Μιχάλης Αντωνιάδης
Ο συνειδητός Χριστιανός γνωρίζει ότι οι δοκιμασίες παραχωρούνται στην ζωή του,
ΜΗ ΧΤΥΠΑΣ ΞΥΛΟ!
Διάφορες κακές συνήθειες στη ζωή των ανθρώπων, παρουσιάζονται λαθεμένα ως λαϊκές παραδόσεις,
ενώ πρόκειται για πλάνες και παραλογισμούς που όπως όλα τα «ανθρωποκαμώματα» διαδόθηκαν στο πέρασμα των αιώνων.
Επί παραδείγματι, όταν κάποια άτομα συνομιλούν και αναφέρονται σε κάτι κακό, όπως θάνατο, αρρώστια, ή συμφορά, τότε κτυπούν ξύλο νομίζοντας ότι τα κακά αυτά που σημαίνουν οι λέξεις που ανέφεραν θα μεταφερθούν στο ξύλο(; )και όχι σ’ εκείνους, ή ότι δεν θα ακούσουν οι δαίμονες λόγω του θορύβου που προκαλεί το κτύπημα του ξύλου, και έτσι δεν θα πειράξουν τους συνομιλούντες(; )
Στις περιπτώσεις αυτές οι άνθρωποι αψηφούν ότι το κακό δεν δημιουργείται από τις λέξεις, αλλά από την αμαρτωλότητα εκείνων που δεν έχουν σωστή πνευματική ζωή και σχέση με τον Θεό. Ο συνειδητός Χριστιανός γνωρίζει ότι οι δοκιμασίες παραχωρούνται στην ζωή του, για να τον ωφελήσουν στον αγώνα για την σωτηρία του.
Ο πιστός που προσεύχεται, νηστεύει, εξομολογείται καθαρά και κοινωνεί τον Χριστό δεν έχει να φοβηθεί τις «κακές λέξεις», νομίζοντας ότι έχουν αρνητική επήρεια στη ζωή του που εξαλείφετε με το χτύπημα του ξύλου! Εάν σε διάφορες περιστάσεις της ζωής του,
ο άνθρωπος νιώθει αδύναμος και φοβισμένος, είναι πρέπον να κάνει τον Σταυρό Του. Αυτό είναι το ξύλο της ζωής!
Μιχάλης Αντωνιάδης
το μέτρο της ποσότητας στην διατροφή μας,
Λένε οι Πατέρες της Εκκλησίας, ότι
εάν υπερβούμε το μέτρο της ποσότητας στην διατροφή μας και παραφάμε,
τότε το επιπλέον αυτό φαγητό, το «δανείζουμε» στον διάβολο,
διότι είναι του φτωχού και του πεινασμένου που πεθαίνει της πείνας.
Χάνουμε έτσι την παρρησία μας απέναντι στον Θεό..
+ Γέροντας Έφραίμ,
Σκήτη Αγίου Ανδρέα.
ΚΑΛΗ ΣΑΣ ΗΜΕΡΑ!!
Μιχάλης Αντωνιάδης
Γαστριμαργία είναι μία απάτη των οφθαλμών.
Επηρεάζει τον πνευματικό μας αγώνα η γαστριμαργία;
Γαστριμαργία είναι η υποκριτική συμπεριφορά της κοιλίας η οποία ενώ είναι χορτασμένη, φωνάζει πως είναι ενδεής, Και ενώ είναι παραφορτωμένη μέχρι διάρρηξεως, ανακράζει ότι πεινά.
Γαστριμαργία είναι η δημιουργός των καρυκευμάτων, η πηγή των τέρψεων του λάρυγγος.
Εσύ έκλεισες την φλέβα των ηδονικών απαιτήσεων της, αλλά αυτή ξεπρόβαλε από άλλο μέρος. Την έφτιαξες και τούτη, αλλά καινούργια ανοίχθηκε.
Γαστριμαργία είναι μία απάτη των οφθαλμών. Όταν κάποιος τρώγει το μέτριο σε ποσότητα φαγητό του, η γαστριμαργία τον κάνει να σκέπτεται, πώς να ήταν δυνατό να καταβροχθίσει δια μιάς τα σύμπαντα.
Ο χορτασμός από φαγητά είναι πατήρ της πορνείας.
Η θλίψη δε της κοιλίας είναι πρόξενος της αγνότητος.
Εκείνος που εκολάκευσε τον λέοντα, πολλές φορές τον ημέρωσε.
Εκείνος όμως που περιποιήθηκε την σάρκα, περισσότερο την εξαγρίωσε.
Ο νους του νηστευτού προσεύχεται καθαρά και προσεκτικά, του δε ακρατούς είναι γεμάτος από ακάθαρτες εικόνες.
Ο χορτασμός της κοιλιάς εξήρανε τις πηγές των δακρύων.
Όταν όμως αυτή εγκρατεύθηκε, εδημιούργησε τα ύδατα των δακρύων.
προσεύχεσθε αδιαλείπτως.
Άγιος Ιωάννης της Κλίμακος.
Μιχάλης Αντωνιάδης
*Ἡμέρα Ἐθνικῆς Μνήμης τῆς Γενοκτονίας τῶν Ἑλλήνων τῆς Μικρᾶς Ἀσίας.*
Κυριακή 15 Σεπτεμβρίου 2024,
*Ἡμέρα Ἐθνικῆς Μνήμης τῆς Γενοκτονίας τῶν Ἑλλήνων τῆς Μικρᾶς Ἀσίας.*
Αὐτὲς εἶναι μνῆμες ποὺ ΔΕΝ μπορεῖ νὰ παίζει κανεὶς μαζί τους.
Τὰ κεριὰ δὲν ἔλειωσαν ἀκόμα στοὺς τάφους...Τὰ γεγονότα εἶναι πολὺ νωπά.
Καὶ *οἱ πατρίδες αὐτές οὔτε χαμένες εἶναι οὔτε ξεχασμένες, ὅπως δυστυχῶς συνηθίζουν νὰ λένε μερικοὶ ἀγνώμονες καὶ ἀνιστόρητοι .
Εἶναι ΑΛΗΣΜΟΝΗΤΕΣ. Εἶναι δικές μας, Ἑλληνικές.* Αὐτὲς οἱ Πατρίδες εἶναι βαθειὰ μέσα στὶς καρδιές μας ριζωμένες καὶ δὲν μπορεῖ νὰ τὶς βγάλει καμιὰ ἀφελληνισμένη τακτικὴ τῶν δῆθεν ὑπευθύνων.
Τὸ κρασὶ ποὺ ἤπιαμε χθες στὴ μνήμη τῶν ἐθνομαρτύρων τοῦ ‘22, μᾶς τὸ κέρασαν οἱ ἴδιοι ἀπὸ τὰ βαρέλια τῆς τελευταίας τους σοδειᾶς. Τόσο κοντά μας εἶναι !
*Καὶ τὰ γεγονότα τὰ σύγχρονα*, οἱ γκρίζες ζῶνες, τὰ ἐγκαταλειμμένα Ἴμια, ἡ ‘’κοσσοβοποίηση’’ τῆς Θράκης, ἡ κατοχὴ τῆς Κύπρου, ἡ προδοσία μέ τήν Μακεδονία μας, ὁ λαθροεποικισμός, ἡ καθημερινὴ κατατρομοκράτηση τῶν Ρωμιῶν τῆς Πόλης καὶ οἱ βόλτες τῶν τουρκικῶν πολεμικῶν ἀεροσκαφῶν πάνω ἀπὸ τὸ Σούνιο, *δὲν ἀφήνουν ἄλλα περιθώρια πιὰ γιὰ πλαδαρότητα, ἀδιαφορία, μειοδοσίες, διχόνοιες καὶ μικρονοϊκὲς ἀφελληνισμένες μικροπολιτικές.*
Ἄχ, ποῦ εἶσαι μπαρμπα-Γιάννη Μακρυγιάννη νὰ δεῖς τὰ χάλια μας …
Μιχάλης Αντωνιάδης
Σφράγισε με τον παντοδύναμο Σταυρό το μέτωπο σου,
15/9/24
-Έλεγε ο π. Κλεόπας: «Να μην κάνεις κανένα έργο, χωρίς να το σφραγίζεις με τον Τίμιο Σταυρό!
Όταν αναχωρείς για ταξίδι, όταν αρχίζεις το έργο σου, όταν πηγαίνεις να διδάξεις στο σχολείο σου, όταν είσαι μόνος σου ή και με άλλους μαζί, σφράγισε με τον παντοδύναμο Σταυρό το μέτωπο σου, το σώμα σου, την καρδιά σου, τα χείλη σου, τα μάτια σου, τα αυτιά σου και όλα τα μέλη σου να τα σφραγίζεις με το σημείο της νίκης του Χριστού επί του Άδου.
Και τότε μη φοβάσαι από τα μαγικά ή τα ξόρκια και τους μάγους. Διότι όλα αυτά λύνονται από την δύναμη του Σταυρού, όπως το κερί λειώνει μπροστά στην φλόγα της φωτιάς και όπως φεύγει η σκόνη στον άνεμο!»
ΚΑΛΗ ΣΑΣ ΚΥΡΙΑΚΗ!!
Μιχάλης Αντωνιάδης
Δημητρίου Μαλάμη Νοσοκόμου – Γεν. Γραμμ.Συλλόγου Ἠπειρωτῶν Κοζάνης,
~Φεγγαράκι μου λαμπρό … δώσε και σε μένα λίγη φώτιση~
Φεγγαράκι μου λαμπρό
φέγγε μου νά περπατῶ
νά πηγαίνω στό σχολειό
νά μαθαίνω γράμματα
γράμματα σπουδάγματα
τοῦ Θεοῦ τά πράματα.
Ὑπάρχει ἄραγε κανείς σέ τούτη τή Χώρα, ἀνεξάρτητα ἀπό τόπο καταγωγῆς , σέ στεριά ἤ σέ νησί, χρησιμοποιώντας τή δικά του ντοπιολαλιά πού νά μήν ξέρει τοῦτο τό ποίημα;
Ὑπάρχει κανείς πού νά μήν τό ἄκουσε ἀπό τούς γονεῖς του; Ὑπάρχει κάποιος νέος γονιός πού νά μήν τό μαθαίνει στά παιδιά του;
Ὑπάρχει ἐκπαιδευτικός πού νά μήν τό μαθαίνει στούς μαθητές του;
Γιατί ὅμως ἐθελοτυφλοῦμε μπροστά στήν ἀλήθεια πού μέ τόν πιό ἁπλό τρόπο μᾶς λέει αὐτό τό ποίημα; Γιατί μέ τόση εὐκολία παραδιδόμαστε στά δῆθεν ἐπιστημονικά σχόλια τῶν δῆθεν ἐξυπνότερων ἀπό ἐμᾶς;
Τί ἄλλο περιμένουμε γιά νά πειστοῦμε ὅτι ὑπῆρχε “κρυφό σχολειό” καί τόν σπουδαῖο ρόλο πού διαδραμάτισε ἡ Ἐκκλησία μας στή διατήρηση τοῦ Ἑλληνορθόδοξου φρονήματος;
Ἄν ἡ κατάσταση ἦταν εὔκολη κι ἁπλή, ἄν δέν ὑπῆρχε βία κι ἐξισλαμισμός γιά ποιό λόγο ὁ μαθητής νά ἐπικαλεῖται τή βοήθεια ἀπό τό φεγγαράκι νά τοῦ φωτίζει τό δρόμο γιά νά πάει ὄχι βόλτα ἤ γιά παιχνίδι ἀλλά στό σχολειό;
Τό μάθημα δέν θά γινόταν μέρα ἄν ὅλα ἦταν ρόδινα;
Χρειαζόταν νά γίνεται νύχτα;
Ἤ μήπως θά μᾶς ποῦν πώς καί στήν περίοδο τῆς Τουρκοκρατίας ὑπῆρχαν καί τότε νυχτερινά σχολεῖα ἀλλά δέν εἴχαμε ἠλεκτρισμό καί γι’ αὐτό μάς χρειαζόταν τό φεγγάρι;
Ἀλλά δέν ἦταν ἔτσι ἡ κατάσταση. Κρυφό σχολειό ὑπῆρχε καί γινόταν εἴτε μέσα σέ ἐκκλησίες ἤ εἴτε μέσα σέ σπίτια.
Καί τί μάθαιναν τά παιδιά; Αὐτά πού ἐμεῖς σήμερα, πού τά ἔχουμε ὅλα ἀπό τή ζωή μας, θέλουμε νά τά ξεχάσουμε!
Γράμματα σπουδάγματα, τοῦ Θεοῦ τά πράγματα.
Γιατί ἡ ἐκπαίδευση εἴτε μᾶς ἀρέσει εἴτε δέν μᾶς ἀρέσει, γινόταν ἀπό τούς παππάδες, οἱ ὁποῖοι ἦταν ἀπό τούς ἐλάχιστους πού ἤξεραν ἀνάγνωση καί γραφή.
Ἐπιστήμονας δέν εἶμαι, ἴσως νά εἶμαι ὁ πιό ἀγράμματος ἀπό ὅλους ὅσους θά διαβάσουν τό πιό πάνω κείμενο, παρακαλῶ ὅμως μήν παραδιδόμαστε τόσο εὔκολα σέ ὅσα μᾶς “σερβίρουν”.
Μιλᾶμε γιά τό πῶς κατάντησαν τήν πατρίδα μας. Κι ὅμως ἐμεῖς εἴμαστε αὐτοί πού τή φέραμε σ’ αὐτό τό σημεῖο. ‘Ἔχουμε μεγάλη εὐθύνη ἀπέναντι στά παιδιά μας.
Ὑπάρχει ὅμως ἀκόμα ἐλπίδα!
Ἄς διαβάσουμε ξανά τό παραπάνω ποίημα καί θά τή βροῦμε!
Σᾶς εὐχαριστῶ.
Δημητρίου Μαλάμη Νοσοκόμου – Γεν. Γραμμ.Συλλόγου Ἠπειρωτῶν Κοζάνης
Μιχάλης Αντωνιάδης
ΑπάντησηΠροώθηση |
Ό Τίμιος Σταυρός η μαρτυρία της απείρου αγάπης του Θεού.
14/9/24
Ό Τίμιος Σταυρός ένωσε τον Ουρανό με την γη.
Ό Τίμιος Σταυρός ένωσε τον Θεό με τον άνθρωπο.
Ό Τίμιος Σταυρός ένωσε τα κομμάτια της ψυχής.
Ό Τίμιος Σταύρος κατήργησε τον θάνατο.
Ό Τίμιος Σταυρός αποτελεί πηγή ζωής χαράς και Χάριτος.
Ό Τίμιος Σταυρός η δόξα της Εκκλησίας.
Ό Τίμιος Σταυρός η μαρτυρία της απείρου αγάπης του Θεού.
ΧΡΟΝΙΑ ΠΟΛΛΑ!!
ΚΑΛΟ ΣΑΣ ΣΑΒΒΑΤΟΚΥΡΙΑΚΟ!!
Μιχάλης Αντωνιάδης
Το τέλους του κόσμου θα είναι και η επανένωση του Τιμίου Σταυρού!
Ο Σταυρός του Κυρίου είχε 4,50 μέτρα ύψος
και 2,40 μέτρα πλάτος.
Κι ο ιστορικός Παυλίνος στην ενδέκατη επιστολή του αναφέρει ότι ενώ ο Σταυρός, από την ημέρα της εύρεσής του τεμαχιζόταν
(σε απειροελάχιστα κομματάκια) και δινόταν στους πιστούς για ευλογία, έν τούτοις αυτός παρέμεινε ακέραιος και δεν μειωνόταν καθόλου!
Επίσης, όσον άφορα τα καρφιά του Κυρίου,
καθώς αναφέρει η παράδοση, ξεχώρισαν
από τα καρφιά των ληστών διότι δεν είχαν σκουριάσει από το πέρασμα των χρόνων, φαινόντουσαν σαν καινούργια, ενώ των
ληστών ήταν σκουριασμένα.
Έτσι διασώθηκαν μέχρι σήμερα πολλά τεμάχια,
τα οποία φυλάσσονται ως τα πολυτιμότερα κειμήλια, κυρίως στις ιερές μονές του Αγίου Όρους.
Μια εσχατολογική προφητεία λέγει πως ένα
από τα συγκλονιστικά γεγονότα του τέλους του
κόσμου θα είναι και η
επανένωση του Τιμίου Σταυρού!
Σταυρέ του Χριστού σωσον ημάς τη δυνάμη Σου!!!
Γέροντας Εφραιμ Σκήτης Αγίου Ανδρέου.
Μιχάλης Αντωνιάδης
Γιατί δέν μποροῦσε νά δράσει ὁ γκουρού (εἰδωλολάτρης!) ἐνώπιον τοῦ Σταυροῦ ;
- ΒΓΑΛΕ ΤΟΝ ΣΤΑΥΡΟ ΣΟΥ!
- ΓΙΑΤΙ;
Στά τέλη τῆς δεκαετίας τοῦ ‘60
ἕνας δεκαεννιάχρονος Έλληνοαυστραλός, ὁ Θεμιστοκλῆς Ἀδαμόπουλος μαζί μέ μερικούς φίλους του ἔφτιαξαν ἕνα συγκρότημα ρόκ μουσικῆς, τούς Φλάϊς (Flies).
Τό συγκρότημα ταχύτατα ἔγινε διάσημο ἀνά τόν κόσμο. Διηγεῖται ὁ Θεμιστοκλῆς:
-‘’Τότε ἦταν πολύ τῆς μόδας τά διάσημα μέλη τῶν ρόκ συγκροτημάτων νά ἐπισκέπτονται στήν Ἰνδία κάποιον γκουρού (=διδάσκαλο γιά μύηση στόν Βουδισμό) γιά συμβουλές καί πνευματική καθοδήγηση!
Ἄρχισα, λοιπόν, νά πηγαίνω καί ἐγώ.
Σέ ἕνα τέτοιο ταξίδι μου, ὁ γκουρού ἀκουμποῦσε τό χέρι του στό κεφάλι τοῦ κάθε ἐπισκέπτη λέγοντας:
-«Σοῦ μεταδίδω γνώση».
Ὅταν ἦρθε ἡ σειρά μου, σταμάτησε καί μοῦ εἶπε: - «Βγάλε τόν σταυρό σου» (!)
Ἦταν ἐπίσης τῆς μόδας, τότε,
γιά μᾶς, νά φορᾶμε σταυρό.
Ὄχι πώς πιστεύαμε, ἀλλά τόν φορούσαμε
ὡς διακοσμητικό, μᾶλλον, στοιχεῖο.
Ἐξεπλάγην ἀπό τήν προτροπή τοῦ γκουρού
καί τοῦ εἶπα:
-«Γιατί»;
Ἀπάντησε ὁ γκουρού:
- «Δέν μπορῶ νά σοῦ μεταδώσω γνώση.
Λοιπόν, θά τόν βγάλεις;»
Ἀπάντησα:
- «Ὄχι».
Καί ἔφυγα, συγκλονισμένος ἀπό τό γεγονός.
Γιατί δέν μποροῦσε νά δράσει ὁ γκουρού (εἰδωλολάτρης!) ἐνώπιον τοῦ Σταυροῦ ;
Τί εἶναι, ἐπιτέλους, ὁ Σταυρός;
Ἄρχισα νά διαβάζω μέ πάθος τό Εὐαγγέλιο.
Ἔτσι ἀνακάλυψα τήν πίστη στόν Χριστό.
Τά παράτησα ὅλα.
Ἔγινα ὀρθόδοξος χριστιανός.
Ἔκανα θεολογικές σπουδές καί ἀφιέρωσα τήν ζωή μου στόν Χριστό, γενόμενος μοναχός’’.
Ὁ ἄλλοτε μουσικός τῆς ρόκ εἶναι σήμερα
ὁ επίσκοπος π. Θεμιστοκλῆς.
Ἐπί εἴκοσι χρόνια ἱεραπόστολος
στή Σιέρρα Λεόνε τῆς Ἀφρικῆς.
Ἐκεῖ, μέ ἀπόλυτη αὐταπάρνηση καί κάτω ἀπό τρομακτικά δύσκολες συνθῆκες, μεταδίδει τήν πίστη στούς ἀφρικανούς ἀδελφούς μας φροντίζοντας, ὅσο μπορεῖ
καί τίς τεράστιες ὑλικές τους ἀνάγκες.
Διεθνῶς εἶναι γνωστός
ὡς ὁ «ἅγιος των φτωχών» !
Ὅταν, λοιπόν φορᾶμε τόν Σταυρό μας
ἤ κάνουμε τόν Σταυρό μας μέ ἀκλόνητη πίστη
καί ἐμπιστοσύνη στό Χριστό, εἶναι σάν νά ἀκουμπᾶ πάνω μας ὁ ἴδιος ὁ Τίμιος Σταυρός του Κυρίου μας Ιησού Χριστού.
«Σταυρός, ο φύλαξ πάσης της οικουμένης.
Σταυρός, η ωραιότης της Εκκλησίας.
Σταυρός, βασιλέων το κραταίωμα.
Σταυρός, πιστών το στήριγμα.
Σταυρός, αγγέλων η δόξα
και των δαιμόνων το τραύμα».
Μιχάλης Αντωνιάδης
Εγγραφή σε:
Αναρτήσεις (Atom)
.png "English"){kind=small}
