Ήταν 7 Ιουνίου (8 χρόνια πριν) και ο Αρχιεπίσκοπος Αναστάσιος ταξιδευε στη Λάρισα για να ανακηρυχθεί επίτιμος δημότης.
Το φορτωμένο πρόγραμμα της ημέρας είχε ήδη καθυστερήσει.
Καθώς έφευγαν από το Διαχρονικό Μουσείο κάποιος πρότεινε να αναβληθεί η προγραμματισμένη στάση στον προσφυγικό καταυλισμό στο Κουτσόχερο, γιατί δεν θα προλάβαιναν να είναι στην ώρα τους για το επίσημο γεύμα με τις τοπικές αρχές της Λάρισας.
Ο Αρχιεπίσκοπος όμως ήταν ανένδοτος, θα πήγαινε οπωσδήποτε στον καταυλισμό.
Όταν έφτασε εκεί, είχε μαζευτεί πολύς κόσμος για να τον γνωρίσουν, οι περισσότεροι μουσουλμάνοι.
Η συντονίστρια της δομής τον υποδέχθηκε και τον ρώτησε εάν θα ήθελε να ξεκινήσουν με μια ξενάγηση στα γραφεία.
«Εγώ ήρθα να γνωρίσω τον κόσμο που φιλοξενείτε, όχι να δω τα γραφεία», της είπε χαμογελώντας.
Κάποιοι από τη συνοδεία τον ενημερωνουν πως θα έπρεπε να βιαστούν.
Εκείνος όμως ζητάει μια καρέκλα για να καθίσει και με τη βοήθεια μεταφράστριας ξεκινα να συνομιλεί μαζί τους.
«Μπορεί να μη μιλάμε όλοι την ίδια γλώσσα, όμως είμαστε όλοι παιδιά του Θεού. Χρειαζόμαστε περισσότερη αγάπη, περισσότερη πίστη και περισσότερη ελπίδα»,ηταν κάποια απο τα λόγια του.
Λίγο πριν σηκωθεί, μια γυναίκα δειλά τον προσεγγιζει με το μωρό της αγκαλιά,.
Η Ζοζάν, Κούρδισσα από το Κομπάνι της Συρίας που είχε έρθει στην Ελλάδα με τον σύζυγο και τα τρία τους παιδιά.
Το μικρότερο, η Ρουσίν, είχε γεννηθεί με σοβαρή παραμόρφωση στα πόδια και θα χρειαζόταν μια σειρά χειρουργικών επεμβάσεων για να μπορεί να περπατήσει μόνη της. Ο Αρχιεπίσκοπος μιλά σε στενό συνεργάτη του στα Τίρανα « κάτι πρέπει να κάνουμε, το παιδί θέλει βοήθεια». Αυτός χωρίς καθυστέρηση έρχεται σε επαφή με τον καθηγητή Ορθοπεδικής του Πανεπιστημίου Θεσσαλίας, Κωνσταντίνο Μαλίζο!
Κατά Ματθαίον 25:31-46... "Ελάτε, οι ευλογημένοι και κληρονομήστε τη βασιλεία, επειδή πείνασα και μου δώσατε να φάω, δίψασα και μου δώσατε να πιω, ξένος ήμουν και με φιλοξενήσατε, γυμνός ήμουν και με ντύσατε, ασθένησα και με επισκεφθήκατε…
Κύριε, πότε σε είδαμε να πεινάς, και σε θρέψαμε; να διψάς και σου δώσαμε να πιεις; και πότε σε είδαμε ξένον, και σε φιλοξενήσαμε; ή γυμνόν, και σε ντύσαμε; και πότε σε είδαμε ασθενή ή σε φυλακή και ήρθαμε σε σένα;
Σας διαβεβαιώνω, καθόσον το αυτό κάνατε σε έναν από τούς ελάχιστους αδελφούς μου, το κάνατε σε μένα...."
Το μικρό προσφυγόπουλο « η ελαχίστη από τους αδελφούς μας » πλέον περπατάει, τρέχει, κινείται σήμερα όπως κάθε παιδί στην ηλικία της και στέλνει την αγάπη της σε αυτούς που την ευεργέτησαν μαζί με τις ζωγραφιές της . Του Τριάντου Δημήτρη.
-Η καμπάνα στη γειτονιά,καλεί στη Κυριακάτικη προσευχή...
Και η σκέψη μου είναι στον 95ετη Αρχιεπίσκοπο της Αλβανίας Αναστάσιο Γιαννουλατο που περνάει δύσκολες ώρες στον Ευαγγελισμό.
Γι'αυτόν τον άνθρωπο λέω που στη κατάληψη της Νομικής του 1973,κατάφερνε να μπει στο κτήριο και να πει στους φοιτητές..."Σας έφερα κάποια τρόφιμα. Ξέρω δεν λύνουν το πρόβλημα, είναι περισσότερο μια συμβολική κίνηση , αλλά θεώρησα χρέος μου να έρθω μαζί σας".
Μιλώ γι'αυτόν που κατά τη διάρκεια της θητείας του στην Αλβανία, σε μια περίοδο που για ένα ασήμαντο επεισόδιο δημιουργήθηκε μεγάλη ένταση ανάμεσα στις δύο θρησκευτικές κοινότητες των μουσουλμάνων και των χριστιανών, ο Αναστάσιος προέτρεψε τον τοπικό ιερέα να κοιμηθεί επί μια εβδομαδα μέσα στο τζάμι και αντιστοίχως έπραξε και ο αλβανος ιμάμης.
Σε μια εβδομάδα ,η καθημερινότητα είχε επιστρέψει... μεταξύ Μουσουλμάνων και Χριστιανών.
Αναφέρομαι στον Αναστάσιο που στην Ουγκάντα είχε υπάρξει στόχος δολοφονικής απόπειρας,αυτός ο φιλομαθος ιεράρχης που είχε μάθει τη γλώσσα Σουαχίλι, ώστε να συνεννοείται με τους αυτόχθονες .
Ο ποιμένας του χριστιανικού στοιχείου της γείτονας χώρας που έδωσε έμφαση πρωτίστως στην εκπαίδευση, την υγεία, την κοινωνική πρόνοια, την αγροτική ανάπτυξη, τον πολιτισμό και την οικολογία και πίστευε στον Ανθρωπο ανεξάρτητα του θρησκευτικού φρονήματος.
Δεν μας απομένουν πολλές αφορμές αναφορές πραότητας, ευγένειας εσωτερικής και διαρκούς προσφοράς ...
Θα ήθελα σήμερα να ευχηθώ (καθώς η καμπάνα εξακολουθεί να καλεί σε προσευχή), αυτός ο Άγιος Άνθρωπος να ξεπεράσει το πρόβλημα υγείας που αντιμετωπίζει.
"Χρειαζόμαστε περισσότερη αγάπη, περισσότερη πίστη και περισσότερη ελπίδα»
Πατέρα Αναστασιε...
Μιχάλης Αντωνιάδης
.png "English"){kind=small}
