Αγ-χώνεσαι;;
Αν χώνεσαι στην αγκαλιά του Θεού δεν θα αγχώνεσαι.
Άγιος Παΐσιος!
ΚΑΛΗ ΣΑΣ ΗΜΕΡΑ!! Μιχάλης Αντωνιάδης
Εμφάνιση αναρτήσεων με ετικέτα Κοινωνία. Εμφάνιση όλων των αναρτήσεων
Εμφάνιση αναρτήσεων με ετικέτα Κοινωνία. Εμφάνιση όλων των αναρτήσεων
Η αρχιλοχιας Βασιλική Πλεξιδα, το Θαύμα το οποίο έζησε,
11/8/25
Η αρχιλοχιας Βασιλική Πλεξιδα επέζησε από το τρομακτικό δυστύχημα με το ελικόπτερο Χίουι, στην περιοχή Σαραντάπορο Ελασσόνας, όπου έχασαν τη ζωή τους τέσσερις αξιωματικοί του Στρατού Ξηράς, Τετάρτη στις 19 Απριλίου 2017.
Η Βασιλική Πλεξίδα έκανε κατάθεση ψυχής, περιγράφοντας με συγκλονιστικά λόγια το Θαύμα το οποίο έζησε…. Πολλαπλά τα θαύματα της Παναγίας μας!
Θυμάμαι τον εαυτό μου να χτυπά και το κεφάλι μου να πηγαίνει μπρος-πίσω. Ασυναίσθητα έκανα κατευθείαν το Σταυρό μου.
«Παναγία μου, φώναξα, σώσε με!» Αμέσως βλέπω την Παναγία ολοζώντανη με τον κόκκινο μανδύα της, τα χρυσά κεντήματα και το χρυσό στεφάνι στο κεφάλι της. Ήταν πανέμορφη. Το Πρόσωπό Της έλαμπε και είχε λευκή επιδερμίδα.
Όλο το ελικόπτερο ευωδίασε με τη Θεία χάρη Της. Ήμουν στο κάθισμα. Με αγκαλιάζει μαζί μ’ αυτό και νιώθω να με «ξεσηκώνει». Την ένιωσα έντονα αυτή την εξύψωση. Ξερρίζωσε το κάθισμα μαζί με το πάτωμα και με βγάζει από το ελικόπτερο, χωρίς να μπορώ να το εξηγήσω πως. Σαν να έκανε «εγχείρηση» στη λαμαρίνα και με έβγαλε. Το πως δεν το γνωρίζω. Η Παναγία ξέρει.
Με έβγαλε και με ακούμπησε πάνω σ’ ένα πουρνάρι πίσω και αριστερά από το χώρο όπου διαδραματιζόταν το ατύχημα λέγοντάς μου «Μην κοιτάξεις τα συντρίμμια και μη φοβάσαι», για να είμαι ασφαλής και μάλιστα με ελαφρώς γυρισμένη την πλάτη προς το σκηνικό, για να μην δω τις φρικτές εικόνες των συναδέλφων μου και της συντριβής του ελικοπτέρου. Ήμουν τόσο σοκαρισμένη που αν είχα κι αυτές τις εικόνες μέσα μου δεν θα μπορούσα να συνέλθω. Τα πράγματά μου παραδόξως βρέθηκαν όλα δίπλα μου. Η τσάντα, το κινητό μου τηλέφωνο -το οποίο δεν είχε πάθει τίποτα όπως και των υπολοίπων που χτυπούσαν ασταμάτητα- και μια Εικονίτσα της Παναγίας, η οποία βρέθηκε ακουμπισμένη πάνω μου. Με ρωτούσαν αν είχα βάλει εγώ την Εικόνα επάνω μου, αλλά δεν θυμάμαι να έκανα κάτι τέτοιο. Είχα πάντα μια Εικονίτσα της Παναγίας στην τσέπη της φόρμας πτήσεώς μου, αλλά όλα τα ελικόπτερα έχουν την Εικόνα Της μπροστά στο πιλοτήριο. Λογικά αυτή η Εικόνα βρέθηκε πάνω μου. Το πως δεν γνωρίζω. Μετά το ελικόπτερο συνέχισε να ανατρέπεται και απ΄ότι μάθαμε η Παναγία οδήγησε το ελικόπτερο να πέσει πάνω στην κεντρική κολώνα της ΔΕΗ, κόβοντάς την φέτες. Το καλώδιο από την κολώνα της ΔΕΗ δεν επέτρεψε η Παναγία να πέσει κάτω. Όταν πήγαμε όταν έγιναν τα αποκαλυπτήρια του μνημείου, στεκόταν με Θαυμαστό τρόπο σαν να το κρατούσε ένα αόρατο χέρι προς τα πάνω, το οποίο δεν εξηγείται γιατί αν το καλώδιο ακουμπούσε κάτω, θα παίρναμε όλοι φωτιά, επειδή το βουνό ήταν ποτισμένο με καύσιμο. Από το πρωί απ’ ότι μάθαμε έψαχναν αεροσκάφη και ελικόπτερα να μας εντοπίσουν αλλά δεν μπορούσαν με τίποτα γιατί το σημείο ήταν πολύ δύσβατο. Κανείς δε μπορούσε να μας δει από ψηλά, μόνο αν ερχόταν κάποιος πεζός».
Το ατύχημα έγινε 07:50 με βρήκαν 10:30. Όλο αυτό το διάστημα ήμουν με την Παναγία. Δεν είχα αίσθηση του χρόνου, του τόπου… τίποτα. Με είχε στην αγκαλιά Της και μου έλεγε
“Σώπα κόρη μου γιατί φοβάσαι; Είμαι εγώ εδώ. Θα σε βρούν. Έρχεται άνθρωπος για σένα”.
Με γέμισε με γαλήνη και ηρεμία, σα να με είχε μεταφέρει σε έναν άλλο κόσμο. Μου μιλούσε χαμηλόφωνα και με μία γλυκύτητα, με ηρεμούσε μου έδινε κουράγιο γιατί ήμουν σε σοκ. Αυτος που έρχεται, έρχεται για σένα, μου είπε και έφυγε. Πράγματι, σε λίγο φαίνεται να έρχεται ένας υπάλληλος της ΔΕΗ, ο οποίος ήταν σταλμένος από την υπηρεσία του να δεί γιατί έγινε η διακοπή του ρεύματος. Τα γύρω χωριά με το που έγινε η διακοπή του ρεύματος, τηλεφωνούσαν στη ΔΕΗ και παραπονιόντουσαν. Έτσι ψάχνοντας να βρούν τη βλάβη, έφτασαν ως εκεί που έπεσε το ελικόπτερο. Ήταν σταλμένοι από την Παναγία. Με το που χάθηκε το σήμα από τα ραντάρ σηκώθηκαν άλλα ελικόπτερα προκειμένου να μας εντοπίσουν, αλλά ήταν αδύνατον. Η Παναγία οδήγησε το στροφείο του ελικοπτέρου στην κολόνα της ΔΕΗ, ώστε να γίνει η διακοπή του ρεύματος. Ο υπάλληλος, όπως έμαθα αργότερα, με το που έφθασε κοντά και με είδε, ένιωσε ένα δέος και ασυναίσθητα έκανε τον Σταυρό του. Αισθάνθηκε μια Ουράνια Παρουσία, μου είπε, και ένιωσε δέος. Δεν ήξερε τι να κάνει και πως να με βοηθήσει. Τότε η Παναγία τον δυνάμωσε και ήρθε κοντά μου. Εκείνη την ώρα χτύπησε πάλι το τηλέφωνό μου, το οποίο δεν είχε σταματήσει να χτυπάει. Εγώ, φυσικά, ήμουν σε τέτοια κατάσταση που ήταν αδιανόητο να το σηκώσω. Το παράδοξο είναι ότι κανένα τηλέφωνο δεν έπαθε τίποτα και όλα χτυπούσαν. Το σήκωσε ο υπάλληλος και στην άλλη άκρη της γραμμής ήταν ο κουμπάρος μου, ο Λοχαγός Αναγνώστου Αστέριος. Εκείνος έπαιρνε ασταμάτητα. Μόλις η σύζυγός του, η Μαρία με μια φίλη της, τη Σπυριδούλα, είχαν βγεί από την Εκκλησία όπου κάνανε Παράκληση για μένα. Τότε λέει ο κουμπάρος μου: «Διακόσες φορές πήρα. Τι πειράζει να πάρω άλλη μία;». Πήρε, και το σήκωσε ο υπάλληλος, όπως είπα. Εκείνος του είπε ότι είμαι καλά και ότι βρίσκομαι ένα χιλιόμετρο έξω από το Σαραντάπορο. Ειδοποίησαν το Αρχηγείο και έστειλαν ένα ελικόπτερο τύπου Πούμα και με πήρε.
«Με πήγαν κατευθείαν στη Θεσσαλονίκη στο 424 Γ.Σ.Ν.Ε. Στρατιωτικό Νοσοκομείο.
Τα χτυπήματα και τα κατάγματα ήταν πολλά, αλλά όλα επιφανειακά. Είχα ένα σοβαρό κάταγμα σε τέσσερις σπονδύλους στην σπονδυλική στήλη, οριακό με τον νοτιαίο μυελό των οστών, από το οποίο θα μπορούσα να ήμουν παράλυτη. Αλλά η Παναγία δεν το επέτρεψε. Άλλα σοβαρά κατάγματα είχα στο στέρνο, το οποίο ήταν κρίσιμο για την καρδιά μου. Στο αριστερό ζυγωματικό, θλάση στην περόνη του δεξιού ποδιού. Το σαγόνι με τη μύτη μου κρεμόντουσαν σαν σταλακτίτες. Κρανιοεγκεφαλικές κακώσεις, με το κρανίο να έχει πεταχτεί προς τα έξω, ξεκολλώντας το τριχωτό της κεφαλής. Δεν πειράχθηκε όμως κανένα από τα εσωτερικά μου όργανα ούτε κάποιο νεύρο, ούτε και ο εγκέφαλος.
Πολλαπλά τα θαύματα της Παναγίας μας!
Δεν πόνεσα ποτέ, παυσίπονο δεν πήρα, μου έφερνε ο άντρας μου στην Εντατική το Θαυματουργό λαδάκι της Παναγίας. Είχα πάντα μαζί μου στη φόρμα πτήσεως την εικόνα της Παναγίας της Ακρωτηριανής. Τη δεύτερη ημέρα εμφανίστηκε στην Εντατική, και μου είπε να μην ανησυχώ και ότι είναι Εκείνη μαζί μου και μου πήρε όλους τους πόνους. Η Παναγία μου είπε “θέλω να κηρύττεις το Θαύμα το οποίο σου έγινε, για να δυναμώσει η πίστη όλων για τα έσχατα γεγονότα που έρχονται”
Εγώ της το υποσχέθηκα.
Το Θαύμα είναι πολλαπλό, ξεκινά από τη διάσωσή μου μέχρι την ταχεία ανάρρωση την οποία έχω. Μου έκαναν αξονική και με εξέτασαν δεκαπέντε ειδικότητες. Όλοι απορούσαν μαζί μου. Δεν μπορεί να συμβαίνει αυτό, έλεγαν. Είχαν πει οι γιατροί πως θα κάτσω τέσσερις μήνες στο νοσοκομείο, έπειτα είπαν για δύο μήνες, ώσπου τελικά έκατσα δυόμιση εβδομάδες.
Μεγάλο το Θαύμα! Πολλαπλό!
Μου είπε η Παναγία να το βροντοφωνάζω, να το κηρύττω, να το ομολογώ, να δυναμώσει η πίστη των ανθρώπων για τα έσχατα γεγονότα που έρχονται, η Ελλάδα θα περάσει κάποια δυσκολία και μόνο με την πίστη θα καταφέρουμε να την ξεπεράσουμε.
Ο τρόπος με τον οποίο σώθηκα εγώ είναι ανθρωπίνως αδύνατον να συμβεί!
Μετά την Θαυμαστή διάσωσή της από την Παναγία,ένας από τους γιατρούς που την φρόντιζαν, της αποκάλυψε αργότερα ότι όταν την μετέφεραν εκεί η Βασιλική μύριζε Μύρο!!
Μιχάλης Αντωνιάδης
Ο Θεός φανερώνει τόν ἑαυτό του,
Ασ' μη Φοβόμαστε..
Στην εορτή της Μεταμορφώσεως το πιο θαυμαστό που μας αποκαλύπτει ο Θεός δεν είναι η δόξα Του, αλλά η δική μας δόξα.
Ο Θεός είχε την δόξα του, ήταν Θεός Λόγος, αλλά έσμιξε με την ανθρωπότητα.
Αυτός που δέχεται την συμπλήρωση είναι ο άνθρωπος.
Γι' αυτό ουδέποτε υστερείται, ουδέποτε πάσχει, ουδέποτε δυσκολεύεται ο άνθρωπος που προσφέρεται στον Θεό.
Μόνο γεμίζει από Θεότητα.
Στο Θαβώρ ο Μωϋσής και ο Ηλίας είδαν και την Θεότητα και την ένδοξη ανθρωπότητα.
Είδαν τον άνθρωπο μεταμορφωμένο στο πρόσωπο του Χριστού, τον είδαν να είναι Θεός.
Γι' αυτό και στην μεγαλύτερη αμαρτία μας και στα μεγαλύτερα πάθη μας, ας μη φοβώμαστε.
Ο Θεός μας έδωσε την δυνατότητα όχι μόνο να γινόμαστε ανενέργητοι προς την αμαρτία, την κακία και τα πάθη,
αλλά να γινόμαστε και φως, θεός!
Ας μη φοβόμαστε καθόλου.
(Γέροντας Αιμιλιανός).
Ο Άγιος Μακάριος λέγει: «Ο Κύριος μας γι’ αυτό τον σκοπό ήλθε, για να αλλάξει την ανθρώπινη φύση, να τη μεταβάλει και να την καινουργήσει και να αναδημιουργήσει την ψυχή αυτή, που καταστράφηκε από τα πάθη, όταν παράκουσε στην κλήση του Θεού. Και για να την καινουργήσει, την ένωσε με τη δική Του Θεότητα. Με λίγα λόγια ήλθε να κάνει καινούργιο νου, καινούργια ψυχή, καινούργια μάτια, που να ποθούν να δουν τον Θεό, καινούργια αυτιά, καινούργια γλώσσα Πνευματική, με μια λέξη να κάνει καινούργιους, πνευματικούς ανθρώπους, που θα Τον πιστεύουν» (=θα τον εμπιστεύονται). Αυτή η Μεταμόρφωση του ανθρώπου δεν είναι θέμα εξωτερικών τύπων και σχημάτων, συνεχίζει ο ίδιος Άγιος, αλλά η «ανακαίνιση του νου, που θα φέρεται διαρκώς προς τον Θεό, η ειρήνη των λογισμών, η αγάπη στον Θεό, ο ουράνιος έρωτας της ψυχής, με συντομία, να γίνει ο άνθρωπος «Καινή Κτίσις».
Άγιος Μακάριος.
Παρ' ὅλο πού ἡ Ἀνάσταση ἀποτελεῖ τό πρῶτο καί βασικό γεγονός τῆς Πίστεως, ἐν τούτοις ἡ Μεταμόρφωση κατέχει τά πρωτεῖα σέ δόξα καί μεγαλεῖο μπροστά στά ἀνθρώπινα μάτια.
Διότι τήν Ἀνάσταση δέν τήν εἶδε κανένας καί ὁ Άναστημένος Χριστός ἐμφανιζόταν μπαίνοντας στή δική μας συχνότητα καί παίρνοντας τίς δικές μας διαστάσεις.
Τή Μεταμόρφωση ὅμως τήν ἀντίκρυσαν οἱ Μαθητές μπαίνοντας οἱ ἴδιοι στή συχνότητα τοῦ Πνεύματος...
Πρώτη φορά συμβαίνει αὐτό ἀπό καταβολῆς κόσμου...
Ο Θεός φανερώνει τόν ἑαυτό του, ἕνα μέρος βέβαια, ὅσο μποροῦσαν ν' ἀντέξουν τά ἀνθρώπινα μάτια...
Σ' αὐτή τήν ἐπίσημη, τήν ἱστορική στιγμή ὁ Ἰησοῦς παίρνει μάρτυρες· μία ἀντιπροσωπεία ἀπό τούς συγχρόνους, τούς τρεῖς Μαθητές του, καί μία ἀντιπροσωπεία ἀπό τούς δικαίους τῆς Παλαιᾶς Διαθήκης...
Μ' αὐτό, κατά τήν ἑρμηνεία τῶν Πατέρων, ὁ Χριστός δείχνει στόν κόσμο ὅτι «καί θανάτου καί ζωῆς ἐξουσίαν ἔχει».
Η παρουσία τῶν δύο Προφητῶν αξιολογείται ὡς ἀπόδειξη ὅτι ὁ Χριστός «ζώντων καί νεκρῶν κυριεύει».
Μιχάλης Αντωνιάδης
Θεϊκή Του Δόξα που έκρυβε η Ενσάρκωση Του.
10/8/25
Το Όρος Θαβώρ στην κορυφή του οποίου ο Θεάνθρωπος φανέρωσε στους Τρεις Μαθητές Του την Θεϊκή Του Δόξα που έκρυβε η Ενσάρκωση Του.
Βρίσκεται Νότιο-Ανατολικά της Ναζαρέτ και η σημερινή Αραβική του ονομασία είναι Γκέμπελ-Εττόρ.
Αυτό το Όρος θεωρούνταν μολυσμένο γιατί η κορυφή του κατά την αποστασία του Λαού Ισραήλ από τον Αληθινό Θεό, είχε καταντήσει κέντρο ειδωλολατρικών οργίων.
Μετά την Μεταμόρφωση όμως "ο κατοικών φως απρόσιτον" το Αγίασε με την Θεϊκή Του Παρουσία και ο Απόστολος Πέτρος, στην Β' Επιστολή του, κεφ.α' 18, το ονομάζει πλέον Άγιον Όρος.
Σε αυτή την Επιστολή του ομολογεί ο Απόστολος Πέτρος και λέγει αυτό που βίωσε πάνω στο Όρος Θαβώρ:
"Οὐ γὰρ σε σοφισμένοις μύθοις ἐξακολουθήσαντες ἐγνωρίσαμεν ὑμῖν τὴν τοῦ Κυρίου ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ δύναμιν καὶ παρουσίαν͵ ἀλλ΄ ἐπόπται γενηθέντες τῆς ἐκείνου μεγαλειότητος. λαβὼν γὰρ παρὰ Θεοῦ πατρὸς τιμὴν καὶ δόξαν φωνῆς ἐνεχθείσης αὐτῷ τοιᾶσδε ὑπὸ τῆς μεγαλοπρεποῦς δόξης͵ Ὁ Υἱός μου ὁ ἀγαπητός μου οὗτός ἐστιν͵ εἰς ὃν ἐγὼ εὐδόκησα. καὶ ταύτην τὴν φωνὴν ἡμεῖς ἠκούσαμεν ἐξ οὐρανοῦ ἐνεχθεῖσαν σὺν αὐτῷ ὄντες ἐν τῷ Άγίῳ 'Όρει".
ΚΑΛΗ ΣΑΣ ΗΜΕΡΑ!!
Μιχάλης Αντωνιάδης
Ειρήνευσε τη καρδιά μου,δώς'μου Προσευχή,
Κύριε, όπως Μεταμορφώθηκες στους μαθητές Σου,Μεταμορφώσου και στην ψυχή μου.
Σβήσε τα πάθη, Ειρήνευσε τη καρδιά μου,δώς'μου Προσευχή και κράτησε τον ακράτητο νου μου.
Άγιος Ιωσήφ ο Ησυχαστής.
ΚΑΛΗ ΣΑΣ ΗΜΕΡΑ Κ Χρόνια Πολλά!!
Μιχάλης Αντωνιάδης
Αθηνά Παπαχρήστου: Η σειρήνα του ΕΚΑΒ ήχησε το τελευταίο αντίο
6/8/25
Αθηνά Παπαχρήστου: Η σειρήνα του ΕΚΑΒ ήχησε το τελευταίο αντίο – Αιωνία η μνήμη!!
Η υπέροχη γιαγιά που συμπεριφέρθηκε με τη μεγαλοψυχία μιας εθνομάνας, πήγε να συναντήσει το σύζυγό της στον Παράδεισο.
«Έκανα οικονομία μεγάλη για να έχω για τα γεράματά μου. Όταν έφυγε ο άντρας μου σκέφτηκα ”τι τα θέλω τα λεφτά;”. Έφυγε ο άντρας μου, θα φύγω και εγώ, σκέφτηκα. Πούλησα και ένα χωράφι που είχα και πήρα αυτό το ασθενοφόρο για να αφήσω κάτι πίσω μου. Ήθελα όλος ο κόσμος να εξυπηρετείται…»
Ήταν Νοέμβριος του 2023 όταν από αυτή εδώ τη στήλη εγκωμιάζαμε την Αθηνά Παπαχρήστου, την υπέροχη γιαγιά που συμπεριφέρθηκε με τη μεγαλοψυχία μιας Εθνομάνας, την ηλικιωμένη αγρότισσα που ξεχείλιζε αγάπη και αλληλεγγύη, και δώρισε από το κομπόδεμα της βιοπάλης ένα ολόκληρο ασθενοφόρο στο ΕΚΑΒ Μεσολογγίου.
Ο Άγιος Γρηγόριος ο Θεολόγος έλεγε: «Μην τεντώνεις τα χέρια σου στον ουρανό, αλλά στα χέρια των φτωχών. Αν εκτείνεις τα χέρια σου στα χέρια των φτωχών, πιάστηκες από το χέρι του Θεού». Εκεί, στα χέρια του Θεού βρέθηκε η γιαγιά Αθηνά αφού υπηρέτησε καρδιακά τον θείο λόγο, κλείνοντας τα μάτια της σε ηλικία 91 ετών.
Έφυγε να ανταμώσει τον αγαπημένο της σύζυγο σε εκείνη την μεριά του παραδείσου που αναπαύεται η φιλότιμη Ελλάδα.
Αν η ελεημοσύνη είναι η βασίλισσα των αρετών, τότε η γιαγιά Αθηνά ήταν η βασίλισσα των σύγχρονων ευεργετών, γιατί ο Θεός την αγαθοεργία του φτωχού τη μετράει στο χιλιαπλάσιο. Εκείνο το δίλεπτο της χήρας που επαινούσε ο Χριστός, στην περίπτωση της γιαγιάς Αθηνάς έγινε μάλαμα αγάπης ατίμητο που σφυρηλατήθηκε σε ηλιοκαμένα χωράφια, που πλάστηκε από χέρια κομπιασμένα από τον κάματο, που αποταμιεύτηκε με κόπια από ανατολή σε δύση.
Εκεί φαίνεται η μεγάλη σοφία, όταν έχεις φάει κόπο και βάσανα μιας ζωής με το κουτάλι, αλλά σκέφτεσαι με μέτρα αιωνιότητας και όχι εφήμερης ματαιότητας. Να πώς η απλή εφαρμογή του Ευαγγελίου βγάζει άχρηστα όλα τα σύγχρονα ιδεολογήματα. Δεν μας χρειάζονται ούτε υψηλές φιλοσοφίες, ούτε βαρύγδουπες αναλύσεις και λαβυρινθώδεις θεωρίες: από τον πρώτο άρχοντα ως τον τελευταίο πολίτη, αν όλοι σκέφτονταν και έπρατταν σαν την γιαγιά Αθηνά, η Ελλάδα θα ήταν παράδεισος.
Η στέρηση του φτωχού δεν θα υπήρχε αν δεν τη δημιουργούσε το περίσσευμα της απληστίας. Εκεί που μια Άγια ψυχούλα χαρίζει ένα ασθενοφόρο, άλλοι χάνουν το μέτρημα από περίσσιες λιμουζίνες, κότερα και ακίνητα. Και περισσότερο ή λιγότερο, το σαράκι της απληστίας φωλιάζει σε όλα τα κοινωνικά στρώματα. Αλλά έτσι είναι δυστυχώς τα πράγματα. Ο φτωχός καταλαβαίνει περισσότερο τον φτωχό. Ο αναγκεμένος νιώθει την άμεση ανάγκη για βοήθεια. Πολύ σπάνια πονάς τον άλλο αν δεν πονέσεις.
Ατενίζοντας μια τέτοια ψυχούλα που ταξίδεψε εκεί που της έπρεπε, δεν γίνεται να μην πάει ο λογισμός στη θλιβερή Ελλάδα που άφησε πίσω της. Μια Ελλάδα όπου βασιλεύει η μικροψυχία, η πονηριά, η κομπίνα, η ασπλαχνία, ο «παρτακισμός». Και η αυταπάρνηση είναι μια σπάνια εξαίρεση.
Η αγρότισσα γιαγιά θυσίασε όλο της το υστέρημα για το κοινό καλό, και την ίδια εποχή είχαμε μουσαντένιους «αγρότες» να κατατρώνε σαν αδίστακτα τρωκτικά το δημόσιο χρήμα με τις πλάτες των πολιτικών «κουμπάρων». Ένα ανίερο φαγοπότι δισεκατομμυρίων ευρώ, για να βγαίνει τελικά ο «χι» υπουργός και να λέει στην κάθε γιαγιά Αθηνά ότι το ταμείο είναι… μείον για ασθενοφόρα, για γιατρούς, για νοσηλευτές, για συντάξεις.
Νιώθοντας οργή για όλα αυτά, εμείς αγωνιζόμαστε για να υπάρξει λειτουργικό κράτος και καλά κάνουμε. Αλλά η γιαγιά Αθηνά στα 89 της, προτίμησε να δείξει ότι υπάρχει άνθρωπος. Κάτι ακόμα πιο δύσκολο, ακόμα πιο σπάνιο και ακριβό. Σαν να το ήξερε ότι μας αφήνει παρακαταθήκη. Κάνε το καλό τώρα που μπορείς. Όπου μπορείς. Όσο μπορείς. Δώσε για να πάρεις. Ανακαίνισε την ψυχή σου και γίνε η αρχή της επανάστασης. Τα θεάρεστα έργα μας είναι εκείνα που θα μας κρίνουν. Ούτε οι θεωρίες, ούτε η πίστη άνευ πράξεων, ούτε οι δόξες και τα αξιώματα. Από αυτά έχει χωνέψει ο τάφος πολιτείες ολόκληρες. Κένωσε το συμφέρον σου και θα το εξασφαλίσεις, και σε αυτή τη ζωή και στην άλλη. Χάρισε κάτι λίγο από όλα εκείνα που σου χάριζε αφειδώς ο Θεός. Χτίσε κληρονομιά αγάπης για τις επόμενες γενιές. Μην εύχεσαι απλά την καλύτερη Ελλάδα. Γίνε εσύ το θεμέλιο της.
Θες υστεροφημία; Δεν υπάρχει μεγαλύτερη υστεροφημία από την ένδοξη ανάσταση κατά τη μέρα της Κρίσης. Και αν κανείς δεν γνωρίζει τις ευεργεσίες σου σε τούτο τον κόσμο, θα μνημονεύονται αιωνίως στον άλλο. Ούτε ένα ποτήρι νερό που θα προσφέρουμε δεν πάει χαμένο στην κρίση του Θεού, μας λέει το Ευαγγέλιο.
Η γιαγιά Αθηνά είχε χαραγμένη την ανεξικακία στην καρδιά της και σε κάθε ρυτίδα του καλοσυνάτου προσώπου της. Το αγαθό γήρας είναι ένας θησαυρός σοφίας που πρέπει να κρατάμε τα διδάγματά του σαν φυλακτό.
Μία από τις συγκινητικές επιθυμίες που είχε εκφράσει σε δηλώσεις της η γιαγιά Αθηνά, ήταν το ασθενοφόρο που δώρισε στο νοσοκομείο Μεσολογγίου «να κορνάρει όταν περνάει ή ζωντανή είμαι ή πεθαμένη». Και αυτό ακριβώς έγινε στην νεκρώσιμη Ακολουθία στον Ιερό Ναό Αγίου Παντελεήμονος Μεσολογγίου. Το ασθενοφόρο έφτασε έξω από την εκκλησία και ήχησε με χαρμολύπη τη σειρήνα του μπροστά από την αρχόντισσα με το τσεμπέρι. Την ακολούθησε μέχρι το κοιμητήριο, βουίζοντας την πικρή αλήθεια ότι ο ασθενής δεν ήταν αυτός που έφυγε, αλλά αυτός που μένει πίσω. Είμαστε όλοι εμείς που φτωχαίνουμε από το μεγαλείο τέτοιων ανθρώπων…
Μιχάλης Αντωνιάδης
Φωτιές,
5/8/25
Δεν θα μείνει δάσος για δάσος στην πατρίδα μας!
Δεν θα αφήσουν πράσινο για πράσινο!
Οι φωτιές θα είναι βαλτές κι από μέσα αλλά κι απέξω.
Όσιος Παΐσιος ο Αγιορείτης.
ΚΑΛΗ ΣΑΣ ΗΜΕΡΑ!!
Μιχάλης Αντωνιάδης
Το πρώτο ηλεκτρικό φως!!
Το πρώτο φως δεν άναψε από διακόπτη.
Ήταν κάτι πιο ιερό, σχεδόν τελετουργικό.
Όταν ήρθε το ηλεκτρικό ρεύμα στην Ελλάδα, δεν έφερε μόνο φως. Έφερε μέλλον. Έφερε σαστιμάρα, δέος, ενθουσιασμό, φόβο. Και πάνω απ’ όλα, μια αίσθηση ότι κάτι Θεϊκό μόλις κατέβηκε από τους ουρανούς και τρύπωσε σε λάμπες, σε καλώδια, σε διακόπτες που έκαναν «κλικ» και μετέτρεπαν τη νύχτα σε μέρα. Στην αρχή ήταν πόλεις όπως η Αθήνα και ο Πειραιάς που είδαν το σκοτάδι να σπάει. Το 1889 λειτούργησε για πρώτη φορά εργοστάσιο ηλεκτροφωτισμού στον Πειραιά. Το φως έμοιαζε ξένο, αλλά και μαγικό. Οι άνθρωποι μάζευαν τα παιδιά τους και έβγαιναν στον δρόμο για να κοιτάξουν τους φανοστάτες να ανάβουν όλοι μαζί, σαν κάποιο αόρατο χέρι να τους άγγιζε.
Ηλεκτρικά φώτα, τρένα που κινούνταν χωρίς άλογα, εργοστάσια που λειτουργούσαν αδιάκοπα.
Ήταν σαν να ζωντάνευαν παραμύθια...
Αλλά το πιο συγκλονιστικό ήταν όταν το ρεύμα έφτασε στα χωριά.
Εκεί ο κόσμος δεν είχε μόνο απορίες.
Είχε και καχυποψία.
Κάποιοι πίστευαν ότι το ρεύμα ήταν έργο του διαβόλου.
Άλλοι έλεγαν πως η λάμπα έχει μέσα της φωτιά και μπορεί να εκραγεί.
Ένας παππούς στην Ήπειρο, όταν άναψε για πρώτη φορά το φως στο σπίτι του, το έσβησε πανικόβλητος, γιατί νόμιζε πως είχε πάρει φωτιά το ταβάνι. Κι όμως, σε λίγες μέρες, δεν ήθελε να το κλείνει.
Τα πρώτα φώτα ήταν γεγονός.
Και ήταν γεγονός για όλο το χωριό. Δεν ήταν όπως σήμερα που πατάει ο καθένας έναν διακόπτη μόνος του. Τότε, όταν έφτανε το ρεύμα, γινόταν σαν πανηγύρι. Ο κόσμος μαζευόταν στο καφενείο για να δει «πώς θα ανάψει το φως».
Κάθονταν όλοι μαζί, μεσημέρι, με το ρολόι στο χέρι, περιμένοντας τη στιγμή. Και όταν έφτανε το βράδυ, και η λάμπα της ΔΕΗ άναβε στην πλατεία, κάποιοι δάκρυζαν.
Γιατί ήταν η πρώτη φορά που το βράδυ γινόταν μέρα.
Το ρεύμα μπήκε σταδιακά σε κάθε σπίτι. Με καλώδια γυμνά πάνω στους τοίχους και έναν διακόπτη μονό – αυτόν τον παλιό, τον άσπρο, που έκανε δυνατό «τσακ» όταν άνοιγε. Και μαζί με το φως, ήρθαν κι άλλες συσκευές.
Πρώτα το ραδιόφωνο. Μετά το ψυγείο. Μετά η κουζίνα.
Οι νοικοκυρές έκλαιγαν όταν αντί για ξύλα και κάπνα είχαν ένα στρογγυλό μάτι που ζεσταινόταν με το πάτημα ενός κουμπιού. Στα σχολεία, οι μαθητές έβλεπαν επιτέλους τον πίνακα χωρίς λάμπες πετρελαίου.
Οι Εκκλησίες φωτίζονταν και οι λειτουργίες άλλαζαν πρόσωπο.
Οι δρόμοι έγιναν ασφαλέστεροι. Οι γιατροί μπορούσαν να κάνουν πιο σωστά τη δουλειά τους.
Το φως δεν ήταν πολυτέλεια. Ήταν επανάσταση.
Υπήρχαν και τραγελαφικά.
Σε χωριό της Αιτωλοακαρνανίας, έβαλαν ρεύμα αλλά δεν ήξεραν να το χρησιμοποιήσουν.
Πέρασε ένας μήνας και ακόμα άναβαν το φως με σπίρτο, νομίζοντας πως «έτσι γίνεται».
Σε άλλο μέρος, μια γιαγιά δεν πίστευε ότι το ρεύμα ταξιδεύει σε καλώδιο, και κάθε φορά που άνοιγε το φως, έκανε τον σταυρό της για να προστατευτεί από τα «πονηρά πνεύματα που περνάνε με τη δύναμη».
Το ρεύμα στην Ελλάδα δεν ήταν μόνο τεχνολογία.
Ήταν πολιτισμός.
Ήταν το φως που μπήκε στα πιο σκοτεινά σπίτια, τα πιο φτωχά κατώγια, τα πιο απομονωμένα χωριά.
Δεν ήταν απλώς αλλαγή τρόπου ζωής. Ήταν αλλαγή ζωής.
Η ΔΕΗ, όταν ιδρύθηκε το 1950, ανέλαβε να ηλεκτροδοτήσει και τις πιο απόμακρες περιοχές.
Και κάθε φορά που άναβε το πρώτο φως, το χωριό έβαζε τα καλά του.
Οι κάτοικοι φορούσαν πουκάμισα καθαρά, οι Παπάδες ευλογούσαν τα καλώδια και οι δάσκαλοι έλεγαν στα παιδιά:
«Μην ξεχνάτε ποτέ αυτή τη μέρα». Και δεν την ξεχνούσαν.
Σήμερα, το φως ανάβει χωρίς να το σκεφτόμαστε. Αλλά τότε, όταν ήρθε το ρεύμα στην Ελλάδα, κάθε διακόπτης ήταν υπόσχεση. Κάθε λάμπα ήταν Θαύμα.
[Από τη σελίδα: “Ομφαλός της γης”]
Μιχάλης Αντωνιάδης
Τα υπερφυσικά Θαύματα συμβαίνουν σε εκείνους που έχουν απλούστερη διάνοια,
30/7/25
Τα υπερφυσικά Θαύματα συμβαίνουν σε εκείνους που έχουν απλούστερη διάνοια και είναι θερμότεροι στην ελπίδα την οποία έχουν προς τον Θεό.
Όσιος Ισαάκ ο Σύρος. Οσιος Ιωάννης ο Ρώσος.
ΚΑΛΗ ΣΑΣ ΗΜΕΡΑ!! Μιχάλης Αντωνιάδης
” η Αγία Παρασκευή! ”,
Μια φορά, μεγάλη πείνα ήταν.
Τότε στην πείνα, στην κατοχή…Ήμασταν τρείς, και σηκωθήκαμε τώρα να πάμε στη Ζαγορά. Στο πίσω μέρος, στο ανατολικό Πήλιο.
Λοιπόν, γνώριζα κάποια δική μου εκεί πέρα, και λέω ας πάω μήπως μου δώσει λίγο ψωμάκι και λίγο λαδάκι.
Μόλις πήγα εκεί πέρα και με είδανε άρχισαν να κλαίνε.
Πάει το Μαρικάκι…( γιά μένα δηλαδή κλαίγανε). Είχε βγει το χνούδι από την αδυναμία, σκελετός ήμουνα.
Αυτοί, λοιπόν, οι καημένοι μάζεψαν πατάτες από δω, μάζεψαν λίγο λαδάκι από εκεί, εν τω μεταξύ κόβουν ψωμί (είχαν ψωμί ζυμωτό) κι έφαγα 1 καρβέλι εκείνο το βράδυ.
Πώς το ‘φαγα; που πήγε;
Φάε μου λέει πατάτες βραστές.
Μου έδιναν από όλα, κι όλα τα έτρωγα. Δεν χόρταινα.
Τώρα, το πρωί; πώς σηκώνω εγώ τις πατάτες, πού μου δώσανε; σηκώνονται 18 οκάδες πατάτες και μου δίνουν ένα τενεκεδάκι λάδι….
Μόλις φτάνουμε πρωί στο σπίτι, σιγά – σιγά, 6 ώρες δρόμο. Είχα τις πατάτες στον ώμο, ετοιμοθάνατη ήμουν.
Αμέσως λιποθύμησα, έπεσα κάτω γιατί δεν είχα άλλη αντοχή.
Μου κλέβουν τις πατάτες οι γειτόνοι όλοι, μου κλέβουν το λάδι, και δεν μ’ άφησαν τίποτε…
Κι εμένα, λοιπόν, μ’ έπιασε ένας πόνος στο πλευρό, ένα επανωφόρι φορούσα τότε, δεν μπορούσα να αναπνεύσω.
Λέω άσχημα την έχω. Που να βρω γιατρό; Η γειτονιά έρημη, δηλαδή λίγα πρόσωπα, αλλά αυτά τα λίγα μου κλέψαν τις πατάτες.
Πάω στο γιατρό σιγά – σιγά, μου λέει: έχεις πλευρίτιδα και πρέπει να βρεις πίτουρα να βάλεις.
Που να βρω; Εγώ λέω: Θα καθίσω Παναγία μου μέσ’ το δωμάτιο κι ότι είναι ευλογημένο. Θες να με πάρεις; πάρε με, δε θέλεις, όποτε εσύ θέλεις.
Κάθισα μόνη μου τώρα, σκοτεινά, χωρίς καντήλι, χωρίς τίποτα…
Όπως ήμουν ξαπλωμένη, κουκουλωμένη, είχε θαμπώσει, είχε σκοτεινιάσει βλέπω μια μοναχίτσα με το σχηματάκι της και μου λέει:
-«Δεν μπορείς; ».
Και με πλησιάζει, αλλά το δωμάτιο έλαμψε όλο φως.
Λέω: «Ναι δεν μπορώ. Πήγα στη Ζαγορά, κάθισα, είπα τα παράπονα μου εγώ, και μου δώσανε λίγες πατάτες και μου τις κλέψαν, και τώρα δεν έχω τίποτα, ούτε καντηλάκι έχω, τίποτα δεν έχω κι είπα θα καθίσω εδώ και ας πεθάνω ποιος θα με ανοίξει την πόρτα;
Δεν έχω κανέναν.»
Λέει:
–«Μη στεναχωριέσαι, θα γίνεις καλά, εγώ θα σε κάνω καλά» κι’ ούτε να φαντασθώ ποιά είναι, να τη ρωτήσω.
Παίρνει, λοιπόν, και βάζει το πάπλωμα μου, είχα ένα παπλωματάκι μικρό και μου το ‘βαλε έτσι όπως κάνεις το χωνί, έτσι ακριβώς, και μου λέει:
–«Άντε δεν έχεις τίποτε, θα γίνεις καλά.»
Αμέσως μου πέρασε το πλευρό μου, έλαβα τον χορτασμό, είχα πείνα, εξάντληση, που να βρω φαγητό, που να βρω τίποτα, και χόρτασα σαν να είχα σφάξει ένα ζώο μπροστά μου και το ‘ψησα και το ‘φαγα !
Τέτοιο χορτασμό αισθανόμουν.
Το πρωί πήγα στο γιατρό, και μου λέει: -Τι ήρθες;
-Να με ακροαστείτε λιγάκι.
Μου κάνει εξέταση, και μου λέει :
-Δέν έχεις τίποτε τώρα!
Τι έγινε, πώς έγινες καλά; Λέω, αυτό κι’ αυτό, και μου λέει ο γιατρός:
-Επέτρεψε ο Θεός για τις ανέχειες, λόγω της πείνας, για να σε κάνει η Αγία καλά…
Και τότε, μου λέει κάτι από μέσα μου:
“Ποιά να ήταν αυτή πού είδα; ποιά να ήταν; “.
Και μου λέει μια φωνή: ” η Αγία Παρασκευή! ”
Και γι’ αυτό, την αγαπούσα την Αγία Παρασκευή ! Μου το ‘πε η ίδια στ’ αυτί, πληροφορία, ότι ήταν η Αγία Παρασκευή!
Γερόντισσα Μακρίνα Βασσοπούλου, Λόγια καρδιάς, Ιερά Μονή Παναγίας Οδηγητρίας, Πορταριά Βόλου
Μιχάλης Αντωνιάδης
Τί ὡραῖος καύσωνας!
24/7/25
Τί ὡραῖος καύσωνας!
Μιά φορά, ἤμασταν στό Λοιμωδῶν (μέ τόν 'Άγιο Εὐμένιο Σαριδάκη) κι ἑτοιμαζόμασταν νά κάνουμε Ἀκολουθία. Ἐνῶ ἦταν μήνας Σεπτέμβρης, εἶχε μεγάλο καύσωνα.
Ἐγώ, ἄρχισα νά γκρινιάζω καί νά λέω: «Οὔφ, πολύ ζέστη, πολύς καύσωνας, Γέροντα, πά, πά, πά… Σεπτέμβρη καιρό, λές καί εἶναι Κύπρος. Πῶς ἦλθε ἐδῶ ὁ καιρός στήν Ἀθήνα ἔτσι; Καύσωνας, πολύς καύσωνας».
Κι ἀρχίζει ὁ Γέροντας νά γελᾶ γιά πολλή ὥρα. Καί τοῦ λέω:
-Τί γελᾶς;
-Μωρέ, ὡραῖος καύσωνας, ὡραῖος ὁ καύσωνας, ὡραῖος ὁ καύσωνας… Τί ὡραῖος καύσωνας! Πόσο ἀναγκαῖος εἶναι ὁ καύσωνας! Ὅλα χρειάζονται. Τί ὡραῖος ὁ καύσωνας. Χριστέ μου, ὅ,τι θέλεις Ἐσύ. Καύσωνα, καύσωνα… Λιοπύρι, λιοπύρι… Βροχές, βροχές … Ὡραῖος ὁ καύσωνας.
Τοῦ λέω:
-Λές συνεχῶς: «ὡραῖο τό ἕνα, ὡραῖο τό ἄλλο, ὡραῖος ὁ καύσωνας…».
Καί μοῦ λέει:
-Ξέρεις, ἔχει συνηθίσει τό μυαλό σου νά κρίνει. Ἅμα θές νά σταματήσεις νά κρίνεις, ξεκινᾶς νά μήν κρίνεις τά κακά.
Ἅμα ἀρχίσεις ἔτσι, τό ἕνα σοῦ μυρίζει, τό ἄλλο σοῦ βρωμᾶ, τό ἄλλο σέ δυσκολεύει, μετά θά μέ κατακρίνεις κι ἐμένα. Θά συνηθίσει ὁ νοῦς, παιδί μου. Γι’ αὐτό, συνεχῶς βλέπε τήν ὡραία πλευρά τῶν πραγμάτων!
Καί μέ αὐτόν τόν τρόπο αὐτός ὁ ἅγιος ἄνθρωπος σοῦ μάθαινε τό ἀκατάκριτο, νά μήν κρίνεις κανέναν καί κανένα ἀπό αὐτά πού δέν σοῦ ἀρέσουν.
Π. Νεόφυτος (Μητροπολίτης Μόρφου).
Μιχάλης Αντωνιάδης
Σε φάση καύσωνα,
Μιας και μπαίνουμε σταδιακά σε φάση καύσωνα ας κάνουμε μια αναδρομή στο παρελθόν γιατί κάποιοι έχουν βαλθεί να μας πείσουν οτι οι καύσωνες είναι κάτι πρωτοφανές και ότι παλιά δεν υπήρχαν. Και όμως δεν είναι καθόλου σπάνιοι για τη χώρα μας. Ας δούμε τους σημαντικότερους που έχουν καταγραφεί.
- Αύγουστος του 1957 από 10 έως 16 του μήνα ισχυρός καύσωνας για 6 ημέρες με τη θερμοκρασία να φτάνει στο Αγρίνιο του 44,8°C και στον Πύργο Ηλείας του 44,2°C.
- Μετά δεύτερη χρονιά απανωτά. 1958 Αύγουστος από 20 έως 26 του μήνα. Καύσωνας επίσης για 6 ημέρες και μάλιστα πολύ ισχυρός με 600 νεκρούς. Η θερμοκρασία έφτασε στη Θεσσαλία τους 47,2°C και στη Λάρισα τους 45°C.
- Ιούλιος 1973 Από 17 έως 20 του μήνα ισχυρός καύσωνας με τη θερμοκρασία στην Λαμία να φτάνει τους 46,5°C και στην Ελευσίνα του 46,4°C. 10 Ιουλιου του1977 ο καύσωνας με τα ρεκόρ θερμοκρασιών. Στο Τατόι και στην Ελευσίνα η θερμοκρασία έφτασε τους 48°C αν και το νούμερο αυτο απο καποιους αμφισβητείται εχει καταγραφεί ως πανευρωπαϊκό ρεκόρ.
- Ιούνιος του 1982. από 24 έως 28 του μήνα ισχυρός καύσωνας με τη θερμοκρασία στη νέα Φιλαδέλφεια να φτάνει τους 44,6°C και στα Τρίκαλα τους 43,8°C με 40 νεκρούς.
- Ιούλιος του 1987 ο φονικότερος καύσωνας όλων των εποχών με 1300 νεκρους που κράτησε από 19 εως 27 του μήνα με τις θερμοκρασίες να προσεγγίζουν τους 44°C.
- Μετά δεύτερη χρονιά απανωτά Ιούλιος του 1988 ισχυρός καύσωνας από 3 έως 9 του μήνα με τη θερμοκρασία να φτάνει στη νέα Φιλαδέλφεια και στην Λαρισα τους 45°C με επίσης 600 νεκρούς.
- Αύγουστος του 1994 από 10 έως 15 του μήνα ισχυρός καύσωνας με τη θερμοκρασία στη Λαμία να φτάνει τους 44°C και στην Τρίπολη και τη Λάρισα το 43°C.
- Αύγουστος του 1998 από 1 έως 4 του μήνα πολύ ισχυρός καύσωνας με τη θερμοκρασία στο Άργος να φτάνει τους 45°C και στη νέα Φιλαδέλφεια τους 44,6°C. Ιούλιος του 2000 από 3 εως 9 του μήνα η θερμοκρασία στη Λάρισα έφτασε τους 45,4°C και στη νέα Φιλαδέλφεια τους 44°C.
- Αύγουστος του 2006 από 19 έως 22 του μήνα ισχυρός καύσωνας με τη θερμοκρασία στο Άργος να φτάνει το 44°C και στο Αγρίνιο του 43,2°C.
- Ιούνιος του 2007 από 23 έως 28 του μήνα πολύ ισχυρός καύσωνας με τη θερμοκρασία να φτάνει στο Άργος το 46,4°C και στη νέα Φιλαδέλφεια τους 46,2°C.
- Το ίδιο έτος τον Ιούλιο από 19 έως 25 του μήνα Ισχυρός καύσωνας με τη θερμοκρασία στο Άργος να φτάνει τους 46°C στις Σέρρες 44,6° C και 44° C στη Θεσσαλονίκη. Επίσης πάλι το ίδιο έτος τον Αύγουστο από 24 έως 26 του μήνα στο Άργος έφτασε τους 42,4°C στον Πύργο Ηλείας 42,2°C και στην Κονιτσα τους 42°C και φτάνουμε στους καυσωνες του σήμερα που τους παρουσιάζουν στον κόσμο σαν να συμβαίνουν για πρώτη φορά και ότι έχουμε κλιματική κρίση.
Μιχάλης Αντωνιάδης
Καλό αγώνα αγάπη μου. Καλή Ανάσταση να έχουμε μάνα.
20/7/25
Ο ηθοποιός Γεράσιμος Μιχελής «έφυγε» από ανίατη ασθένεια και μας συγκλόνισε με το ταπεινό και βαθύ αποτύπωμα πίστης που άφησε πίσω του
Γεράσιμος Μιχελής: O «κακός» που έβαλε σιωπηλά και αθέατα πλώρη για τον παράδεισο.
Οι ανίατες ασθένειες είναι ένας κλίβανος που ή θα μετατρέψει τον πόνο σου σε ουράνιο χρυσάφι ή θα σε κάψει με το πικρό πυρ της απιστίας και του γογγυσμού. Μια πολύ ευαίσθητη χορδή στην συγκίνηση των πιστών Ελλήνων, άγγιξε ο απροσδόκητος θάνατος του Γεράσιμου Μιχελή, του «κακού» από τη δημοφιλή σειρά «Παρά Πέντε» που μόλις σε ηλικία 60 ετών έφυγε από τη ζωή από την ανίατη νόσο του κινητικού νευρώνα (ΑLS).
Μια αδυσώπητη νευροεκφυλιστική πάθηση που έχει προσδόκιμο ζωής 5 έτη από τη στιγμή που θα διαγνωστεί, η οποία μήνα με το μήνα κατεβάζει τους «διακόπτες» των μυών, οδηγεί τον ασθενή σε κλιμακούμενα στάδια παράλυσης, παύει τη λειτουργία των κινητικών νευρώνων και τελικά παίρνει τη ζωή του ανθρώπου που αδυνατεί να καταπιεί και να αναπνεύσει. Ένα πραγματικά ασφυκτικό μαρτύριο.
Κι όμως ο Γεράσιμος ήταν ένα κρυφό διαμάντι που πάλευε σιωπηλά και αθέατα έχοντας παραδοθεί στο θέλημα του Θεού. Χωρίς να τον αντιληφθεί κανείς, παρά μόνο οι κοντινοί του άνθρωποι. Οι λεπτομέρειες που βγήκαν για τη ζωή του, την πίστη του, την λεπτή του φύση, μας έκαναν να συλλογιστούμε για μια ακόμη φορά πόσο ελάχιστα βλέπουμε τις ηρωικές ψυχούλες που μας περιβάλλουν και πόση μυστική ομορφιά ατενίζει ο Θεός όταν κοιτάζει προς τα κάτω.
Ο Γεράσιμος φαίνεται ότι ήταν μια ψυχή ποιητική, καλλιτεχνική, δοξολογική, καρτερική. Αποσυρμένος πια από τα φώτα της τηλεόρασης, αφοσιώθηκε στο θέατρο και έγραφε ποιητικές συλλογές. Πίστευε πολύ στον Θεό. Εκκλησιαζόταν τακτικά. Αγαπούσε την Ενορία του. Ο πνευματικός του, αποκάλυψε ότι «πίστευε ότι η αρρώστια του ήταν μια δοκιμασία από τον Θεό για να Τον δοξάζει».
Σε μια από τις τελευταίες του αναρτήσεις στο Facebook τον Μάρτιο του 2025 όταν η ασθένειά του ήταν ήδη πολύ προχωρημένη, έγραφε προς την αγαπημένη μητέρα του που την είχε συντροφιά:
«Ώρα κοινής ησυχίας.
Ώρα ανάπαυσης.
Όλα παραδομένα στη σιωπή των ημερών, προσδοκώντας μια νέα Άνοιξη.
Ο Ευτύχης (σ.σ. ο γάτος του), στη γωνιά του, ροχαλίζει ανενόχλητος.
Μάνα και γιος, αντικρυστά, ανταλλάσσουν λόγια αγάπης με χαμόγελο.
Το άρωμα των ζουμπουλιών σπάει την μύτη σου.
Καλό αγώνα αγάπη μου.
Καλή Ανάσταση να έχουμε μάνα.
Ο Θεός να μας συγχωρέσει για τα σφάλματά μας.
Λίγο νεράκι να ρίξω στα ζουμπούλια.
Μας έφεραν την Άνοιξη.
Δες ομορφιά!»
Σε άλλη στιγμή μιας ποιητικότατης Προσευχής προς τη Θεοτόκο, έγραφε:
«Παναγία μου!
Έλα!
Σπλαχνική Μητέρα, έλα και δώσε μας το φως!
Διώξε μου τη λύπη, στέγνωσε τα δάκρυα μου.
Στα χέρια σου κρατάς όλων μας τις ελπίδες.
Κερί αναμμένο η ευχή μου
Μη το αφήσεις εύκολα να σβήσει!»
Και κάπου αλλού αναρωτιόταν πόση αξόδευτη αγάπη του έχει μείνει για τον συνάνθρωπο:
«Μες στο φθαρμένο σώμα μου
Αναρωτιέμαι
Πόση αγάπη έχω ακόμη να προσφέρω;
Αντίδωρο ταπεινό, στη σιωπή του κόσμου που με κυκλώνει;»
Πραγματικά για κοιτάξτε τι πολύτιμα πετράδια βγαίνουν στην επιφάνεια τούτης της ερήμου! Ένας ηθοποιός που λόγω δημοσιότητας κολυμπούσε μέσα στους πειρασμούς, τελικά τάχτηκε εκούσια στους νοσούντες Ασκητές του κόσμου. Και αν ο ναός του Θεού που λέγεται ανθρώπινο σώμα ήταν ένα τσακισμένο Εκκλησάκι για τον Γεράσιμο, από εκεί βγήκαν υμνολογίες ζωής που δεν ακούγονται ούτε στους πιο περικαλλείς «Ναούς»! Αθέατος εντελώς από τη φασαρία της επικαιρότητας, έγινε ζωντανό θυμίαμα που σιγόκαιγε ταπεινά απ’ το κρεβάτι του πόνου. Για να καταλήξει τελικά στις τάξεις των Μαρτύρων που μπαίνουν στο ολόσπαρτο περιβόλι του Ουρανού από τις ανίατες ασθένειες. Τι άλλο μένει όταν τσακίζεται ο άνθρωπος από τη φυλλοξέρα της αρρώστιας, παρά οι απέριττες ομορφιές της ζωής; Στις φιλότιμες ψυχές μένουν μόνο οι ακατέργαστες ευλογίες του Θεού που ξεγλιστρούν συνεχώς από τα χέρια μας όσο έχουμε τη σιγουριά της ρώμης. Το καταλάγιασμα της ψυχής, η αγάπη της μάνας, ένα ζεστό χαμόγελο και ένα νοιάξιμο, η ευωδιά ενός ζουμπουλιού, το αλλεπάλληλο θαύμα μιας Άνοιξης, το απάγκιο της ενορίας, η αγάπη που έπαψε να μένει αργή και βιάζεται να πλημμυρήσει την πλάση, και μια «καλή Ανάσταση» που σε λικνίζει στην αγκαλιά της αθανασίας.
Θησαυρίσματα που δραπετεύουν της προσοχής μας όσο καταχρόμαστε την υγεία μας, όσο ποντάρουμε σαν κακομαθημένα νιάνιαρα σε μια ανεξάντλητη ανοχή του Θεού, όσο οι κόμποι στο κομποσκοίνι μας αφορούν νοσήματα άλλων, όσο λιβανίζουμε τα πάθη μας με τον πηχτό και μαύρο καπνό της λησμονιάς του θανάτου.
Σε έναν κήπο με διάσπαρτα πνευματικά άνθη που μοσχοβολούν μυστικά, μερικές φορές αντιλαμβάνεσαι την ομορφιά μιας ψυχής όταν αυτή δεν είναι πια εκεί. Όταν δεις το κενό στον κήπο που δεν είχες αντιληφθεί ότι γέμιζε με τη χάρη του. Όταν πετάξει για τον Παράδεισο, πριν προλάβεις να αντιληφθείς ότι ο κόσμος μας κρύβει πολύ περισσότερη καλοσύνη απ’ όση δείχνει. Πόσοι γνώριζαν ότι ο συγκεκριμένος ηθοποιός βιώνει τέτοια Σταυροαναστάσιμη πορεία; Ελάχιστοι. Ούτε εγώ προσωπικά το γνώριζα. Μας περνούν απαρατήρητες οι περισσότερες δοκιμασίες. Δεν τις βλέπουμε, δεν τις ακούμε, γιατί παύουμε να τις ψάχνουμε. Επικεντρωνόμαστε στις δικές μας αστείες γρατζουνιές και τρέχουν ποτάμι τα τραύματα άλλων. Χανόμαστε στο λαβύρινθο της πληροφορίας. Από την πολλές άμεσες επαφές, τελικά χάσαμε την επαφή της αμεσότητας.
Και αν εμείς εδώ γράφουμε ατελείωτες παραγράφους με λόγια που στερούνται από έργα και νομίζουμε ότι κάνουμε κάτι – ενώ δεν κάνουμε τίποτα, ένας Γεράσιμος έρχεται να μας εκθέσει ευεργετικά όσο εμείς λουφάζουμε στην ασφάλεια της πρόσκαιρης ανοσίας μας. Μιας ανοσίας που πολλές φορές κινδυνεύει να καταντήσει ανοσιότητα.
Ο Γεράσιμος έλαβε στέφανο ατίμητο, όσο εμείς στεφανωνόμαστε τις θεωρίες μας. Έγινε εφαρμοσμένο Ευαγγέλιο, μετουσίωσε τον πόνο του σε οδό Σωτηρίας και με ένα μπαστουνάκι στα επίγεια πήγε τροχάδην στα επουράνια. Εμείς τι κάνουμε;
Μιχάλης Αντωνιάδης
Ο πληθυσμός της Γης, ΕΧΩ.
14/7/25
Ο πληθυσμός της Γης είναι περίπου 7,8 δισεκατομμύρια άνθρωποι! Για τους περισσότερους ανθρώπους, αυτός είναι ένας μεγάλος αριθμός, αυτό είναι όλο....
Ωστόσο, αν θεωρήσετε 7,8 δισεκατομμύρια ανθρώπους στον κόσμο ως το 100% των ανθρώπων, αυτά τα ποσοστά γίνονται πιο κατανοητά....
■ Από το 100% των ανθρώπων:
11% - βρίσκονται στην Ευρώπη
5% - βρίσκονται στη Βόρεια Αμερική
9% - στη Νότια Αμερική
15% - στην Αφρική
60% - βρίσκονται στην Ασία.
49% - ζουν σε χωριά
51% - σε πόλεις.
*12% - μιλούν κινέζικα
5% - ισπανικά
5% - αγγλικά
3% - μιλούν αραβικά
3% - χίντι
3% - μπενγκάλι
3% - πορτογαλικά
2% - ρωσικά
2% - ιαπωνικά
62% - τη δική τους γλώσσα.
77% - έχουν στέγαση
23% - πουθενά να ζήσουν.
21% - οι άνθρωποι είναι υπερσιτισμένοι
63% - μπορούν να φάνε όσο θέλουν
15% - οι άνθρωποι είναι υποσιτισμένοι.
● Το ημερήσιο κόστος ζωής για το 48% των ανθρώπων είναι λιγότερο από 2 δολάρια ΗΠΑ.
87% - οι άνθρωποι έχουν καθαρό πόσιμο νερό
13% - είτε δεν έχουν καθαρό πόσιμο νερό είτε έχουν πρόσβαση σε μολυσμένη πηγή νερού.
75% - έχουν κινητά τηλέφωνα
25% - δεν έχουν.
30% - έχουν πρόσβαση στο Διαδίκτυο
70% - δεν έχουν πρόσβαση στο Διαδίκτυο.
7% - έχουν πανεπιστημιακή εκπαίδευση
93% - δεν έχουν φοιτήσει σε κολέγιο ή πανεπιστήμιο.
83% - μπορούν να διαβάσουν
17% - είναι αναλφάβητοι.
26% - ζουν λιγότερο από 14 χρόνια
66% - πέθαναν μεταξύ 15 και 64 ετών.
8% - είναι άνω των 65 ετών.
■ Αν έχετε ένα μέρος για να ζήσετε, τρώτε θρεπτικά τρόφιμα και πίνετε καθαρό νερό, έχετε κινητό τηλέφωνο, μπορείτε να σερφάρετε στο Διαδίκτυο και έχετε πανεπιστημιακή εκπαίδευση - ανήκετε σε μια μικρή προνομιούχα ομάδα (λιγότερο από 7%).
ΑΠΟ ΤΟ 100% ΤΩΝ ΑΝΘΡΩΠΩΝ ΣΤΟΝ ΚΟΣΜΟ ΜΟΝΟ ΤΟ 8% ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΖΗΣΕΙ ΜΕΧΡΙ ΤΑ 65 ΕΤΩΝ....
■ Αν είστε άνω των 65 ετών, να είστε ευτυχισμένοι και ευγνώμονες! Να αγαπάτε τη ζωή, να αδράξετε τη στιγμή. Δεν φύγατε από αυτόν τον κόσμο πριν φτάσετε στην ηλικία των 65 ετών, όπως το 92% των ανθρώπων που έφυγαν πριν από εσάς....
Είστε ήδη ένας ευλογημένος άνθρωπος!
Φροντίστε την υγεία σας. Εκτιμήστε κάθε στιγμή που σας απομένει!!!
Μια μεγάλη μελέτη στις ΗΠΑ έδειξε ότι:
■ Η πιο παραγωγική ηλικία ενός ατόμου είναι από 60 έως 70 έτη.
■ Το δεύτερο πιο παραγωγικό στάδιο ενός ατόμου είναι από 70 έως 80 έτη.
■ Το τρίτο πιο παραγωγικό στάδιο είναι τα 50 και 60 έτη.
■ Ένα άτομο δεν έχει φτάσει ακόμη στο αποκορύφωμά του!
■ Η μέση ηλικία των νικητών του βραβείου Νόμπελ είναι 62 έτη.
■ Η μέση ηλικία των προέδρων των 100 μεγαλύτερων εταιρειών στον κόσμο είναι 63 έτη.
■ Η μέση ηλικία των πάστορων των 100 μεγαλύτερων εκκλησιών στις Ηνωμένες Πολιτείες είναι 71 έτη.
■ Η μέση ηλικία ενός πατέρα είναι 76 έτη.
■ Αυτό επιβεβαιώνει ότι τα καλύτερα και πιο παραγωγικά χρόνια ενός ατόμου είναι μεταξύ 60 και 80 ετών.
■ Αυτή η μελέτη δημοσιεύτηκε από μια ομάδα γιατρών και ψυχολόγων στο "NEW ENGLAND JOURNAL OF MEDICINE".
■ Διαπίστωσαν ότι στα 60, φτάνετε στο αποκορύφωμα του συναισθηματικού και νοητικού σας δυναμικού, και αυτό συνεχίζεται μέχρι να φτάσετε τα 80.
■ Έτσι, αν είστε 60, 70 ή 80 ετών, βρίσκεστε στο καλύτερο στάδιο της ζωής σας!
ΠΗΓΗ:
New England Journal of Medicine.
Μιχάλης Αντωνιάδης
Πῶς γνωρίζω ὅτι έχω προκόψει στὴν πνευματική ζωη!
13/7/25
Πῶς γνωρίζω ὅτι έχω προκόψει στὴν πνευματική ζωη!
«Γέροντα, ἀπό ποῦ θα γνωρίσω, ὅτι έχω προκόψει στὴν πνευματική ζωή;»
Τὸ ἐρώτημα τοῦ νεαροῦ Προσκυνητῆ στὸ κελάκι τοῦ Γέροντα φαινόταν καίριο κι ἔκανε καὶ τοὺς ἄλλους Προσκυνητὲς νὰ ἐντείνουν τὴν προσοχή τους. Ὅλοι κοίταζαν τὸν Γέροντα περιμένοντας μὲ ἐνδιαφέρον τὴν ἀπάντησή του. Εἶχε προηγηθεῖ ἀρκετὴ συζήτηση προηγουμένως γιὰ τὴν πνευματικὴ ζωὴ καὶ τί εἶναι αὐτή, σὲ ἀντιδιαστολὴ μὲ ἄλλες, ἐξω Χριστιανικὲς καὶ μή, κατανοήσεις τῆς ζωῆς αὐτῆς. Ὁ Γέροντας δὲν ἔσπευσε νὰ ἀπαντήσει. Ξεκούκισε λίγο τὸ κομποσχοίνι του, κοίταξε ἕνα γύρο τὰ πρόσωπα ποὺ φαίνονταν ὅτι διψοῦσαν γιὰ γνήσια πνευματικὴ ἐσωτερικὴ ζωή, καὶ μετρώντας τὰ λόγια του εἶπε ἀργά.
«Προκοπὴ στὴν πνευματικὴ ζωὴ σημαίνει καταρχᾶς, ὅτι ἔχω κάνει τὴν καρδιά μου δεκτικὴ, ὥστε νὰ λάβει περισσότερη χάρη Θεοῦ. Σημαίνει, δηλαδὴ, ὅτι ἔχω προσπαθήσει καὶ προσπαθῶ νὰ καθαρίσω τὴν καρδιά μου ἀπὸ κάθε τί ἐμπαθές, εἴτε φιλήδονο εἶναι αὐτὸ εἴτε φιλάργυρο εἴτε φιλόδοξο. Λοιπόν, ὅπου ὁ ἄνθρωπος ὑπηρετεῖ τὰ πάθη του, ποὺ θὰ πεῖ τὸν ἐγωισμό του, ἐκεῖ πνευματικὴ ζωὴ δὲν ὑπάρχει».
«Ναί, Γέροντα», διέκοψε λίγο ἀπότομα, εἶναι ἀλήθεια, τὸν λόγο τοῦ Γέροντα ὁ νεαρός, «ἀλλὰ ἀπὸ ποιὰ συγκεκριμένα πράγματα θὰ γνωρίζω, ὅτι ἔχω προκόψει ἢ ἔστω προκόβω;»
«Αὐτὸ θὰ ἔλεγα τώρα», μειδίασε λίγο ὁ Γέροντας κι ἀγκάλιασε μὲ τὸ βλέμμα του τὸν νεαρό. «Δὲν θὰ σᾶς πῶ βαθιὲς θεωρίες. Ἁπλὰ πράγματα μᾶς δείχνουν τὴν προκοπή μας ἢ ὄχι, ἔστω κι ἂν πολὺ συχνὰ νομίζουμε ὅτι ἔχουμε προκόψει, γιατί διαβάζουμε κάποια πνευματικὰ βιβλία ἢ πηγαίνουμε στὴν Ἐκκλησία. Καὶ νὰ ὁρισμένα ἀπὸ αὐτά:
Ἔρχεται ἡ ὥρα τῆς προσευχῆς καὶ βαριέσαι νὰ ψελλίσεις ἔστω δυὸ λόγια προσευχῆς. Ἡ προσευχὴ θεωρεῖται ἀπὸ τοὺς Άγίους μας, ὅτι εἶναι ὁ καθρέπτης τῆς πνευματικῆς ζωῆς. Ἂν λοιπὸν δὲν ἔχω πόθο γιὰ προσευχή, ἂν δὲν ἑλκύομαι ἀπὸ τὴν ἀναφορά μου πρὸς τὸν Θεό, ἔ, τότε βρίσκομαι πολὺ πίσω στὰ πνευματικά».
«Μόνο ἡ προσευχή, Γέροντα, δείχνει τὴν προκοπή μας;» ἀκούστηκε ἀπὸ κάποιον μεσήλικα ἡ ἐρώτηση.
«Ὄχι, βέβαια», ἀπάντησε. «Σὲ ὅλα τὰ καθημερινά μας ἀποκαλύπτουμε, τὸ τί σόι Χριστιανοὶ εἴμαστε. Γιατί εἴπαμε, ὅτι ἡ πνευματικὴ ζωὴ δείχνει τὴ Χριστιανική μας ζωή.
Λοιπόν, ἄλλο πράγμα: ἡ βιασύνη μας. Σήμερα, μάλιστα, μέ τούς καταιγιστικούς ρυθμούς τῆς ζωῆς, ὅλοι βιάζονται. Ποιός θά πάρει τή θέση τοῦ ἄλλου εἶναι ὁ ἀγώνας, καί τό θεωροῦμε, μάλιστα, κατόρθωμα αὐτό. Λοιπόν, ἄν βιάζεσαι, σημαίνει ὅτι ὄχι μόνο δέν προκόβεις ἀλλά διαρκώς καί ὀπισθοχωρεῖς. Κι αὐτό, γιατί ἡ βιασύνη ἀποκαλύπτει τὴν ἔλλειψη ὑπομονῆς ποὺ ἔχουμε, ἄρα τὴν κρυφή ὑπερηφάνεια ποὺ μᾶς κατατρώγει. Ὁ ἀνυπόμονος ἄνθρωπος εἶναι ὁ ὑπερήφανος ἄνθρωπος. Κι ὅπου ὑπάρχει ὑπερηφάνεια, ἐννοείται, ὅτι ἐκεί δέν ὑπάρχει τό ἠσύχιο καί πράο Πνεῦμα τοῦ Θεοῦ.
Ἀκόμη: ἡ ἔλλειψη πίστης στὴν Πρόνοια τοῦ Θεοῦ. Πόσοι Χριστιανοὶ ὁμολογοῦν τὴν πίστη τους στὸν Θεό ἀλλὰ μὲ τὸ παραμικρὸ πρόβλημα τὰ χάνουν, πανικοβάλλονται, περιπίπτουν σ’ ἕνα χάος. Ποῦ εἶναι ἡ πίστη στὰ λόγια τοῦ Χριστοῦ μας, πού μᾶς βεβαιώνει, ὅτι «καὶ οἱ τρίχες ὅλες τῆς κεφαλῆς μας εἶναι ἀριθμημένες ἀπὸ Ἐκεῖνον;»
Καὶ πέραν τούτων, ἐκεῖνο ποὺ κατεξοχὴν δείχνει, ἂν εἴμαστε προκομμένοι ἢ ἀνεπρόκοποι στὰ πνευματικὰ, εἶναι ἡ στάση μας ἀπέναντι στὸν κάθε συνάνθρωπό μας.
Ὁ Χριστός μας μᾶς ἔχει ἀποκαλύψει, ὅτι στὸν κάθε συνάνθρωπό μας πρέπει νὰ βλέπουμε δυὸ πράγματα:
πρῶτον, τὴν παρουσία Ἐκείνου – «ἐφ’ ὅσον ἐποιήσατε ἐνὶ τούτων τῶν ἀδελφῶν μου, ἐμοὶ ἐποιήσατε» -, καὶ δεύτερον, τὸν ἴδιο τὸν ἑαυτό μας – «ἀγαπήσεις τὸν πλησίον σου ὡς σεαυτόν». Καὶ τί βλέπουμε καθημερινά, καὶ μάλιστα στοὺς Χριστιανούς μας;
Πῶς ὁ ἕνας νὰ βγάλει τὸ μάτι τοῦ ἄλλου, πῶς νὰ τὸν ἀδικήσει πολλὲς φορὲς, προκειμένου ὁ ἴδιος νὰ σταθεῖ, πῶς νὰ τὸν ὑποβαθμίσει, πῶς νὰ τὸν προσβάλει…»
Σταμάτησε ὁ Γέροντας καὶ δάκρυα ἄρχισαν νὰ τρέχουν ἀπὸ τὰ βαθουλωμένα μάτια του. Τὰ σκυμμένα κεφάλια τῶν Προσκυνητῶν ἔδειχναν, ὅτι τὰ λόγια του μᾶλλον εἶχαν πιάσει τόπο. Ὁ Γέροντας τοὺς εἶδε. Ἀλλὰ ἐπειδὴ ἤξερε βαθιὰ τὴν ἀνθρώπινη φύση, δὲν ἀναθάρρησε. Τοὺς χαιρέτισε, ἀποσύρθηκε στὸ κελί του κι ἄρχισε μὲ βαθὺ πόνο τὴν Προσευχὴ ὑπὲρ ὅλου τοῦ κόσμου, τοῦ κόσμου ποὺ ἦταν κομμάτι τοῦ ἑαυτοῦ του…
Μιχάλης Αντωνιάδης
Οἱ ἀπόστολοι δὲν Πέθαναν στὰ σπίτια τους,
6/7/25
Οἱ ἀπόστολοι δὲν Πέθαναν στὰ σπίτια τους, κοντά στις γυναῖκες τους· Πέθαναν σκορπισμένοι στα πέρατα τοῦ κόσμου!
Πέθαναν γιὰ μᾶς· εἶνε οἱ πιὸ μεγάλοι εὐεργέτες τοῦ κόσμου!
Επίσκοπος Αυγουστίνος Καντιώτης☦.
ΚΑΛΟ ΣΑΣ ΣΑΒΒΑΤΟΚΥΡΙΑΚΟ!!
Μιχάλης Αντωνιάδης
Η φυλακή του Αγίου Παύλου στην Ρώμη.
Η φυλακή του Αγίου Παύλου στην Ρώμη.
«Στην πρώτη μου απολογία κανένας δεν μου συμπαραστάθηκε, όλοι με εγκατέλειψαν. Μακάρι να μην τους καταλογισθεί… ο Δημάς με εγκατέλειψε… ο Κρήσκης πήγε στην Γαλατία, ο Τίτος στην Δαλματία… τον Τυχικό τον έστειλα στην Έφεσο… τώρα μόνο ο Λουκάς είναι μαζί μου…» (Β΄ Τιμ.)
Στην δεύτερη και τελευταία φυλάκιση του στην Ρώμη ο Παύλος κρατήθηκε στην φυλακή που σκάφτηκε από τον αρχαίο βασιλιά της πόλης Σέρβιο Τούλλιο (6ος αιώνας π. Χ.) και είχε το όνομά του, «Tullianum».
Εκεί τον φυλάκισε ο Νέρωνας και αργότερα διέταξε τον αποκεφαλισμό του. Στην ίδια φυλακή κρατήθηκε και ο Πέτρος.
Λέγεται ότι στην πηγή του νερού που τρέχει στο υπόγειο της φυλακής, ο Κορυφαίος Απόστολος βάπτισε πολλούς ανθρώπους, μεταξύ των οποίων και δύο από τους δεσμοφύλακές του, τον Μαρτινιανό και τον Πρόκεσσο, οι οποίοι μαρτύρησαν μετά την Σταύρωση του Πέτρου.
Στην φωτογραφία το εσωτερικό της Τουλλιανής φυλακής, που από τα μεσαιωνικά χρόνια ονομάζεται «Μαμερτίνη». Η είσοδος στο κάτω κελλί γινόταν από μια στρογγυλή τρύπα στο πάτωμα, χωρίς άλλον εξαερισμό ή φωτισμό, ούτε πρόβλεψη για αποχωρητήριο.
Μιχάλης Αντωνιάδης
Μόνο αυτή η Εικόνα σώθηκε και διατηρήθηκε αβλαβής μέσα στις στάχτες του Ναού.
4/7/25
Η Εικόνα των Αγ.Αποστόλων Πέτρου και Παύλου που διατηρήθηκε αβλαβής μέσα στις στάχτες στο
Άγιον Όρος στην Ιερά Μονή Καρακάλλου.
Η Εφέστια αυτή Εικόνα είναι τοποθετημένη στο Προσκυνητάρι του Καθολικού της Μονής.
Κατά την παράδοση πυρκαϊά που εξερράγη στο Καθολικό αποτέφρωσε όλα όσα υπήρχαν εκεί.
Μόνο αυτή η Εικόνα σώθηκε και διατηρήθηκε αβλαβής μέσα στις στάχτες του Ναού.
Ιχνη της πυρκαϊάς διακρίνονται στο πίσω μέρος της θαυματουργής Εικόνας.Χρονολογείται στα τέλη του 15ου αιώνα.
ΚΑΛΗ ΣΑΣ ΗΜΕΡΑ!!
Μιχάλης Αντωνιάδης
Η παράγκα.
Λέει μια λαϊκή παράδοση, ότι κάποτε πέθαναν δύο γείτονες. Ένας πολύ πλούσιος και ένας πολύ φτωχός. Και παρουσιάστηκαν και οι δύο αυθημερόν στον Απόστολο Πέτρο.
Ο Απόστολος Πέτρος έστειλε τον πλούσιο σε μια παράγκα και τον φτωχό σε ένα διώροφο σπίτι. Ξινίστηκε ο πλούσιος και τόλμησε και είπε στον Απόστολο:
– Άγιε Πέτρε, μήπως κάνετε λάθος; Εγώ έμενα στο διώροφο και αυτός έμενε στη γη σε παράγκα.
Ο Απόστολος Πέτρος του είπε:
– Όχι δεν έκανα λάθος. Δεν ισχύουν αυτά που ίσχυαν κάτω, εδώ πάνω. Ό,τι στέλνει ο καθένας εδώ πάνω, του χτίζουμε και του ετοιμάζουμε.
Εσύ τί έστειλες εδώ πάνω; Τα έφαγες και τα γλέντησες… ωστόσο σε φυλάει η συνεισφορά του φτωχού!
Ο φτωχός όπως ξέρεις ήταν ζητιάνος και ένα μέρος από αυτά που έβγαζε, τα έδινε ελεημοσύνη σε έναν τυφλό, γιατί θεωρούσε ότι είχε μεγαλύτερη ανάγκη απ’ αυτόν.
Ο φτωχός με την ελεημοσύνη αυτήν, έχτισε αυτό το διώροφο. Εσύ τί είδους ελεημοσύνη έχεις κάνει; Τίποτα!
Και όμως υπάρχει αυτή η παράγκα για σένα για τον εξής λόγο:
Η υπηρέτρια που είχες στο σπίτι σου, κρυφά από σένα, έδινε ό,τι περίσσευε από τα φαγώσιμα σε μια χήρα με 6 παιδιά.
Αυτό που έφτιαχνε η υπηρέτριά σου θεωρείται κλοπή, όμως ο Θεός διότι αυτά που έδινε ήταν από τα δικά σου, συγκαταβαίνει και έδωσε εντολή να σου φτιάξουμε για σένα, αυτήν την παράγκα.
Δημήτριος Παναγόπουλος Ιεροκήρυκας.†
Μιχάλης Αντωνιάδης
Συγκλονιστικό θαύμα της Παναγίας,
3/7/25
Συγκλονιστικό θαύμα
της Παναγίας.
Στις 22 Ιουνιου στο Βελλίδειο Θεσσαλονίκης έγινε συγκέντρωση πολλών επίσημων προσώπων για τον προσωπικό αριθμό.
Μίλησαν μεταξύ άλλων, ο Καθηγητής κ. Βαθιώτης, ο δικηγόρος κ. Δασκαλάκης, ο βουλευτής κ. Παπαδόπουλος, ο Ψυχίατρος κ. Συρπης, κ.α.
Στο τέλος μίλησε και ο Μοναχός Γρηγόριος της Μονής Εσφιγμένου Αγίου Όρους, ο οποίος αποκάλυψε κάτι Φοβερό. Την απόφαση της κυβέρνησης Παπανδρέου να μετατρέψει το Άγιον Όρος σε κοσμική Τουριστική περιοχή.
Διηγείται ο Πατήρ Γρηγόριος.
Πριν απο 20 χρόνια είχα το διακόνημα στο Μοναστήρι μου για τα Άγια λείψανα. Ήταν μήνας Αύγουστος και το καταμεσήμερο ήρθε ένας Γέροντας κοσμικός και επειδή και μόνο γι αυτόν έβγαλα τα Άγια Λείψανα για να τα προσκύνησει ενώ αυτό δεν γίνεται στα άλλα Μοναστήρια αν δεν υπάρχει αρκετός αριθμός προσκυνητών.
Επειδή συγκινήθηκε γιατί μόνο γι αυτόν έβγαλα τα Άγια Λείψανα,μου είπε: Ξέρεις ποιός είμαι εγώ;
Και αφού μου είπε το όνομα του, μου είπε: αυτή τη στιγμή που μιλάμε,είμαι πασίγνωστος στον κόσμο του ΠΑΣΟΚ οτι ήμουνα το δεξί χέρι της υπουργού Πολιτισμού Μελίνας Μερκούρη στην κυβέρνηση Ανδρέα Παπανδρέου.
Αυτή τη στιγμή θα σας πω κατι που ελάχιστοι γνωρίζουν, ίσως 3 άτομα και εσείς θα είστε ο τέταρτος.
Γνωρίζετε ασφαλώς την Μελίνα Μερκούρη που δεν είχε καμμία σχέση με την Εκκλησία και με ποια υποτιμητικά λόγια μιλούσε γι αυτήν.
Όταν ήταν Υπουργός Πολιτισμού και ήταν στην Παντοδυναμία του το ΠΑΣΟΚ τότε ήρθε και μου είπε: Να ξέρεις την επόμενη εβδομάδα περνάω νομοσχέδιο που θα κηρύττεται τουριστική ζώνη η περιοχή του Αγίου Όρους, θα γίνει τελεφερίκ στον Άθωνα, καζίνο στις Καρυές, και τα Μοναστήρια που είναι στους πρόποδες του Άθωνα θα γίνουν ξενοδοχεία. Το νομοσχέδιο αυτό ήθελε απλή αναλογική για να εγκριθεί και μένει να εγκρίνω την ψήφιση του. Το κατέθεσα προς ψήφιση την Δευτέρα, την Τρίτη έγιναν οι αγορεύσεις στο βήμα της Βουλής και την Πέμπτη θα ψηφιστεί για να γίνει Νόμος του Κράτους.
Άκου τι εγινε:
Η Μελίνα Μερκούρη την Τετάρτη βράδυ βλέπει την Παναγία στον ύπνο της να της λεει με αυστηρό τρόπο: Εάν τολμήσεις αύριο να προχωρήσεις το Νομοσχέδιο θα σε κάψω ζωντανή.
Όπως ξέρετε η Μελίνα Μερκούρη ήταν αθεόφοβη γυναίκα, δεν είχε ίχνος σεβασμού στην Εκκλησία, ενέπαιζε τα Θεία, όμως με αυτό που είδε στον ύπνο της συγκλονίστηκε από την εμφάνιση της Παναγίας και ως εκ θαύματος την Πεμπτη το πρωί δεν κατατέθηκε το Νομοσχέδιο. Είναι αυτό Θαύμα της Παναγίας μας ή όχι;
Κάθε "Χαίρε" του Ακαθίστου είναι σαν μαργαριτάρι που προσφέρουμε στη Θεοτόκο.
Μετράει τις πληγές της ψυχής μας και τις μετατρέπει σε λουλούδια ελπίδας.
Άγιος Νικόδημος ο Αγιορείτης.
ΚΑΛΗ ΣΑΣ ΗΜΕΡΑ!! Μιχάλης Αντωνιάδης
Εγγραφή σε:
Αναρτήσεις (Atom)
.png "English"){kind=small}
