Εμφάνιση αναρτήσεων με ετικέτα Ψυχολογία. Εμφάνιση όλων των αναρτήσεων
Εμφάνιση αναρτήσεων με ετικέτα Ψυχολογία. Εμφάνιση όλων των αναρτήσεων

Γεννήθηκε, ω! του θαύματος, από δύο πατεράδες,

15/2/24

 ΠΑΙΔΙΑ ΕΝΟΣ ΚΑΤΩΤΕΡΟΥ ΘΕΟΥ!!!  

Το μωράκι αυτό φίλοι μου, γεννήθηκε καταδικασμένο να μην γνωρίσει ποτέ την μάνα που το γέννησε, ούτε βεβαίως και την μάνα που το υιοθέτησε.

Καταδικασμένο σε μία εκ προμελέτης και καλά σχεδιασμένης ορφάνια, που δεν προέκυψε ούτε από πόλεμο, ούτε από θεομηνία, ούτε από ατύχημα και αρρώστια. Καταδικασμένο να μην νιώσει ποτέ την αγάπη της, την στοργή της, την τρυφερότητα, την αγκαλιά, τα χάδια, τα φιλιά, την φροντίδα και την προστασία της.

Καταδικασμένο να μην ζήσει σε καμία φυσιολογική οικογένεια με ΜΑΝΑ και ΠΑΤΕΡΑ. Γεννήθηκε, ω! του θαύματος, από δύο πατεράδες! Γεννήθηκε καταδικασμένο να βλέπει τα υπόλοιπα παιδάκια με τις μανάδες τους και μονίμως να διερωτάται, κάθε μέρα, κάθε ώρα και κάθε λεπτό: "Πού είναι η δική μου μάνα...";;;

Κι αυτό για μια ολόκληρη ζωή και μέχρι του τέλους της!!!

Θα σέρνει και θα κουβαλά μέσα του ένα ανυπόφορο, ατελείωτο και δυσαναπλήρωτο απίστευτο κενό. Από την παιδικότητα του, την αθωότητά του, μέχρι την εφηβεία και την ενηλικίωσή του. Κι από την ενηλικίωση του μέχρι τα βαθιά του γεράματα και τον τάφο.

Ένα κενό που ποτέ, με τίποτα και με κανέναν δεν θα μπορεί να καλυφθεί. Ένα αβάσταχτο κενό, που ποτέ δεν ήταν επιλογή του, που ποτέ δεν ήταν έστω η "τιμωρία" του για καμία, απολύτως καμία, πράξη του.

Κανένας νόμος των ανθρώπων δεν μπορεί να καταργήσει κανέναν νόμο της φύσης και του Θεού. Η φύση δεν καταργείται. Δεν διατάσσεται! Κι όταν η φύση παραβιάζεται και βιάζεται τότε τιμωρεί. Και δυστυχώς, τιμωρεί σκληρά κι αλύπητα!

Και η ερώτηση φίλοι μου, προς τους πάσης φύσεως, προελεύσεως και κοπής δικαιωματιστές είναι η εξής:

Ποιών τα ανθρώπινα δικαιώματα υπερτερούν; Των δύο ομοφυλοφίλων ή του αθώου παιδιού;


          (Ανώνυμος εκπαιδευτικός)


read more ►
0 σχόλια

Εχει <ΡΟΛΟΙ> η καταΣτροφή.

 Ούτε νέο είναι, ούτε "πρόοδος".

Η παράλογη ελευθεριότητα (πάντα υποστηριζόμενη από μεγάλα οικονομικά συμφέροντα) εμφανίζεται σε περιόδους παρακμής της Ιστορίας, παραμονές μεγάλων καταστροφών ή πολέμων και πάντα, μα πάντα, ακολουθείται από εξίσου ακραία αυστηροποίηση και θρησκοληψία, που επιβάλλουν εξελίξεις, ομάδες και πρόσωπα όπως ο Μεσαίωνας, η Ιερά Εξέταση ή ο Χίτλερ, μέχρι να μπορέσει η ανθρωπότητα να ξαναβρεί, αργά και οδυνηρά, την ισορροπία της.

Για να μη μιλήσω για παλαιότερες, βιβλικές αναφορές.

Δείτε το εξαιρετικό μιούζικαλ "Καμπαρέ" με την ανυπέρβλητη Λάϊζα Μινέλι. Μάς δείχνει βήμα-βήμα, πού οδηγούμαστε, μ' αυτό το "πολύχρωμο", "ξένοιαστο", "χαρούμενο" και "διασκεδαστικό" καμπαρέ που είναι και ο σημερινός μας κόσμος. Και μάλιστα, μάς το δείχνει ευθαρσώς, από την γκέι οπτική του. 


Φωτογραφία από τη Γερμανία της Δημοκρατίας της Βαϊμάρης, παραμονές του Β'ΠΠ

Μιχάλης Αντωνιάδης,

read more ►
0 σχόλια

Συνειδητοποίηση ή βράσιμο. Πρέπει να διαλέξουμε!

30/9/23

 


Μάνος Δανέζης: Με ρώτησαν πως θα μπορούσα να περιγράψω  γενικότερα την κατάσταση που βρισκόμαστε οι περισσότεροι πολίτες  σήμερα. 

Απάντησα χωρίς δισταγμό : «Σαν τα βατραχάκια που δεν ξέρουν ότι τα βράζουν», αναφερόμενος σε μια ενδιαφέρουσα ιστορία του Γάλλου συγγραφέα και φιλόσοφου Olivier Clerc στην οποία έχω αναφερθεί και πολύ παλαιότερα όταν μου είχε ξανατεθεί ένα ανάλογο ερώτημα.

Την ιστοριούλα αυτή σκέφτηκα να ξαναμοιραστώ μαζί σας 

             «Το βατραχάκι που δεν ήξερε ότι θα βραζόταν».

Φανταστείτε μια κατσαρόλα γεμάτη κρύο νερό, μέσα στο οποίο κολυμπά ανέμελα, ένα βατραχάκι.

Κάτω από την κατσαρόλα, ανάβεται μια μικρή φωτιά και το νερό, αρχίζει να ζεσταίνεται πολύ σιγά. Το νερό, σιγά - σιγά γινεται χλιαρό και το βατραχάκι, βρίσκοντάς το μάλλον ευχάριστο, συνεχίζει να κολυμπά χαρούμενο.

Η θερμοκρασία του νερού, συνεχίζει να ανεβαίνει.

Το νερό γίνεται πιο ζεστό, από ότι το βατραχάκι θα θεωρούσε ευχάριστο, αισθανόταν λίγο κουρασμένο, αλλά παρ όλα ταύτα δεν αισθάνεται κανέναν φόβο.

Τέλος το νερό γίνεται πραγματικά πολύ ζεστό και το βατραχάκι αρχίζει να αισθάνεται δυσάρεστα, αλλά είναι εξουθενωμένο. Για αυτόν τον λόγο, υπέμενε και δεν αντιδρούσε.

Η θερμοκρασία συνεχίζει να ανεβαίνει, έως ότου, το βατραχάκι κατέληξε να βράσει και ως εκ τούτου, να πεθάνει.

Εάν έριχνες το ίδιο βατραχάκι κατ ’ ευθείαν σε νερό θερμοκρασίας 50 βαθμών, με μια εκτίναξη των ποδιών του, θα είχε πηδήξει αμέσως έξω από την κατσαρόλα.

Αυτό, αποδεικνύει, ότι όταν μια αλλαγή γίνει με έναν τρόπο επαρκώς αργό, διαφεύγει της συνείδησης και στην πλειονότητα των περιπτώσεων, δεν προκαλεί καμία αντίδραση, καμιά αντίσταση, καμία επανάσταση. Εάν παρατηρούσαμε αυτό που συμβαίνει στην κοινωνία μας εδώ και λίγες δεκαετίες, θα μπορούσαμε να διακρίνουμε ότι υφιστάμεθα μια αργή αλλά σταδιακή εξαφάνιση των πανανθρώπινων αξιών μας και των ιδανικών μας. Δεν το καταλαβαίνουμε όμως γιατί γίνεται αργά και σιγά για να το συνηθίζουμε.

Όταν για πρώτη φορά άκουσα αυτή την ιστορία, σκεφτόμουν το αύριο… τώρα, κατάλαβα ότι αναφέρετε στο σήμερα!!!

Συνειδητοποίηση ή βράσιμο. Πρέπει να διαλέξουμε!

Λοιπόν, αν δεν είμαστε σαν το βατραχάκι, μισοβρασμένοι, ας κάνουμε μια γερή εκτίναξη με τα πόδια, πριν είναι πολύ αργά!!!


read more ►
0 σχόλια

Να Συμβάλεις ΣΤΟ ΣΩΣΤΟ ΔΡΟΜΟ,

11/9/23

 

Δεν θα Σωσεις Εσυ τον Κοσμο, θα Συμβάλεις ΣΤΟ ΣΩΣΤΟ ΔΡΟΜΟ, 

Εκείνο που με τρομάζει πιο πολύ στη ζωή μου είναι ο εαυτός μου. Ενώ δείχνω στα όρια της διαφήμισης τον ανθρωπισμό μου κρίνοντας αβίαστα κάθε δυσάρεστο και απεχθές περιστατικό που συμβαίνει στην  κοινωνία , την διπλανή μου και την μακρινή μου, την ίδια ώρα δεν γνωρίζω αν ο γείτονάς μου έχει να φάει, εάν ο γείτονάς μου έχει ανάγκη από λίγη συντροφιά, εάν ο γείτονάς μου έχει ανάγκη να μιλήσει σε κάποιον.

Όμως εγώ δείχνω την ανθρωπιά μου κατηγορώντας θεούς και δαίμονες για τα άσχημα που συμβαίνουν στον κόσμο, καθισμένος άνετα στην καρέκλα του γραφείου μου, μπροστά σε έναν υπολογιστή, φυλακισμένος στην επανάσταση του μυαλού μου.

Πώς θα γλυτώσω από τον δυνάστη και χλευαστή εαυτό μου ;

-Αυτό με τρομάζει... ΑΜΗΝ!!

-Να αγαπάς την ευθύνη.. Αυτός δεν έχει.. Μέτρο και υποφέρει


read more ►
0 σχόλια

Είναι βασική ανάγκη του ανθρώπου η αγκαλιά,

14/8/23

 



Ίσως γιατί όταν είμαστε έμβρυο ακόμα, νιώθουμε τη ζεστασιά ενός αγαπημένου σώματος να μας κρατά με ασφάλεια μέσα του. Και μπορεί να είναι το παιδί που πάντα κουβαλάμε στριμωγμένο σε μια γωνιά, εκείνο που την αναζητά, τη λαχταρά και τη διεκδικεί.

 


«Η πιο μικρή απόσταση στη γη είναι δυο άνθρωποι αγκαλιασμένοι», λέει ο Ποταμίτης κι αυτήν την απόσταση μόνο η αγκαλιά της αγάπης μπορεί να την καλύψει.

 



Είναι υπέροχη η αίσθηση να ακουμπάει η καρδιά σου πάνω σε μια άλλη καρδιά. Θαρρείς και με τον τρόπο αυτό γίνεται ο καλύτερος συγχρονισμός της αγάπης. Δυο ενωμένες καρδιές αφήνονται και παραδίνονται η μια στα χέρια της άλλης, για να νιώσουν μαζί το χτυποκάρδι και να κουρνιάσουν μέσα στο συναίσθημα που κουβαλούν.

 


Η αγκαλιά της αγάπης δίνεται αυθόρμητα κι όχι προγραμματισμένα. Δεν έχει ανάγκη από καμιά πρόφαση για να υπάρξει.

 


Δίνεται σφιχτά κι όχι χλιαρά. Καθημερινά κι όχι μόνο στην ανάγκη. Χαρίζεται χωρίς όρους και χωρίς όρια. Γιατί μόνο έτσι αντέχει να δοθεί.

 


Είναι η αγκαλιά που νομίζεις πως κολλάει όλα τα σπασμένα κομμάτια μέσα σου, κάθε φορά που αφήνεσαι πάνω στον αγαπημένο ώμο. Κι έρχεται να γίνει βάλσαμο και ανάσα και χαμόγελο.

 



Η αγκαλιά της αγάπης σε ταξιδεύει μακριά από εκείνα που σε έχουν κουράσει. Απομακρύνει τις σκέψεις που θορυβούν μέσα στο μυαλό σου, έστω για μια μικρή στιγμή αιωνιότητας. Κι αφήνει την καρδιά σου να ξαποστάσει από εκείνα που την έχουν πονέσει. Νιώθεις σφιχτά τα χέρια του άλλου γύρω σου κι ο κόσμος σου γίνεται όμορφος μέσα στη μυρωδιά του.

 


  ΘΑ ΔΑΚΡΥΣΕΤΕ: Ζήτησαν από έναν ηλικιωμένο να μιλήσει για την γυναίκα του… Η απάντηση που έδωσε, πάγωσε όσους τον άκουσαν!!!

Η αγκαλιά είναι η αυθόρμητη πράξη αγάπης.

Δεν τη ζητιανεύεις, αλλά ούτε και την απαρνιέσαι.  Και θα τη συναντήσεις παρά μόνο εκεί που η αγάπη έχει βρει τη θέση της μέσα στις καρδιές.

 


Δε θα τη βρεις στα γρήγορα κρεβάτια, στις διαλυμένες σχέσεις, στα μέτρια συναισθήματα.


Δε θα τη βρεις ανάμεσα στους ανθρώπους που νιώθουν μέσα της συναισθηματικά εγκλωβισμένοι.


Δε θα τη βρεις στα αδιάφορα βλέμματα και στα στημένα χαμόγελα.

 


Γιατί στις περιπτώσεις αυτές είναι μεγάλη η απόσταση που χωρίζει τις καρδιές. Δεν έχει καμιά σημασία αν δε θέλουν πια ή αν δεν μπορούν να έρθουν πιο κοντά. Αυτό που έχει σημασία είναι ότι δυο άνθρωποι επιτρέπουν στη συναισθηματική απόσταση να κρατήσει την καρδιά τους μέσα στο ασφυχτικό δίχτυ μιας κρύας μοναξιάς.

 


Η αγκαλιά είναι ό,τι πιο όμορφο, τρυφερό και αυτονόητο ενώνει τους ανθρώπους.

Είναι χαμόγελο. Είναι δύναμη. Μέσα της νιώθεις την ασφάλεια που σου δίνει ο χτύπος μιας άλλης καρδιάς και γεμάτος από τη μυρωδιά του έρωτά της.

 


Μέσα της κρύβεται η αγάπη. Κι όταν τη βρεις, αγκάλιασέ τη δυνατά και σκόρπισέ τη σπάταλα!

 


Της Γεωργίας Ανδριώτου.


Η αγάπη κρύβεται στην αγκαλιά


Αναδημοσίευση Από ΑΝΑΠΝΟΕΣ

read more ►
0 σχόλια

Για να με γνωρίσεις, ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΣΕ ΕΓΚΡΙΝΩ,

5/8/23

 


Ταπεινότητα δεν σημαίνει να έχεις μικρή ιδέα για τον εαυτό σου, αλλά να ασχολείσαι με αυτόν λιγότερο,


«Ταπεινότητα δεν σημαίνει να έχεις μικρή ιδέα για τον εαυτό σου, αλλά να ασχολείσαι με τον εαυτό σου λιγότερο»Σιντ Μπανκς,


Υπό αυτή την έννοια, η ταπεινότητα ισοδυναμεί με την ανθρώπινη κατάσταση.

Δεν έχει καμία σχέση με την υψηλή ή χαμηλή αυτοεκτίμηση, αλλά με την αναγνώριση του γεγονότος ότι είμαστε ένα από τα έξι δισεκατομμύρια κύματα στον ωκεανό της ζωής και ότι κανείς μας δεν είναι περισσότερο ή λιγότερο σημαντικός από τους άλλους.

Χωρίς να χρειάζεται να κάνω οτιδήποτε γι’ αυτό, ο ήλιος ανατέλλει το πρωί και το βράδυ βγαίνουν τα άστρα. Προτού ακόμα σηκωθώ από το κρεβάτι, η Γη έχει εκτελέσει το ένα τρίτο της περιστροφής της γύρω από τον άξονά της και έξι δισεκατομμύρια άνθρωποι έχουν κάνει ό,τι καλύτερο μπορούν για να γίνουν πιο ευτυχισμένοι και να μετριάσουν τον πόνο τους.


Και αφού δεν είμαι εγώ υπεύθυνος, μπορώ να χαλαρώσω και να απολαύσω τη ζωή. Δεν δειλιάζω συνειδητοποιώντας ότι είμαι αδύναμος – ή ακόμα και απόλυτα ανίσχυρος – μπροστά στις δυνάμεις που είναι πολύ ανώτερες από τις δικές μου, αλλά, αντίθετα, νιώθω ελεύθερος.  Ελεύθερος να απολαμβάνω τη ζωή όταν τα πράγματα εξελίσσονται σύμφωνα με τις επιθυμίες μου, αλλά και να επιδεικνύω στωικότητα και αξιοπρέπεια όταν καλούμαι να διαχειριστώ δυσκολίες.


Ελεύθερος να αγαπώ και να βοηθώ τους ανθρώπους όταν συμπεριφέρονται όπως θα ήθελα, αλλά και να εξακολουθώ να τους αγαπώ και να τους βοηθώ όταν η συμπεριφορά τους δεν είναι η επιθυμητή.


Ελεύθερος να δημιουργήσω τη ζωή των ονείρων μου όταν τα πράγματα φαίνονται εύκολα, αλλά και ελεύθερος να συνεχίσω να κινούμαι προς αυτή την κατεύθυνση ή να παραιτηθώ και να χαράξω νέα πορεία όταν τα πράγματα φαίνονται δύσκολα.


Τελικά, αυτό μου φαίνεται ότι είναι στον πυρήνα κάθε επιθυμίας μας: η ελευθερία να απολαμβάνουμε τη ζωή μας και να συνεισφέρουμε στο Όλον, τόσο στα εύκολα όσο και στα δύσκολα, με όποιο τρόπο μπορούμε και για όσο καιρό βρισκόμαστε εδώ.


Το πώς θα καταλήξουν τα πράγματα δεν είναι στο χέρι μας. Ποτέ δεν ήταν στο χέρι μας. Αν όμως βάλουμε κι εμείς το λιθαράκι μας και παίξουμε τον ρόλο μας, είναι απίστευτο πόσο μακριά μπορούμε να πάμε.


Πηγή: Απόσπασμα από το βιβλίο του 

Michael Neill «Η Επανάσταση αρχίζει μέσα μας» από τις εκδόσεις Διόπτρα


Αναδημοσίευση Από, Σχέσεις και Συναισθήματα.com

read more ►
0 σχόλια

Άραγε η Αλήθεια, Μαθαίνετε;

17/7/18




Πόση αλήθεια αντέχουμε στη ζωή μας;

Ο άνθρωπος περπατούσε σ’ εκείνα τα σοκάκια της επαρχιακής πόλης.
Είχε χρόνο και γι’ αυτό κοντοστεκόταν για λίγο μπροστά σε κάθε βιτρίνα, σε κάθε κατάστημα, σε κάθε πλατεία.
📷Κοιτώντας τις "αλήθειες" από το χείλος του γκρεμού
Στρίβοντας σε μια γωνία βρέθηκε άξαφνα μπροστά σε ένα ταπεινό κατάστημα που η ταμπέλα του ήταν λευκή. Περίεργος, πλησίασε στη βιτρίνα και κόλλησε το πρόσωπο του στο κρύσταλλο για να καταφέρει να δεί μέσα στο σκοτάδι…
Το μόνο που φαινόταν ήταν ένα αναλόγιο μ’ ένα χειρόγραφο καρτελάκι που έγραφε:
Το μαγαζί της αλήθειας
Ο άνθρωπος έμεινε έκπληκτος. Σκέφτηκε, ότι αν και διέθετε ανεπτυγμένη φαντασία, του ήταν αδύνατον να φανταστεί τί μπορεί να πουλούσαν.

Μπήκε.
Πλησίασε την κοπέλα που στεκόταν στον πρώτο πάγκο και τη ρώτησε:
“Συγνώμη. Αυτό είναι το μαγαζί της αλήθειας;”
“Μάλιστα κύριε. Τί λογής αλήθεια θέλετε; Αλήθεια μερική, αλήθεια σχετική, αλήθεια στατιστική, πλήρη αλήθεια;”
Ώστε, λοιπόν, πουλούσαν αλήθεια. Ποτέ δεν είχε φανταστεί οτι ήταν δυνατόν κάτι τέτοιο. Να πηγαίνεις σ’ ένα μέρος και να παίρνεις την αλήθεια, ήταν υπέροχο.
📷Θέλουμε την "μερική", "σχετική", "στατιστική", ή "πλήρη" αλήθεια;
“Θέλω πλήρη αλήθεια” αποκρίθηκε ο άνθρωπος χωρίς ταλάντευση.
“Είμαι τόσο απαυδισμένος από τα ψέματα και τις πλαστογραφίες” σκέφτηκε “Δε θέλω άλλες γενικεύσεις, ούτε δικαιολογίες, δε θέλω απάτες, ούτε κοροϊδίες.”
“Απόλυτη αλήθεια” διόρθωσε
📷“Μάλιστα κύριε. Ακολουθήστε με.”
Η κοπέλα συνόδευσε τον πελάτη σ’ ένα άλλο μέρος του καταστήματος και δείχνοντας έναν πωλητή με αυστηρό ύφος, είπε:
“Ο κύριος θα σας εξυπηρετήσει.”
Ο πωλητής πλησίασε και περίμενε τον πελάτη να μιλήσει.
“Ήρθα να αγοράσω την απόλυτη αλήθεια.”
“Αχα. Συγνώμη, γνωρίζετε την τιμή;”
“Όχι. Πόσο κοστίζει;” αποκρίθηκε τυπικά. Στην πραγματικότητα ήξερε οτι θα πλήρωνε όσο όσο για να έχει όλη την αλήθεια.
“Για όλη την αλήθεια”, είπε ο πωλητής “το αντίτιμο είναι οτι ποτέ πιά δε θα έχετε την ησυχία σας.
Ένα ρίγος διέτρεξε τη ράχη του ανθρώπου. Ποτέ δεν είχε φανταστεί ότι το κόστος θα ήταν τόσο υψηλό.
“Ε..ευχαριστώ… Συγνώμη…” ψέλλισε.
Έκανε μεταβολή και βγήκε από το κατάστημα κοιτώντας το έδαφος.
Ένιωσε λίγο θλιμμένος όταν κατάλαβε ότι δεν ήταν ακόμα προετοιμασμένος για την απόλυτη αλήθεια, ότι ακόμα χρειαζόταν ορισμένα ψέματα για να βρίσκει ανάπαυση, ορισμένους μύθους και εξιδανικεύσεις για να καταφεύγει, ότι ήθελε κάποιες δικαιολογίες για να μην αντιμετωπίζει τον ίδιο του τον εαυτό…
“Ίσως αργότερα…” σκέφτηκε.


Χόρχε Μπουκάι,  Εκδόσεις OPERA “Να σου πω μια ιστορία”  Πηγή



Αναδημοσίευση Απο Ανθολόγιο
read more ►
0 σχόλια

Φόβοι των νέων μπαμπάδων,

29/6/16


Μην Ανησυχείς για Τίποτα, Όλα τα Έχει κανονίσει ο Θεός,

Οι 6 μεγάλοι φόβοι των νέων μπαμπάδων,

Από: Ελένη Χαδιαράκου

Το σοκ για έναν άντρα όταν γίνεται πατέρας είναι μεγάλο. Τι φοβούνται τελικά στην πατρότητα;
Οι άντρες είναι ιδιαίτερα ευαίσθητοι στις ριζικές αλλαγές της πατρότητας, όχι μόνο επειδή χάνουν την ελευθερία τους ή την ηρεμία τους, αλλά και επειδή νιώθουν υπεύθυνοι και συχνά αδύναμοι μπροστά στις υποχρεώσεις που φέρνει το παιδί. Αυτοί είναι οι πιο συνηθισμένοι φόβοι τους.

1. Θα έχω αρκετά χρήματα;

Οι άντρες από τη φύση τους είναι περισσότερο πρακτικοί παρά συναισθηματικοί. Είναι απολύτως φυσιολογικό λοιπόν να αγχώνονται για το αν μπορούν να εξασφαλίσουν στα παιδιά τους μια άνετη ζωή. Ο συγκεκριμένος φόβος είναι βαθιά ριζωμένος στον πολιτισμό μας, μιας και η κοινωνία εξακολουθεί ακόμα και στις μέρες μας να θεωρεί τον πατέρα βασικό «χορηγό» της οικογένειας. Οφείλει να δείχνει δύναμη με τρόπους που δεν είχε καν σκεφτεί πριν. Να παρέχει υποστήριξη οικονομική, ιδιαίτερα αν η σύντροφός του δεν εργάζεται.

2. Θα συνδεθώ με το μωρό μου;

Είναι άραγε η αγάπη ενός πατέρα για το μωρό του δεδομένη και προκύπτει από την πρώτη κιόλας στιγμή που το αντικρίζει ή μήπως το ένστικτο της πατρότητας διαφέρει από άντρα σε άντρα; Στα συγκεκριμένα ερωτήματα έρχεται να δώσει λύση η επιστήμη. Σύμφωνα με την Τόνι Ζίγκλερ, ερευνήτρια του Αμερικανικού Εθνικού Κέντρου Έρευνας στα θηλαστικά, όταν ο πατέρας μυρίζει το μωρό του, συντελείται στο σώμα του μια σειρά ορμονικών αλλαγών που μπορούν να τον κάνουν να θέλει να συνδεθεί περισσότερο με το μωρό. Όταν μάλιστα τα επίπεδα τεστοστερόνης ανεβαίνουν, ο πατέρας είναι πλέον έτοιμος να υπερασπιστεί την οικογένειά του. Χάρη στην τεστοστερόνη του λοιπόν προσφέρει στο βρέφος την αγάπη του, αλλά και προστασία αν χρειαστεί. Συχνά, ο άντρας αρχίζει να νιώθει πατέρας από την περίοδο της κύησης. Κάθε μέρα βιώνει και αυτός το θαύμα της ζωής, χαϊδεύει τη φουσκωμένη κοιλίτσα, μιλάει στο μωρό του, χαίρεται όταν εκείνο απαντάει με ένα σκίρτημα και δεν βλέπει την ώρα και τη στιγμή να το πάρει στην αγκαλιά του. Όλη αυτή η διαδικασία του είναι εξαιρετικά ευχάριστη και τον δένει με το παιδί του χωρίς ο ίδιος να το προσπαθεί. Επίσης, η συγκλονιστική στιγμή του τοκετού, στην οποία όλο και περισσότεροι μπαμπάδες επιθυμούν να παρευρίσκονται, αποδεδειγμένα πλέον, δένει τον μπαμπά τόσο με τη σύντροφό του όσο και με το παιδί του.

3. Θα ζήσω να χαρώ το παιδί μου;

Όταν είσαι μέρος μιας νέας ζωής, δεν μπορείς να αποφύγεις τις σκέψεις για το θάνατο -είναι κάτι πολύ σύνηθες σε τέτοιες περιπτώσεις. Και μόνο η σκέψη πως ένα νέο μέλος πιο νέο έρχεται να σε «αντικαταστήσει» είναι τρομακτική, όμως απολύτως φυσιολογική και ευτυχώς… περαστική. Απλώς κάθε πατέρας, αντί να ταλαιπωρείται από απαισιόδοξες σκέψεις, πιο ωφέλιμο είναι να μάθει να απολαμβάνει και να εκτιμάει το αγαθό της ζωής, να προσέχει την υγεία του και να αποφεύγει τις καταχρήσεις (κάπνισμα, αλκοόλ, επικίνδυνη οδήγηση), έτσι ώστε να μπορεί να προσφέρει στο παιδί του και στην οικογένειά του γενικότερα τις ανεκτίμητες υπηρεσίες του για όσο το δυνατόν περισσότερα χρόνια.

4. Θα με αγαπάει το ίδιο η σύντροφός μου;

Πολλοί άντρες φοβούνται ότι από τη στιγμή που θα γεννηθεί το μωρό η σύντροφός τους θα τους αποκλείσει από αυτήν τη στοργική σχέση. Αυτός ο φόβος είναι πράγματι υπαρκτός. Σε πολλές οικογένειες μετά τον τοκετό η μαμά είναι αυτή που καθορίζει την επαφή του συντρόφου της με το μωρό, και μόνο όταν αυτή το κρίνει σκόπιμο. Καθώς το μωρό μεγαλώνει, ο πατέρας μπορεί να νιώθει όλο και περισσότερο αυτό το αίσθημα αποκλεισμού και παραμέλησης. Το ενδιαφέρον της συντρόφου μετατοπίζεται σχεδόν αποκλειστικά στο μωρό, ενώ παράλληλα όλοι (συγγενείς, φίλοι) ασχολούνται με εκείνη και το μωρό. Ενδιαφέρονται για την υγεία της, τη συναισθηματική και την ψυχική της κατάσταση, της κάνουν χιλιάδες ερωτήσεις και προσφέρονται να την εξυπηρετήσουν, να τη φροντίσουν. Κανείς δεν μοιάζει να πιστεύει ότι κι ο πατέρας έχει επίσης ανάγκη από ενδιαφέρον και φροντίδα. Αντίθετα, όλοι περιμένουν από εκείνον να φροντίζει και να στηρίζει τη γυναίκα του και να βάζει τις δικές του ανάγκες στην άκρη. Ο πατέρας θα πρέπει σιγά σιγά να προσαρμοστεί και να αποδεχτεί το πέρασμα από τη δυάδα (το ζευγάρι) στην τριάδα (την οικογένεια). Να δεχτεί ότι δεν θα είναι το αποκλειστικό αντικείμενο ενδιαφέροντος και φροντίδας της συντρόφου του. Για να μη δεχτεί πλήγμα η σχέση του ζευγαριού, θα πρέπει και οι δύο ακόμα και από τη φάση της εγκυμοσύνης να υποσχεθούν πως θα φροντίσουν την επικοινωνία τους, θα προστατεύσουν τη σχέση τους και θα φέρουν στον κόσμο ένα μωρό που θα τους ενώσει και δεν θα αναδείξει τις πιθανές δυσκολίες του γάμου τους. Γι' αυτό πάντα τονίζεται πως το ζευγάρι πρέπει πρώτα να δημιουργήσει μια υγιή σχέση και μετά να προβεί στην απόκτηση παιδιού. Ένα μωρό δυστυχώς δεν λύνει τα προβλήματα σε μια σχέση, αντίθετα τα μεγεθύνει.

5. Θα γίνω σαν τον πατέρα μου;     

Η σχέση του μελλοντικού πατέρα με τους γονείς του και ιδιαίτερα με τον δικό του πατέρα είναι κάτι που μπορεί να τον απασχολήσει την περίοδο αυτή. Με την απόκτηση ενός παιδιού ο γιος γίνεται ο ίδιος πατέρας και είναι αναπόφευκτα τα ερωτήματα του τύπου «θα μπορέσω να γίνω ένας καλός πατέρας όπως ο δικός μου;» ή «θα καταφέρω να αποφύγω τα λάθη του;». Η αγωνία, το άγχος αλλά ακόμα και η «ζήλια» είναι πολύ συνηθισμένα την περίοδο αυτή. Πρόκειται για κάτι φυσιολογικό που παρατηρείται σε μεγαλύτερο ή σε μικρότερο βαθμό σε όλους. Η πατρότητα φέρνει τον νέο μπαμπά πιο κοντά στους δικούς του γονείς και κυρίως στον δικό του πατέρα. Με την πατρότητα οι σχέσεις εξομαλύνονται, συσφίγγονται, τυχόν λάθη του παρελθόντος δικαιολογούνται πλέον, συναισθήματα που δεν είχαν εκφραστεί απελευθερώνονται και η ευρύτερη οικογένεια συνήθως αποκτά νέο δέσιμο. Κάποιοι μάλιστα στην προσπάθειά τους να έχουν καλύτερη σχέση με το παιδί τους μπαίνουν στη διαδικασία να βελτιώσουν πρώτα τη σχέση με τον δικό τους πατέρα. Αυτή η διαδικασία έχει έντονο το στοιχείο της προόδου. Ο νέος μπαμπάς θέλει να μάθει περισσότερα στο παιδί του από όσα θεωρεί ότι διδάχτηκε ο ίδιος από τον δικό του, να είναι κοντά στο παιδί του, να το καταλάβει, να του παρασταθεί και να το συντρέξει περισσότερο απ' ό,τι έκανε ο δικός του μπαμπάς. Η σχέση του με τον δικό του πατέρα καθορίζει σε μεγάλο βαθμό τη σχέση του με το μικρό της τρίτης στη σειρά γενιάς. Συχνά, οι νέοι μπαμπάδες, στην προσπάθειά τους να τα καταφέρουν με το παιδί τους και να αποφύγουν τα λάθη του παρελθόντος, φορτίζονται με άγχος και αγωνία. Αυτό που συμβουλεύουν οι ψυχολόγοι ωστόσο είναι ψυχραιμία. Όσο κι αν η σχέση μας με τους γονείς μας επηρεάζει τη σχέση που θα διαμορφώσουμε με τα παιδιά μας, η επιρροή που ασκούμε εμείς ως γονείς είναι τεράστια. Έρευνες μάλιστα μας διαβεβαιώνουν ότι άντρες των οποίων οι μπαμπάδες ήταν απόμακροι ή αδιάφοροι, έδωσαν στα παιδιά τους ό,τι έλειψε σε εκείνους, διαμόρφωσαν πολύ καλές σχέσεις μαζί τους και τους παρείχαν τα απαραίτητα σε κοινωνικό, συναισθηματικό, ακόμη και μορφωτικό επίπεδο.

6. Θα κάνουμε σεξ ποτέ ξανά;

Η αλήθεια είναι πως όταν το μωρό έρχεται το σεξ εξασθενεί. Εκείνη λέει πως είναι μονίμως κουρασμένη -και δεν λέει ψέματα-, ενώ το στρες και το άγχος έρχονται σε πρώτο πλάνο. Ωστόσο, αν η σχέση έχει γερές βάσεις και στηρίζεται σε κατανόηση και όχι σε ανταγωνισμούς το σεξ επανέρχεται σε σύντομο χρονικό διάστημα. Και οι δύο είναι απαραίτητο να δείξουν υπομονή και να φανούν ελαστικοί με το χρόνο και τα γεγονότα. Χρειάζεται χρόνος για να προσαρμοστούν και οι δύο στους νέους ρόλους τους και να ενσωματωθούν και οι τρεις πια σε μια υγιή οικογένεια, όπου οι δύο, γονείς πλέον, θα βρίσκουν το χρόνο να εκφράσουν ο ένας στον άλλον τον έρωτα και την αγάπη τους. Αρκεί να το θέλουν και οι δύο. Πέρα λοιπόν από τους όποιους φόβους που μπορεί να αντιμετωπίζει κάθε μπαμπάς, αυτό που θα πρέπει να θυμάται είναι πως η πατρότητα δεν είναι μόνο βιολογική, οικονομική, κοινωνική, ψυχολογική, συναισθηματική ή νομικά αναγνωρίσιμη. Είναι και το δικαίωμα του παιδιού να κατέχει ο πατέρας του μια ξεχωριστή θέση στη ζωή αλλά και στην καρδιά του. 

Με τη συνεργασία της Αναστασίας Φρόντζου-Χρηστίδη (ψυχολόγος-ειδική σύμβουλος σχέσεων παιδιού & οικογένειας).




Aναδημοσιευση από Imommy
read more ►
0 σχόλια

100 λόγοι για να είσαι αισιόδοξος,

1/5/16





Από τον Γιώργο Ματσάγγο ,

1.    Πρώτον και κυριότερο δεν είσαι 100 ετών. Αλλά και να 'σαι, γεια στα μουλάρια σου, πάλι αισιόδοξος θα 'σαι - αν και πουρό. Τα χρόνια και τα κιλά δεν είναι δανεικά. Δικά σου είναι και να τα χαίρεσαι!

2.    Δεν είσαι λαθρομετανάστης! Ή μήπως είσαι; Θαύμα! Θα βρεις ευκολότερα δουλειά από τον μέσο -πτυχιούχο- Έλληνα.

3.    Δεν είσαι Έλληνας! Στην απίθανη περίπτωση που τελικά είσαι, θα γνωρίσεις τις ομορφιές της ελληνικής εξοχής και τα αγέρωχα βουνά της πατρίδας μας - που δεν είναι μόνο οι κάμποι. Θα πάρεις τα όρη και τις ραχούλες!

4.    Δεν έχεις συνουσιαστεί με την μισή Αθήνα; Βάλε για βουλευτής!

5.    Δεν είσαι περίπτερο στο Σύνταγμα για να ζεις με το φόβο του μαρμάρου που προσγειώνεται στην κεφάλα σου! Είσαι περίπτερο; Ακόμη καλύτερα. Θα γνωρίσεις από κοντά τους γνωστούς-άγνωστους.

6.    Δεν έκανες καμιά εμπρηστική δήλωση τελευταία! Την έκανες; Μπράβο σου! Το ξύλο βγήκε απ' τον Παράδεισο!

7.    Δεν είσαι πεζοδρόμιο. Ακόμη όμως κι αν είσαι, ποιος στη χάρη σου! Πατείς με πατώ σε τα ζωντανά για πάρτη σου.

8.    Δεν είσαι τάπερ. Ή μήπως είσαι; Τέλεια! Δωρεάν η θέρμανση και το air-condition χειμώνα-καλοκαίρι.

9.    Δεν είσαι μαμάκας! Κι αν είσαι, δεν είσαι ο μόνος!

10.    Δεν είσαι κλώνος! Είσαι; Τέλεια! Δεν χρειάζεσαι και καθρέφτη.

11.    Δεν είσαι στόκος! Στην αντίθετη περίπτωση -που είσαι δηλαδή στόκος- η Βασιλεία των Ουρανών σου ανήκει. Μακάριοι γαρ οι πτωχοί τω πνεύματι.

12.    Δεν έχεις αυτοκίνητο! Αστειεύεσαι; Με τόσα αλκοτέστ, μάντρες και δέντρα που κυκλοφορούν ελεύθερα!

13.    Δεν έχεις γυναίκα!; Άρα, τις έχεις όλες. Ή μήπως έχεις; Nobody's perfect.

14.    Δεν έχεις μπέσα! Το μέλλον, λατρεία μου, ανήκει στους ρουφιάνους.

15.    Δεν έχεις δικό σου σπίτι! Όλοι δύο μέτρα παίρνουν γη. Άσε δε τα χαράτσια.    

16.    Δεν έχεις παιδιά! Άρα τη γλιτώνεις κι από το να σε κυνηγούν με τα «πάμε πακέτα». Άσε δε το άλλο. Είδες πού έφτασαν τα πάμπερς;    

17.    Δεν έχεις τηλεόραση, γι αυτό και είσαι αισιόδοξος. Και ποτέ σου μην σώσεις και πάρεις.

18.    Δεν έχεις περίοδο. Τέλειο. Σε φαντάζεσαι με φτερά ανάμεσα στα πόδια; Άντε, καλέ, από δω Μπάμπη...

19.    Δεν έχεις Φετίχ- Μπράβο σου! Καλύτερα τα γραμματόσημα από τα σώβρακα.

20.    Δεν έχεις έμμονες ιδέες. Κι αν δεν έχεις καθόλου ιδέες, ακόμη καλύτερα. Είδαμε κι αυτούς που τις έχουνε. Έτσι φτάσαμε εδώ που φτάσαμε, Μελπομένη μου.

21.    Δεν έχεις οργασμό. Καταπληκτικό! Ψάχνοντας να βρεις κανένα σε τιμή ευκαιρίας θα γνωρίσεις κόσμο και ντουνιά.

22.    Δεν έχεις λεφτά. Άρα δεν κινδυνεύεις να στα κλέψουν. Ξέρεις τι άγχος έχουν οι τραπεζίτες;

23.    Δεν έχεις φιλότιμο. Μπα, και ποιος το έχασε για να το βρεις του λόγου σου;

24.    Δεν έχεις πλούσιο και στητό στήθος. Φυσικά, αφού σε λένε Βρασίδα.

25.    Δεν έχεις μαλλιά. Άρα δεν έχεις πιτυρίδα, ψαλίδα και διάφορες τέτοιες αηδίες. Άσε το άλλο, που δεν έχεις και τριχόπτωση.

26.    Δεν έχεις φίλους. Άρα δεν έχεις κι εχθρούς. Αυτά πάνε πακέτο. Γλιτώνεις και το ρεφενέ, αφού βγαίνεις μόνος σου.

27.    Δεν έχεις στόχους. Επομένως δεν έχεις και άγχος, άρα γλιτώνεις και την ψυχανάλυση.

28.    Δεν έχεις φαντασία. Είσαι αυτάρκης και προσγειωμένος. Κάτι σαν παροπλισμένο ούφο, δηλαδή.

29.    Δεν έχεις  χρόνο- Τέλειο. Άρα δεν προλαβαίνεις να δεις ούτε τηλεόραση. Το καλυτερότερο.

30.    Δεν έχεις παράπονα. Επομένως δεν ζεις στην Ελλάδα, αλλά κάπου αλλού. Καλέ, μπας και είσαι Σουηδός;

31.    Δεν έχεις κάνει σε Τουρκικές φυλακές (και το άλλο, πού το έμαθες;).

32.    Δεν έχεις ένα καλό φουστάνι, για να κάνεις κρέας τα μούτρα της από κάτω. Καλύτερα, Μπάμπη μου.

33.    Δεν έχεις γόβες για να βγεις στη Συγγρού. Άρα, θα παραμείνεις δημόσιος υπάλληλος.

34.    Δεν έχεις πουλί. Επομένως δεν παίζεις μαζί του.

35.    Δεν έχεις βεράντα. Έτσι δεν θα σαλτάρεις από τον τέταρτο.

36.    Δεν έχεις να φας. Άρα δεν θα χρειαστείς και ινστιτούτα αδυνατίσματος.

37.    Δεν έχεις πού να πεις τον πόνο σου. Θαύμα! Μόνος σου τα λες, μόνος σου τ' ακούς.

38.    Δεν έχεις τι να φορέσεις. Καλύτερα. Για όλους μας.

39.    Δεν ξέρεις πού παν' τα τέσσερα. Επομένως δεν είσαι Αζόρ.

40.    Δεν ξέρεις τίποτα, δεν άκουσες τίποτα. Άρα, αποφεύγεις και τις ηλίθιες ερωτήσεις των αστυνομικών ρεπόρτερ.

41.    Δεν ξέρεις ποιος μένει στο διπλανό. Γλιτώνεις και την τράκα στη ζάχαρη.

42.    Δεν ξέρεις τι σου ξημερώνει αύριο. Φυσικά, αφού ούτε μέντιουμ είσαι ούτε αστρολόγος, Λουκία μου.

43.    Δεν ξέρεις τι να κάνεις με τα περιττά κιλά. Ουδέν πρόβλημα. Εδώ παίζουν τα ινστιτούτα που λέγαμε.

44.    Δεν ξέρεις να λες ψέματα. Μπα; Αλήθεια;

45.    Είσαι και πολύ μούρη. Ο πρώτος, ο καλύτερος. Εσύ και άλλα δέκα εκατομμύρια Έλληνες.

46.    Είσαι και Η γκόμενα, Μπάμπη μου.

47.    Είσαι στον κόσμο σου.

48.    Είσαι ζωντανός. Σαν το γιαούρτι.

49.    Είσαι σε φόρμα. Κάτι σε κέικ.

50.    Έχεις ανεπτυγμένη διαίσθηση. Μυρίζεσαι τους κινδύνους και το αρνί στη γάστρα από μακριά. Κάτι σαν τη Λάσσυ.

51.    Έχεις γούστο. Γι' αυτό και δεν σε καλούν στα ντεφιλέ.

52.    Έχεις άποψη. Γι' αυτό και δεν έχεις δουλειά.

53.    Έχεις στιλ στο ski. Και δυο σπασμένα ποδαράκια.

54.    Έχεις ξεπεράσει τα ταμπού στο σεξ, άρα...

55.    Έχεις χειροπέδες και μαστίγια.

56.    Έχεις γράψει όλους τους ηλίθιους εκεί που ξέρεις, άρα...

57.    Έχεις tattoo και body graffiti.

58.    Έχεις φάει τη ζωή με το κουτάλι. Γρήγορα στα ινστιτούτα (που λέγαμε).

59.    Έχεις πεθερά. Παρηγορήσου. Άλλοι έχουν το κακό σπυρί στον ποπό τους.

60.    Έχεις πέσει με τα μούτρα στη δουλειά και όχι στον ακάλυπτο από τον πέμπτο (ρετιρέ).

61.    Έχεις πονοκεφάλους και ζαλάδες. Αν δεν είναι από το νέφος, άντε η ώρα η καλή, μ' έναν πόνο, να μας κρατήσεις ένα κανελί για το εξοχικό.

62.    Έχεις ξεπληρώσει το χρέος σου στην πατρίδα. Νομίζεις! Οι ιμάμηδες έχουνε βάλει στο μάτι τις βραχονησίδες Μυτιλήνη και Χίο.

63.    Έχεις διπλή σχέση. Βοήθεια σου.

64.    Έχεις τρίδιπλη σχέση. Τράβα ένα χαρτί να κάνεις καρέ.

65.    Έχεις μάθει να αντέχεις τις πιέσεις. Μα ποιος είσαι; Έλληνας  είσαι;

66.    Έχεις πάρει τις αποφάσεις σου. Σε καλή μεριά.

67.    Έχεις κάνει αλκοτέστ. Άρα μπορείς πλέον να οδηγείς κόκαλο.

68.    Έχεις φύγει για το Καζακστάν. Επομένως δεν σε κυνηγάει η εφορία.

69.    Για το εξήντα εννιά!

70.    Έχεις βρει το δίκιο σου, που το έχασες πριν από τρία χρόνια στο ταξί, Μελπομένη μου.

71.    Έχεις ξαναβρεί τη χαρά της ζωής. Πού καλέ; να πάμε κι εμείς.

72.    Έχεις αναλάβει τι ευθύνες σου. Κατέβασες τα σκουπίδια.

73.    Ανακάλυψες επιτέλους τον έρωτα. Στο ΚΑΠΗ.

74.    Έχεις κάνει σεξ. Τον προηγούμενο αιώνα, αλλά πιάνεται.

75.    Έχεις ραντεβού με τον Πέτρο, βράδυ. Παιδιά, θα γίνω παράθυρο.

76.    Έχεις πού να ξεσπάς τα νεύρα σου. Στα παιδιά σου. Στο «πακέτο».

77.    Έχεις λόγο. Αλλά είσαι στη μούγκα.

78.    Έχεις φάει για βράδυ, στο «κάτι ψήνεται».

79.    Έχεις χάσει τη γυναίκα σου. Και φυσικά δεν το 'χεις πει στη Νικολούλη.

80.    Έχεις μάθει τις πομπές της από κάτω. Μπορείς να θεωρείς τον εαυτό σου -επιτέλους- ενημερωμένο άτομο.

81.    Έχεις μάθει απέξω όλες τις ελληνικές ταινίες. Τώρα μπορείς να τις παίζεις κιόλας.

82.    Έχεις πιθανότητα να ζήσεις να δεις το τέλος της κρίσης. Ειδικά αν πηγαίνεις στην Πρώτη Δημοτικού.

83.    Έχεις κρατήσει αμόλυντο ό, τι πιο πολύτιμο έχει μια γυναίκα. Τη γούνα της.

84.    Έχεις δει όλα τα επεισόδια του «Μπορτίνι», των «πακέτων» και την Ανίτα. Και επέζησες.

85.    Είδες μια φορά ειδήσεις. Τα 'χεις δει όλα.

86.    Έχεις μάθει να παίρνεις αυτό που δικαιούσαι. Την πετσοκομμένη σύνταξη σου.

87.    Έχεις φτάσει σε οργασμό με το κανάλι της βουλής.

88.    Έχεις δει τον Τατσόπουλο να κάνει ντους! Ουάου!

89.    Έχεις δει την Αλέκα από κοντά.

90.    Έχεις δει τον Τατσόπουλο από πιο κοντά.

91.    Έχεις παντρευτεί. Και προσπαθείς να το ξεχάσεις.

92.    Έχεις ξεπεράσει επιτέλους τον Γιάννη. Με την Τούλα.

93.    Έχεις σταματήσει να βρίζεις. Απλά, κατεβάζεις καντήλια.

94.    Έχεις εξομολογηθεί. Τα βίτσια σου στον Μπάμπη.

95.    Έχεις να λες στα εγγόνια σου πράματα και θάματα.

96.    Έχεις μάτια μόνο για «εκείνον». Τα άλλα τα δανείζεις παντού.

97.    Έχεις μάθει να λες όχι! (αλλά δεν το λες).

98.    Έχεις φάει Κρόνο και τον ρεύτηκες.

99.    Έχεις φτάσει μέχρι εδώ και συνεχίζεις!

100.    Ζεις στην ωραιότερη χώρα του κόσμου. Ένας υπέροχος συνδυασμός βουνού και θάλασσας. Με ένα καταπληκτικό κλίμα. Με ήρεμους και φιλήσυχους ανθρώπους. Χωρίς απεργίες και καθυστερήσεις στα δρομολόγια των αεροπλάνων. Ζεις στην Ιαπωνία!


Αναδημοσιευσα Απο Μyastro
read more ►
0 σχόλια

Πονάω Όταν Αγαπάω?!

22/4/16

Βρήκαν γιατί πονάει η αγάπη,
Επιμέλεια: Ρούλα Τσουλέα
Η ορμόνη αυτή είναι η οξυτοκίνη, η οποία αποκαλείται ορμόνη της αγάπης επειδή «δένει» τις μητέρες με τα μωρά τους, τους ερωτικούς συντρόφους μεταξύ τους και γενικότερα αποτελεί την χημική αιτία των κοινωνικών δεσμών και τελικά της αγάπης.
Σύμφωνα με τα νέα ευρήματα, όμως, είναι επίσης υπεύθυνη για τον φόβο και το άγχος του αποχωρισμού και εν τέλει για τον πόνο της αγάπης.
Η μελέτη, που πραγματοποιήθηκε από επιστήμονες της Ιατρικής Σχολής Feinbergτου Πανεπιστημίου Northwestern, στο Σικάγο, έδειξε ότι μία από τις λειτουργίες της οξυτοκίνης είναι να ενισχύει τις κοινωνικές αναμνήσεις σε μία συγκεκριμένη περιοχή του εγκεφάλου.
Όταν μία εμπειρία είναι επώδυνη ψυχικά ή/και σωματικά, η οξυτοκίνη ενεργοποιεί ένα τμήμα του εγκεφάλου που εντείνει την ανάμνησή της, γράφουν οι ερευνητές στην επιθεώρηση «Nature Neuroscience».
Το εύρημα αυτό υποδηλώνει ότι η ίδια ορμόνη που «γεννά» την ευτυχία της αγάπης, κρύβεται πίσω από την επώδυνη ανάμνηση μιας σχέσης που τελείωσε άδοξα - και η οποία μοιάζει να αντιστέκεται σθεναρά στον χρόνο.
Η μελέτη έδειξε ακόμα ότι η οξυτοκίνη αυξάνει την επιρρέπεια στον φόβο και το άγχος όταν βρισκόμαστε αντιμέτωποι με στρεσογόνες καταστάσεις, ενώ μπορεί να αυξήσει το άγχος και τον φόβο για στρεσογόνα γεγονότα που ενδέχεται να συμβούν στο μέλλον.
Πρακτικά, το εύρημα αυτό εξηγεί γιατί νιώθουμε ανασφάλεια όταν ανατέλλει μια νέα σχέση και δεν είμαστε σίγουροι ότι ο/η σύντροφός μας μοιράζεται τα συναισθήματά μας.
Όλ’ αυτά τα ευρήματα συνδυαστικά υποδηλώνουν ότι η οξυτοκίνη μπορεί να εκτοξεύσει τα συναισθήματά μας στα ύψη, αλλά και να τα... βουλιάξει στα Τάρταρα.
Σημαίνουν επίσης ότι η ορμόνη της αγάπης μπορεί να κρύβεται πίσω από τα καλύτερα συναισθήματα μιας σχέσης, αλλά και πίσω από την απελπισία της ερωτικής απογοήτευσης.
«Κατανοώντας τον δυαδικό ρόλο του συστήματος της οξυτοκίνης στην πρόκληση ή την ελάττωση του άγχους, αναλόγως με την κοινωνική συνθήκη, μπορούμε να οδηγηθούμε σε θεραπείες με οξυτοκίνη που θα εντείνουν την ευεξία και θα αμβλύνουν τις αρνητικές αντιδράσεις», δήλωσε η επικεφαλής ερευνήτρια δρ Γιελένα Ραντούλοβιτς, καθηγήτρια Διπολικής Διαταραχής στο Τμήμα Ψυχιατρικής & Συμπεριφορικών Επιστημών της Ιατρικής Σχολής Feinberg.

Πηγή : Web Only
Αναδημοσιευσα Από Νεα
read more ►
0 σχόλια

Να ονειρεύεσαι,

21/3/16


Αλκυόνη Παπαδάκη - αποσπάσματα,
Πάρε το βλέμμα σου από τα πόδια σου… Κοίταξε πέρα, μακριά, στον ορίζοντα… Εκεί σε περιμένει η ζωή… Μπροστά…
Αλκυόνη Παπαδάκη
Η ζωή δεν μαθαίνεται από δεύτερο χέρι.. Δεν είναι μια κυρία που φτάνει μόνο να στη συστήσουν με όλους τους κανόνες της ευγένειας κι εσύ να χαμογελάς,.. να κάμεις ελαφρά υπόκλιση και να πεις χαίρω πολύ… Ζήσε για να μάθεις… Πάρε τα ρίσκα σου.. Μη φοβάσαι… Δεν ειναι πιά η ζωή μου μια πορεία στην έρημο... ξαφνικά η έρημος γέμισε κόκκινα τριαντάφυλλα... ξαφνικά οι μέρες μου γέμισαν ήλιο... ξαφνικά οι νύχτες μου γέμισαν δίδυμα φεγγάρια....!!!! Γιια κοίτα, φίλε μου, πώς γυρίζει ο τροχός!!!! Δε χάθηκε ο ήλιος... στο σκούρο σύννεφο κρύφτηκε... περίμενε λίγο... όλα θα αλλάξουν
Δε σου κράτησα ποτέ κακία. Παράπονο μόνο... Να ήξερες πόσες νύχτες προσπαθούσα με τη σκέψη μου να επικοινωνήσω μαζί σου... Να σου στείλω ένα μήνυμα... Κι εσύ δεν άκουγες... Ξέρεις, ο πονεμένος αποζητά τον ίσκιο ενός ανθρώπου, για να καθήσει από κάτω, να κουρνιάσει και να κλάψει με την ησυχία του. Ο πόνος θέλει μια σκέψη. Ένα καταφύγιο για να καταλαγιάσει. Όταν δεν υπάρχει τίποτα γίνεται πιο σκληρός. Πιο κοφτερός. Σε παίρνει το κατόπι κι όπου σε βρει σε μαχαιρώνει, ώσπου να σε ρημάξει... Μόνο οι πολύ δυνατοί, οι πολύ οχυρωμένοι τα βγάζουν πέρα. Κι εγώ δεν ήμουν ποτέ τόσο δυνατή. Και καθόλου οχυρωμένη. Εσύ ήσουν πάντα ένας καλός καραβοκύρης. Είχες πυξίδα... Κρατούσες την ρότα σου σταθερή.. Άραξες το σκάφος σου σε απάνεμο λιμάνι.. Εγώ το δικό μου το βούλιαξα... Ναυάγησα... Ήρθα εδώ γιατί με πέταξαν τα κύματα... Ταξίδευα σ' ένα άγνωστο πέλαγος κι είχα τ' αυτιά μου ανοιχτά μόνο για τις σειρήνες.. Όπου μου λεγαν πήγαινα...  
να παιχνίδι είναι ο έρωτας και εσύ δεν το έμαθες ακόμη... ... Τι λες πως είναι η ζωή; Ένα λουλούδι, μια δροσιά, ένα τραγούδι! Μη με κοιτάς... θέλει βουτιά ο έρωτας...
"Κι αν θες να ξέρεις, δεν υπάρχουν ούτε τόσο καλοί, ούτε τόσο κακοί. Όλοι είμαστε λίγο απ' όλα. Ανάλογα με το τοπίο, αλλάζουμε μορφή. Κάπως σαν τους χαμαιλέοντες." «Τι παλιόκαιρος σήμερα… Βρέχει από το πρωί. Δεν ξέρω γιατί, αλλά η νοσταλγία έχει το άρωμα της βροχής…»

«Αυτός ο κόσμος ο κερατάς- μου ‘λεγε μια φορά η φίλη μου η Βιργινία – λες κι είναι καμωμένος μόνο γι’ αυτούς που ξέρουν να καταπατούν. Γι’ αυτούς που στήνουν ταμπέλες. Που κάνουν περιφράξεις και βάζουν μέσα άγρια σκυλιά για φύλακες. Αυτός ο κόσμος ο κερατάς λες κι είναι καμωμένος, μόνο για μπρατσωμένες ψυχές.»
«Τι θα ‘κανα χωρίς εσένα Νανώ… (Μου ‘γραφε κάποτε σ’ ένα σημείωμα). Τι αξία θα είχαν οι ακρογιαλιές της ψυχής μου, αν δεν στεκόσουνα εκεί, να με περιμένεις…»
«Τα κύματα σ’ οδηγούν εκεί που θέλουν να σε ξεβράσουν. Είναι να μη βρεθεί η ψυχή σου, άδειο κοχύλι, πεταμένη στο θυμό τους. Κάποιοι όμως είναι τυχεροί. Στ’ άδεια κοχύλια της ψυχής τους οι Γοργόνες κρύβουν τα τραγούδια τους. Κάποιοι… δε θα τους βρεις σε κάθε βήμα σου…» «Το πιο όμορφο γαλάζιο της ψυχής μου το ξόδεψα προσπαθώντας να γλυκάνω το βλέμμα της απουσίας.»
«Συμβαίνει κι αυτό. Να ‘χεις ρίξει κάτω τον άλλον κι ύστερα να βγαίνεις στη ράχη του, να χοροπηδάς και να προσπαθείς να τον πείσεις (συχνά τον πείθεις) πως είναι ένοχος, γιατί η ράχη του έχει κόκκαλα και σου πληγώνουν τα βελούδινα ‘’πατουχάκια’’ σου…»

«Πάνω σ’ ένα ζουμπούλι, ξεψύχησε η Άνοιξη…» «Αν δεις την ψυχή μου με ματωμένα γόνατα να τρέχει κοντά σου, μην τρομάξεις. Δεν είναι τίποτα καλέ. Από το παιχνίδι είναι. Όλα τ’ απογεύματα της ζωής τα πέρασα παίζοντας κυνηγητό με τα όνειρά μου.» «Αυτό το ''απόλυτα εντάξει'' πάντα με τρόμαζε. Μου δημιουργούσε μια αποστροφή κάτι σαν ναυτία. Κάτι μου ‘λεγε πως η αγάπη δε βολεύεται στην απόλυτη τάξη. Είναι στο λίγο, στο ελάχιστο φάλτσο. Στο αδιόρατα στραβό. Δεν είναι πουκάμισο κολλαριστό η αγάπη. Είναι ρούχο τσαλακωμένο. Φορεμένο. Με τα σημάδια του ιδρώτα να διακρίνονται πάνω του.»

«"Να ονειρεύεσαι ..." μου 'λεγε ένας φίλος που μ' αγαπούσε και με ήξερε καλά.
Τα όνειρα, συνήθως προδίδουν. Παραπλανούν. Καμιά φορά και σκοτώνουν. Όμως, δεν γίνεται να ζεις χωρίς να ονειρεύεσαι ... Δεν έχει νόημα. Δεν έχει ουσία. Να ονειρεύεσαι! Κοίτα μόνο να 'χεις σταμπάρει καλά την έξοδο κινδύνου από τα όνειρά σου. Τότε σώζεσαι ...
Και ποια είναι η έξοδος κινδύνου; Τίποτα δεν είναι στη ζωή, το παν! Έχει και παρακάτω ...; Έχει κι άλλο ... Προχώρα, λοιπόν, ξεκόλλα! Αυτή είναι η έξοδος κινδύνου!»
«Καθένας έχει διαλέξει μόνος του το σταυρό του, άσχετα αν δεν το παραδέχεται, ή αν δεν το συνειδητοποιεί πολλές φορές.» «-Εγώ την τρέλα μου την φοράω καπέλο, μεγάλε. Δεν την αφήνω να μου γίνει θηλιά. Κι όσο για την παράγκα μου, μόλις δω πως πιάνει κοριούς, ανάβω ένα σπίρτο και την καίω. Δεν το ‘χω για τίποτα. ‘’Πόσο κάνει;’’ Λέω στη μοίρα μου. Τι χρωστάω; Τόσο… Μου λέει. Παρ’ τα και δίνε του. Έχω ένα ραντεβουδάκι με την επόμενη μέρα…» "Δε φοβήθηκα ποτέ μου τη βροχή. Φοβήθηκα πολλές φορές όμως αυτούς που μου φώναζαν να γυρίζω πίσω για να μου δώσουν μια ομπρέλα.» «-Σκέφτομαι… Σκέφτομαι… Γιατί να μην έχουν οι άνθρωποι ουρά, Νανώ; Μη γελάς. Θα την κουνούσαν όπως τα σκυλιά και θα καταλαβαίναμε από μακριά τις προθέσεις τους. Σου είπα, μη γελάς…» «Άσχετο, αλλά: Ποτέ μου δεν αγάπησα τους θριαμβευτές. Τους τροπαιούχους. Πάντα με φοβίζει το ποδοβολητό των καβαλάρηδων. Αγάπησα τους μοναχικούς. Τους ορειβάτες. Τους κουρασμένους παλιάτσους. Αγάπησα αυτούς που έχουν ένα στυφό χαμόγελο και ψάχνουν ένα ανθισμένο κλαδί, για να ενωθούν ξανά με τη ζωή. Αυτούς που όταν γλιστρήσουν στη λακκούβα με τα λασπόνερα, γελάνε με το χάλι των ποδιών τους. Καθόλου δε λυπάμαι που με πέταξε έξω από τη δεξίωση ο πορτιέρης, γιατί δε φορούσα το κατάλληλο ένδυμα. Λυπάμαι μόνο που σπατάλησα πολύτιμο χρόνο, ψάχνοντας τις λάθος διευθύνσεις, που μου είχαν χώσει στην τσέπη διάφοροι επιτήδειοι. Λυπάμαι μόνο που δεν μπορώ πια να φοράω κατάσαρκα το βλέμμα των ανθρώπων.»
«Θυμάμαι ακόμα εκείνο το γλάρο τον μοναχικό. Πετούσε γρήγορα προς την αντικρινή στεριά, σαν να ήθελε να γλυτώσει από το βλέμμα του Θεού. Θυμάμαι ακόμα εκείνη τη θάλασσα. Τόσο απόλυτα, τόσο αλαζονικά γαλάζια…» διαφορετικό άρωμα άγριου κύμινου Ενοχή σαν τα καπέλα των μανιταριών, κάτι σαν μούχλα από μπαγιάτικο ψωμί Έρωτας άρωμα ροδάκινου Λάθος άρωμα κόκκινου σταφυλιού Νοσταλγία σαν μανουσάκι στο λόφο, την ώρα του δειλινού Όνειρο άρωμα δυνατό, μεθυστικό, άρωμα νάρκισσου Πάθος αφρισμένη θάλασσα Φιλί μυρωδιά άγριου τριαντάφυλλου Φόβος μυρωδιά καμένου ρούχου Χάδι μυρωδιά κανέλας Χαμόγελο άρωμα μανιταριού, όταν του πατάς τη φλούδα με το νύχι σου Η αγάπη, μια σιγανή βροχή που τραγουδάει πάνω στη λαμαρίνα, αυτό πρέπει να είναι η αγάπη. Το πάθος σεληνιάζεται, μάτια μου. Αφηνιάζει σαν το μουλάρι κι αρχίζει το ποδοβολητό. Ουαί και τρισαλίμονο σ’ όποιον βρεθεί στο πέρασμα του! Δεν έχει έλεος το πάθος, δεν έχει σταματημό... Φύλλο δεν κουνήθηκε. ... άνοιξε με δύναμη την ουρά της και γρατσούνισε τα όνειρα μιας νυχτερίδας που είχε κρεμαστεί ανάποδα στο γιακά της σιωπής. Σε πνίγει η αγάπη όταν σε πιάνει από το λαιμό, έτσι δεν είναι, ...; Έτσι ακριβώς, .... Η αγάπη πρέπει πάντοτε να σε συνοδεύει· να σου κρατάει συντροφιά· να γέρνεις στον ώμο της και να ονειρεύεσαι. Αν πέσει απάνω σου και σε πλακώσει, τελείωσες. Που ξέρω; Μπορεί να της είπαν, πως μόνος του κανείς γίνεται από σκουλήκι πεταλούδα. Μόνο που πρέπει πρώτα ν’ αγαπήσει και ν’ αγαπηθεί. Μπορεί να της είπαν, πως ολ’ αυτά τελικά είναι όνειρο, μια φαντασίωση, μια κυριακάτικη εκδρομή στο βλέμμα του Θεού... Που ξέρω; Χα, οι άνθρωποι! Κατεβάζουν ολόκληρο στόλο και βάζουν μπρος τα κανόνια για να κυνηγήσουν ένα ζευγάρι κοχύλια που ξελογιάστηκαν και βγήκαν τσάρκα στην αμμουδιά. Ένα ζευγάρι Κατειρήνες που ήθελαν να γίνουν κάποτε αστέρια. Τι μπορεί να προσφέρει, αλήθεια, ένα κίτρινο φύλλο, που θέλησε να πάει κόντρα στο ρεύμα του ποταμού; Μπορεί να μάθει το ποτάμι να ονειρεύεται... Να είχα, λέει, μιαν αγάπη σαν αλάνα... Να κυλιόμουνα μέσα της, να ‘κανα τούμπες, να ‘πλωνα την αρίδα μου να λιαζόμουνα... Να ‘ρχόντανε τα όνειρά μου σαν τις κάργιες να φτεροκοπούν πάνω από το κεφάλι μου. Βαρέθηκα να χώνω τη ρημάδα την ψυχή μου στα ντουλάπια και να της κρεμώ αρωματικά σακουλάκια να μην τη φάει ο σκόρος. Βαρέθηκα να περπατώ με την πλάτη κολλημένη στα ντουβάρια, γιατί νιώθω γύρω μου το θόρυβο από τα μαχαίρια που ακονίζονται. Είναι πολύ, ρε σεις, αυτό που ονειρεύτηκα; Μιαν αγάπη λέω, σαν αλάνα. Ν’ απλώσω την αρίδα μου να λιαστώ. Η ερημιά είναι όπως η φωλιά της αράχνης, .... Μόνος του την πλέκει κανείς. Βγάζει την κλωστή από μέσα του, σαν το σάλιο. Έμαθα να χτίζω τείχη όχι για να εμποδίσω κάποιους να μπουν στη ζωή μου, αλλά για να δω ποιοι θα σκαρφαλώσουν για να μπουν στην καρδιά μου...
"Αυτού του είδους οι στροφές είναι άτιμες. Συνήθως σε πετάνε στον γκρεμό. Δεν έχουν ορατότητα. Μόνο με τα μάτια της ψυχής μπορείς να τις ξεπεράσεις" Α.Π.
Είναι μερικοί που έχουν μέσα τους κακοφορμισμένες πληγές. Πλησίασέ τους.Μην τους ψηλαφάς.
Πληγώθηκε. Δώσε το χέρι σου στον άλλον χωρίς να κρίνεις. Κάνε του λίγο χώρο μέσα σου να ξαποστάσει. Σε αυτό το κόσμο, παλικάρι, όλοι έχουμε μερίδιο σε όλα. Μερίδιο στη χαρά, στα λάθη, στην απόγνωση...
Αυτή πια η ανόητη προσμονή σου, πως οι "άλλοι" κάποτε θ αλλάξουν. Ξέχνα την, να χαρείς. Οι "άλλοι" την έχουν καταβρεί στην πουπουλένια σου πλατούλα. Εσύ ν αλλάξεις ρότα. Τώρα. Αν μπορείς.
Αν δεν μπορείς τουλάχιστον μη θορυβείς...
  Να γλύφεις τ'ακριβό σου ψεμματάκι και να το απολαμβάνεις, σαν ώριμο καρπό. Μόνο να ξέρεις, πως όταν φτάσεις στο κουκούτσι, πρέπει αμέσως να το φτύσεις. Μην ξεχαστείς και γλείφεις σαν ηλίθιος μια ζωή κουκούτσια. Ίσως και να σε συμπαθουσα, αν παρεμενες μια απλή σουπια. Αλλα όχι και να προσπαθείς να γράψεις ιστορια με το μελάνι σου..... Σ' έσπρωξε; Σ' έριξε κάτω και σε τσαλαπάτησε; Έβγαλε σουγία και σε χάραξε; Ε! Άφου μετά σου είπε sorry ο άνθρωπος!
Αναρωτιεμαι παντα γιατι λακιζουν τα ονειρα μολις φτασουν στην πυλη της πραγματικοτητας. Γιατι δεν μας περιμενουν εκει,να μας υποδεχτουν..... Κι αν καποιο τυχει και ξεμεινει,γιατι γερνει μαραμενο και δακρυζει......
-Υστερα,με το περασμα του καιρου,απομακρυνθηκαμε. Χαθηκαμε. Μας πηρε παραμαζωμα η ζωη. Ποτε δεν μπορεσα να καταλαβω πως γινεται να χανεσαι απο εκεινους που πολυ αγαπησες.
Ν αφηνεις πισω σου βαλιτσες με πολυτιμες αποσκευες. Τρεχει το τρενο, π αναθεμα το...Τρεχει περισσοτερο απο τις αντοχες σου.Ζαλιζεσαι... Κι ολο ονειρευεσαι να γυρισεις πισω,στους σταθμους που αγαπησες. Στους σταθμους οπου ξεχασες τις πολυτιμες αποσκευες σου. Ολο ονειρευεσαι...
«Αν έχεις μπροστά σου έναν τοίχο», έλεγε στον εαυτό της η Σαραγώ, «το πιο ανόητο είναι να παίρνεις φόρα και να κουτουλάς. Κάθησε κάτω, βολέψου κι άρχισε να προβάλλεις σ’ αυτόν τον τοίχο τα τοπία της δικής σου ψυχής. Έτσι κι αλλιώς, στην ουσία, όλοι είμαστε μόνοι. Μπορεί ν’ ανήκουμε στην αγέλη, αλλά καθένας κοιτάζει το δικό του αστέρι». Ομως......Συμβαινει συχνα, οταν δε θελεις ν'αντικρισεις εκεινο που φοβασαι, να γυριζεις αλλου τα ματια σου. Ενω νιωθεις φανερα τον ισκιο του πισω σου, εσυ πλησιάζεις στο ανοιχτο παραθυρο, χαριεντιζεσαι και αναφωνεις: <Αχ! Τι ωραια θεα!!> Όταν μετράω τα κουμπιά της ψυχής μου, πάντα μου λείπουν μερικά. Τα 'χασα; Μου τα κλέψανε; Τα κατάπια; Τα χάρισα; Κύριος είδε. Άντε τώρα να την κουμπώσω τη ρημάδα. Άντε να την προφυλάξω...
Πόσες φορες αληθεια συναρμολογησες τη διαμελισμενη σου ψυχη...; Σαμπως θυμασαι...; Ποσες νυχτες τρυπησες,για να βγεις στο φως...; Ποση βροχη καταπιες...; Ποσους ανεμους εκρυψες στην αγκαλια σου...;
Τώρα μου γράφεις..."Είμαι  καλά.Βρηκα μια θεση στη ζωη.Μπορει προσωρινα.Αλλα να ξερεις ειναι θεωρειο!
Επιτέλους μου χαρίστηκε Ο Θεός" Αμ, δε στη χαρισε Ο Θεος τη θεση, ματια μου. Στην πουλησε.Και μαλιστα,πανακριβα!
Θυμάσαι ένα χειμωνιάτικο πρωινό, που ήρθα και σε ξύπνησα χωρίς να με περιμένεις; Σε πήρα από το χέρι και περπατήσαμε στους δρόμους, μέσα στο κρύο και στη βροχή. Δεν κάναμε τίποτα σπουδαίο.
Δεν λύσαμε κανένα πρόβλημα του κόσμου. Κρατιόμαστε χέρι-χέρι, λέγαμε ό,τι μας ερχόταν στο κεφάλι και γελούσαμε. Δε σου είπα πόσο είχα ανάγκη εκείνη την ημέρα να σε δω. Πως δεν άντεχα να κουβαλήσω ως το βράδυ την ψυχή μου. Δε σου είπα πόσο μου είχες λείψει..
Σου τραγουδά απ' έξω η χαρα. Γιατί βάζεις μπαμπακι στ' αυτιά σου;
Η μοναξιά! Η μοναξιά ήταν δυο νούμερα μεγαλύτερη απο την αντοχή του.
Αξίζει να ζεις μέσα στη γυάλα, από φόβο μην πληγωθείς; Ζήσε τη ζωή σου ελεύθερα! Κι όταν τσακίζεσαι, να ‘χεις το θάρρος να λες: Με γεια μου, με χαρά μου! Φτου κι από την αρχή τώρα… Όχι κακομοιριές και κλαψούρες. Η ζωή είναι όμορφη, παλικάρι μου, μόνο όταν την ζεις…
Όταν κυλιέσαι μαζί της… Πότε σε λασπουριές και πότε σε ροδοπέταλα… Κρατάς τις αναμνήσεις σου και προχώρα… Μια περιπλάνηση είναι το διάβα μας σ’ αυτό το κόσμο… Μια περιπλάνηση ανάμεσα ουρανού και γης…
"Αλκυόνη Παπαδάκη
"Όλα σε 'μένα βρήκαν να συμβούν;" Αυτή την καραμέλα γλείφεις συνεχώς και κλαίγεσαι. Όλα συμβαίνουν σε όλους μάτια μου. Στ΄ορκίζομαι......................Δες τα όλα από την αστεία τους πλευρά. Κάνε λίγο καλαμπούρι. Έστω και μαύρο. Ωφελεί. Κι αν θες να ξέρεις ο μεγαλύτερος χωρατατζής είναι ο Θεός. Ακόμα δεν το ΄χεις καταλάβει;

Aναδημοσιευση από www.scriptamanentps.blogspot.gr
read more ►
0 σχόλια

Να είσαι Εσύ,

19/3/16

Πως να παίρνεις πάντα αυτό που θέλεις,
Κανένας από τους στόχους μας δεν θα πετύχει αν δεν ξεκινήσουμε από κάποιους βασικούς κανόνες. Πραγματικά, θα το επαναλαμβάνω συνέχεια: αγαπήστε τον εαυτό σας. Αν δεν ξεκινήσετε από αυτό το σημείο της αυτο-αποδοχής είναι αδύνατον να έρθουν θετικά πράγματα στη ζωή σας.
Και να έρθουν θα κρατήσουν πολύ λίγο:
Το πρώτο βήμα έχει να κάνει με όρια. Πόσο πρέπει να δίνετε, πόσο να παίρνετε, που να σταματάτε. Αν προσπαθείτε να κάνετε τα πάντα στους άλλους για να αποδείξετε «πόσο χρήσιμοι» είστε ώστε να σας αγαπούν, λυπάμαι αλλά μόλις προδώσατε τον εαυτό σας. Όχι μόνο δεν πήρατε αγάπη αλλά σπαταλήσατε και όση είχατε μέσα σε αυτή την υπερκατανάλωση. Μάθετε να λέτε όχι.
Δεύτερο βήμα: κάθε στιγμή η ζωή μας δίνει επιλογές. Αυτές οι επιλογές στο τέλος της ημέρας είναι μία μικρογραφία της ζωής σας. Παρατηρείστε, εμβαθύνετε, πως τελικά χειρίζεστε τις επιλογές σας; Επιλέγετε κάτι επιφανειακό για να καλύψετε την ανασφάλεια και το φόβο ή εμβαθύνετε αντικρίζοντας τα σημεία φόβου; Αυτές οι μικρές ή μεγάλες επιλογές της στιγμής και της ημέρας θα γίνουν επιλογές ζωής γιατί τελικά μαζεύονται και σε ένα κοινό άθροισμα εκπορεύουν το αποτέλεσμα της ποιότητας της ζωής σας.
Τρίτο βήμα: η συμπόνια είναι καθοριστική για όποια απόφαση ή κίνηση και αν κάνετε στη ζωή σας. Δεν χρειάζεται να επιλέγετε καταστάσεις που έχουν πόνο. Φαντάζομαι είχατε αρκετό. Επιλέξτε για τον εαυτό σας, μέσα από τη συμπόνια, η οποία εμπεριέχει αγάπη, κατανόηση, αποδοχή. Χωρίς αυτές τις ποιότητες πολύ γρήγορα θα καταρρεύσει όποιο οικοδόμημα και να χτίσετε γιατί πολύ απλά από κάτω θα υπάρχει πίεση που θα δημιουργεί θυμό άρα αυτόματα θα οδηγηθείτε στην αντίδραση.
Καθημερινά, μικρά βήματα, θα χτίσουν τελικά μία άλλη αντίληψη ζωής. Επιλέξτε καθημερινά να αθλείστε. Αν δεν μπορείτε, κάντε τις δουλειές σας με τα πόδια. Φροντίστε να τρέφεστε υγιεινά και να πίνετε φρέσκους χυμούς. Διαλογιστείτε καθημερινά πριν κοιμηθείτε, βλέποντας προς τα πίσω πως χειριστήκατε την ημέρα σας. Δημιουργήστε καθημερινά μικρά οράματα που σας οδηγούν σε κάποιο μεγαλύτερο, πολύ σημαντικό για εσάς.
Το όραμα μπορεί να είναι κινητήριος δύναμη ή η μεγαλύτερη παγίδα. Για αυτό πάντα να βάζετε μικρούς στόχους που πάνε προς αυτό και όχι μεγάλα άλματα στα οποία μπορεί να χαθείτε. Μείνετε σταθεροί στα όρια που έχετε θέσει και υπενθυμίζετε στον εαυτό σας συνεχώς πόσο τον αγαπάτε. Μέσα από πράξεις που δηλώνουν μέσα σας την έννοια σας για εσάς. Επιλέξτε να είναι γύρω σας άνθρωποι υποστηρικτικοί και μην επιτρέψετε καμία μορφή ψυχικής κακοποίησης έστω κι αν βαφτίζεται «μαύρο χιούμορ». Πιστέψτε στο όραμά σας και πραγματικά η ζωή θα σας φέρει δώρα γιατί και εσείς είστε ένα δώρο για την ύπαρξη.
Αναδημοσιευσα Απο Diadromi
read more ►
0 σχόλια

Προλαβαίνετε να τα προλάβετε,

35 πράγματα για τα οποία θα χτυπήσεις το κεφάλι σου στον τοίχο μεγαλώνοντας,
Μετά από χρόνια και όσο μεγαλώνεις, το μόνο πράγμα που δεν θα πρέπει να κάνεις είναι να χτυπάς το κεφάλι σου στον τοίχο. Ξεκίνα τις αλλαγές πριν τα χρόνια περάσουν και μετανιώνεις ...
1) Που δεν ταξίδεψες όσο περισσότερο γίνεται, όταν σού δόθηκε η ευκαιρία Mεγαλώνοντας θα αντιληφθείς πως τα ταξίδια είναι πολύ πιο εύκολα όσο είσαι νέος και πολύ πιο οικονομικά, ειδικά αν αποκτήσεις οικογένεια και πρέπει να πληρώνεις για τρία ή και τέσσερα επιπλέον άτομα.
2) Που δεν έμαθες μια ξένη γλώσσα. Ειδικά αν έχεις φάει άπειρες σχολικές ώρες για να μάθεις κάποια που έχεις εντελώς ξεχάσει -π.χ. λατινικά ή αρχαία ελληνικά
3) Που παρέμεινες σε μια προβληματική σχέση. Για μοναδικό πράγμα για το οποίο μπορεί να μετανοιώσει όποιος εγκαταλείψει μια κακή σχέση, είναι που δεν το είχε κάνει νωρίτερα.
4) Που ξέχναγες και δεν έβαζες αντηλιακό. Οι ρυτίδες, οι πανάδες και το μελάνωμα θα σου θυμίζουν τι μεγάλη χαζομάρα ήταν το εξωτικό μαύρισμα.
5) Οι ευκαιρίες που έχασες να δείς από κοντά τους αγαπημένους σου καλλιτέχνες. Θυμήσου όταν το 1993 είπες πως θα πας στην επόμενη συναυλία των Νιρβάνα, γιατί εκείνη τη χρονιά βαριόσουν.
6) Όταν φοβόσουν να δοκιμάσεις νέα πράγματα. Θα έρθει η ώρα που θα αναρωτηθείς τι ήταν αυτό που φοβόσουν και πώς ήταν δυνατόν να πέσεις σε τέτοια λούμπα.
7) Τις φορές που παραμέλησες το γυμναστήριο και την φυσική σου κατάσταση. Όταν μπορούσες, ήσουν ξάπλα στον καναπέ, τώρα που ίσως μπορείς, είναι δύσκολο να σηκωθείς από αυτόν.
8) Το ότι σε περιόρισαν τα στερεότυπα του φύλου σου. Μεγαλώνοντας θα καταλάβεις πως ένα από τα πιο θλιβερά πράγματα είναι να λες πως "κάθε πράγμα στο καιρό του" και να έχεις χάσει τη μισή σου ζωή για να δείχνεις macho ή καλή νοικοκυρά.
9) Για ότι δεν παραιτήθηκες από μια απαίσια δουλειά. Κάπως πρέπει να ζήσεις και να πληρώνεις τους λογαριασμούς, αλλά όχι έχοντας περάσει 40 χρόνια κόλασης.
10) Το ότι στο σχολείο δεν είχες το μυαλό σου όσο έπρεπε. Επειδή ούτως ή άλλως είναι αδύνατον να το αποφύγεις, προσπάθησε τουλάχιστον να κάνεις αυτές τις χιλιάδες ώρες χρήσιμες.
11) Που δεν καταλάβαινες πόσο όμορφος ήσουν. Οι φορές που εσύ αγχωνόσουν για το πώς δείχνεις, ήταν και εκείνες που ήσουν πραγματικά πολύ όμορφος.
12) Tις φορές που φοβήθηκες να πεις το "αγαπώ Σ '». Μετά από χρόνια θα καταλάβεις πως αυτό δεν λέγεται για να να σου επιστραφεί, αλλά γιατί η αγάπη πρέπει απλά να εκδηλώνεται. Για να μη σκάσεις -. Και για να προχωράει όμορφα η ζωή .
13) Τις φορές που δεν άκουγες τις συμβουλές των γονιών σου.Είναι σχεδόν εξοργιστικό να τις αναπολείς και να βλέπεις πόσο δίκιο είχαν πάντα
14) Για να έχεις περάσει μια ζωή θεωρώντας τον εαυτό σου το επίκεντρο των πάντων. Όταν θα καταλάβεις πως δεν ήσουν το πιο σημαντικό πράγμα στον πλανήτη, απλά θα ντραπείς
15) Το πόσο πολύ σε ένοιαζε η γνώμη των άλλων. Μην αφήσεις να πάνε χαμένα χρόνια, επειδή σε ενδιαφέρει η κριτική και η αποδοχή ανθρώπων που μετά από καιρό δεν θα τους εκτιμάς καθόλου (ίσως και ούτε θα τους θυμάσαι καν)
16) Τις φορές που έβαλες στο περιθώριο τα δικά σου όνειρα για να υποστηρίξεις τα όνειρα των άλλων. Magnify Image Το να υποστηρίζεις τις φιλοδοξίες του περίγυρου σου είναι πολύ σημαντικό, αλλά όχι όταν παραμελείς τις δικές σου.
17) Τις φορές που δεν ξεπέρασες όσο γρήγορα έπρεπε αυτό που σου συνέβη. Πολύς, αδικαιολόγητα χαμένος χρόνος για κάτι που δεν τον άξιζε.
18) Η μνησικακία, οι έχθρες και οι τσακωμοί με εκείνους που αγαπούσες. Συγχωρείς και τα βάζεις στην άκρη ...
19) Τις φορές που δεν υπερασπίστηκες τον εαυτό σου όπως έπρεπε. Οι γέροι που δεν σηκώνουν πολλά-πολλά, είναι ακριβώς το παράδειγμα που πρέπει να ακολουθείς.
20) Που ποτέ δεν έκανες κάτι εθελοντικά. Δεν χρειάζεται να φτάσεις στο επίπεδο του Ηunger Games αλλά δεν υπάρχει μεγαλύτερη ικανοποίηση από το να έχεις κάνει κι εσύ τον κόσμο λίγο καλύτερο.
21) Που δεν φρόντιζες τα δόντια σου.Μπορεί να σου φαίνεται υπερβολικό αλλά μεγάλα δεινά γεννιούνται από τα δόντια όσο μεγαλώνεις και θα μετανιώνεις για όλες τις φορές που παραμέλησες το βούρτσισμα και τον οδοντίατρο.
22) Που δεν ρώτησες εγκαίρως αυτά που ήθελες τον παππού σου και τη γιαγιά σου Είναι κι αυτοί κανονικοί άνθρωποι και έχουν ζήσει ενδιαφέροντα πράγματα, τα οποία αν ζητήσεις να μάθεις, θα χαρούν να σου διηγηθούν και ίσως πάρεις και μερικά μαθήματα ζωής.
23) Που δούλευες τόσες πολλές ώρες.Θα έρθει η ώρα που θα αναλογιστείς πως ο χρόνος που άξιζαν οι αγαπημένοι σου, έπρεπε να ήταν περισσότερος από αυτόν που αφιέρωσες στο γραφείο.
24) Που ποτέ δεν έμαθες να μαγειρεύεις. Θα εκπλαγείς πόσο όμορφο είναι να σερβίρεις το φαγητό που εσύ έφτιαξες και να το μοιράζεσαι με αυτούς που αγαπάς.
25) Οι μικρές όμορφες στιγμές που δεν εκτίμησες.Όλες εκείνες τις φορές που δεν σταμάτησες να απολαύσεις μια υπέροχη θέα, να ακούσεις ένα ωραίο τραγούδι και να να χαλαρώσεις έστω και λίγο ... θα τις αναζητάς.
26) Που δεν ολοκλήρωσες αυτό που ξεκίνησες. Πάντα ονειρευόσουν να κάνεις κάτι, το ξεκίνησες και τότε κάτι άλλο συνέβη και ... Απλά κάν 'το!
27) Που άφησες να σε καθορίσει η καταγωγή σου. Ποτέ μην ακούσεις όποιον σου πει πως "αυτά δεν τα κάνουμε εμείς». Όλοι οι άνθρωποι μπορούν να κάνουν τα πάντα, απαλλαγμένοι από τα στερεότυπα για τις παραδόσεις, τις εθνότητες, τις τάξεις και τους λαούς.
28) Που άφησες μια φιλία να κακοφορμίσει, χωρίς να σφυρίξεις τη λήξη της. Οι συναισθηματισμοί και η ασφάλεια της συνήθειας, δεν σε άφησαν να δεις πως ο κύκλος είχε κλείσει.
29) Που δεν έπαιξες όσο έπρεπε με τα παιδιά σου. Ξαφνικά θα έρθει η μέρα που θα πεις πώς μεγάλωσαν και δεν θα τα έχεις χορτάσει όσο ήθελες.
30) Tα ρίσκα που δεν πήρες-κυρίως στον έρωτα. Αν δεν φας τα μούτρα σου στον έρωτα και δεν ζήσεις παθιασμένα, τότε μάλλον δεν έζησες.
31) Που δεν εκτίμησες τη δύναμη της συνεργασίας. Όταν είσαι νέος νομίζεις πως μόνος σου μπορείς να κάνεις τα πάντα. Δεν ισχύει -. Και θα καταλάβεις πως η συνεργασία είναι το ήμισυ της επιτυχίας
32) Που άφησες το άγχος να σε υριεύσει. Όπως τραγούδησε και ο Tom Petty:. «Τα περισσότερα πράγματα που με ανησυχεί / ποτέ συμβεί ούτως ή άλλως»
33) Tα άσκοπα δράματα. Κανείς δεν συμπαθεί τις βασίλισσες δράματος ...
34) Που ντράπηκες να κάνεις αυτό που σου 'ρχεται μπροστά σε κόσμο. Άρπαξε μικρόφωνα, χόρεψε, γέλα, δείξε το ταλέντο σου και πέρνα καλά χωρίς να σε νοιάζει τι θα πουνε οι γύρω σου.
35) Που δεν έδειξες ευγνωμοσύνη σε εκείνους που την άξιζαν. Καθώς θα βλέπεις τη ζωή σου να τελειώνει, στο μυαλό σου θα στοιχειώνουν όλοι εκείνοι που αδίκησες, τα ευχαριστώ που δεν είπες και οι στιγμές αχαριστίας και αγνωμοσύνης που διέπραξες. Μη το αφήσεις να συμβεί.

Αναδημοσιευσα Απο www.lifo.gr
read more ►
0 σχόλια

Όμορφες Σκέψεις!

ΜΙΚΡΕΣ ΙΣΤΟΡΙΕΣ
1. H ζωή δεν είναι δίκαιη, αλλά ακόμα κι έτσι είν' ωραία.
2. Όταν αμφιβάλλεις για κάτι, απλά κάνε το επόμενο μικρό βήμα.
3. H ζωή είναι πολύ μικρή για να χάνεις χρόνο μισώντας τον οποιονδήποτε.
4. Αν αρρωστήσεις, δε θα σε κοιτάξει η δουλειά σου. Θα σε κοιτάξουν οι φίλοι και η οικογένειά σου. Μη τους χάσεις.
5. Πλήρωνε τις πιστωτικές σου κάθε μήνα.
6. Δε χρειάζεται να υπερισχύεις σε κάθε διαφωνία. Συμφώνησε ότι διαφωνείς.
7. Κλάψε παρέα με κάποιον. Είναι πιο εύκολο να συνέλθεις απ' ό,τι αν κλαις μόνος.
8. Δεν πειράζει να θυμώνεις με τον Θεό. Το αντέχει.
9. Βάζε στην άκρη για τη σύνταξή σου, από τον πρώτο σου μισθό.
10. Απέναντι στη σοκολάτα κάθε αντίσταση είναι μάταιη.
11. Συμφιλιώσου με το παρελθόν σου, για να μη σου καταστρέφει το παρόν.
12. Δεν πειράζει να σε δουν τα παιδιά σου να κλαις.
13. Μη συγκρίνεις τη ζωή σου με των άλλων. Δεν έχεις ιδέα τι σημαίνει το δικό τους το ταξίδι.
14. Αν μια σχέση πρέπει να διατηρείται μυστική, τότε δεν πρέπει να τη διατηρείς εσύ.
15. Τα πάντα μπορεί να αλλάξουν μ' ένα ανοιγόκλεισμα των ματιών...Αλλά μην ανησυχείς. Ο Θεός δεν τρεμοπαίζει τα βλέφαρά του.
16. Πάρε μια βαθιά ανάσα. Ηρεμεί το μυαλό.
17. Ξεφορτώσου ό,τι δεν είναι χρήσιμο, όμορφο ή ευχάριστο.
18. Ό,τι δε σε σκοτώνει, σε κάνει όντως πιο δυνατό.
19. Ποτέ δεν είναι αργά για να έχεις μια ευτυχισμένη παιδική ηλικία. Αλλά τη δεύτερη φορά εξαρτάται από σένα.
20. Όταν είναι να κυνηγήσεις αυτά που αγαπάς στη ζωή, μην πεις ποτέ όχι.
21. Άναψε τα κεριά, στρώσε τα καλά σεντόνια, φόρεσε τα ακριβά ρούχα. Μην τα φυλάς για ειδικές περιπτώσεις. Κάθε μέρα είναι ειδική περίπτωση.
22. Προετοιμάσου για όλα. Και μετά ακολούθησε το ρεύμα.
23. Γίνε εκκεντρικός τώρα. Μην περιμένεις να πάρεις σύνταξη για να ντυθείς στα μοβ!
24. Το σημαντικότερο όργανο στον έρωτα είναι το μυαλό.
25. Κανείς δεν είναι υπεύθυνος για την ευτυχία σου παρά μόνο εσύ.
26. Σε κάθε αποκαλούμενη "καταστροφή" σκέψου: "Σε 5 χρόνια, θα έχει καμία σημασία;".
27. Να επιλέγεις πάντα τη ζωή.
28. Συγχώρησε σε όλους τα πάντα!!!
29. Το τι πιστεύουν οι άλλοι για σένα δεν είναι δική σου δουλειά.
30. Ο χρόνος θεραπεύει σχεδόν τα πάντα. Δώσε χρόνο στο χρόνο.
31. Όσο καλή ή κακή κι αν είναι μια κατάσταση, θα αλλάξει.
32. Μην παίρνεις τόσο τον εαυτό σου στα σοβαρά. Κανείς άλλος δεν το κάνει!!!
33. Πίστευε στα θαύματα.
34. Ο Θεός σ' αγαπάει επειδή είσαι αυτός που είσαι, όχι για κάτι που έκανες ή δεν έκανες!
35. Μην παρακολουθείς τη ζωή. Βγες μπροστά και εκμεταλλεύσου την πλήρως τώρα.
36. Το να γερνάς είναι καλύτερο από την εναλλακτική λύση: να πεθαίνεις νέος.
37. Τα παιδιά σου θα ζήσουν μόνο μια φορά τα παιδικά τους χρόνια.
38. Το μόνο που έχει σημασία τελικά είναι ό,τι αγάπησες.
39. Βγες έξω κάθε μέρα. Τα θαύματα παραμονεύουν παντού.
40. Αν βάζαμε τα προβλήματά μας δίπλα στων άλλων, θα τα παίρναμε αμέσως πίσω.
41. Η ζήλια είναι χάσιμο χρόνου. Έχεις ήδη όλα όσα χρειάζεσαι.
42. Τα καλύτερα έπονται.
43. Ό,τι διάθεση και να έχεις, σήκω, ντύσου και πήγαινε εκεί που έχεις να πας.
44. Ενέδωσε.
45. Η ζωή δεν είναι τυλιγμένη με κορδέλα, δεν παύει όμως να είναι δώρο."
Το παραπάνω κείμενο γράφτηκε από μια κυρία, τη Regina Brett, πρώην δημοσιογράφο στο Κλίβελαντ του Οχάιο.


Αναδημοσιευσα Από Melwdos.com
read more ►
0 σχόλια

Τι χρώμα έχει ..


ΜΙΚΡΕΣ ΙΣΤΟΡΙΕΣ, - Τι χρώμα έχει η λύπη; Ρώτησε το αστέρι την κερασιά και παραπάτησε στο ξέφτι κάποιου σύννεφου που περνούσε βιαστικά. Δεν άκουσες;
Σε ρώτησα, τι χρώμα έχει η λύπη; - Έχει το χρώμα που παίρνει η θάλασσα την ώρα που γέρνει ο ήλιος στη αγγαλιά της. Ένα βαθύ άγριο μπλέ. - Τι χρώμα έχουν τα όνειρα; - Τα όνειρα; Τα όνειρα έχουν το χρώμα του δειλινού. - Τί χρώμα έχει η χαρά; - Το χρώμα του μεσημεριού αστεράκι μου. - Και η μοναξιά; - Η μοναξιά έχει χρώμα μενεξεδί. - Τι όμορφα που είναι τα χρώματα! Θα σου χαρίσω ένα ουράνιο τόξο, να το ρίχνεις επάνω σου όταν κρυώνεις. - Το αστέρι έκλεισε τα ματια του και ακούμπησε στο φράχτη. Έμεινε κάμποσο εκεί και ξεκουράστηκε. - Και η αγάπη; Ξέχασα να σε ρωτήσω, τι χρώμα έχει η αγάπη; - ...Το χρώμα που έχουν τα μάτια του Θεού,απάντησε το δέντρο. - Τι χρώμα έχει ο έρωτας; - Ο έρωτας έχει το χρώμα του φεγγαριού, όταν είναι πανσέληνος. - Έτσι ε; Ο έρωτας έχει το χρώμα του φεγγαριού, είπε τo αστέρι ... Κοίταξε μακριά στο κενό ... Και δάκρυσε ...

Αναδημοσιευσα Από Melwdos.com
read more ►
0 σχόλια

Συναισθηματικά Ώριμος,

18/3/16

15 πράγματα που δεν κάνουν οι ψυχικά ώριμοι άνθρωποι,
Μπορεί να υπάρχουν πολλοί παράγοντες και σε πολλά επίπεδα οι οποίοι επηρεάζουν το κατά πόσον αισθανόμαστε επιτυχημένοι, πλήρεις και ευτυχείς, αλλά θεωρώ ότι ο σημαντικότερος από αυτούς είναι ο βαθμός της δικής μας συναισθηματικής ωρίμανσης.
Η συναισθηματική ωριμότητα προσφέρει σταθερότητα, ψυχική δύναμη και αυτοπεποίθηση.
Τα συναισθήματά μας θεωρούνται μέρος του ψυχισμού μας, αλλά αυτό που τα ξεχωρίζει ποιοτικά είναι ότι έχουν άμεση επίδραση στη φυσική μας υπόσταση· επηρεάζουν τις λειτουργίες του σώματός μας και καθοδηγούν κάθε δράση μας. Χωρίς συναισθήματα δεν θα είχαμε κίνητρο για να κάνουμε το οτιδήποτε. Κατά την αναλογία που δίνει ο Χόρχε Μπουκάι στο βιβλίο του «Φύλλα Πορείας: Ο δρόμος της Αυτοεξάρτησης», αν ο εαυτός μας ήταν μια άμαξα, τα συναισθήματα θα ήταν τα άλογα που την κινούν και το μυαλό μας ο αμαξάς που κρατάει τα γκέμια.
Κατά την οπτική γωνία του παρόντος άρθρου, οι συναισθηματικά ώριμοι άνθρωποι έχουν φτάσει σε μια εσωτερική ισορροπία, όπου ο αμαξάς και τα άλογα συνεργάζονται αρμονικά. Για κάποιους τυχερούς, η ισορροπία αυτή έρχεται με φυσικό, εξελικτικό τρόπο, καθώς μεγαλώνουν και ωριμάζουν μέσα σε ένα οικογενειακό και κοινωνικό περιβάλλον που την υποστηρίζει.
Σε άλλους, ακόμα πιο τυχερούς, έρχεται λίγο ως πολύ έμφυτη. Για τους περισσότερους από εμάς, είναι μια κατάκτηση που έρχεται μετά από συνεχή, συστηματική, επίπονη και ειλικρινή εσωτερική εργασία.
Τα γνωρίσματα της ψυχικής και συναισθηματικής ωριμότητας είναι πολλά, όπως πολλοί είναι και τρόποι με τους οποίους εκδηλώνεται – ίσως υπερβολικά πολλοί για να περιγραφούν. Σε αυτό το άρθρο, αντί να ακολουθήσουμε τη συνηθισμένη οδό, δηλαδή να παραθέσουμε ένα δείγμα των «θαυμαστών» πραγμάτων που κάνουν οι άνθρωποι που έχουν φτάσει σε υψηλό βαθμό ψυχικής και συναισθηματικής ωριμότητας, θα κάνουμε κάτι που ίσως είναι χρησιμότερο· κάτι που δείχνει ποια όρια μπαίνουν χάρη στην ωριμότητα και γιατί, τόσο προς τους εαυτούς μας, όσο και προς τους άλλους.
Ας δούμε λοιπόν 15 πράγματα που δεν κάνουν οι ψυχικά και συναισθηματικά ώριμοι άνθρωποι:
1. Δεν αποζητούν την αποδοχή των άλλων
Η ανάγκη να αποσπάσουμε την προσοχή και να κερδίσουμε την αποδοχή των άλλων είναι απευθείας συνδεδεμένη με τον συναισθηματικό μας κόσμο. Κάποιοι από εκείνους που έχουν την ανάγκη να γίνονται αποδεκτοί από τους άλλους, αισθάνονται ότι έχουν αξία μόνο όταν παίρνουν την επιβεβαίωση από κάποιον τρίτο, όταν αυτός τους έχει ανάγκη, όταν του είναι χρήσιμοι.
Είναι λες και οι άνθρωποι αυτοί αμφιβάλλουν για την αξία τους ή ότι έχουν πολύ χαμηλή αυτοεκτίμηση. Το να αμφιβάλλει κανείς για την αξία του είναι μια αυτοεκπληρούμενη προφητεία: αν ούτε καν εσύ δεν είσαι σίγουρος για την αξία σου, κανείς δεν θα πιστέψει ποτέ ότι αξίζεις.
Η αναζήτηση της αποδοχής των άλλων κρύβει μεγάλες παγίδες. Η μεγαλύτερη, κατά τη γνώμη μου, είναι ότι με τον τρόπο αυτό υπάρχει ο κίνδυνος οι συγκεκριμένοι άνθρωποι στην πραγματικότητα να χαραμίζουν τη δική τους ζωή, ζώντας τη φαντασιακή ζωή κάποιου άλλου, δηλαδή εκπληρώνοντας τις προσδοκίες κάποιου άλλου.
Πολλές φορές αυτό έχει ρίζες στην παιδική ηλικία, όταν οι γονείς προβάλλουν πάνω στο παιδί τις δικές τους προσδοκίες, αντί να του δίνουν αγάπη για αυτό που είναι, όπως είναι, άνευ όρων. Βλέποντας το παιδί την αναγνώριση και την αποδοχή μόνο όταν συμμορφώνεται με την εκπλήρωση των (εκφρασμένων ή υπονοούμενων) προσδοκιών των γονιών του, αναπτύσσει τη συμπεριφορά της αποζήτησης αυτής της αναγνώρισης, μπερδεύοντας την επιδοκιμασία (που εκδηλώνουν οι γονείς λόγω της ικανοποίησης των δικών τους επιθυμιών) με την αγάπη (που έχουν ανάγκη και αποζητούν τα παιδιά).
Αυτή η αποζήτηση όμως ποτέ δεν φτάνει σε ολοκλήρωση, καθώς, όση αποδοχή και να κερδίσουν στη ζωή τους (π.χ. μέσω της επαγγελματικής επιτυχίας), πάντα θα τους λείπει το αρχικό ζητούμενο: η αγάπη).
2. Δεν επιτρέπουν σε άλλους να τους ρίχνουν
Ο υγιής ψυχισμός απαιτεί συναισθηματική ανθεκτικότητα. Ο κόσμος είναι γεμάτος ανθρώπους με συμπλέγματα, απωθημένα και κακίες, οι οποίοι δεν θέλουν να βλέπουν άλλους ανθρώπους να προοδεύουν και να προχωράνε στη ζωή τους. Μέσα σε κάθε περίσταση της ζωής σας, μπορεί να υπάρχει κάποιος που σας φθονεί.
Η ατυχής αλήθεια είναι ότι, πολύ συχνά, οι άνθρωποι που μας κρατάνε πίσω είναι εκείνοι που βρίσκονται περισσότερο κοντά μας. Το να απαλλαγούμε από αυτούς τους ανθρώπους είναι τις πιο πολλές φορές η καλύτερη λύση, αλλά ταυτόχρονα είναι και η πιο δύσκολη. Αν μπορέσετε να απομακρύνετε διακριτικά αυτούς τους ανθρώπους από κοντά σας, θα έχετε κάνει ένα μεγάλο βήμα για να καθαρίσετε τη ζωή σας από συναισθηματικά φορτία που σας κρατάνε καθηλωμένους.
3. Δεν κρατούν μνησικακία
Αν κρατάτε μέσα σας απωθημένο θυμό, πικρία ή κακία για κάτι που σας έχουν κάνει, τότε ήδη ασχολείστε περισσότερο απ’ ό,τι χρειάζεται με κάποια κατάσταση. Εάν κάποιος ζητήσει ειλικρινά συγγνώμη, συγχωρέστε τον και προχωρήστε. Εάν δεν ζητήσει συγγνώμη, τότε διακόψτε σχέσεις μαζί του, αποκόψτε τον εαυτό σας από εκείνον και προχωρήστε· μόνο μην αφήσετε τα όποια σκοτεινά συναισθήματα να παραμείνουν μέσα σας.
Η μνησικακία (ανάμνηση του κακού), το να κουβαλάτε στις συναισθηματικές αποσκευές σας θυμό ή πικρία για την κακία που αισθάνεστε ότι σας έχουν κάνει, καταναλώνει πάρα πολλή ψυχική ενέργεια, σας κάνει δυστυχείς και βλάπτει την υγεία σας (διαβάστε εδώ για παράδειγμα). Όπως είπε κάποιος κάποτε, η μνησικακία είναι σαν να παίρνω εγώ το δηλητήριο και να περιμένω ότι θα πεθάνει ο άλλος.
4. Δεν σταματούν να κάνουν αυτό που τους αρέσει
Οι συναισθηματικά ώριμοι άνθρωποι κάνουν ό,τι κάνουν επειδή το αγαπούν και δεν το αλλάζουν και δεν το σταματούν για κανέναν τρίτο που μπορεί να έχει τις δικές του προτιμήσεις ή σκοπιμότητες.
5. Δεν σταματούν να πιστεύουν στον εαυτό τους
Εκείνοι που αγαπούν τον εαυτό τους και κατανοούν τον εαυτό τους — εκείνοι που δεν φοβούνται να είναι υπερήφανοι για τους εαυτούς τους — δεν αμφιβάλουν ποτέ για την αξία τους. Ξέρουν ακριβώς πόσο αξίζουν και φέρονται αναλόγως· ούτε υπερεκτιμούν, ούτε υποτιμούν τους εαυτούς τους.
6. Δεν φέρονται επιθετικά προς στους άλλους
Οι άνθρωποι μπορούν να γίνουν κακοί. «Γιατί όμως να συμβαίνει αυτό;» μπορεί να αναρωτηθεί κανείς. Η επιθετική ή καταπιεστική συμπεριφορά προς τους άλλους έχει νόημα και μπορεί να χρησιμεύει μόνο σαν τρόπος επιβολής.
Κάποιοι προσπαθούν να επιβληθούν σε άλλους ή να τους μειώσουν, για παράδειγμα στα πλαίσια των επαγγελματικών υποχρεώσεων (π.χ. σε διαπραγματεύσεις)· αν όμως είναι η γενικότερη στάση ζωής τους, τότε αυτό είναι σαφής ένδειξη προσπάθειας υπερκάλυψης της πολύ χαμηλής αυτοεκτίμησης που κατά βάθος τους βασανίζει.
7. Δεν αφήνουν τον καθένα να μπαίνει μέσα στη ζωή τους
Οι συναισθηματικά ώριμοι άνθρωποι έχουν συναισθηματική σταθερότητα για ένα λόγο: δεν αφήνουν τον εαυτό τους να εκτεθεί στην επίδραση ανθρώπων που δεν έχουν διαλέξει οι ίδιοι. Οι περισσότεροι άνθρωποι στον κόσμο ζουν τη ζωή τους χαοτικά, χωρίς κατεύθυνση και χωρίς προσανατολισμό (στην καλύτερη περίπτωση) ή ακόμα με τάσεις αυτοκαταστροφής (στη χειρότερη) – και πολύ ευχαρίστως θα έπαιρναν κι εσάς μαζί, για παρέα.
8. Δεν φοβούνται να αγαπήσουν πραγματικά
Εάν φοβάσαι να αγαπήσεις, τότε μάλλον δεν έχεις αρκετή εμπιστοσύνη στον εαυτό σου. Ίσως να πιστεύεις ότι δεν είσαι αρκετά καλός ή αξιόλογος για τους άλλους για να διατηρήσεις μακροχρόνια σχέση. Ίσως δεν μπορείς να διακρίνεις τι θα δουν οι άλλοι σ’ εσένα για να θέλουν να είναι μαζί σου.
Ίσως πιστεύεις πως ό,τι και να δοκιμάσεις θα είναι καταδικασμένο έτσι κι αλλιώς να αποτύχει και δε θες να μείνεις πάλι μόνος και πληγωμένος.
Προσπάθησε να το δεις από την αντίθετη πλευρά. Κατά βάθος είσαι ένας υπέροχος άνθρωπος και αυτό θα το αισθανθεί οποιοσδήποτε σε γνωρίσει καλύτερα. Ακόμα και αν κάτι δεν προχωρήσει, δε σημαίνει ότι θα φταις εσύ. Σε μια σχέση υπάρχουν πάντα δύο. Αν όλα πάνε καλά, θα είναι χάρη και στους δύο. Αν όχι, η ευθύνη θα είναι και των δύο από κοινού. Εκτός βέβαια, αν είσαι ένας κακός και απαίσιος χαρακτήρας! Τότε ναι, φταις εσύ.
9. Δεν μένουν στο κρεβάτι, τρέμοντας τη μέρα μπροστά τους
Η καλύτερη στιγμή της ημέρας θα έπρεπε να είναι η στιγμή που ξυπνάς και συνειδητοποιείς ότι είσαι για άλλη μια μέρα ζωντανός, ότι έχεις την ευκαιρία να δημιουργήσεις, να καταφέρεις πράγματα, να κάνεις τη ζωή σου καλύτερη! Πολύ συχνά, δυστυχώς, παίρνουμε την ύπαρξή μας σαν αιωνίως δεδομένη.
10. Δεν φοβούνται την ηρεμία
Οι ψυχικά ώριμοι άνθρωποι δεν αισθάνονται την ανάγκη για συνεχή δράση, ούτε έχουν την ανάγκη συνεχούς εύρεσης νέων ερεθισμάτων. Δεν έχουν την ανάγκη να γεμίζουν με δραστηριότητες το χρόνο τους και να είναι συνέχεια στο πόδι, προκειμένου να αποφεύγουν έτσι να αντιμετωπίσουν τους δαίμονές τους ή για να αποδείξουν στους άλλους ή στον εαυτό τους την αξία τους.
Εκτιμούν τις στιγμές γαλήνης και ανάπαυλας, καθώς τους υπενθυμίζουν το πώς είναι απλά να υπάρχεις και να αναπνέεις. Με αυτό δεν εννοούμε ότι αποφεύγουν την ένταση, αλλά ότι δεν τους "καίει" κάποια ιδιαίτερη ανάγκη συνεχούς εγρήγορσης και δράσης, δεν είναι παθολογικά εξαρτημένοι από αυτήν. Αντιθέτως, πολύ ευχαρίστως και χωρίς τύψεις ή ανασφάλειες θα πήγαιναν με την πρώτη ευκαιρία για έναν ήσυχο περίπατο ή θα καθόντουσαν για λίγο σε ένα παγκάκι να παρατηρήσουν και να νιώσουν με όλες τις αισθήσεις τους το περιβάλλον.
11. Δεν κάνουν πράγματα που δεν θέλουν
Όλοι κάποιες στιγμές χρειάζεται να κάνουμε πράγματα που είτε δεν μας τρελαίνουν ή δεν μας αρέσουν, αλλά ποτέ δεν θα έπρεπε να κάνουμε πράγματα που δεν θέλουμε. Οι ψυχικά ώριμοι άνθρωποι το καταλαβαίνουν αυτό και έχουν πάντα μέσα στο μυαλό τους τα πράγματα που αγαπούν, κάτι το οποίο σαν στάση ζωής τους βοηθά και στο να βρίσκουν τρόπους για να φτάσουν εκεί. Μπορεί να μην απολαμβάνουν κάθε δευτερόλεπτο καθενός πράγματος που κάνουν, όμως έχουν ένα σκοπό και κάθε τι που κάνουν τους φέρνει πιο κοντά σε αυτό που αγαπούν.
12. Δεν έχουν κανένα πρόβλημα να πουν «όχι»
Δεν υπάρχει καμμία αμφιβολία· αν δεν μπορείς να πεις «όχι», είσαι υποψήφιο θύμα εκμετάλλευσης. Οι άλλοι θα σε έχουν για χαλάκι της εξώπορτας και κανείς δε θα ζητάει τη γνώμη σου – ούτε θα τη λαμβάνουν σοβαρά υπόψη όταν τη δίνεις από μόνος σου. Το να λες «όχι» υπενθυμίζει στους άλλους ότι είσαι ανεξάρτητος, ότι έχεις όρια και ότι δεν μπορούν να σε ελέγξουν στα πάντα.
13. Δεν «αμελούν» να δίνουν ένα χέρι βοήθειας
Η δικαιολογία «δεν μπορώ» δεν στέκει, όταν έχουμε να κάνουμε με τη συμπόνια και τη συμπαράσταση. Μερικές φορές δεν χρειάζεται να έχουμε χρήματα για να βοηθήσουμε κάποιον· λίγος από τον χρόνο μας, η συμπάθειά μας και η προσοχή μας μπορεί να είναι αρκετά.
Κάποιοι άνθρωποι επιλέγουν να παραβλέπουν τα πράγματα που τους συνδέουν με τους άλλους. Οι ψυχικά ώριμοι άνθρωποι εκτιμούν τη Ζωή σε όλες της τις μορφές, εκφάνσεις και εκδηλώσεις και είναι περισσότερο πρόθυμοι να βοηθήσουν άλλους που βρίσκονται σε χειρότερη κατάσταση.
14. Δεν αισθάνονται την ανάγκη να «ταιριάξουν»
Όσο πιο ώριμος είναι κάποιος ψυχικά, τόσο λιγότερο αισθάνεται την ανάγκη να ταιριάξει με άλλους ανθρώπους, ομάδες ή καταστάσεις και τόσο περισσότερο ανεξάρτητος γίνεται. Ή, για να χρησιμοποιήσουμε τη φράση του Χόρχε Μπουκάι, τόσο περισσότερο «αυτοεξαρτώμενος» γίνεται, με την έννοια ότι εξαρτάται όλο και περισσότερο από τον ίδιο τον εαυτό του και δεν εξαρτάται από το με ποιον είναι.
Το πρώτο στάδιο της διαδρομής που ακολουθεί η σκέψη και τα συναισθήματα των ώριμων ψυχικά ανθρώπων ξεκινάει από τη συνεχή, επίμονη (και επίπονη μερικές φορές, λόγω ξεβολέματος ή απομυθοποίησης καταστάσεων και προσώπων), προσπάθεια αυτογνωσίας, το «γνώθι σ’ αυτόν» του Σωκράτη, δηλαδή από το «ποιος είμαι».
Από το ποιος είμαι, με ειλικρίνεια και υπευθυνότητα προκύπτει το δεύτερο στάδιο του σκεπτικού μας, το «τι (θα έπρεπε να) κάνω». Αυτό που θα αναφέρω είναι υπεραπλούστευση, αλλά το χρησιμοποιώ για παράδειγμα: ο ζωγράφος ζωγραφίζει, ο συγγραφέας γράφει, ο αθλητής αθλείται, ο λεμονοστύφτης στύβει λεμόνια. Αυτό εφαρμόζεται αντίστοιχα σε όλες τις εκδηλώσεις του ανθρώπου, από τις προσωπικές, μέχρι τις σεξουαλικές, τις επαγγελματικές, τις κοινωνικές, τα χόμπι κτλ. .
Το τι κάνω, με τη σειρά του, μέρα με τη μέρα χτίζει το τρίτο στάδιο και με οδηγεί από μόνο του στο «πού πάω». Στη συνέχεια, πάνω στη διαδρομή που χαράσσεται με βάση το πού πάω, έρχομαι σε επαφή με συνοδοιπόρους των οποίων αυτό το κομμάτι της διαδρομής τους συμπίπτει με τη δική μου (πρόσκαιρα ή μακροχρόνια) και με τους οποίους μπορώ (ή και όχι, ό,τι διαλέξω) να αναπτύξω σχέσεις, οπότε προκύπτει το τέταρτο και τελευταίο βήμα, το «με ποιον είμαι» που λέγαμε στην αρχή.
Οι ώριμοι και έμπειροι συναισθηματικά άνθρωποι γνωρίζουν τη σειρά των βημάτων και επανεξετάζουν τον εαυτό τους συνεχώς. Η σειρά πρέπει να είναι πάντα από τα προηγούμενα προς τα επόμενα, όχι αντίστροφα. Το κάθε ένα επόμενο στάδιο (θα έπρεπε να) είναι αποτέλεσμα όλων των προηγούμενων σταδίων.
Για παράδειγμα, το τι κάνω δεν (θα έπρεπε να) καθορίζει το ποιος είμαι – το ποιος είμαι (πρέπει να) καθορίζει το τι κάνω· το με ποιον είμαι δεν (θα έπρεπε να) καθορίζει το προς τα πού πάω – το προς τα πού πάω (πρέπει να) καθορίζει με ποιον θα είμαι.
Το θέμα αυτό συσχετίζεται άμεσα με το περιεχόμενο που δίνουμε στην έννοια «ελευθερία», καθώς και τις συνέπειες της ελευθερίας. Η ελευθερία μάς ολοκληρώνει οντολογικά ως ανθρώπους, αλλά ταυτόχρονα μάς φορτώνει με ευθύνες και υπευθυνότητες, γι’ αυτό οι περισσότεροι επιθυμούν ολόθερμα να πιστεύουν ότι δεν είναι ελεύθεροι· αλλιώς δεν θα είχαν κανένα άλλοθι για το ότι δεν αναλαμβάνουν δράση για να αλλάξουν την κατάστασή τους (αναλαμβάνοντας και την ευθύνη για τα αποτελέσματα των δράσεών τους).
Από την άλλη, αν παραδέχονταν ότι ήταν ελεύθεροι, δεν θα είχαν κανέναν άλλον να του φορτώσουν (μεταβιβάσουν) τις δικές τους ευθύνες για το τι κάνουν τώρα, πού πάνε τώρα και με ποιον είναι τώρα.
15. Δεν ξεχνούν ότι η «ευτυχία» είναι «στάση ζωής»
Τελευταίο και ίσως σημαντικότερο, οι ψυχικά ώριμοι και ψαγμένοι άνθρωποι κατανοούν την ανθρώπινη φύση και κατάσταση. Καταλαβαίνουν τον ρόλο που παίζει ο εγκέφαλός μας και τη δύναμη που έχει η ίδια η δική μας αντίληψη των πραγμάτων πάνω στο σώμα και το νου μας, και από βιολογικής και από ψυχολογικής πλευράς.
Κατανοούν ότι τα συναισθήματα είναι αντιδράσεις· αντιδράσεις όχι απέναντι στα γεγονότα αυτά καθαυτά, αλλά αντιδράσεις στη δική μας αντίληψη των γεγονότων. Με άλλα λόγια, οι αντιδράσεις μας δεν αντανακλούν την πραγματικότητα· αντανακλούν την ερμηνεία που εμείς οι ίδιοι δίνουμε στην πραγματικότητα (φυσική, κοινωνική ή όποια άλλη). Χαρακτηριστικές περιπτώσεις, σε ό,τι αφορά τη «φυσική πραγματικότητα», είναι εκείνες που θίγονται στο άρθρο μας «Φυσικές αισθήσεις – Ο θόρυβος ενός δέντρου που πέφτει».
Αν κάποιος το κατανοήσει αυτό βαθιά, θα είναι σε θέση να διαχειριστεί πολύ καλύτερα τα συναισθήματά του και, αλλάζοντας τη στάση του, να αλλάξει την κατάστασή του και, σε τελική ανάλυση, την ευχαρίστηση που παίρνει από τη ζωή του.
Αρχική Πηγή: 15 Things That Emotionally Strong People Don’t Do
Το διαβάσαμε: laspas.gr, www.thessalonikiartsandculture.gr
Προταση για Αναγνωση Απο Μάνθο Καπετανάκη
read more ►
0 σχόλια