Πρέπει οπωσδήποτε να πιέσουμε την καρδιά μας να προσεύχεται, αλλιώς θα στεγνώσει τελείως. Τα γνωρίσματα της προσευχής είναι αγάπη για τον Θεό, ευθύτητα και απλότητα.
Το ίδιο ισχύει και για τις προσευχές που κάνουμε στους Αγίους.
Άγιος Ιωάννης της Κροστάνδης.
Μιχάλης Αντωνιάδης
ΚΑΛΗ ΣΑΣ ΗΜΕΡΑ!!
Βιώματα με τον
μακαριστό Άγιο παππούλη Παναγιώτη Τσιώλη
(Μαρτυρία ενός φίλου).:
Κάποιο καλοκαίρι πριν από 20 χρόνια περίπου πήγαμε στο Βαλάρι των Αγράφων οικογενειακώς για να προσκυνήσουμε την Παναγία και να συναντήσουμε τον αγαπημένο μας παππούλη. Σταθήκαμε τυχεροί γιατί δεν ήρθαν άλλοι προσκυνητές και μπορούσαμε να τον δούμε με την ησυχία μας.
Μετά τον εσπερινό καθήσαμε στην αυλή της εκκλησίας, όταν ξαφνικά αντιληφθήκαμε ότι έπιασε φωτιά το μαντρί που βρισκόταν πολύ κοντά στην εκκλησία.
Αμέσως ο παππούλης έτρεξε προς τη φωτιά κι εγώ τον ακολούθησα. Οι φλόγες δυνάμωσαν αστραπιαία διότι εκεί υπάρχουν πολλά δέντρα και ο κίνδυνος να καεί η εκκλησία και ο οικισμός ήταν πολύ μεγάλος.
Μέσα στη στάνη υπήρχαν κάποιες φιάλες υγραερίου τις οποίες πέταξα μακριά για να μην εκραγούν.
Έξω από τη στάνη υπήρχε μια βρύση από την οποία έτρεχε ελάχιστο νερό και με το λάστιχο προσπαθούσα να σβήσω τη φωτιά που είχε γιγαντωθεί.
Ο πάτερ βρισκόταν από πίσω μου και μου φώναζε συνέχεια:
«Πες το πάτερ ημών»..
Ξαφνικά γυρίζω πίσω και βλέπω τον παππούλη να σταυρώνει τη φωτιά και να φυσάει απαλά από τη μια άκρη της μέχρι την άλλη.
Τότε η φωτιά έπεσε και έσβησε!
Τον κοιτάζω έκπληκτος και του λέω: «Τι έκανες;»
Τότε γελώντας μου απαντάει με νόημα:
«Εσύ το έκανες. Το κατάλαβες;»
Εγώ προσπαθούσα να καταλάβω τι είχε συμβεί και τον ρωτούσα επίμονα για ποιο λόγο άρπαξε φωτιά.
Μου είπε το λόγο, αλλά δεν μπορώ να τον αναφέρω γιατί αφορά πρόσωπα που είναι εν ζωή.
Πάντως το σίγουρο είναι πως οι πνευματικοί νόμοι πάντα λειτουργούν. Μετά από αρκετή ώρα ήρθε η Π.Υ. και απλά κατέγραψαν το γεγονός απορώντας πως έσβησε μια τέτοια φωτιά χωρίς να επεκταθεί στο δάσος.
Κίμων Μπάλλας
Μιχάλης Αντωνιάδης
Ο Διάβολος μας κοσκινάει και πότε μας βγάζει κόρνερ και πότε άουτ. Χρειάζεται μεγάλη δύναμη και Χάρη Θεού, για να μην σε βγάλει από το κόσκινό του ήρα και όχι σιτάρι.
Είναι μεγάλη υπόθεση ο άνθρωπος να σταθεί όρθιος, από το κοσκίνισμα του Διαβόλου!
Είναι τεχνάσματα του Σατανά, τα πάντα να μπερδεύει, τα πάντα να μπασταρδεύει.
Είδατε τις γυναίκες; Τις έκανε άνδρες.
Είδατε τους άνδρες; Τους έκανε γυναίκες.
Σου βάζει ο παπάς δεξιά τη βέρα σου και εσύ τη βγάζεις και τη βάζεις στο αριστερό σου χέρι. Σε βάζει η νονά το όνομα Παναγιώτα και εσύ το κάνεις Τόνι....
Την έβαλαν την άλλη Ευτέρπη και την φωνάζουν Τέπη... Πέπη κ.ο.κ. Αμέσως ο Σατανάς αλλάζει τα πάντα.
Ο Μέγας Βασίλειος λέει: ''Είναι πονηρός ο Διάβολος και είναι αδύνατον να σκεφτεί το καλό. Και αν ποτέ κάνει κάτι που φαίνεται καλό, είναι σπορά για να σε πιάσει παρακάτω. Σου ρίχνει τώρα, για να σε πιάσει και να σε συλλάβει αργότερα''.
Ο Διάβολος είναι πηγή κακίας, γι' αυτό και δεν μπορεί να αλλάξει, δεν μπορεί να μετανοήσει.
Ευχηθείτε τον, μέσω ενός δαιμονισμένου να πάει στον παράδεισο και θα φρίξετε, όταν θα τον ακούσετε να ουρλιάζει!.
Ο Διάβολος δεν φοβάται τον αγιασμό, τους σταυρούς και τα θυμιάματα από ανθρώπους, που δεν έχουν σχέση με την Εκκλησία, που ούτε εξομολογούνται, που ούτε Κοινωνούν, που κλέβουν, ατιμάζουν, παράνομα ζουν, έχουν αιμομιξίες κ.λπ.
Θυμιατίζουν και σταυρώνονται... και τί βγαίνει από αυτό;
Φεύγει ο Διάβολος από αυτά;
Όχι μόνο δεν φεύγει, αλλά έχει στρογγυλοκαθίσει και δεν μπορεί να τον κοινοποιήσει έξωση κανείς από εκεί.
Βέβαια χρειάζεται σταυρός από έξω, αλλά χρειάζεται ο άνθρωπος να είναι σταυρωμένος και στην καρδιά.
Τον διάβολο δεν τον ενδιαφέρει να κλέψεις εκατομμύρια, αλλά να κλέψεις έστω και μια καραμέλα,
για να σε έχει στο χέρι του.
Δημήτριος Παναγόπουλος ο Ιεροκήρυκας (1916 - 1982)
Μιχάλης Αντωνιάδης
Η άγνοια του καλού είναι σκότος ψυχής. Και αν ο άνθρωπος δεν συμμαχήση με τον Χριστόν, όπου είναι το φως, δεν ημπορεί να λυτρωθή από τον άρχοντα του σκότους, τον Διάβολον.
ΚΑΛΗ ΣΑΣ ΗΜΕΡΑ!!
Μιχάλης Αντωνιάδης
Το Σημείο που μίλησε ο Γέροντας Παΐσιος με την Αγία Ευφημία...
Την Τρίτη, κατά η ώρα 10 το πρωί, ήμουν μέσα στο Κελί μου..Ακούω χτύπημα στην πόρτα και μια γυναικεία φωνή να λέει: «Δι” ευχών των αγίων Πατέρων ημών…». Σκέφθηκα:
«Πώς βρέθηκε γυναίκα μέσα στο Όρος;». Εν τούτοις ένιωσα μια θεία γλυκύτητα μέσα μου και ρώτησα:
-Ποιος είναι;
-Η Ευφημία! (απαντά).
-Σκεφτόμουν, «ποια Ευφημία; Μήπως καμιά γυναίκα έκανε καμιά τρέλα και ήρθε με ανδρικά στο Όρος; Τώρα τι να κάνω;». Ξαναχτυπά. Ρωτάω: «Ποιος είναι;». «Η Ευφημία», άπαντα και πάλι. Σκέφτομαι και δεν ανοίγω. Στην τρίτη φορά που χτύπησε, άνοιξε μόνη της η πόρτα, που είχε σύρτη από μέσα. Άκουσα βήματα στον διάδρομο. Πετάχτηκα από το Κελί μου και βλέπω μια γυναίκα με μανδήλα. Την συνόδευε κάποιος, που έμοιαζε με τον Ευαγγελιστή Λουκά, ο οποίος εξαφανίσθηκε. Παρ’ όλο πού ήμουν σίγουρος ότι δεν είναι του πειρασμού, γιατί λαμποκοπούσε, την ρώτησα ποια είναι·
-Η μάρτυς Ευφημία, (απαντά).
-Αν είσαι η μάρτυς Ευφημία, έλα να προσκυνήσουμε την Αγία Τριάδα. Ό,τι κάνω εγώ να κάνης και συ.Μπήκα στην Εκκλησία, κάνω μια μετάνοια λέγοντας: «Εις το όνομα του Πατρός». Το επανέλαβε με μετάνοια. «Και του Υιού». «-Και του Υιού», είπε με ψιλή φωνή.
-Πιο δυνατά, ν’ ακούω, είπα και επανέλαβε δυνατότερα.
-Ενώ ήταν ακόμα στο διάδρομο έκανε μετάνοιες, όχι προς την Εκκλησία, αλλά προς το Κελί μου. Στην αρχή παραξενεύτηκα, αλλά μετά θυμήθηκα ότι είχα μια μικρή χάρτινη εικονίτσα της Αγίας Τριάδος, κολλημένη σε ξύλο, πάνω από την πόρτα του Κελιού μου. Αφού προσκυνήσαμε και για τρίτη φορά.
-«Και του Αγίου Πνεύματος»
Μετά είπα: «Τώρα, να σε προσκυνήσω και εγώ». Την προσκύνησα και ασπάστηκα τα πόδια της..
Ύστερα κάθισε η Αγία στο σκαμνάκι και εγώ στο μπαουλάκι και μου έλυσε την απορία που είχα (στο εκκλησιαστικό θέμα).
-Μετά μου διηγήθηκε την ζωή της. Ήξερα ότι υπάρχει μια αγία Ευφημία, αλλά τον βίο της δεν τον ήξερα. Όταν μου διηγείτο τα μαρτύρια της, όχι απλώς τα άκουγα, αλλά σαν να τα έβλεπα· τα ζούσα. Έφριξα! Πα, πα, πα!
-Πώς άντεξες τέτοια μαρτύρια; ρώτησα.
-Αν ήξερα τι δόξα έχουν οι Άγιοι, θα έκανα ό,τι μπορούσα να περάσω πιο μεγάλα μαρτύρια.
-Μετά απ’ αυτό το γεγονός για τρεις μέρες δεν μπορούσα να κάνω τίποτα. Σκιρτούσα και συνεχώς δόξαζα τον Θεό. Ούτε να φάω, ούτε τίποτα… συνεχώς δοξολογία».
Σε επιστολή του αναφέρει:
«Σ’ όλη μου τη ζωή δεν θα μπορέσω να εξοφλήσω την μεγάλη μου υποχρέωση στην αγία Ευφημία, η οποία ενώ ήταν άγνωστη μου και χωρίς να είχε καμιά υποχρέωση, μου έκανε αυτή την μεγάλη τιμή…».
Διηγούμενος το γεγονός πρόσθεσε με ταπείνωση ότι παρουσιάστηκε η αγία Ευφημία, «όχι γιατί το αξίζω, αλλά επειδή με απασχολούσε εκείνο τον καιρό ένα θέμα που είχε σχέση με την κατάσταση της Εκκλησίας γενικά, και για δύο άλλους λόγους»...Μέσα σε αυτήν την παραδεισένια κατάσταση συνέθεσε προς τιμήν της Αγίας ένα στιχηρό προσόμοιο: «Ποίοις ευφημιών άσμασιν ευφημήσωμεν την Ευφημίαν, την καταδεχθείσαν από άνωθεν και επισκεφθείσασαν κάτοικον μοναχόν ελεεινόν εν τη Καψάλα. Εκ τρίτου την θύραν πάλιν του έκρουσε τετάρτη ηνοίχθη μόνη εκ θαύματος και εισελθούσα με ουράνιον δόξαν, του Χριστού η Μάρτυς, προσκυνούντες ομού Τριάδα την Αγίαν».
- Κάποιος κληρικός, πήρε άδεια από τον πνευματικό του να γίνει μασόνος, προκειμένου αργότερα να ξεσκέπαζε την μασονία με ένα βιβλίο που θα έγραφε περί μασονίας.
Έγινε έτσι μασόνος και ύστερα από μερικά χρόνια είχε φτάσει στον 29ο βαθμό μασονίας.
Μια μέρα μαζεύτηκαν όλοι οι μασόνοι, προκειμένουν ο κληρικός να αναβαθμιστεί στον 30ο βαθμό. Και ήταν υποχρεωμένος να κάνει της εξής τελετουργία:
Του φέρανε ένα 5 χρονο αγοράκι, το οποίο το είχαν κλέψει και του είπαν αρχικά, να ασελγούσε πάνω του και στη συνέχεια θα το έσφαζε και θα έπαιρνε την καρδιά του και θα την τοποθετούσε πάνω σε μία τράπεζα.
Στη συνέχεια θα έσφαζε έναν κόκκορα και με το αίμα αυτού, θα ”αγίαζε” την καρδιά του παιδιού.
Ο κληρικός μόλις τα άκουσε όλα αυτά τα΄χασε! Αρνήθηκε να το κάνει και μπόρεσε τελικά να γλυτώσει από την οργάνωση αυτήν χωρίς να τον σκοτώσουν, όπως είναι η συνηθισμένη κατάληξη αυτών που θέλουν να φύγουν.
Στο βιβλίο που έγραψε, κατέγραψε όλες τις εμπειρίες του και στον επίλογο του βιβλίου έγραφε: Φανταστείτε από τον 30ο βαθμό και πέρα τί γίνεται!
Μακριά από την μασονία, διότι είναι καθαρός σατανισμός και εσείς οι γονείς να έχετε τα παιδιά σας από κοντά, διότι ελλοχεύουν και τέτοιοι κίνδυνοι στην κοινωνία μας..
Γέροντας Εφραίμ Σκήτης Αγίου Ανδρέα
Μιχάλης Αντωνιάδης
Ο άνθρωπος έχει φτιάξει πολλούς θεούς, και οι θεοί είναι πάρα πολλοί. Ακόμη και αυτοί οι άσωτοι, οι άθεοι πιστεύουνε στον Θεό, όχι στον αληθινό, αλλά εις την σάρκα, εις τα πάθη, στην ύλη..., όλοι κάτι λατρεύουνε... Σ' αυτό που λατρεύει κανείς σ' αυτό δουλεύει. Δηλαδή είσαι πόρνος, είσαι άνθρωπος της σαρκός, δουλεύεις για την σάρκα, για την ύλη.
Όσιος Πορφύριος ο Καυσοκαλυβίτης ο διορατικός και θαυματουργός.
Μιχάλης Αντωνιάδης
ΚΑΛΗ ΣΑΣ ΗΜΕΡΑ!!
Βιώματα με τον μακαριστό άγιο παππούλη Παναγιώτη Τσιώλη (Μαρτυρία ενός φίλου).:
Κάποιο καλοκαίρι πριν από 20 χρόνια περίπου πήγαμε στο Βαλάρι των Αγράφων οικογενειακώς για να προσκυνήσουμε την Παναγία και να συναντήσουμε τον αγαπημένο μας παππούλη. Σταθήκαμε τυχεροί γιατί δεν ήρθαν άλλοι προσκυνητές και μπορούσαμε να τον δούμε με την ησυχία μας.
Μετά τον εσπερινό καθήσαμε στην αυλή της εκκλησίας, όταν ξαφνικά αντιληφθήκαμε ότι έπιασε φωτιά το μαντρί που βρισκόταν πολύ κοντά στην εκκλησία.
Αμέσως ο παππούλης έτρεξε προς τη φωτιά κι εγώ τον ακολούθησα. Οι φλόγες δυνάμωσαν αστραπιαία διότι εκεί υπάρχουν πολλά δέντρα και ο κίνδυνος να καεί η εκκλησία και ο οικισμός ήταν πολύ μεγάλος.
Μέσα στη στάνη υπήρχαν κάποιες φιάλες υγραερίου τις οποίες πέταξα μακριά για να μην εκραγούν.
Έξω από τη στάνη υπήρχε μια βρύση από την οποία έτρεχε ελάχιστο νερό και με το λάστιχο προσπαθούσα να σβήσω τη φωτιά που είχε γιγαντωθεί.
Ο πάτερ βρισκόταν από πίσω μου και μου φώναζε συνέχεια:
«Πες το πάτερ ημών»..
Ξαφνικά γυρίζω πίσω και βλέπω τον παππούλη να σταυρώνει τη φωτιά και να φυσάει απαλά από τη μια άκρη της μέχρι την άλλη.
Τότε η φωτιά έπεσε και έσβησε!
Τον κοιτάζω έκπληκτος και του λέω: «Τι έκανες;»
Τότε γελώντας μου απαντάει με νόημα: «Εσύ το έκανες. Το κατάλαβες;»
Εγώ προσπαθούσα να καταλάβω τι είχε συμβεί και τον ρωτούσα επίμονα για ποιο λόγο άρπαξε φωτιά.
Μου είπε το λόγο, αλλά δεν μπορώ να τον αναφέρω γιατί αφορά πρόσωπα που είναι εν ζωή.
Πάντως το σίγουρο είναι πως οι πνευματικοί νόμοι πάντα λειτουργούν. Μετά από αρκετή ώρα ήρθε η Π.Υ. και απλά κατέγραψαν το γεγονός απορώντας πως έσβησε μια τέτοια φωτιά χωρίς να επεκταθεί στο δάσος.
Κίμων Μπάλλας
Μιχάλης Αντωνιάδης
Πρέπει οπωσδήποτε να πιέσουμε την καρδιά μας να προσεύχεται, αλλιώς θα στεγνώσει τελείως. Τα γνωρίσματα της προσευχής είναι αγάπη για τον Θεό, ευθύτητα και απλότητα.
Το ίδιο ισχύει και για τις προσευχές που κάνουμε στους Αγίους.
Άγιος Ιωάννης της Κροστάνδης.
Μιχάλης Αντωνιάδης
ΚΑΛΗ ΣΑΣ ΗΜΕΡΑ!!
Το Σημείο που μίλησε
ο Γέροντας Παΐσιος με την Αγία Ευφημία...
Την Τρίτη, κατά η ώρα 10 το πρωί, ήμουν μέσα στο Κελί μου..Ακούω χτύπημα στην πόρτα και μια γυναικεία φωνή να λέει: «Δι” ευχών των αγίων Πατέρων ημών…». Σκέφθηκα:
«Πώς βρέθηκε γυναίκα μέσα στο Όρος;». Εν τούτοις ένιωσα μια θεία γλυκύτητα μέσα μου και ρώτησα:
-Ποιος είναι;
-Η Ευφημία! (απαντά).
-Σκεφτόμουν, «ποια Ευφημία; Μήπως καμιά γυναίκα έκανε καμιά τρέλα και ήρθε με ανδρικά στο Όρος; Τώρα τι να κάνω;». Ξαναχτυπά. Ρωτάω: «Ποιος είναι;». «Η Ευφημία», άπαντα και πάλι. Σκέφτομαι και δεν ανοίγω. Στην τρίτη φορά που χτύπησε, άνοιξε μόνη της η πόρτα, που είχε σύρτη από μέσα. Άκουσα βήματα στον διάδρομο. Πετάχτηκα από το Κελί μου και βλέπω μια γυναίκα με μανδήλα. Την συνόδευε κάποιος, που έμοιαζε με τον Ευαγγελιστή Λουκά, ο οποίος εξαφανίσθηκε. Παρ’ όλο πού ήμουν σίγουρος ότι δεν είναι του πειρασμού, γιατί λαμποκοπούσε, την ρώτησα ποια είναι·
-Η μάρτυς Ευφημία, (απαντά).
-Αν είσαι η μάρτυς Ευφημία, έλα να προσκυνήσουμε την Αγία Τριάδα. Ό,τι κάνω εγώ να κάνης και συ.Μπήκα στην Εκκλησία, κάνω μια μετάνοια λέγοντας: «Εις το όνομα του Πατρός». Το επανέλαβε με μετάνοια. «Και του Υιού». «-Και του Υιού», είπε με ψιλή φωνή.
-Πιο δυνατά, ν’ ακούω, είπα και επανέλαβε δυνατότερα.
-Ενώ ήταν ακόμα στο διάδρομο έκανε μετάνοιες, όχι προς την Εκκλησία, αλλά προς το Κελί μου. Στην αρχή παραξενεύτηκα, αλλά μετά θυμήθηκα ότι είχα μια μικρή χάρτινη εικονίτσα της Αγίας Τριάδος, κολλημένη σε ξύλο, πάνω από την πόρτα του Κελιού μου. Αφού προσκυνήσαμε και για τρίτη φορά.
-«Και του Αγίου Πνεύματος»
Μετά είπα: «Τώρα, να σε προσκυνήσω και εγώ». Την προσκύνησα και ασπάστηκα τα πόδια της..
Ύστερα κάθισε η Αγία στο σκαμνάκι και εγώ στο μπαουλάκι και μου έλυσε την απορία που είχα (στο εκκλησιαστικό θέμα).
-Μετά μου διηγήθηκε την ζωή της. Ήξερα ότι υπάρχει μια αγία Ευφημία, αλλά τον βίο της δεν τον ήξερα. Όταν μου διηγείτο τα μαρτύρια της, όχι απλώς τα άκουγα, αλλά σαν να τα έβλεπα· τα ζούσα. Έφριξα! Πα, πα, πα!
-Πώς άντεξες τέτοια μαρτύρια; ρώτησα.
-Αν ήξερα τι δόξα έχουν οι Άγιοι, θα έκανα ό,τι μπορούσα να περάσω πιο μεγάλα μαρτύρια.
-Μετά απ’ αυτό το γεγονός για τρεις μέρες δεν μπορούσα να κάνω τίποτα. Σκιρτούσα και συνεχώς δόξαζα τον Θεό. Ούτε να φάω, ούτε τίποτα… συνεχώς δοξολογία».
Σε επιστολή του αναφέρει: «Σ’ όλη μου τη ζωή δεν θα μπορέσω να εξοφλήσω την μεγάλη μου υποχρέωση στην αγία Ευφημία, η οποία ενώ ήταν άγνωστη μου και χωρίς να είχε καμιά υποχρέωση, μου έκανε αυτή την μεγάλη τιμή…».
Διηγούμενος το γεγονός πρόσθεσε με ταπείνωση ότι παρουσιάστηκε η αγία Ευφημία, «όχι γιατί το αξίζω, αλλά επειδή με απασχολούσε εκείνο τον καιρό ένα θέμα που είχε σχέση με την κατάσταση της Εκκλησίας γενικά, και για δύο άλλους λόγους»...Μέσα σε αυτήν την παραδεισένια κατάσταση συνέθεσε προς τιμήν της Αγίας ένα στιχηρό προσόμοιο:
«Ποίοις ευφημιών άσμασιν ευφημήσωμεν την Ευφημίαν, την καταδεχθείσαν από άνωθεν και επισκεφθείσασαν κάτοικον μοναχόν ελεεινόν εν τη Καψάλα. Εκ τρίτου την θύραν πάλιν του έκρουσε τετάρτη ηνοίχθη μόνη εκ θαύματος και εισελθούσα με ουράνιον δόξαν, του Χριστού η Μάρτυς, προσκυνούντες ομού Τριάδα την Αγίαν».
Μιχάλης Αντωνιάδης
.png "English"){kind=small}
 |
