Η μεγαλύτερη η σκλαβιά μας.

 Θέλουμε μονίμως εκείνα που δεν έχουμε.

Παραπονιόμαστε μονίμως για εκείνα που μας λείπουν. 

Και μόλις τα αποκτούμε όμως και πάλι δεν σταματάμε να γκρινιάζουμε. Βρίσκουμε πάντα κάτι καινούριο, κάτι που δεν έχουμε, για να είμαστε δυστυχισμένοι.

Και περνάει έτσι μια ζωή και μέσα στα μούτρα είμαστε. Μέσα στη μιζέρια. Μέσα στη στεναχώρια.

Και μην φανταστείς ότι είναι μόνο τα υλικά είναι εκείνα που μας λείπουνε. Τα αντικείμενα.

Όχι. 

Ζηλεύουμε πολλά πράγματα οι άνθρωποι. 

Σχέσεις, εμπειρίες, πρόσωπα, καταστάσεις. 

Τα ‘’θέλω’’ δεν έχουν τελειωμό. 

Όσο πιο πολλά, τόσο μεγαλύτερη η σκλαβιά μας.