Μαρτυρία ἀπό παλαιό Ἁγιορείτη μοναχό,

Μαρτυρία ἀπό παλαιό Ἁγιορείτη μοναχό,

Ἐπειδή κάποιοι σχολίασαν τό βλέμμα τοῦ (μετέπειτα) ἀφορισμένου ἀντίχριστου στίς φωτογραφίες τοῦ 1986, καταθέτω μία μικρή μαρτυρία ἀπό παλαιό Ἁγιορείτη μοναχό γιά περιστατικό ἀπό τήν ἑπόμενη κοινή ἐπίσκεψη τῶν μητσοτάκηδων στό Ἅγιον Ὅρος (πιθανῶς περί τό ἔτος 2000). Μοῦ τό ἀνέφερε, καθώς συζητούσαμε κάποτε (πρό ἀρκετῶν ἐτῶν) περί πολιτικῶν, ὁπότε ὁ Μοναχός θυμήθηκε καί ἐκείνη τήν ἐπίσκεψη, στεκόμενος σέ δύο σημεῖα: στό ὅτι πατέρας καί γιός ἦταν παντελῶς ἄσχετοι πάνω σέ θέματα πίστης καί Όρθόδοξης λατρείας (χαρακτηριστικό τό ὅτι ἔφαγαν καί μετά πῆγαν καί κοινώνησαν), ἀλλά καί στό ὅτι εἰδικά ὁ ἀφορισμένος εἶχε μαζί του ἕνα βιβλίο μέ διδασκαλίες ἀπό ἀνατολικές θρησκεῖες. «Καλά, βρέ παιδί μου, ἦρθες ἐδῶ στό Ἅγιο Ὅρος καί διαβάζεις τέτοια πράγματα;» τόν ρώτησε κάποια στιγμή ἀπορημένος ὁ Μοναχός, βλέποντάς τον νά τό μελετάει. «Ἄ, δέν ἔχετε δίκιο, εἶναι πολύ ὡραῖο βιβλίο καί πολύ ὠφέλιμο» τοῦ ἀποκρίθηκε ὁ ἄλλος καί συνέχισε νά τό διαβάζει. Εἶναι καί αὐτή μία μικρή ἀλλά χαρακτηριστική ἱστορία, πού δείχνει ὅτι τό πρόβλημα μέ τό συγκεκριμένο ἄτομο εἶναι πολύ βαθύ καί πολύ παλαιό. Καί ὅτι γιά νά ἀποκτήσει τήν ὅλη διαταραχή του (καί βασικά τήν λεγεῶνα πού κατοικεῖ μέσα του) προφανῶς διήνυσε μεγάλο…δρόμο, ἐδῶ καί πάρα πολλά χρόνια...

Μιχάλης Αντωνιάδης