Το κακό είναι αποτέλεσμα της απουσίας Θείας αγάπης,

21/7/24

 "Γιατί ο Θεός δημιούργησε το κακό; ;;;"


Αυτή είναι ίσως η καλύτερη απάντηση που έχω ακούσει ποτέ στην ερώτηση, "Γιατί ο Θεός δημιούργησε το κακό; ;;;"

Γιατί ο Θεός δημιούργησε το κακό; Η απάντηση με χτύπησε μέχρι τον πυρήνα της ψυχής μου!

Καθηγητής στο πανεπιστήμιο έθεσε στους φοιτητές του την εξής ερώτηση:

Όλα όσα υπάρχουν δημιουργήθηκαν από τον Θεό;

Ένας μαθητής απάντησε γενναία:

- Ναι, δημιουργήθηκε από τον Θεό.

- Ο Θεός δημιούργησε τα πάντα; - ένας καθηγητής ρώτησε.

«Μάλιστα κύριε», απάντησε ο μαθητής.

Ο καθηγητής ρώτησε :

- Αν ο Θεός δημιούργησε τα πάντα, τότε ο Θεός δημιούργησε το κακό, αφού υπάρχει. Και σύμφωνα με την αρχή ότι οι πράξεις μας καθορίζουν τους εαυτούς μας, τότε ο Θεός είναι κακός.

Ο μαθητής σιώπησε αφού άκουσε μια τέτοια απάντηση. Ο καθηγητής ήταν πολύ ευχαριστημένος με τον εαυτό του. Καυχιόταν στους μαθητές που απέδειξαν για άλλη μια φορά ότι η πίστη στον Θεό είναι μύθος.

Ένας άλλος μαθητής σήκωσε το χέρι του και είπε:

Μπορώ να σας κάνω μια ερώτηση, καθηγητά;

«Φυσικά», απάντησε ο καθηγητής.

Ένας μαθητής σηκώθηκε και ρώτησε:

- Καθηγητά, είναι το κρύο ένα πράγμα;

- Τι είδους ερώτηση; Φυσικά και υπάρχει. Έχεις κρυώσει ποτέ;

Οι μαθητές γέλασαν με την ερώτηση του νεαρού. Ο νεαρός απάντησε:

- Βασικά, κύριε, το κρύο δεν υπάρχει.

Σύμφωνα με τους νόμους της φυσικής, αυτό που θεωρούμε κρύο είναι στην πραγματικότητα η απουσία ζέστης. Ένα άτομο ή αντικείμενο μπορεί να μελετηθεί για το αν έχει ή μεταδίδει ενέργεια.

Απόλυτο μηδέν (-460 βαθμοί Fahrenheit) είναι μια πλήρης απουσία θερμότητας. Όλη η ύλη γίνεται αδρανής και αδυνατεί να αντιδράσει σε αυτή τη θερμοκρασία.

Το κρύο δεν υπάρχει. Δημιουργήσαμε αυτή τη λέξη για να περιγράψουμε αυτό που νιώθουμε στην απουσία ζέστης.

Ένας μαθητής συνέχισε:

- Καθηγητά, υπάρχει σκοτάδι;

— Φυσικά και υπάρχει.

- Κάνετε πάλι λάθος, κύριε. Το σκοτάδι επίσης δεν υπάρχει. Σκοτάδι είναι στην πραγματικότητα η απουσία φωτός. Μπορούμε να μελετήσουμε το φως αλλά όχι το σκοτάδι.

Μπορούμε να χρησιμοποιήσουμε το πρίσμα του Νεύτωνα για να διαδώσουμε λευκό φως σε πολλαπλά χρώματα και να εξερευνήσουμε τα διαφορετικά μήκη κύματος κάθε χρώματος. Δεν μπορείς να μετρήσεις το σκοτάδι. Μια απλή αχτίδα φωτός μπορεί να μπει στον κόσμο του σκότους και να τον φωτίσει. Πώς μπορείς να καταλάβεις πόσο σκοτεινός είναι ένας συγκεκριμένος χώρος; Μετράς πόσο φως παρουσιάζεται. Έτσι δεν είναι; Το σκοτάδι είναι ένας όρος που χρησιμοποιεί ο άνθρωπος για να περιγράψει τι συμβαίνει στην απουσία φωτός.

Τελικά ο νεαρός ρώτησε τον καθηγητή:

- Κύριε, υπάρχει το κακό;

Αυτή τη φορά ήταν αβέβαιο, ο καθηγητής απάντησε:

- Φυσικά, όπως είπα και πριν. Τον βλέπουμε κάθε μέρα. Σκληρότητα, πολυάριθμα εγκλήματα και βία σε όλο τον κόσμο. Αυτά τα παραδείγματα δεν είναι παρά μια εκδήλωση του κακού.

Σε αυτό, ο μαθητής απάντησε:

- Το κακό δεν υπάρχει, κύριε, ή τουλάχιστον δεν υπάρχει για τον εαυτό του. Το κακό είναι απλά η απουσία του Θεού. Είναι σαν το σκοτάδι και το κρύο - μια ανθρωπογενής λέξη για να περιγράψει την απουσία του Θεού. Ο Θεός δεν δημιούργησε το κακό. Το κακό δεν είναι πίστη ή αγάπη, που υπάρχουν ως φως και ζεστασιά. Το κακό είναι αποτέλεσμα της απουσίας Θείας αγάπης στην ανθρώπινη καρδιά. Είναι το είδος του κρύου που έρχεται όταν δεν υπάρχει ζέστη, ή το είδος του σκότους που έρχεται όταν δεν υπάρχει φως.


Το όνομα του μαθητή ήταν Άλμπερτ Αϊνστάιν.


Μιχάλης Αντωνιάδης


read more ►
0 σχόλια

Για το κοριτσάκι από τον άλλο κόσμο,

20/7/24

 

Για το κοριτσάκι από τον άλλο κόσμο

Κάποτε συνέβη το εξής, όπως το διηγήθηκε η γερόντισσα Λαμπρινή:



«Ήταν η 30κοστή μέρα από την κοίμηση ενός γνωστού μου 7χρονου κοριτσιού. Το βραδάκι, ως συνήθως, πήρα να διαβάσω ένα πνευματικό βιβλίο και καθόμουν στο κρεββάτι, ενώ δίπλα μου ο άνδρας μου είχε ήδη κοιμηθεί.

Τότε απ' το παράθυρο μπήκε ένας Άγγελος και έφερε το γνωστό μου κοριτσάκι νυμφοστολισμένο. 

Το ρώτησα τι ήθελε ξανά στον αμαρτωλό αυτόν κόσμο και μου απάντησε:

«Ήρθα για σένα. Δεν μπόρεσα να βρω άνθρωπο να πω το παράπονό μου. Οι γονείς μου με ζόριζαν να τρώω για να γίνω καλά, ενώ δεν μου έλειπε το φαγητό. Ο Θεός ήθελε να με πάρει. Τώρα όμως πού πέθανα έπρεπε να πάω στον παράδεισο, αλλά έχω εμπόδια.

Ένα οφείλεται στους γονείς μου, και ένα σε μένα. Τώρα πού πέθανα, ακόμη δεν σαράντισα και η μητέρα μου έμεινε έγκυος. Αυτό δεν έπρεπε να γίνει. Ακόμη στον δρόμο είναι η ψυχή μου, δεν πέρασα όλα τα τελώνια. 

Ξέρω ότι με έκλαψαν πολύ, αλλά δεν έπρεπε να γίνει. 

Νομίζουν ότι τρόπον τινά θα με αναστήσουν, αλλά πες τους ότι αγοράκι θα κάνουν, όχι κορίτσι, όπως νομίζουν..

Αυτή τους η πράξη δυσκολεύει την ψυχή μου.. 

Όσο για μένα, την τελευταία φορά που πήγα στο σχολείο πριν πεθάνω, δεν είχα μολύβι και πλάκα για να γράψω. 

Μια συμμαθήτρια μου όμως μου έδωσε καινούργια πλάκα και μολύβι, τα οποία δεν επέστρεψα. Πες στην μάννα μου να αγοράσει καινούργια και να τα επιστρέψει. 

Για το μεγάλο καλό πού θα κάνεις στην ψυχή μου θα σε πάρω τώρα μαζί μου να δεις τον θάλαμο που έχει έτοιμο ο Κύριος για μας τις παρθένες. Εμείς νυμφευθήκαμε τον Χριστό».

Βγήκαμε από το παράθυρο και ανεβαίναμε. Μας συνόδευε και ο Άγγελος κρατώντας από το χέρι την κόρη. Φθάσαμε στον Παράδεισο και τον βλέπαμε. Ήταν σπίτια πολλά αλλά πολύ ωραία.

Φθάσαμε στο παρθενικό σπίτι, αλλά δεν μ’ άφησε να μπω μέσα. Αυτή μπήκε και μου είπε: 

«Εσύ είσαι ακόμα στην γη δεν μπορείς να μπεις εδώ». 

Είδα όμως από το παράθυρο τις παρθένες, άλλες μικρές στην ηλικία και άλλες μεγάλες. Φορούσαν ρούχα πού έλαμπαν.

Μου είπαν: «Εμείς εδώ δεν έχομε ποτέ χειμώνα, ποτέ νύχτα, ποτέ βροχή. Είμαστε πάντα στο άνθος».

Μετά σήμανε ένα σήμαντρο και ήταν η ώρα για προσευχή και έπρεπε να φύγουμε. Ήθελα να μείνω και εγώ να μάθω πώς προσεύχονται, και μου είπε: «Εσείς έχετε τους παπάδες, τους πνευματικούς και σας τα λένε όλα».

Ο Άγγελος με γύρισε πίσω χωρίς να μου μιλήσει. Έβλεπα το σώμα μου να βρίσκεται στο κρεβάτι δίπλα στον άνδρα μου, ανέπνεε λίγο, ίσα - ίσα που ζούσε. 

Μπήκα ξανά στο σώμα μου, άφησα το βιβλίο στο τραπέζι και κοιμήθηκα. Το πρωί θα πηγαίναμε στο χωράφι για να δουλέψω στο βαμπάκι αλλά δεν μπόρεσα να πάω. Για τρεις μέρες αισθανόμουν πολύ κουρασμένη και ήμουν χλωμή.

Όταν είχα ρωτήσει το κοριτσάκι: «Καλά, για μια πλάκα και ένα μολύβι έχεις τόσες δυσκολίες; Με μας που έχουμε κάνει τόσα, τι θα γίνει»; Μου απάντησε:

«Αυτή η πλάκα και το μολύβι είναι σαν βάρος εκατό κιλών καθώς με δυσκολεύει και η αμαρτία των γονέων μου». Γι' αυτό δεν πρέπει τίποτα να χρωστάμε δανεικό σε τούτη την ζωή, αν θέλουμε να απολαύσουμε τα αγαθά του παραδείσου».


Γερόντισσα Λαμπρινή Βέτσιου +

Βιβλίο: «Ασκητές μέσα στον κόσμο»

ΚΑΛΟ ΣΑΣ ΣΑΒΒΑΤΟΚΥΡΙΑΚΟ!!

Μιχάλης Αντωνιάδης


read more ►
0 σχόλια

"Ένα γλυκάκι και 71 χρόνια μαζί"

19/7/24


 


"Ένα γλυκάκι και 71 χρόνια μαζί",


"-Γιαγιά πώς ο παππούς μου σου έκανε πρόταση γάμου;

Ο παππούς σου μου έκανε πρόταση 

γάμου με ένα γλυκάκι. 

Γονάτισε και είπε: 

«Δεν έχω τίποτα τώρα, μόνο αυτό το γλυκό, αλλά αν θέλεις μπορούμε να προχωρήσουμε μαζί στη ζωή»

-Και εσύ?

Άνοιξα το γλυκό, το έκοψα στα δύο 

και το μοιραστήκαμε . 

Από εκείνη τη στιγμή δεν χωρίσαμε 

ποτέ και μοιραζόμαστε τα πάντα. 

Πέσαμε, σηκωθήκαμε και αγωνιστήκαμε για μία καλύτερη ζωή.

Έχουμε ζήσει δύσκολες στιγμές, κουρασμένοι, αλλά πάντα ήμασταν 

ο ένας για τον άλλον.

-Άλλες εποχές, γιαγιά»

-Ο χρόνος δεν αλλάζει τον τρόπο αγάπης.

Αυτό που έχει αλλάξει είναι ότι 

δεν έχετε πλέον οράματα 

παραδείγματα για να ακολουθήσετε, 

σας έχουν δημιουργήσει ανασφάλεια 

και το δέχεστε με σκισμένο κεφάλι 

χωρίς αντίδραση ενωμένοι ενάντια 

σε αυτούς που σας το επιβάλουν.

Έχετε έλλειψη αντίληψη της πραγματικότητας, ότι η ευτυχία κρύβεται στα μικρά πράγματα.

Κάντε μεγάλη επίδειξη γάμου με 

πανάκριβα δαχτυλίδια και με την πρώτη 

δυσκολία χωρίζετε, γιατί νομίζετε ότι θα βρείτε καλύτερο σύντροφο. 

Πάντα να αναζητάτε την τελειότητα, 

σαν να υπάρχει."




Μιχάλης Αντωνιάδης


read more ►
0 σχόλια

Να σώσουν το παιδί τους να το φέρουν έτοιμο στην κοινωνία ..

 


Μιλάμε για εκπληκτική φωτογραφία! 

Ένα μικρό πουλί πέφτει από τη φωλιά του. Όλοι ξέρουμε τι θα συμβεί όταν ένα πουλί που δεν μπορεί να πετάξει πέσει από τη φωλιά του. Τέλος!!

Η Μητέρα του το έχει πιάσει από το ράμφος και ο πατέρας σπρώχνει από κάτω για να το σώσει !

 Απέραντο ευχαριστώ στον φωτογράφο που απαθανάτισε,που είχε τη "ΤΥΧΗ" να απαθανατίσει αυτή την απίστευτη στιγμή. "ΤΥΧΗ" δεν το λες με τίποτα και σαφώς αυτή η εικόνα είναι πάνω από 1000 λέξεις ! Εικόνα Υμνος στους γονείς (κάποιες φορές είναι και ΕΝΑΣ η Γιαγιά,Παππούς ) που αγωνιούν ,που ξενυχτούν,που έχουν τρέξει όλες τις ώρες και τις μέρες για να σώσουν το παιδί τους να το φέρουν έτοιμο στην κοινωνία ..


ΚΑΛΗ ΣΑΣ ΗΜΕΡΑ!!


Μιχάλης Αντωνιάδης


read more ►
0 σχόλια

Εκτέλεση της Ρωσικής Αυτοκρατορικής Οικογένειας,

18/7/24


 

17 και 18 Ιουλίου 1918: 

Η εκτέλεση της Ρωσικής Αυτοκρατορικής Οικογένειας.


Κατά τα μεσάνυχτα της 16ης προς 17ης Ιουλίου 1918, τους ξύπνησαν και τους μετέφεραν, μαζί με άλλα τέσσερα άτομα της συνοδείας τους, στο υπόγειο της οικίας, προκειμένου τάχα να τους μεταφέρουν σε μια πιο ασφαλής περιοχή.

Μετά από μεγάλη αναμονή τους διέταξαν να σταθούν στη σειρά για να τους βγάλουν μια φωτογραφία. Ξαφνικά αντί για τον φωτογράφο εισήλθαν στο μικρό δωμάτιο 11 Μπολσεβίκοι και ο αρχηγός τους ο Εβραίος Γιούρι Γιουρόφσκυ, οι οποίοι άρχισαν να πυροβολούν τα θύματά τους. Ο θάνατος ορισμένων ήταν αργός και βασανιστικός, όπως του μικρού διαδόχου που τον αποτελείωσαν με χτυπήματα στο κεφάλι, καθώς και της πριγκίπισσας Αναστασίας που την σκότωσαν με τις ξιφολόγχες.

Στη συνέχεια άρπαξαν από τους νεκρούς ότι πολύτιμο έφεραν πάνω τους και τους μετέφεραν βιαστικά μ’ ένα φορτηγό σ’ ένα κοντινό δάσος και τους πέταξαν γυμνούς μέσα σ’ ένα πηγάδι ορυχείου. Φοβούμενοι όμως μην ανακαλυφθούν τα σώματα το επόμενο βράδυ τα ανέσυραν και αφού τα τεμάχισαν, τα έκαψαν χύνοντας πάνω τους 300 λίτρα βενζίνη. 

Για να εξαφανίσουν τα υπολείμματα των μαρτύρων τα περιέλουσαν με 190 κιλά βιτριόλι. Τέλος ότι απέμεινε το σκέπασαν πρόχειρα με χώμα και κλαδιά. Όλη αυτή η φρικιαστική διαδικασία κράτησε τρία ημερόνυχτα από τη στιγμή της δολοφονίας τους.


Απολογισμός του αποτρόπαιου εγκλήματος σε νεκρούς ήταν:

1. Τσάρος Νικόλαος Β΄ Αλεξάντροβιτς Ρομανώφ (50 ετών).

2. Τσαρίνα Αλεξάνδρα Φυοντόροβνα (46 ετών).

3. Μεγάλη Δούκισσα Όλγα Νικολάεβνα Ρομάνοβα (23 ετών)

4. Μεγάλη Δούκισσα Τατιάνα Νικολάεβνα Ρομάνοβα (21 ετών)

5. Μεγάλη Δούκισσα Μαρία Νικολάεβνα Ρομάνοβα (19 ετών)

6. Μεγάλη Δούκισσα Αναστασία Νικολάεβνα Ρομάνοβα 

(17 ετών)

7. Διάδοχος του Θρόνου Αλεξέι Νικολάεβιτς Ρομανώφ 

(14 ετών)

8. Ιατρός Ευγένιος Μπότκιν

9. Μάγειρας Ιβάν Χαριτόνοφ

10. Θαλαμηπόλος της Αλεξάνδρας, κυρία Άννα Ντεμίντοβα

11. Θαλαμηπόλος Αλεξέι Τραπ



Μιχάλης Αντωνιάδης

read more ►
0 σχόλια

ΚΑΛΗ ΣΑΣ ΗΜΕΡΑ!!

17/7/24

 




read more ►
0 σχόλια

Άγιος Παΐσιος,

  Άγιος Παΐσιος:




Η Παναγία μας είναι ίδια ακριβώς με την Παναγία την Ιεροσολυμίτισσα:

Ο Γέροντας από νωρίς είχε ανοίξει ο ίδιος τον τάφο του, στο κελί του "Παναγουδα", και στο νου του είχε πάντα την ημέρα της εξόδου του από αυτήν εδώ την μάταιη ζωή.

Ο ίδιος, λόγω της βαθιάς του ταπεινοφροσύνης που τον διέκρινε, αισθανόταν πάντα ανέτοιμος γι'αυτό το μεγάλο ταξίδι. Ένα όραμα όμως ,που είδε, τον 

χαροποίησε...Ενώ προσευχόταν, είδε ότι βρισκόταν σ'ένα μέρος, που έμοιαζε με αεροδρόμιο, και από εκεί αναχωρούσαν για το ταξίδι προς τον ουρανό. Υπήρχαν πολλοί άνθρωποι εκεί, καθώς και κάποιοι που ήταν διορισμένοι

για να ελέγχουν ποιοι είχαν διαβατήριο και εισιτήριο, για να περάσουν, και άλλους τους 

άφηναν να περάσουν, ενώ άλλους δεν τους

άφηναν.

Όταν ο Γέροντας έφτασε μπροστά τους και ήρθε η σειρά του, δεν είχε τα απαραίτητα 

χαρτιά. Τότε εμφανίστηκε η Παναγία, ντυμένη σαν βασίλισσα στα χρυσά. Η μορφή της ήταν σε όλα ίδια μ' εκείνη της θαυματουργού εικόνας της Παναγίας της 

Ιεροσολυμιτισσας. Τότε Εκείνη είπε στους

ελεγκτές:

- Αυτός είναι δούλος δικός Μου αφήστε τον να περάσει τα χαρτιά του τα έχω εγώ ετοιμάσει.

Και τα έβγαλε μέσα από το Μαφοριο Της και αφού τα έδειξε, τα ξανά τοποθέτησε πάλι εκεί. Έτσι άφησαν τον Γέροντα να περάσει.!!

Ο Γέροντας άλλη φορά μας ειπε:

-Η Παναγία μας πολύ μοιάζει με την εικόνα της Παναγίας της Ιεροσολυμιτισσας, 

Είναι εντελώς Ίδια!!!!!

Την έχω δει αρκετές φορές και δεν γνωρίζω άλλη εικόνα, που να Της μοιάζει τόσο πολύ!!!

Από το βιβλίο, "Ο ΓΕΡΩΝ ΠΑΙΣΙΟΣ"του ιερομόναχου Χριστοδούλου Αγιορείτου.✝️✝️✝️ 


Μιχάλης Αντωνιάδης



read more ►
0 σχόλια

Άνθρωπος που θυσιάζει την ελευθερία του,



 Άνθρωπος που θυσιάζει την ελευθερία του για να του παρέχουν ασφάλεια, δεν είναι άξιος ούτε της ελευθερίας αλλά ούτε και της ασφάλειας.

Αριστοτέλης 


ΚΑΛΗ ΣΑΣ ΗΜΕΡΑ!!

Μιχάλης Αντωνιάδης


read more ►
0 σχόλια

όσες φορές ο λαός χωρίστηκε, επακολούθησε καταστροφή.Η ιδέα τής ελευθερίας,

 *15 Ιουλίου 1974- Η μνήμη όπου και να την αγγίξεις πονά..*

Η μνήμη όπου και να την αγγίξεις πονά…

Η ιδέα τής ελευθερίας γεννήθηκε μαζί με τους Έλληνες που πρώτοι την τραγούδησαν, την αγάπησαν αλλά και τη ζωγράφισαν, και με το αίμα τους την κέρδισαν αγωνιζόμενοι γι αυτήν με εξαίρεση κάποιους λίγους …*. Εφιάλτες…*

Ο στόχος όμως τής ελευθερίας δεν τροποποιείται ούτε και φρενάρεται. Παραμένει επιδίωξη κάθε ανθρώπου που νοιώθει τη στέρηση των αγαθών που αυτή προσφέρει όταν δεν στηρίζεται σε ιδιοτελή συμφέροντα, διαπλεκόμενων πολιτικών μηχανισμών και πολιτικών εξαρτήσεων…

 Η ιστορία διδάσκει ότι όσες φορές ο λαός χωρίστηκε, επακολούθησε καταστροφή. Όταν οι ¨Έλληνες  είναι ενωμένοι  μεγαλουργούν. Όταν διχάζονται δυστυχώς, δυστυχούν. Ο εθνικός μας ποιητής, Διονύσιος Σολωμός, το λέει, άλλωστε, ξεκάθαρα στον Εθνικό μας Ύμνο, τον «Ύμνο προς την Ελευθερία»: *«Μην ειπούν στον στοχασμό τους τα ξένα έθνη αληθινά: Αν μισούνται αναμεσό τους δεν τους πρέπει ελευθεριά».*

Η Κύπρος μας ακόμη  αιμορραγεί.. Πληρώνει τα λάθη της διχόνοιας και της προδοσίας. Καρτερικά περιμένει πότε  θα φέξει ξαστεριά! Ελευθεριά!!


Μιχάλης Αντωνιάδης


read more ►
0 σχόλια

Νάμαι ένας ασκητής μαζί με κείνους τους λίγους τους φτωχούς!

 Πόσο θάθελα να κάθομαι στην Ιερά Σκήτη της Αγίας Άννης πούνε στο Άγιονόρος!

Να τρυπώσω στο κελλί μου, σα να με κυνηγάνε ληστάδες, να κρυφτώ, να δοξάζω τον Θεό που βρήκα καταφύγιο.

Να απομείνω μοναχός να κάνω την προσευχή μου βαθειά από τα έγκατά μου, να χορτάσω να πίνω από την παρηγορητική πηγή, να μιλώ με τον Θεό όπως μιλά το παιδί στον πατέρα του, «ἑσπέρας καὶ πρωΐ καὶ μεσημβρίας, ἑπτάκις τῆς ἡμέρας».

Να σηκώνομαι τη νύχτα να λέγω το Ψαλτήρι, και να πετώ στον ουρανό.

Να με βρίσκει η χαραυγή δακρυσμένον για τις αμαρτίες μου.

Κι’ ας καταγίνονται οι άλλοι με τις δουλειές ,με τις ματαιότητες, με τα λεφτά, με τις δόξες..

Να ζωγραφίζω αγιασμένα εικονίσματα, και κεί που δουλεύω να σιγοψέλνω και να τρέχουνε τα μάτια μου γλυκά δάκρυα της παρηγοριάς και της ειρήνης.

Τί χαρά μεγάλη, νάμαι ένας ασκητής μαζί με κείνους τους λίγους τους φτωχούς!

Να μη με λογαριάζει κανείς για ζωντανόν, παρά να με κοιτά μονάχα το μάτι του Θεού!


Φώτιος Κοντόγλου (+13-7-1965)


Μιχάλης Αντωνιάδης


read more ►
0 σχόλια