– Γέροντα, ο Αββάς Ισαάκ γράφει:
«Πάσα μετάνοια γινομένη άνευ της προαιρέσεως ούτε χαράν περιέχει, ούτε λογίζεται αξία ανταμοιβής».
Πώς μπορεί να μετανοή κανείς χωρίς την προαίρεσή του;
– Αναγκάζεται να μετανοήση, μια που ξέπεσε στα μάτια των άλλων, αλλά δεν έχει ταπείνωση. Έτσι το καταλαβαίνω.
– Δηλαδή υπάρχει μετάνοια χωρίς την προαίρεσή μας;
– Ναί, είναι η αναγκαστική μετάνοια.
Σού ζητάω δηλαδή να με συγχωρέσης για ένα κακό που σού έκανα, για να γλυτώσω από τις συνέπειες, αλλά εσωτερικά δεν αλλάζω. Ο διαβολεμένος άνθρωπος κάνει δήθεν ότι μετάνοιωσε και πηγαίνει με πονηριά, βάζει μετάνοιες με προσποιητή καλωσύνη, για να πλανέση τους άλλους. Αλλά και το να πάη κανείς να πη τις αμαρτίες του στον πνευματικό, γιατί φοβάται μήπως πάη την κόλαση, και αυτό δεν είναι μετάνοια. Γιατί δεν είναι ότι μετανοεί για τις αμαρτίες του, αλλά το θέμα είναι να μην πάη στην κόλαση!
Μετάνοια πραγματική είναι πρώτα να συναισθανθή
ο άνθρωπος το σφάλμα του, να πονέση, να ζητήση συγχώρεση από τον Θεό και μετά να εξομολογηθή. Έτσι θα έρθη η θεία παρηγοριά. Γι᾿ αυτό πάντα συνιστώ μετάνοια και εξομολόγηση. Μόνον εξομολόγηση ποτέ δεν συνιστώ.
Νά, και όταν γίνεται ένας σεισμός, βλέπει κανείς ότι όσοι έχουν καλή προαίρεση συγκλονίζονται, μετανοούν και αλλάζουν ζωή. Οι άλλοι, οι περισσότεροι, έρχονται προς στιγμήν σε συναίσθηση, μόλις όμως περάση ο κίνδυνος, πάλι γυρίζουν στην παλιά τους ζωή. Γι᾿ αυτό, όταν μου είπε κάποιος ότι στην πόλη που μένει έγινε δυνατός σεισμός, του είπα: «Σάς κούνησε δηλαδή γερά· σάς ξύπνησε όμως;». «Μάς ξύπνησε, μας ξύπνησε», μου λέει. «Πάλι όμως θα κοιμηθήτε», του είπα.
Αγ. Παϊσίου Αγιορείτου: ΛΟΓΟΙ Γ’ «Πνευματικός Αγώνας», Σελ. 514, «Μετάνοια αναγκαστική»
Μιχάλης Αντωνιάδης
.png "English"){kind=small}
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου