*Έγινε δύσκολη η ζωή..*
“Έγινε δύσκολη η ζωή, επειδή οι άνθρωποι την μπέρδεψαν με τα σοφίσματά τους, επειδή αντί να απευθύνονται στην βοήθεια του Θεού, άρχισαν να απευθύνονται στην λογική τους και να βασίζονται σ’ αυτήν και μόνο”.
Άγιος Ανατόλιος της Όπτινα.
ΚΑΛΗ ΣΑΣ ΗΜΕΡΑ!!
Μιχάλης Αντωνιάδης
Μπορεῖ, Γέροντα, κάποιος νὰ ἔχη ἀγάπη χωρὶς νὰ ἔχη ὀρθὴ πίστη;
– Μπορεῖ νὰ νομίζη ὅτι ἔχει ἀγάπη καὶ στὴν πραγματικότητα νὰ μὴν ἔχη. Μέσα στὸ δόγμα τὸ ὀρθό, τὸ Ὀρθόδοξο, βρίσκει κανεὶς τὴν ἀληθινὴ ἀγάπη. Ἦρθαν μιὰ φορὰ στὸ Καλύβι δύο Καθολικοί· ὁ ἕνας ἦταν δημοσιογράφος καὶ ὁ ἄλλος γραμματέας στὸ Βατικανό.
«Πρῶτα νὰ ποῦμε τὸ "Πάτερ ἡμῶν"», μοῦ εἶπαν.
«Γιὰ νὰ ποῦμε τὸ "Πάτερ ἡμῶν", τοὺς λέω, πρέπει νὰ συμφωνοῦμε καὶ στὸ δόγμα, ἀλλὰ μεταξὺ ἡμῶν καὶ ὑμῶν χάσμα μέγα ἐστί».
«Καλά, μοῦ λέει ὁ ἕνας, μόνον οἱ Ὀρθόδοξοι θὰ σωθοῦν; Ὁ Θεὸς εἶναι μὲ ὅλον τὸν κόσμο».
«Ναί, τοῦ λέω, ἀλλὰ ἐσὺ μπορεῖς νὰ μοῦ πῆς πόσος κόσμος εἶναι μὲ τὸν Θεό;».
«Νὰ δείξουμε ἀγάπη», μοῦ λένε μετά.
«Καὶ ἡ ἁμαρτία ἔγινε μόδα», τοὺς λέω. «Καὶ αὐτὸ μέσα στὴν ἀγάπη εἶναι», μοῦ λένε.
«Ὅλοι μιλᾶνε γιὰ ἀγάπη, εἰρήνη καὶ ὁμόνοια, τοὺς εἶπα στὸ τέλος, ἀλλὰ ὅλοι αὐτοὶ εἶναι διχασμένοι καὶ μὲ τὸν ἑαυτό τους καὶ μὲ τοὺς ἄλλους, γι᾿ αὐτὸ ἑτοιμάζουν ὅλο καὶ μεγαλύτερες βόμβες».
Πολλοὶ ποὺ μιλοῦν γιὰ ἀγάπη καὶ ἑνότητα, οἱ ἴδιοι δὲν εἶναι ἑνωμένοι μὲ τὸν Θεό, γιατὶ δὲν Τὸν ἔχουν ἀγαπήσει οὔτε ἔχουν ἀγάπη ἀληθινή.
Ἀγάπη ἀληθινὴ ἔχει ἐκεῖνος ποὺ ἔχει ὀρθὴ πίστη, ζῆ κοντὰ στὸν Θεό, καὶ τότε ὁ Θεὸς ζωγραφίζεται στὸ πρόσωπό του, καὶ οἱ ἄλλοι βλέπουν στὸ πρόσωπό του τὸν Θεό.
Εὔχομαι ὁ Θεὸς νὰ φωτίση ὅλους τοὺς ἀνθρώπους,
μὲ τοὺς ὁποίους εἴμαστε κατὰ σάρκα ἀδέλφια – ἀπὸ τὸν Ἀδὰμ καὶ τὴν Εὔα –,
νὰ ἔρθουν «εἰς ἐπίγνωσιν ἀληθείας»26, γιὰ νὰ γίνουν καὶ πνευματικά μας ἀδέλφια.
Ἀμήν.
Ἁγ. Παϊσίου Ἁγιορείτου: ΛΟΓΟΙ Ε’ «Πάθη καὶ Ἀρετὲς» - 149 -
26 Α´ Τιμ. 2, 4.
Μιχάλης Αντωνιάδης
Ὑπάρχουν ἄνθρωποι πού εἶναι κατά πάντα καλοί ἄνθρωποι, ἀλλά καθόλου Χριστιανοί.
Οὔτε μυρμῆγκι πειράζουνε, ἀλλά μέ τή ζωή τους, ποδοπατοῦνε τόν Χριστό.
Αὐτοί οἱ ἄνθρωποι πᾶνε κατευθεῖαν στήν κόλαση καί μάλιστα σέ εἰδική κόλαση.
Νά ξέρετε, ὅτι ἡ κόλαση εἶναι γεμάτη ἀπό καλούς ἀνθρώπους.
Γιατί ὁ Χριστός δέν ἦρθε στή γῆ, γιά νά κάνει καλούς ἀνθρώπους, ἀλλά ἦρθε γιά νά κάνει πολίτες τῆς Βασιλείας τῶν Οὐρανῶν, νά τούς πολιτογράψει, νά τούς ἀλλάξει τό αἷμα (μέ τή Θεία Κοινωνία) καί ἀπό κοινούς ἀνθρώπους, νά τούς κάνει καινούς.(καινούριους)
Ἄρα τό ζήτημα δέν εἶναι νά εἶμαι καλός ἤ κακός ἄνθρωπος, ἀλλά ἄν εἶμαι μέ τόν Χριστό, μέ τή Ζωή ἤ ὄχι.
Εἶναι ζήτημα ζωῆς ἤ θανάτου. Καταλάβατε....
Άγιος Ιωάννης Κροστάνδης.
Μιχάλης Αντωνιάδης
ΚΑΛΗ ΣΑΣ ΤΕΤΑΡΤΗ!!
Οι Κινέζοι λένε πως πραγματική φιλία υπάρχει κάθε χίλια χρόνια.
Ένας καλός φίλος, έστειλε ηλεκτρονικά το τι λέγεται στις Βρυξέλλες για τους. . . . . . . . . . . . Έ λ λ η ν ε ς φ ί λ ο υ ς !!! Και επειδή μου άρεσε πολύ, ας το μοιραστούμε μαζί.
Οι φίλοι: Θα σου πούνε «γεια»
Οι Έλληνες φίλοι: Θα σου δώσουν μια μεγάλη αγκαλιά και ένα δυνατό φιλί.
Οι φίλοι: Αποκαλούν τους γονείς σου «κύριε» και «κυρία».
Οι Έλληνες φίλοι: Αποκαλούν τους γονείς σου «θείε» και «θεία»!
Οι φίλοι: Δεν σ' έχουν δει ποτέ να κλαις.
Οι Έλληνες φίλοι: Κλαίνε μαζί σου.
Οι φίλοι: Τρώνε στο τραπέζι σου και φεύγουν
Οι Έλληνες φίλοι: Ξοδεύουν ώρες τρώγοντας, μιλώντας, γελώντας και απλά κάνοντας παρέα.
Οι φίλοι: Γνωρίζουν αρκετά πράγματα για σένα.
Οι Έλληνες φίλοι: Μπορούν να γράψουν βιβλίο για σένα με πολλές λεπτομέρειες.
Οι φίλοι: Σε παρατάνε, αν αυτό κάνει και ο πολύς κόσμος.
Οι Έλληνες φίλοι: Έχουν γραμμένο τον κόσμο και είναι μαζί σου.
Οι φίλοι: Χτυπούν την πόρτα σου ή παίρνουν τηλέφωνο όταν θέλουν να σ' επισκεφτούν.
Οι Έλληνες φίλοι: Μπαίνουν μέσα και φωνάζουν «Ήρθα!»
Οι φίλοι: Είναι για λίγο...
Οι Έλληνες φίλοι: Είναι για μια ζωή!
Μιχάλης Αντωνιάδης
Φωνάζει ἡ γυναῖκα γιὰ τὸν ἄνδρα της ὅτι δὲν πηγαίνει στὴν Ἐκκλησία, φωνάζει ὁ ἕνας, ὁ ἄλλος.
Κάτσε ἀδερφέ.
Μὴν τοῦ βγάζεις τὴν ψυχή!
Πήγαινε ἐσὺ καὶ ἄναψέ του κεράκι.
Τὴν ὥρα ποὺ βγαίνουν τὰ Ἅγια μνημόνευσέ τον, στὰ "Σὰ ἐκ τῶν σῶν" ἐπίσης! Πὲς "Χριστέ μου, ἐσὺ ποὺ εἶσαι το φῶς τοῦ κόσμου, φώτισέ τον.. Ἐσὺ μπορεῖς".
Κι ὅ,τι θέλουμε νὰ λέμε στοὺς ἄλλους ποὺ εἶναι δυσκολεμένοι καὶ δὲν τὸ ἀντέχουν, ἂς τὸ λέμε στὸ Θεό μας.
Μὲ πίστη, μὲ πόνο, μὲ δάκρυα, μὲ ἀγρυπνία, μὲ νηστεία.
Καὶ κεῖ βγαίνει καλὸ ἀποτέλεσμα.
Τὸν φωτίζει ὁ Κύριος.
Μὴν ξεχνᾶμε ὅτι ὁ ἄλλος ἔχει ἐλευθερία καὶ αὐτεξούσιον, δῶρο τοῦ Θεοῦ μοναδικὸ καὶ ἀνεπανάληπτο, πάνω στὸ ὁποῖο σκοντάφτει καὶ ὁ ἴδιος ὁ Πλάστης.
Καὶ ὁ ἴδιος ὁ Πλάστης σκοντάφτει πάνω στὸ δῶρο Του.
Οὔτε τὸ ἀνακαλεῖ τὸ δῶρο Του, εἶναι ἀμεταμέλητα τὰ χαρίσματα τοῦ Θεοῦ, λέει ὁ Ἀπόστολος Παῦλος.
Καὶ τότε φωτίζει ὁ Χριστὸς στὴν κατάλληλη τὴν ὥρα.
+ π. Ἀνανίας Κουστένης
Μιχάλης Αντωνιάδης
Σπάνια να δης σήμερα άνθρωπο ισορροπημένο. Οι περισσότεροι είναι σαν να έχουν ηλεκτρισμό. Όσοι μάλιστα δεν εξομολογούνται, δέχονται δαιμονικές επιδράσεις, έχουν έναν δαιμονικό μαγνητισμό, γιατί ο διάβολος έχει εξουσία πάνω τους. Λίγοι άνθρωποι, είτε αγόρια είτε κοπέλες είτε ηλικιωμένοι είναι, έχουν ένα βλέμμα γαλήνιο. Δαιμονισμός! Ξέρεις τι θα πη δαιμονισμός; Να μην μπορείς να συνεννοηθείς με τον κόσμο.
☦️ *Όσιος Παϊσιος Αγιορείτης*
ΚΑΛΗ ΣΑΣ ΗΜΕΡΑ!!
Μιχάλης Αντωνιάδης
Ἂς ἀποφεύγουμε ὅσους μᾶς βλάπτουν, ἔστω κι ἂν εἶναι φίλοι ἢ γιὰ ὁποιοδήποτε λόγο ἀπαραίτητοι. Σὰν πρότυπα νὰ ἔχουμε αὐτοὺς ποὺ ἀσκοῦν τὴν ἀρετή.
Φίλος ἄμυαλος καὶ ἐπιπόλαιος εἶναι πηγὴ βλάβης, ἐνῷ ἡ συναναστροφὴ μὲ συνετοὺς εἶναι πηγὴ γλυκύτητας. Τσακίζει τὴν καρδιὰ ἡ συντροφιὰ μὲ ἀσύνετους. Καλύτερα νὰ κατοικήσεις μαζὶ μὲ θηρία, παρὰ μὲ ἀνθρώπους κακότροπους. Κάθισε μαζὶ μὲ γύπες, παρὰ μὲ πλεονέκτη καὶ ἀχόρταγο. Γίνε φίλος μὲ φονιά, παρὰ μὲ φιλόνικο. Κάθισε ἀνάμεσα σὲ λεπρούς, παρὰ ἀνάμεσα σὲ ὑπερήφανους.
Άγιος Ισαάκ ο Σύρος.
ΚΑΛΗ ΣΑΣ ΗΜΕΡΑ!!
Μιχάλης Αντωνιάδης
Αν δεν μιλήσης για την δυσκολία σου από αγάπη, για να μη δυσκολέψης τους άλλους, θα διατηρήσης την ειρήνη μέσα σου. Αυτή η δυσκολία θα φέρη την ευλογία του Θεού... Καλύτερα να δυσκολευθής εσύ, παρά να δυσκολευθή ο άλλος εξαιτίας σου...
Μια φορά επέστρεψα αργά στο Kελλί από την Λιτανεία της Μονής Κουτλουμουσίου.
Ήμουν κατακουρασμένος και πονούσα πολύ, γιατί τότε είχα πρόβλημα με την μέση μου ... Βρήκα απ’ έξω να ,με περιμένη ένα γεροντάκι ογδόντα πέντε χρονών που ήθελε να μείνη το βράδυ στο Κελλί. Είχε αφήσει και την βαλίτσα του πιο κάτω, γιατί δεν μπορούσε να την σηκώση.
Αφού του εξήγησα ότι δεν μπορούσε να διανυκτερεύση σε μένα , φορτώθηκα στον ώμο μου την βαλίτσα του και τον πήγα στο ξενοδοχείο, μισή ώρα ανήφορο∙ του έδωσα και πεντακόσιες δραχμές για τα έξοδά του. Έκανα λίγη υπομονή και μετά ήμουν αναπαυμένος , γιατί αναπαύθηκε ο άλλος....
Άγιος Παΐσιος Αγιορείτης
Μιχάλης Αντωνιάδης
"Γιατί ο Θεός δημιούργησε το κακό; ;;;"
Αυτή είναι ίσως η καλύτερη απάντηση που έχω ακούσει ποτέ στην ερώτηση, "Γιατί ο Θεός δημιούργησε το κακό; ;;;"
Γιατί ο Θεός δημιούργησε το κακό; Η απάντηση με χτύπησε μέχρι τον πυρήνα της ψυχής μου!
Καθηγητής στο πανεπιστήμιο έθεσε στους φοιτητές του την εξής ερώτηση:
Όλα όσα υπάρχουν δημιουργήθηκαν από τον Θεό;
Ένας μαθητής απάντησε γενναία:
- Ναι, δημιουργήθηκε από τον Θεό.
- Ο Θεός δημιούργησε τα πάντα; - ένας καθηγητής ρώτησε.
«Μάλιστα κύριε», απάντησε ο μαθητής.
Ο καθηγητής ρώτησε :
- Αν ο Θεός δημιούργησε τα πάντα, τότε ο Θεός δημιούργησε το κακό, αφού υπάρχει. Και σύμφωνα με την αρχή ότι οι πράξεις μας καθορίζουν τους εαυτούς μας, τότε ο Θεός είναι κακός.
Ο μαθητής σιώπησε αφού άκουσε μια τέτοια απάντηση. Ο καθηγητής ήταν πολύ ευχαριστημένος με τον εαυτό του. Καυχιόταν στους μαθητές που απέδειξαν για άλλη μια φορά ότι η πίστη στον Θεό είναι μύθος.
Ένας άλλος μαθητής σήκωσε το χέρι του και είπε:
Μπορώ να σας κάνω μια ερώτηση, καθηγητά;
«Φυσικά», απάντησε ο καθηγητής.
Ένας μαθητής σηκώθηκε και ρώτησε:
- Καθηγητά, είναι το κρύο ένα πράγμα;
- Τι είδους ερώτηση; Φυσικά και υπάρχει. Έχεις κρυώσει ποτέ;
Οι μαθητές γέλασαν με την ερώτηση του νεαρού. Ο νεαρός απάντησε:
- Βασικά, κύριε, το κρύο δεν υπάρχει.
Σύμφωνα με τους νόμους της φυσικής, αυτό που θεωρούμε κρύο είναι στην πραγματικότητα η απουσία ζέστης. Ένα άτομο ή αντικείμενο μπορεί να μελετηθεί για το αν έχει ή μεταδίδει ενέργεια.
Απόλυτο μηδέν (-460 βαθμοί Fahrenheit) είναι μια πλήρης απουσία θερμότητας. Όλη η ύλη γίνεται αδρανής και αδυνατεί να αντιδράσει σε αυτή τη θερμοκρασία.
Το κρύο δεν υπάρχει. Δημιουργήσαμε αυτή τη λέξη για να περιγράψουμε αυτό που νιώθουμε στην απουσία ζέστης.
Ένας μαθητής συνέχισε:
- Καθηγητά, υπάρχει σκοτάδι;
— Φυσικά και υπάρχει.
- Κάνετε πάλι λάθος, κύριε. Το σκοτάδι επίσης δεν υπάρχει. Σκοτάδι είναι στην πραγματικότητα η απουσία φωτός. Μπορούμε να μελετήσουμε το φως αλλά όχι το σκοτάδι.
Μπορούμε να χρησιμοποιήσουμε το πρίσμα του Νεύτωνα για να διαδώσουμε λευκό φως σε πολλαπλά χρώματα και να εξερευνήσουμε τα διαφορετικά μήκη κύματος κάθε χρώματος. Δεν μπορείς να μετρήσεις το σκοτάδι. Μια απλή αχτίδα φωτός μπορεί να μπει στον κόσμο του σκότους και να τον φωτίσει. Πώς μπορείς να καταλάβεις πόσο σκοτεινός είναι ένας συγκεκριμένος χώρος; Μετράς πόσο φως παρουσιάζεται. Έτσι δεν είναι; Το σκοτάδι είναι ένας όρος που χρησιμοποιεί ο άνθρωπος για να περιγράψει τι συμβαίνει στην απουσία φωτός.
Τελικά ο νεαρός ρώτησε τον καθηγητή:
- Κύριε, υπάρχει το κακό;
Αυτή τη φορά ήταν αβέβαιο, ο καθηγητής απάντησε:
- Φυσικά, όπως είπα και πριν. Τον βλέπουμε κάθε μέρα. Σκληρότητα, πολυάριθμα εγκλήματα και βία σε όλο τον κόσμο. Αυτά τα παραδείγματα δεν είναι παρά μια εκδήλωση του κακού.
Σε αυτό, ο μαθητής απάντησε:
- Το κακό δεν υπάρχει, κύριε, ή τουλάχιστον δεν υπάρχει για τον εαυτό του. Το κακό είναι απλά η απουσία του Θεού. Είναι σαν το σκοτάδι και το κρύο - μια ανθρωπογενής λέξη για να περιγράψει την απουσία του Θεού. Ο Θεός δεν δημιούργησε το κακό. Το κακό δεν είναι πίστη ή αγάπη, που υπάρχουν ως φως και ζεστασιά. Το κακό είναι αποτέλεσμα της απουσίας Θείας αγάπης στην ανθρώπινη καρδιά. Είναι το είδος του κρύου που έρχεται όταν δεν υπάρχει ζέστη, ή το είδος του σκότους που έρχεται όταν δεν υπάρχει φως.
Το όνομα του μαθητή ήταν Άλμπερτ Αϊνστάιν.
Μιχάλης Αντωνιάδης
Για το κοριτσάκι από τον άλλο κόσμο:
Κάποτε συνέβη το εξής, όπως το διηγήθηκε η γερόντισσα Λαμπρινή:
«Ήταν η 30κοστή μέρα από την κοίμηση ενός γνωστού μου 7χρονου κοριτσιού. Το βραδάκι, ως συνήθως, πήρα να διαβάσω ένα πνευματικό βιβλίο και καθόμουν στο κρεββάτι, ενώ δίπλα μου ο άνδρας μου είχε ήδη κοιμηθεί.
Τότε απ' το παράθυρο μπήκε ένας Άγγελος και έφερε το γνωστό μου κοριτσάκι νυμφοστολισμένο.
Το ρώτησα τι ήθελε ξανά στον αμαρτωλό αυτόν κόσμο και μου απάντησε:
«Ήρθα για σένα. Δεν μπόρεσα να βρω άνθρωπο να πω το παράπονό μου. Οι γονείς μου με ζόριζαν να τρώω για να γίνω καλά, ενώ δεν μου έλειπε το φαγητό. Ο Θεός ήθελε να με πάρει. Τώρα όμως πού πέθανα έπρεπε να πάω στον παράδεισο, αλλά έχω εμπόδια.
Ένα οφείλεται στους γονείς μου, και ένα σε μένα. Τώρα πού πέθανα, ακόμη δεν σαράντισα και η μητέρα μου έμεινε έγκυος. Αυτό δεν έπρεπε να γίνει. Ακόμη στον δρόμο είναι η ψυχή μου, δεν πέρασα όλα τα τελώνια.
Ξέρω ότι με έκλαψαν πολύ, αλλά δεν έπρεπε να γίνει.
Νομίζουν ότι τρόπον τινά θα με αναστήσουν, αλλά πες τους ότι αγοράκι θα κάνουν, όχι κορίτσι, όπως νομίζουν..
Αυτή τους η πράξη δυσκολεύει την ψυχή μου..
Όσο για μένα, την τελευταία φορά που πήγα στο σχολείο πριν πεθάνω, δεν είχα μολύβι και πλάκα για να γράψω.
Μια συμμαθήτρια μου όμως μου έδωσε καινούργια πλάκα και μολύβι, τα οποία δεν επέστρεψα. Πες στην μάννα μου να αγοράσει καινούργια και να τα επιστρέψει.
Για το μεγάλο καλό πού θα κάνεις στην ψυχή μου θα σε πάρω τώρα μαζί μου να δεις τον θάλαμο που έχει έτοιμο ο Κύριος για μας τις παρθένες. Εμείς νυμφευθήκαμε τον Χριστό».
Βγήκαμε από το παράθυρο και ανεβαίναμε. Μας συνόδευε και ο Άγγελος κρατώντας από το χέρι την κόρη. Φθάσαμε στον Παράδεισο και τον βλέπαμε. Ήταν σπίτια πολλά αλλά πολύ ωραία.
Φθάσαμε στο παρθενικό σπίτι, αλλά δεν μ’ άφησε να μπω μέσα. Αυτή μπήκε και μου είπε:
«Εσύ είσαι ακόμα στην γη δεν μπορείς να μπεις εδώ».
Είδα όμως από το παράθυρο τις παρθένες, άλλες μικρές στην ηλικία και άλλες μεγάλες. Φορούσαν ρούχα πού έλαμπαν.
Μου είπαν: «Εμείς εδώ δεν έχομε ποτέ χειμώνα, ποτέ νύχτα, ποτέ βροχή. Είμαστε πάντα στο άνθος».
Μετά σήμανε ένα σήμαντρο και ήταν η ώρα για προσευχή και έπρεπε να φύγουμε. Ήθελα να μείνω και εγώ να μάθω πώς προσεύχονται, και μου είπε: «Εσείς έχετε τους παπάδες, τους πνευματικούς και σας τα λένε όλα».
Ο Άγγελος με γύρισε πίσω χωρίς να μου μιλήσει. Έβλεπα το σώμα μου να βρίσκεται στο κρεβάτι δίπλα στον άνδρα μου, ανέπνεε λίγο, ίσα - ίσα που ζούσε.
Μπήκα ξανά στο σώμα μου, άφησα το βιβλίο στο τραπέζι και κοιμήθηκα. Το πρωί θα πηγαίναμε στο χωράφι για να δουλέψω στο βαμπάκι αλλά δεν μπόρεσα να πάω. Για τρεις μέρες αισθανόμουν πολύ κουρασμένη και ήμουν χλωμή.
Όταν είχα ρωτήσει το κοριτσάκι: «Καλά, για μια πλάκα και ένα μολύβι έχεις τόσες δυσκολίες; Με μας που έχουμε κάνει τόσα, τι θα γίνει»; Μου απάντησε:
«Αυτή η πλάκα και το μολύβι είναι σαν βάρος εκατό κιλών καθώς με δυσκολεύει και η αμαρτία των γονέων μου». Γι' αυτό δεν πρέπει τίποτα να χρωστάμε δανεικό σε τούτη την ζωή, αν θέλουμε να απολαύσουμε τα αγαθά του παραδείσου».
Γερόντισσα Λαμπρινή Βέτσιου +
Βιβλίο: «Ασκητές μέσα στον κόσμο»
ΚΑΛΟ ΣΑΣ ΣΑΒΒΑΤΟΚΥΡΙΑΚΟ!!
Μιχάλης Αντωνιάδης
.png "English"){kind=small}
 |
