ­γέ­λους! 

Η Θε­ό­τη­τα του Χρι­στού εί­ναι παν­τα­χού πα­ρού­σα, 

όπως επί­σης και η αν­θρω­πό­τη­τά Του. 

Όπου εί­ναι η Θε­ό­τη­τα Του, εκεί εί­ναι και η αν­θρω­πό­τη­τα Του. 

Και όπου εί­ναι η αν­θρω­πό­τη­τά Του, εκεί εί­ναι και η Θε­ό­τη­τά Του. 

Έτσι ο Χρι­στός θα πα­ρα­μέ­νει για πάν­τα Θε­άν­θρω­πος και θα εί­ναι παν­τα­χού πα­ρών. 

Εί­ναι κάτι το τρο­με­ρό!

Γέροντας Εφραίμ Ιεράς Σκήτης Αγίου Ανδρέα, Άγιον Όρος

Μιχάλης Αντωνιάδης