Τα λάθη των ανθρώπων είναι σαν τους προβολείς των αυτοκινήτων..
Τα δικά μας δεν μάς ενοχλούν.. Τών άλλων μάς στραβώνουν..
ΚΑΛΗ ΣΑΣ ΗΜΕΡΑ!! Μιχάλης Αντωνιάδης
Η Κινεζική Πρεσβεία στη Μόσχα, Ηνωμένες Πολιτείες και Δύση,
🇻🇳 Η Κινεζική Πρεσβεία στη Μόσχα δημοσίευσε τον κατάλογο
των βομβαρδισμένων χωρών από τις
🇺🇸 Ηνωμένες Πολιτείες μετά τον Β' Παγκόσμιο Πόλεμο:
🔪 Ιαπωνία: 6 και 9 Αυγούστου 1945
🔪 Κορέα και Κίνα: 1950-1953 (Πόλεμος της Κορέας)
🔪 Γουατεμάλα : 1954, 1960, 1967-1969
🔪 Ινδονησία: 1958
🔪 Κούβα : 1959-1961
🔪 Κονγκό : 1964
🔪 Λάος : 1964-1973
🔪 Βιετνάμ : 1961-1973
🔪 Καμπότζη: 1969-1970
🔪 Γρενάδα : 1983
🔪 Λίβανος: 1983, 1984 (επιθέσεις σε στόχους σε Λίβανο και Συρία)
🔪 Λιβύη : 1986, 2011, 2015
🔪Σαλβαδόρ : 1980
🔪 Νικαράγουα : 1980
🔪 Ιράν : 1987
🔪 Παναμάς : 1989
🔪 Ιράκ: 1991 (Πόλεμος του Κόλπου), 1991-2003 (Αμερικανικές και Βρετανικές εισβολές), 2003-2015
🔪 Κουβέιτ : 1991
🔪 Σομαλία: 1993, 2007-2008, 2011
🔪 Βοσνία : 1994, 1995
🔪 Σουδάν: 1998
🔪 Αφγανιστάν : 1998, 2001-2015
🔪 Γιουγκοσλαβία: 1999
🔪 Υεμένη: 2002, 2009, 2011, 2024 2025
🔪 Πακιστάν : 2007-2015
🔪 Συρία: 2014-2015
Ο κατάλογος αυτός περιλαμβάνει 26 χώρες.
Η Κίνα τόνισε ότι "δεν πρέπει ποτέ να ξεχνάμε ποια είναι η πραγματική απειλή για τον κόσμο"
Τότε προκύπτει το ερώτημα:
Έχει εκφράσει ποτέ η δυτική κοινωνία την οργή της προς τις Ηνωμένες Πολιτείες;
Έχει ποτέ μια δυνατή φωνή εναντιώθηκε εναντίον τους;
Έχουν επιβληθεί ποτέ κυρώσεις στις ΗΠΑ;
Ολόκληρο αυτό το παγκόσμιο σύστημα, το οποίο αποκαλούμε «διεθνή κοινότητα» έχει παραμείνει σιωπηλό ενώ οι ΗΠΑ επιτέθηκαν σε χώρες σε όλο τον κόσμο σαν ληστές και μετέτρεψαν τα όνειρα τους σε τρομερούς εφιάλτες
Καμία καταδίκη, καμία επίπληξη, καμία κακία. Μια δειλή, ντροπιασμένη και υποκριτική παγκόσμια συνείδηση.
Αυτή η λίστα πρέπει να κυκλοφορήσει σε όλες τις πιθανές πλατφόρμες.
Πρέπει να γίνουν βίντεο για να καταγγείλουν όλους αυτούς τους δυτικούς υποκριτές και να μας θυμίζουν κάθε γεγονός των εγκλημάτων που διέπραξαν οι Ηνωμένες Πολιτείες σε όλο τον κόσμο.
Ο κατάλογος έδωσε στη δημοσιότητα η Κινεζική Πρεσβεία στη Ρωσία (Μόσχα) ως πολιτικό και ηθικό μήνυμα, σε μια εποχή που διεθνή μέσα ενημέρωσης και δυτικές χώρες καταδίκασαν έντονα την επίθεση του Ιράν στο Ισραήλ, αλλά όπου αγνοήθηκε παντελώς το παρελθόν των Ηνωμένων Πολιτειών.
Στη δημοσιότητα δόθηκε η λίστα για να καταγγείλει το διπλό βάρος, δύο μέτρα που υιοθετήθηκαν από Ηνωμένες Πολιτείες και Δύση για τα ανθρώπινα δικαιώματα, το διεθνές δίκαιο και
Όταν το Ιράν ανταπέδωσε αντίποινα εναντίον του Ισραήλ, οι ΗΠΑ και οι σύμμαχοί τους άρχισαν να αποκαλούν το Ιράν "παγκόσμια απειλή"
”Η Κινεζική Πρεσβεία δημοσίευσε αυτή τη λίστα ως απάντηση σε μια κρίσιμη εκστρατεία για να υπενθυμίσει ότι η πραγματική απειλή είναι μια χώρα που έχει βομβαρδίσει περισσότερες από 30 χώρες από τον Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο.
Η θέση της Κίνας είναι:
"Οι Ηνωμένες Πολιτείες δεν έχουν τα προσόντα να εκφραστούν ηθικά, επειδή το παρελθόν και το παρόν τους σημαδεύονται από παραβιάσεις ανθρωπίνων δικαιωμάτων και παγκόσμια επιθετικότητα."
Η Κίνεζικη Πρεσβεία συμπληρώνει :
"Ο κόσμος πρέπει να θυμηθεί ποια είναι η πραγματική απειλή. Δυτικά ΜΜΕ και κυβερνήσεις δείχνουν υποκρισία, και όταν οι Ηνωμένες Πολιτείες διαπράττουν σφαγές παραμένουν σιωπηλοί"
Η κίνηση αυτή δεν αποτελεί μόνο διπλωματική ή ενημερωτική κίνηση, αλλά και πολιτική απάντηση και ηθικό κατηγορητήριο στο μονόπλευρο αφήγημα που διαδίδεται από τις Ηνωμένες Πολιτείες και τους συμμάχους τους.
Μιχάλης Αντωνιάδης
Τόν Μάρτυρα τόν κάνει καί ἡ πρόθεσίς του.
9/9/25
Τόν Μάρτυρα δέν τόν κάνει μόνο ὁ βασανιστικός θάνατος·
τόν κάνει καί ἡ πρόθεσίς του.
Πολλές φορές, δηλαδή, πλέκεται το Στεφάνι τοῦ Μαρτυρίου ὄχι μόνο ἀπό τό τέλος κάποιου, ἀλλά καί ἀπό τήν πρόθεσι τῆς καρδιᾶς του.
Καί τόν ὁρισμό αὐτό τοῦ Μαρτυρίου δέν τόν δίνω ἐγώ· τόν δίνει ὁ Άπόστολος Παῦλος, ὅταν λέη:
«Καθημερινά πεθαίνω». Πῶς, Παῦλε, πεθαίνεις καθημερινά; Πῶς εἶναι δυνατόν σέ ἕνα θνητό σῶμα νά δεχτῆς μύριους θανάτους;
Ἡ ἀπάντησις: Μέ τήν πρόθεσι, μέ τό νά προετοιμάζεται καθημερινά γιά τό Μαρτυρικό θάνατο.
☦️ Ἅγιος Ἰωάννης ὁ Χρυσόστομος
( Ἅπαντα τά Ἔργα σειρά ΕΠΕ τ. 37,136)
ΚΑΛΗ ΣΑΣ ΗΜΕΡΑ!! Μιχάλης Αντωνιάδης
Η Λέλα Καραγιάννη δεν έζησε για τον εαυτό της, (1898 – 1944),
ΛΕΛΑ ΚΑΡΑΓΙΑΝΝΗ(1898 – 1944)
Η «Μπουμπουλίνα της Κατοχής»
Μια μέρα σαν την χθεσινή(8 Σεπτεμβρίου 1944), η Ελλάδα θρήνησε την εκτέλεση μιας αληθινής Ηρωίδας.
Η Λέλα Καραγιάννη, μάνα επτά παιδιών, γυναίκα απλή μα μεγαλόψυχη, ύψωσε το ανάστημά της απέναντι στον πιο σκοτεινό κατακτητή. Οργάνωσε αντίσταση, έσωσε ζωές, έπληξε τον εχθρό και στάθηκε αγέρωχη μπροστά στα βασανιστήρια και στο εκτελεστικό απόσπασμα.
Τα λόγια της αντηχούν αιώνια:
«Τα παιδιά μου ανήκουν στην Ελλάδα και το αίμα τους θα πνίξει τους κατακτητές σας!»
Και λίγο πριν πέσει από τις σφαίρες, φώναξε:
«Ψηλά τα κεφάλια μας παιδιά. Είμαστε Έλληνες και πέφτουμε για την πατρίδα!»
Κι όμως, σήμερα, σχεδόν ογδόντα χρόνια μετά, ποια είναι τα «πρότυπα» που μας πλασάρουν;
Σε μια εποχή που η κοινωνία μας έχει καταντήσει να προβάλλει ως «ηρωίδες» κορίτσια του OnlyFans και ως «πρότυπα ζωής» τις εύκολες λάμψεις της εφήμερης δόξας, η μορφή της Λέλας Καραγιάννη στέκει σαν βροντερή υπενθύμιση του τι σημαίνει Αξιοπρέπεια, Τιμή και Αυταπάρνηση.
Η γυναίκα που με γυμνά χέρια πάλεψε έναν ολόκληρο στρατό, που προτίμησε να δει τα παιδιά της στο εκτελεστικό απόσπασμα παρά να προδώσει, είναι το πρότυπο που χρειαζόμαστε. Όχι τα φθηνά είδωλα της οθόνης, όχι οι εμπορευματοποιημένες «εικόνες» χωρίς ψυχή.
Η Λέλα Καραγιάννη δεν έζησε για τον εαυτό της, δεν αναζητούσε προβολή, δεν «πουλούσε» το κορμί της για χρήματα και κλικς. Έδωσε την ψυχή της, το αίμα της, τα παιδιά της, τα πάντα για την Ελλάδα.
Κι αν σήμερα λείπουν τέτοιες μορφές, δεν είναι γιατί δεν μπορούν να γεννηθούν. Είναι γιατί δεν τολμάμε να τις αναδείξουμε. Γιατί μας βολεύει η λήθη και η παρακμή.
Μα η Ιστορία δεν ξεχνά.
Και η φωνή της Λέλας Καραγιάννη ακούγεται ακόμα, πιο δυνατή από κάθε ψεύτικο «πρότυπο»:
«Ζήτω η Πατρίδα! Ζήτω η Λευτεριά!»
Αθάνατη! 🇬🇷
Μιχάλης Αντωνιάδης
Θεοτόκε, Παρθένε, χαίρε Κεχαριτωμένη Μαρία, ο Κύριος μετά σου,
Να μην αφήνουμε να περνά μία ημέρα χωρίς να Προσευχηθούμε στην Υπεραγία Θεοτόκο. «Θεοτόκε, Παρθένε, χαίρε Κεχαριτωμένη Μαρία, ο Κύριος μετά σου. Ευλογημένη, συ εν γυναιξί και ευλογημένος ο καρπός της κοιλίας σου. Ότι Σωτήρα έτεκες, των ψυχών ημών».
~ Όταν μια μέρα Προσευχόμουν με το Κομποσκοίνι, ήρθε ο δαίμονας να με δελεάσει και μου άρπαξε το Κομποσκοίνι. Μπήκε στο Κελί, όπου Προσευχόμουν με το Κομποσκοίνι και μου το άρπαξε από τα χέρια. Και εξαφανίστηκε. Δεν μπορούσα να το ανεχθώ, ότι ήρθε ο δαίμονας και μου πήρε το Κομποσχοίνι.
Απευθύνθηκα στην Υπεραγία Θεοτόκο και λέω. «Υπεραγία Θεοτόκε , δεν μπορώ να ησυχάσω, όταν σκέφτομαι ότι ήρθε ο δαίμονας και μου πήρε το Κομποσχοίνι από τα χέρια μου». Λέω: «Παναγία, ανάγκασέ τον να μου το επιστρέψει ».
Μια μέρα πέρασε, τίποτε.. Δύο μέρες και πάλι τίποτε..
Εγώ Προσευχόμουν με πείσμα. Την τρίτη μέρα αποκοιμήθηκα στον καναπέ, έρχεται ο δαίμονας από το παράθυρο κρατώντας το Κομποσχοίνι μου στα χέρια.
Και μου το πετάει στο πρόσωπο. Έπεσε όμως το Κομποσχοίνι, δεν με άγγιξε. Ακούσα ένα «Μποοοουμ!»
Ξυπνάω, παίρνω το Κομποσχοίνι. Το γνώρισα. Ήταν το δικό μου. Λέω: «Σε ευχαριστώ, Παναγία μου, που τον ανάγκασες να μου το επιστρέψει». Πολλά και διάφορα είναι τα Θαύματα. Κάθε μέρα σε κάθε Παράκλησή μας Εκείνη απαντάει.
Π.Παρθένιος Ηγούμενος Ι.Μ Αγίου Παύλου.
ΚΑΛΗ ΣΑΣ ΗΜΕΡΑ!!
Μιχάλης Αντωνιάδης
«Θεοτόκε Παρθένε, χαίρε, κεχαριτωμένη Μαρία…»
Κάθε μέρα έλεγε το:
«Θεοτόκε Παρθένε, χαίρε, κεχαριτωμένη Μαρία…»
Ο Προσκυνητής έβγαλε ένα βιβλίο που είχε μαζί του,
στο ταξίδι που ονομάζεται «Αμαρτωλών Σωτηρία», εις το οποίον υπάρχουν διηγήσεις θαυμάσιων πραγμάτων».
«Και άρχισε να διαβάζει μιαν ωραιότατη διήγηση για κάποιον Αγαθόνικο, έναν αφοσιωμένο εις τον Θεό ανθρωπον, ο όποιος από την παιδική του ηλικία είχε διδαχθεί από τους ευσεβείς γονείς του να λέγει κάθε μέρα μπροστά εις την εικόνα της Μητέρας του Θεού την Προσευχή πού αρχίζει με τα λόγια:
«Θεοτόκε Παρθένε, Χαίρε, Κεχαριτωμένη Μαρία…» Καμιά ημέρα δεν παρέλειψε να πει την Προσευχή αυτή. Αργότερα, όμως, όταν ενηλικιωθεί και έφτιαξε την δική του ζωή, απορροφήθηκε από τις φροντίδες και τις φασαρίες της ζωής ώστε να αραίωση σιγά – σιγά την Προσευχή αύτη, μέχρις ότου, τέλος, την σταμάτησε εντελώς.
Μίαν ήμέραν, όμως, συνέβη να φιλοξενήσει για μια νύκτα ένα Προσκυνητή, ο οποίος του είπε ότι ήταν Μοναχός από την Θηβαίδα της Αιγύπτου και ότι είχε δή ένα όραμα εις το οποίο διατάχθηκε να πάει να βρει τον Αγαθόνικο και να τον επίπληξη για το γεγονός ότι είχε σταματήσει την συνηθισμένη Προσευχή του προς τη Μητέρα του Θεού. Ό Αγαθόνικος απήντησε ότι επί τόσα χρόνια πού έλεγε την Προσευχή αύτη δεν είδε κανένα όφελος ούτε αποτέλεσμα. Εις αυτά ό Ερημίτης απήντησε, λέγοντας:
«Θυμήσου, τυφλέ και άγνώμον άνθρωπε, πόσες φορές αύτη ή απλή Προσευχή σε βοήθησε και σε έσωσε από καταστροφές. Θυμήσου, πώς μια φορά, όταν ήσουν πολύ νέος, σώθηκες κατά τρόπο Θαυμαστό από βέβαιο πνιγμό. Δεν θυμάσαι, ακόμη, ότι μια επιδημία κάποτε, πού έστειλε εις τον τάφο ένα σωρό φίλους σου, εσένα δεν σε έθιξε καθόλου. Ξέχασες, όταν κάποτε πού οδηγούσατε μια άμαξα μ’ ένα φίλο σου, πέσατε κ’ οι δυο, ενώ δε αυτός έσπασε το πόδι του εσύ έμεινες σώος και άβλαβης; Λησμονείς, ότι ένας συνηλικιώτης φίλος σου, πού ήταν υγιής σαν σίδερο, τώρα κάμποσο καιρό, είναι κατάκοιτος άρρωστος και δυστυχισμένος, ενώ εσύ είσαι υγιής και δεν ξέρεις τι θα πει αρρώστια;
Γενικά, υπενθύμισε εις τον Αγαθόνικο, ένα σωρό ευεργεσίες του Θεού και τέλος συνεπλήρωσε λέγοντας: «Γνώριζε ότι όλα αυτά τα κακά απεσοβήθησαν από σένα, χάρις στην προστασία της Παναγίας Μητέρας του Θεού, εξ αιτίας αυτής της μικρής Προσευχής δια μέσου της οποίας ύψωνες κάθε μέρα την ψυχή σου σε ένωση με τον Θεό. Από εδώ και εις το εξής πρόσεχε, μη παραλείπεις την Προσευχή και την ανάμνηση της Βασίλισσας των Ουρανών κι αυτή ποτέ δεν θα σε εγκατάλειψη»
Απόσπασμα από το βιβλίο «ΟΙ ΠΕΡΙΠΕΤΕΙΕΣ ΕΝΟΣ ΠΡΟΣΚΥΝΗΤΗ».
Μιχάλης Αντωνιάδης
Η μόδα,
7/9/25
Η μόδα, είναι εφεύρεση του διαβόλου!
Δεν μιλάμε για την απλή ενδυμασία, αλλά μιλάμε για την σκανδαλώδη..
Κάποιος μάλιστα Πατέρας της Εκκλησίας υποστήριζε, ότι η προκλητική ενδυμασία της γυναίκας, σκανδαλίζει περισσότερο, από ότι το ίδιο της το γυμνό σώμα!
Γέροντας Εφραίμ Σκήτης Αγίου Ανδρέα
ΚΑΛΗ ΣΑΣ ΚΥΡΙΑΚΗ!! Μιχάλης Αντωνιάδης
Έπεσε στην οφθαλμοπορνεία,
ΟΦΘΑΛΜΟΠΟΡΝΕΙΑ
Ο προφήτης Δαυίδ παρασύρθηκε με τα μάτια του και τα ενέπηξε με λάγνα προαίρεση στο σώμα την γυμνής γυναικός. Έπεσε στην οφθαλμοπορνεία και από εκεί στην μοιχεία και μετά στον φόνο και πιο πέρα δεν υπήρχε.
Μια διαδρομή της αμαρτίας που ξεκίνησε με μια απλή ματιά περίεργη, παραβλέψιμη για τους πολλούς. Πολύ όμορφα περιγράφει ο Ιερός Χρυσόστομος την τραγικότητα του Αγίου αυτού ανθρώπου, του Δαυίδ, να πέφτει στην αμαρτία της μοιχείας μέσα από την περιέργεια των οφθαλμών. Ο άνθρωπος προσηλώνει τους οφθαλμούς του και τους εμβαπτίζει στα όμορφα κάλλη της δημιουργίας του Θεού ανάλογα με της καρδιάς του την Πνευματικότητα είτε ως παρθενικές κόρες είτε ως ασελγείς πόρνες.
‘’Δεν είδε μόνο το κάλλος της γυμνής γυναικός και έφυγε, αλλά καρφώθηκαν τα μάτια του πάνω στην γύμνια της∙ κόλλησε το βλέμμα του πάνω στο προκλητικό σώμα της, βάπτισε τις κόρες των ματιών του μέσα σ’ αυτό το θέαμα∙ και εκείνη την στιγμή τα μάτια του δεν ήταν παρθένες κόρες αλλά πόρνες. Τόσο μεγάλο κακό είναι ο παρασυρμός του βλέμματος, αν το αφήσεις χωρίς χαλινάρια.’’
Η οφθαλμοπορνεία άναψε την σαρκική επιθυμία του και τυφλός από το πάθος κατέληξε σε μοιχεία. Ένας άνθρωπος κατ’ εξοχήν Ευάρεστος στον Θεό και Ευλογημένος, που με την Πίστη του και την Προσευχή του έκανε Θαύματα, πέφτει στην μοιχεία και κατόπιν στον φόνο ξεκινώντας από μια απλή απόλαυση οφθαλμών γυμνού θεάματος.
‘’Αυτός λοιπόν ο τόσο Πιστός και τόσο Άγιος άνθρωπος για τον οποίον είπε ο ίδιος ο Θεός, ‘’βρήκα τον Δαβίδ, τον γιο του Ιεσσαί, άνδρα κατά την καρδίαν μου’’. Ω ! εγκώμιο υψηλό, ω ! μεγάλη απόδειξη αρετής. Αυτός λοιπόν που πάλεψε με τα θηρία και τα νίκησε, αυτός που σκότωσε τον Γολιάθ, αυτός που έπνιξε το λιοντάρι, αυτός που πάλεψε με την αρκούδα, αυτός που στη νιότη του ήταν σοφώτατος στην αρετή, αυτός ο μικρός στο σώμα αλλά υψηλός στην καρδιά του, αυτός που παρόλο που φορούσε βασιλική στολή έδειξε ακρίβεια ζωής Ασκητών και αφιερωμένων στο Θεό· (διότι έλαμπε όχι από τα μαργαριτάρια του βασιλικού διαδήματος του, αλλά από τα δάκρυα του λέγοντας, ’’θα λούσω κάθε νύχτα το κρεβάτι μου, με τα δάκρυα μου τη στρωμνή μου θα βρέξω’’)· αυτός λοιπόν ο τόσο Πιστός και Άγιος άνδρας, που άρπαξε τόσο Πνευματική χάρη, που άγγιξε τις αψίδες των ουρανών, αυτός που απόλαυσε την άνωθεν ροπή, αυτός που νίκησε στους πολέμους, αυτός που επιτέλεσε με τόσο σωφροσύνη μεγάλα και μύρια κατορθώματα εναντίον του διαβόλου, αυτός που είχε τόση επιείκεια, που ζούσε με τόση σεμνότητα, όταν ανέλαβε τη βασιλεία, όταν νίκησε μύριους πολέμους, όταν υπέταξε όλα τα έθνη, τότε ένα μεσημέρι μετά από το φαγητό σηκώθηκε από το ανάκλιντρό του και ενώ περπατούσε στο ανώγειο του βασιλικού του οίκου είδε να λούζεται μ’ όλη την γύμνια της όμορφη και θελκτική γυναίκα· γυναίκα λουόμενη στο υπερώο, η ωραία γυναίκα του στρατηγού του Ουρία. Είδε την γυναίκα μ’ όλη την γυμνότητά της, με τα φτερά των ματιών του έπεσε πάνω της και δέχτηκε το βέλος του πειρασμού. Ας το ακούσουν αυτά όλοι αυτοί που με περιέργεια των οφθαλμών τους βλέπουν τα ξένα σώματα, ας το ακούσουν αυτοί που σαν τρελοί τρέχουν στα πορνικά θέατρα· αυτοί που λένε βλέπουμε αλλά δεν βλαπτόμαστε. Ο Δαβίδ βλάφτηκε κι εσύ δεν βλάπτεσαι; εκείνος βλάφτηκε και έχω εσένα να ξεθαρρεύεις μπροστά σε τέτοια θεάματα; αυτός που είχε τέτοια χάρη του Αγίου Πνεύματος δέχτηκε το βέλος και εσύ λες ότι δεν παθαίνεις τίποτα; Και ο Δαυίδ έπαθε τόσο μεγάλο πειρασμό παρόλο που δεν είδε πόρνη γυναίκα, αλλά σώφρονα και σεμνή γυναίκα· και όχι στο θέατρο αλλά στην οικία.
Εσύ όμως κάθεσαι στο θέατρο και βλέπεις, εκεί όπου ο προκλητικός και ανήθικος τρόπος κολάζει την ψυχή σου· και όχι μόνο βλέπεις αλλά και ακούς λόγια αισχρά και βλέπεις σώματα ντυμένα πορνικά και προκλητικά και ακούς από παντού τραγούδια διαβολικά· μ’ όλα αυτά που βλέπεις πλήττεται η σκέψη σου με έντονη ενήδονη φαντασία και σαρκική επιθυμία· πλήττεται η ακοή σου μ’ αυτά που ακούεις· πλήττεται ή όσφρησή σου μ’ αυτά που οσφραίνεσαι. Τόσο μεγάλα βάραθρα, τόσο μεγάλες φθορές. Και έχω κι εσένα να ξεθαρρεύεις και να μου λες ότι δεν γίνεσαι θηριάλωτος; μήπως είσαι από πέτρα; μήπως είσαι από σίδηρο; Άνθρωπος είσαι ντυμένος με την κοινή αδυναμία της φύσεως. Φωτιά κρατάς στα χέρια σου και δεν καίγεσαι; και πώς μου τα λες αυτά; βάλε το λυχνάρι μέσα στα χόρτα και μου λές ότι δεν καίγεται το χορτάρι. Αυτό είναι και η δική μας ανθρώπινη φύση.’’
Διαβάζοντας τα λόγια αυτά του Ιερού Πατρός άραγε τι θα μπορούσε να πεί για το σήμερα, που παντού επικρατεί το προκλητικό ρούχο με το γυμνό, το κολλητό και το διαφανές που από μικρή ηλικία η γυναικεία φύση καταγίνεται σε μια τρέλα αναζήτησης προκλητικών όπως προβάλλεται ως μόδα μέσω του διαδικτύου.
Από την άλλη πλευρά όλο το διαδίκτυο και όλη η τηλεόραση είναι στις υπηρεσίες της οφθαλμοπορνείας. Τα παιδιά και κάθε άνθρωπος μπορεί εύκολα και άνετα να προσβλέπει σε όλα τα πορνοθεάματα και πορνο-βίντεο μέσα από ένα απλό κινητό και να εμβαπτίζει ως πόρνες τις κόρες των οφθαλμών του… και μέσα από την καιόμενη φωτιά της λάγνης επιθυμίας του να πέφτει στον αυτοηδονισμό και στην πορνεία και την μοιχεία, ακόμη και στην ομοφυλοφιλία. Με την οφθαλμοπορνεία γεννιούνται οι βρώμικοι λογισμοί, οι δε φαντασιώσεις κυοφορούν την αμαρτία, ‘’ἡ δὲ ἁμαρτία ἀποτελεσθεῖσα ἀποκύει θάνατον’’. Γι’ αυτό και ο Κύριος έλεγε απόλυτα, 28 ‘’ἐγὼ δὲ λέγω ὑμῖν ὅτι πᾶς ὁ βλέπων γυναῖκα πρὸς τὸ ἐπιθυμῆσαι αὐτὴν ἤδη ἐμοίχευσεν αὐτὴν ἐν τῇ καρδίᾳ αὐτοῦ’’ .
Και ο Κύριος απαιτεί από τα παιδιά του, τους αγαπητούς και εκλεκτούς Του να έχουν ακρίβεια στην Πνευματική ζωή τους. Δεν μπορεί να δουλεύουν σε δύο αφεντικά, και στο Θεό και στον διάβολο. Οφείλουν να είναι ακριβείς στην Πνευματική τους ζωή και να κρατούν τα μάτια τους καθάρια και αγνά μέσα από καρδιά αγάπης αληθινής, όπως ο ίδιος ο Χριστός το λέγει ‘Ὁ λύχνος τοῦ σώματός ἐστιν ὁ ὀφθαλμός.
ἐὰν οὖν ὁ ὀφθαλμός σου ἁπλοῦς ᾖ, ὅλον τὸ σῶμά σου φωτεινὸν ἔσται· ἐὰν δὲ ὁ ὀφθαλμός σου πονηρὸς ᾖ, ὅλον τὸ σῶμά σου σκοτεινὸν ἔσται. εἰ οὖν τὸ φῶς τὸ ἐν σοὶ σκότος ἐστί, τὸ σκότος πόσον; Οὐδεὶς δύναται δυσὶ κυρίοις δουλεύειν· ἢ γὰρ τὸν ἕνα μισήσει καὶ τὸν ἕτερον ἀγαπήσει, ἢ ἑνὸς ἀνθέξεται καὶ τοῦ ἑτέρου καταφρονήσει· οὐ δύνασθε Θεῷ δουλεύειν καὶ μαμωνᾷ. .
Μιχάλης Αντωνιάδης
Απόγονοι τῶν ἐκλεκτῶν,
6/9/25
"ἐν μέσῳ σκορπίων σὺ κατοικεῖς" (Ἰεζ. 2:6) "Ὑπομείνατε τούς κακούς.
Ἄν εἴμαστε ἀπόγονοι τῶν ἐκλεκτῶν, μένει νά ἀκολουθήσουμε τό παράδειγμά τους. Οἱ καλοί δέν ἀρνήθηκαν νά ἀνέχονται τούς κακούς. Ὁ Κύριος εἶπε στόν Ἰεζεκιήλ (+23 Ἰουλ.), «Ἄπιστοι καί ἀποστάτες εἶναι μαζί σου καί ἀνάμεσα σέ σκορπιούς ἐσύ κατοικεῖς».
Ὁ Παῦλος ἐπαινοῦσε μαζί καί ἐνδυνάμωνε τή ζωή τῶν μαθητῶν του λέγοντάς τους, «εἶστε μέσα σέ μιά γενεά ἀνθρώπων δολίων καί διεστραμμένων, μεταξύ τῶν ὁποίων φαίνεσθε σάν φωτεινά ἀστέρια στόν κόσμο, κρατώντας στερεά τό λόγο τῆς ζωῆς» (Φιλ. 2:15-16). Βλέπετε, πολυαγαπητοί μου, πώς σχεδόν κάθε καλός ἄνθρωπος ἔχει δοκιμαστεῖ ἀπό τήν κακία τῶν κακῶν.
Ἄν θά μποροῦσα νά τό πῶ ἔτσι, τό σπαθί τῆς ψυχῆς δέν ἀποκτᾶ λεπτή καί αἰχμηρή κόψη ἄν ἡ κακία κάποιου ἄλλου δέν τό ἀκονίσει»
Ἁγ. Γρηγορίου τοῦ Μεγάλου.
ΚΑΛΟ ΣΑΣ ΣΑΒΒΑΤΟΚΥΡΙΑΚΟ!!
Μιχάλης Αντωνιάδης
Aντιπρόσωπός, στη διάσκεψη της Λωζάνης,
Γνωρίζετε αυτόν τον κύριο;
Ασφαλώς και όχι. Σας δικαιολογώ. Άλλωστε ούτε κι εγώ τον γνώριζα, παρόλο που κάπου, κάποτε, σε κάποιο βιβλίο ιστορίας είχα δει τη φωτογραφία του. Πρόκειται για τον Aμερικανό πάστορα Asa Kent Jennings (1877-1933).
Γεννήθηκε στη Ν. Υόρκη και μικρός ασθένησε από μια μορφή φυματίωσης που επηρεάζει τη σπονδυλική στήλη με αποτέλεσμα να μείνει εξαιρετικά κοντός και καμπούρης. Θα μου πείτε, και . Ο πρώτος ήταν ή ο τελευταίος;
Συνεχίζω λοιπόν.
Τον Αύγουστο του 1922 ο κύριος αυτός έτυχε να βρίσκεται στη Σμύρνη και να ζήσει από κοντά αυτό που μετά ονομάσαμε "Μικρασιατική Καταστροφή". Συγκεκριμένα, βρέθηκε στην προκυμαία της Σμύρνης την ώρα που 500.000 περίπου Έλληνες έψαχναν ένα πλοίο, μια βάρκα ή μια φελούκα έστω για να τους περάσει στα απέναντι Ελληνικά νησιά και να σωθούν.
Ο Ελληνικός Στρατός και στόλος είχε προλάβει κατά ένα μεγάλο μέρος του να φύγει, ο Έλληνας διοικητής το ίδιο. Μόνο κάτι σκόρπια ξένα πολεμικά τους έκαναν χάζι απ' το λιμάνι. Ο Jennings βλέποντας το θέαμα δε χάνει καιρό. Τρέχει, παρακαλάει, χρησιμοποιεί τις γνωριμίες του αλλά τζίφος. Κανείς πλοίαρχος δε δέχεται ν' ανεβάσει τους ψωριάρηδες πάνω στο σκάφος του και μάλιστα τζάμπα. Παρόλα αυτά, δε το βάζει κάτω. Πηγαίνει και βρίσκει τον ίδιο τον Κεμάλ και του ζητά ταπεινά να του επιτραπεί να βρει τρόπο να αναχωρήσουν οι Έλληνες από την πόλη. Παραδόξως αυτός δέχεται, -μάλλον γιατί το προηγούμενο βράδυ είχε κάνει έρωτα με τη Λατιφέ Χανούμ χαζεύοντας από ψηλά τη Σμύρνη που καιγόταν αλλά με τρεις προϋποθέσεις:
*Ότι αυτό θα γίνει σε διάστημα μιας εβδομάδας. Ότι τα Ελληνικά πλοία που θα τους μεταφέρουν θα μπουν στον κόλπο της Σμύρνης χωρίς σημαία. Και ότι δε θα φύγει κανείς άντρας από 17-45 ετών. Ο Jennings για να μη τα πολυλογώ, έχοντας το οk του Κεμάλ σπεύδει σ' ένα Ιταλικό εμπορικό, δίνει από την τσέπη του στο καπετάνιο 6.000 λίρες και μεταφέρει αισίως στη Μυτιλήνη τους πρώτους 2.000 πρόσφυγες. Μπράβο του θα μου πείτε και Θεός σχωρέστον. Το χρέος του το έκανε και με το παραπάνω και τώρα μπορεί να επιστρέψει στο Αμέρικα να πιει την κοκα-κόλα του. Οι άλλοι ναι, αυτός όμως όχι. Στο λιμάνι της Μυτιλήνης παθαίνει σοκ βλέποντας το σύνολο του Ελληνικού στόλου (περίπου 25 πολεμικά που δεν είχαν πάθει τίποτα γιατί οι Τούρκοι τότες δεν είχαν ούτε σχεδία) να κάθεται άπραγος, περιμένοντας εντολές. Πηγαίνει και βρίσκει τον ανώτατο στρατιωτικό διοικητή, ονόματι Φράγκου, τον παρακαλά ξανά και ξανά, να στείλει τα πλοία του για να σωθεί ο κόσμος, αλλά αυτός αρνείται. Τα πλοία του είναι πολύτιμα για να τα διακινδυνεύσει. Απελπισμένος, αλλά χωρίς να το βάλει κάτω, πλησιάζει το Ελληνικό θωρηκτό "Κιλκίς", ανεβαίνει πάνω και προς τιμήν του ο κυβερνήτης Ιωάννης Θεοφανίδης τον δέχεται. Δέχεται και να στείλει ένα τηλεγράφημα στην Αθήνα με το οποίο ζητά την άδεια της κυβέρνησης για να αποπλεύσει ο στόλος. Μόνο που το έστειλε νύχτα και ο πρωθυπουργός...κοιμάται. Και πού να τον ξυπνήσεις. Στέλνει και δεύτερο, και τρίτο, ώσπου τελικά παίρνει την απάντηση ότι δεν είναι εφικτό να αποσταλούν τα πλοία στη Σμύρνη γιατί θα κινδυνεύσουν και να μη τους πρήζει άλλο.Τότε ο Jennings, έξω φρενών τους στέλνει ένα τελευταίο τηλεγράφημα με το οποίο απειλεί την Ελληνική κυβέρνηση ότι εάν δε δώσει την άδεια θα τους κάνει βούκινο σε όλο τον κόσμο για τη ξεφτίλα τους. Πολύ γρήγορα, έρχεται η απάντηση. "΄Ολα τα πλοία στο Αιγαίο τίθενται υπό τη διοίκησή σας, ώστε να απομακρύνετε τους πρόσφυγες από τη Σμύρνη". Κάνοντας δύο δρομολόγια, φυγάδεψε 58.000 άτομα. Μέχρι το τέλος Δεκεμβρίου του 1922 είχε κατορθώσει να διασώσει άλλους 500.000, ενδεχομένως τον (προ-)παππού ή τη γιαγιά σας.
Το Ελληνικό κράτος μετέπειτα τον όρισε αντιπρόσωπό του στη διάσκεψη της Λωζάνης για τον επαναπατρισμό των αιχμαλώτων πολέμου και αργότερα του απένειμε κι ένα Παράσημο. Κι αυτό ήταν.
Σήμερα, στη χώρα που υπάρχει μνημείο "πεσόντων της Ερτ" δεν υπάρχει γι' αυτόν ούτε ένα τόσο δα άγαλμα, ένας δρόμος ή μνεία σε επίσημο έγγραφο που ν' αναφέρει το όνομά του, το οποίο είναι εν πολλοίς άγνωστο. Δε πειράζει όμως. Είμαστε όλοι ... κι αυτό όσο να πεις, μετράει. Με τον Jennings θ' ασχολούμαστε τώρα;
Μιχάλης Αντωνιάδης
Εγγραφή σε:
Αναρτήσεις (Atom)
.png "English"){kind=small}
