ΑΓΙΟΣ ΓΕΩΡΓΙΟΣ ΚΑΡΣΛΙΔΗΣ
Σε μία Θεία Λειτουργία παρευρέθηκε με την γυναίκα του ένας αξιωματικός. Ήταν πολύς κόσμος εκείνη τη μέρα και δεν χωρούσαν όλοι στο ναό.
Όταν βγήκε ο Γέροντας (ο Άγιος Γεώργιος Καρσλίδης της Δράμας) με τη Θεία Μετάληψη, πλησίασε κι ο αξιωματικός.
Ο Γέροντας του έκανε τότε νόημα να καθήσει στην άκρη.
Σε λίγο πλησίασε να κοινωνήσει η γυναίκα του και της έκανε κι εκείνης το ίδιο νόημα.
Τότε ο αξιωματικός, που έβραζε από θυμό για την «περιφρόνηση» τάχα που δέχθηκαν από τον Γέροντα, μονολογούσε:
-«Θα τον δείρω εγώ αυτόν τον καλογέρο! Θα τον δείρω!».
Τότε η θεία δίκη τον καθήλωσε στην θέση που ήταν και παρέμεινε ακίνητος.
Όταν τελείωσε η Θεία Λειτουργία, πλησίασε ο Γέροντας τη γυναίκα και τη ρώτησε:
-«Δεν μου λες, μήπως ξέχασες τι έφαγες χθες και ήρθες σήμερα να μεταλάβεις;».
Αυτή σιωπούσε.
-«Έφαγες καλά καλά το ψάρι και μετά ήρθες να κοινωνήσεις!
Όταν άνοιξες το στόμα σου, φίδι έβγαινε από μέσα…
Θα κρατήσεις νηστεία κι από λάδι και μετά θα ’ρθεις να σε κοινωνήσω».
Έπειτα στράφηκε προς τον σύζυγό της και του λέει:
-«Έλα τώρα να με δείρεις, όπως το επιθύμησες.
Δεν μπορείς, ε;
Άγγελος Κυρίου σ’ έχει δεμένο».
Με την ευχή του ελευθερώθηκε ο αξιωματικός και ο Γέροντας τον συμβούλεψε κι εκείνον να νηστεύουν πάντοτε πριν θελήσουν να κοινωνήσουν.
Τους είπε κι άλλες παραινέσεις και μετά τους άφησε να φύγουν.
Μιχάλης Αντωνιάδης