+ Σύναξις της Υπεραγίας Θεοτόκου.

 

+ Σύναξις της Υπεραγίας Θεοτόκου.

Λόγια τρυφερά για Το Θείο Βρέφος, 

από το Αγιασμένο στόμα της Παναγίας και Μητέρας όλων μας:

-Πώς να Σε  ονομάσω,Θαυμαστό  μου Βρέφος;

 -Τι θνητό όνομα  να  δώσω στον καρπό  Του Αγίου Πνεύματος;

-Να Σου δώσω  Θυμίαμα ή γάλα;

-Έχεις ανάγκη από  τις μητρικές μου  φροντίδες,ή να πέσω στα πόδια Σου να Σε Λατρέψω;

-Ο Ουρανός είναι ο   Θρόνος Σου και  εγώ  Σε τοποθέτησα

στα γόνατά μου.

-Σε βλέπω στη γη κι  όμως δεν άφησες τον ουρανό,γιατί εκεί Βρίσκεσαι!!

Μέγας Βασίλειος

Ο ΧΡΙΣΤΟΣ ΕΤΕΧΘΗ!!   

 Μιχάλης Αντωνιάδης

read more ►

Γιατί λέτε να αρνήθηκαν στην Παναγία κατάλυμα οι άνθρωποι της Βηθλεέμ;;

 Γιατί λέτε να αρνήθηκαν στην Παναγία κατάλυμα οι άνθρωποι της Βηθλεέμ;;

              

Ολόκληρη πόλη δεν βρέθηκε κάποιος να πάρει στο σπίτι του,

μια μικρή έγκυο γυναίκα;;

Νομίζω ότι αυτή η άρνηση φιλοξενίας, 

κρύβει κάτι βαθύτερο.

Κρύβει την άρνηση αυτού το κόσμου, 

να φιλοξενήσει την αγνότητα,

την αθωότητα και καθαρότητα.

Στο πρόσωπο της Παναγίας, 

οι άνθρωποι αρνούνται το Θαύμα του Θεού στην ζωή. 

Μην μας προκαλεί εντύπωση,διότι αυτή η άρνηση είναι και δική μας.

Καθημερινά αρνούμαστε στον Χριστό να γεννηθεί μέσα μας.

Του κλείνουμε όλες τις πόρτες κατάμουτρα.

Τον πετάμε έξω από την ζωή μας.

Δεν θέλουμε να αναλάβουμε το κόστος της φιλοξενίας, 

δηλαδή των αλλαγών που πρέπει να γίνουν στο βίο μας. 

Ο Χριστός δεν σταμάτησε να ζητάει κατάλυμα αιώνες τώρα στις ανθρώπινες ψυχές..

και δεν ξέρω πόσοι από εμάς είμαστε έτοιμοι και διατεθειμένοι,

να του το προσφέρουμε. 

Κάθε συνάντηση με τον Θεό είναι μια κρίση, του τρόπου,

των αντιλήψεων,

των σκέψεων και λογισμών μας, 

ολάκερης της ζωής μας.

Συναισθηματικά φορτισμένοι μπορεί να λέμε μεγάλα λόγια:

 «Αχ Χριστέ μου,

 να γεννιόσουν μέσα μου», 

αλλά δεν ξέρω κατά πόσο εσωτερικά είμαστε έτοιμοι να τον υποδεχθούμε.

Δεν φτάνει να προσκαλείς κάποιον στο σπίτι σου.

Πρέπει να χάσεις  κάτι από σένα, από την βόλεψη σου,

για να τον φιλοξενήσεις.

Και μονάχα στο ποσοστό που είσαι έτοιμος να χάσεις,

μπορείς να βρεις τον Χριστό!!

 Μιχάλης Αντωνιάδης

read more ►

Από τη Ναζαρέτ στη Βηθλεέμ..

 Από τη Ναζαρέτ στη Βηθλεέμ..

'Ἐννέα περίπου ἡμέρες σκληρῆς καί κοπιώδους ὁδοιπορίας χρειάστηκε νά διανύσει ἡ Παρθένος, ἕως ὅτου καταλύσει στό ταπεινό καί σιωπηλό σπήλαιο τῆς Βηθλεέμ..Ὑπέμεινε τόν βαρύτατο κόπο τῆς κακοτράχαλης πορείας, ἐξασφαλίζοντας ὅμως στόν Θεό πού κυοφοροῦσε τήν ἄνεση τῆς μητρικῆς νηδύος.

Οἱ βράχοι ἔγιναν κρεβάτι γιά τό ἄσπιλο σῶμα της γιά νά μήν στερήσει τόν Θεό ἀπό τήν ἁπαλότητα τῆς μητρικῆς της ἀγκάλης.

Ὑπέμεινε τό διαρκές ψῦχος τῆς ἡμέρας καί τήν ἀμείλικτη παγωνιά τῆς νύκτας, χαρίζοντας στόν Θεό πού ἔφερε ἐντός της τήν ζωοποιό θερμότητα τῶν σπλάγχνων της.

Σκόνη, λάσπες καί χῶμα σκέπαζαν τά κουρασμένα πόδια τῆς Παναχράντου, γιά νά παραμείνουν τά πόδια τοῦ Θεοῦ ἀκηλίδωτα, ἀμόλυντα.

Λιγοστή τροφή καί ἐλάχιστες γουλιές νεροῦ ἀπό τόν Ἰορδάνη μοιραζόταν μέ τόν 'Άγιο Μνήστορα, γιά νά ὁλοκληρώσουν τήν πορεία. Καί ὅμως, τό σαρκωμένο στήν κοιλία της Θεῖο Βρέφος δέν στερήθηκε ποτέ τήν πλούσια καί ἀδιάλειπτη τροφή τῶν μητρικῶν αἱμάτων.

Κινδύνους ἀπό ληστές, σαρκοφάγα ζῷα, πτηνά, ἑρπετά καί ἔντομα, οὐρλιαχτά ζῴων καί τρόμους δαιμονίων τῆς νυκτός ὑπέμειναν οἱ αἰσθήσεις τῆς Ἀφθόρου, κι ὅμως, μέσα σέ κάθε φόβο, Ἐκείνη στεκόταν φρουρός ἄγρυπνος, περιφρουρώντας μέ σιωπηλή καρτερία τόν Θεό πού ἀνέπνεε ασφαλής ἐντός της.

Ἡ νύκτα ἐφόβιζε τά πάντα, μά δέν ἄγγιζε τήν εἰρήνη της· διότι Ἐκεῖνος πού ἔπλασε τό Φῶς ἀναπαυόταν στό σκοτάδι τῶν σπλάγχνων της ἀνενόχλητος, ειρηνικός.

Καί ὅταν μετά τόσες μέρες ἔφθασε στό ταπεινό σπήλαιο, ἐξῆλθε ὁ Υἱός της στόν κόσμο. Δεῦτε ἴδωμεν πιστοί πού ἐγεννήθη ὁ Χριστός.. Σέ ἕναν κόσμο που απεδείχθη ἀφιλόξενος καί μοχθηρός, κρύος καί ἄσπλαγχνος, αγνώμων και προδότης, φθονερός καί κακοποιός.

Ἤξερε πού ἐρχόταν.

Ἄξιζε ὅμως γιά Ἐκεῖνον νά κατέβει στήν γῆ καί μόνο γιά τήν Μητέρα Του. Τόν μόνον ἀληθῶς ἄνθρωπον. Ἡ ἀγάπη πού εἰσέπραξε ἀπό Ἐκείνην ἔφθανε νά Τόν κάνει ὀφειλέτη τῆς ἀνθρωπότητος.

Δι’ ἡμᾶς γάρ ἐγεννήθη παιδίον νέον. Ὁ πρό αἰώνων Θεός!

 Μιχάλης Αντωνιάδης

read more ►

”Το αλφάβητο των Χριστουγέννων“.

 ”Το αλφάβητο των Χριστουγέννων“.

Πήρα ένα Α και το έκανα Αστρο.

Με το Β έγραψα Βηθλεέμ και με το Γ τη Γέννηση του Κυρίου.

Στο Δ βρήκα τα δώρα που Του χάρισαν, 

και με το Ε την ελπίδα που μάς έφερε στη γη.

Με το Ζ θυμήθηκα τα ζώα που Τον ζέσταιναν, 

και με το Η τον Ηρώδη τον κακό βασιλιά.

Με το Θ είπα “ Θεέ μου ”, 

και με το Ι ψιθύρισα “ Ιωσήφ ”.

Το Κ μού έφερε στο νου την καλοσύνη,

και με το Λ το Λιβάνι και το λυτρωμό.

Μέσα στο Μ είδα τους Μάγους,

και στο Ν την Άγια Νύχτα.

Το Ξ σκόρπισε την ξαστεριά,

και με το Ο γιόρτασε η Οικουμένη.

Το Π με γονάτισε μπροστά στην Παναγία.

Το Ρ μού θύμισε τον Ραββί, τον δάσκαλο.

Μ’ ένα μεγάλο Σ το Σπήλαιο.

Μ’ ένα χαρούμενο Τ τραγούδησα τραγούδια.

Το Υ ήταν για τους Ύμνους,

και το Φ το Φως που φώτισε την πλάση.

Ένα Χ είπε “ Χριστέ μου "!

Οι Αγγελοι έψελναν με το Ψ ψαλμούς,

και το Ωσσανά που αρχίζει από Ω.

Από τότε κάθε Χριστούγεννα, η αλφαβήτα δοξάζει το νεογέννητο Χριστό με το δικό της τρόπο και δίνει παντού το μήνυμα των Χριστουγέννων.

Ο ΧΡΙΣΤΟΣ ΕΤΕΧΘΗ!!

ΧΡΟΝΙΑ ΠΟΛΛΑ!!     Μιχάλης Αντωνιάδης

read more ►

Αν ήμουν παιδί θα φώναζα κι εγώ: «Θέλω τα Χριστούγεννα μου πίσω!!»

 

Πού πήγαν εκείνα τα Χριστούγεννα;;

Εκείνα πού μοσχοβολούσαν Λιβάνι, Προσευχή και ζεστή καρδιά;

Εκείνα που ο κόσμος περίμενε να ανάψει το Καντήλι, όχι τα φώτα της αγοράς.

Ρωτούν όλοι:

«Πώς θα κάνουμε φέτος Χριστούγεννα;»

Κι εγώ, στην αρχή, συγκινήθηκα..

Είπα: Δόξα τῷ Θεῷ! Ο λαός ξύπνησε..

Ψάχνει τον Χριστό, τη Φάτνη, την ταπεινή σιωπή όπου γεννιέται η Αγάπη.

Μα στάθηκα λίγο να ακούσω καλύτερα.

Και τότε.. κάτι πάγωσε μέσα μου.

Δεν μιλούσαν για Εκείνον..

Μιλούσαν για τα λαμπάκια.

Για τα τραπέζια.

Για τα δώρα, τα ρούχα, τα καλλυντικά, τα μαλλιά..

Μιλούσαν για «Χριστούγεννα» χωρίς Χριστό.

Για μια γιορτή–σκηνικό, χωρίς την Ουράνια Γέννηση.

Για μια χαρά ψεύτικη, που λάμπει μόνο όσο το ρεύμα δεν κόβεται.

Και τότε ρώτησα:

Μα πού είναι οι άνθρωποι που περιμένουν τον Χριστό;

Πού είναι εκείνοι που λαχταρούν να πουν «Χριστὸς γεννᾶται, δοξάσατε»;

Πού είναι τα δάκρυα της Εξομολόγησης;

Η Νηστεία;

Η προσμονή της Θείας Κοινωνίας;

Η ζεστασιά της ψυχής μέσα στη νύχτα όπου ο Θεός γίνεται Άνθρωπος;

Κι όμως.. λίγοι ρωτούν για τον Ναό.

Λίγοι αναζητούν τη Φάτνη.

Λίγοι θέλουν να συναντήσουν το Θείον Βρέφος.

Αν ήμουν παιδί θα φώναζα κι εγώ:

«Θέλω τα Χριστούγεννα μου πίσω!!»

Ποιος τα σκέπασε με εμπορεύματα;

Ποιος τα γέμισε με θόρυβο;

Ποιος φοβήθηκε το Φως;

Ποιος κρύβει τον Χριστό πίσω από ψεύτικες λάμψεις που σβήνουν πριν φτάσει η αυγή;

Χριστιανοί!

Μην χαρίζουμε την Αγία μας Γιορτή σε κανέναν!

Ο Χριστός είναι τα Χριστούγεννα.

Η Φάτνη είναι το σπίτι μας.

Η Θεία Κοινωνία είναι το δώρο μας.

Η σιωπή της νύχτας είναι η Προσευχή μας.

Αυτόν Λατρεύουμε.

Αυτόν Προσκυνούμε.

Αυτόν περιμένουμε.

Αυτόν να βρούμε φέτος και κάθε χρόνο.

Να μη χάσουμε τον Χριστό από τα Χριστούγεννα!!

Μιχάλης Αντωνιάδης

read more ►

Θεία Γέννηση του Χριστού μας,

 

Είθε μετά Αγγέλων και  Ποιμαίνων να υποδεχθούμε την Θεία Γέννηση του Χριστού μας και να προσπέσουμε με αγάπη πολύ στην Αγία Φάτνη ,προσφέροντας κι εμείς ως δώρο, όπως και οι Τρείς Μάγοι , την καρδιά μας ,ψάλλοντας μετά των Αγγέλων το,"Δόξα εν Υψίστοις Θεώ και επί γης ειρήνη εν ανθρώποις ευδοκία!!

ΚΑΛΗ ΣΑΣ ΗΜΕΡΑ!!

ΚΑΛΑ ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΑ!!    Μιχάλης Αντωνιάδης

read more ►

Το Αστέρι των Μάγων,

 

Το Αστέρι των Μάγων δεν ήταν απ᾿ αυτά πού βλέπουμε στο στερέωμα του  ουρανού τις νυχτερινές ώρες. Ήταν κάποια λογική κι αόρατη δύναμη, ένας Άγγελος, που πήρε το σχήμα του άστρου.

Πώς είμαστε σίγουροι γι᾿ αυτό; Μας το αποδεικνύει η πορεία του• Δεν πηγαίνει απ᾿ την ανατολή στη δύση αλλά από βορρά προς νότο, εφόσον η Παλαιστίνη βρίσκεται στα νότια της Περσίας. Διακρίνεται επίσης κατά την ημέρα, πράγμα αφύσικο για αστέρι. Χάνεται στην περιοχή των Ιεροσολύμων και ξαναεμφανίζεται όταν βγαίνουν οι Μάγοι απ᾿ αυτή. Ακόμη κι όταν τούς οδήγησε στη Φάτνη, δεν φαίνεται σ᾿ αυτούς απ᾿ τον ουρανό, αλλά σταματάει εκεί ακριβώς όπου ήταν το παιδί, πάνω απ᾿ το κεφάλι Του. 

Αν ήταν απλώς ένα αστέρι, δεν θα μπορούσε να δείξει έναν τόσο περιορισμένο χώρο.

Ξέρουμε όλοι πολύ καλά ότι λόγῳ του υπερβολικού ύψους δεν είναι δυνατόν ένα αστέρι να προσδιορίσει ούτε τον τόπο μιας ολόκληρης πόλης• πόσο μάλλον ένα ελάχιστο σημείο μέσα σ᾿ αυτή. Αυτό όμως το άστρο του νεογέννητου Βασιλιά έδειξε τον μικρό τόπο της Φάτνης κι αφού με ασφάλεια οδήγησε τούς Μάγους κοντά του, απομακρύνθηκε• κι αυτό δεν είναι γνώρισμα κοινού αστεριού.

Αγίου Ιωάννου Χρυσοστόμου

Μιχάλης Αντωνιάδης

read more ►

ΝΑ ΤΑ ΠΟΥΜΕ;;

 ΝΑ ΤΑ ΠΟΥΜΕ;;

Μιχάλης Αντωνιάδης

read more ►

Ἀδέλφια μου, φυλάξτε τά Έλληνικά..συνήθειά μας,

 Ἀδέλφια μου, φυλάξτε τά Έλληνικά..συνήθειά μας, 

γιορτάστε ὅπως γιορτάζανε οἱ πατεράδες σας, καί μή ξεγελιώσαστε μέ τά ξένα κι ἄνοστα πυροτεχνήματα. Οἱ δικές μας οἱ γιορτές ἀδελφώνουν τούς ἀνθρώπους, τούς ἑνώνει ἡ ἀγάπη τοῦ Χριστοῦ. Μήν κάνετε ἐπιδείξεις. «Εὐφράνθητε Έορτάζοντες».

 Ἀκοῦστε τί λένε τά παιδάκια πού λένε τά κάλαντα:

 «Καί βάλετε τά ροῦχα σας, εὔμορφα ἐνδυθῆτε, στήν Έκκλησίαν τρέξετε, μέ προθυμίαν μπῆτε, ν’ ἀκούσετε μέ προσοχήν ὅλην τήν Ύμνωδίαν, καί μέ πολλήν Εὐλάβειαν τήν Θείαν Λειτουργίαν. Καί πάλιν σάν γυρίσετε εἰς τό ἀρχοντικόν σας, εὐθύς τραπέζι στρώσετε, βάλτε τό φαγητόν σας. Καί τόν Σταυρόν σας κάνετε, γευθῆτε, εὐφρανθῆτε. Δόστε καί κανενός φτωχοῦ ὅστις νά ὑστερῆται».

 Ἀθάνατη Έλληνική φυλή! Φτωχή μά ἀρχοντομαθημένη, βασανισμένη, μά χαρούμενη καί καλόκαρδη περισσότερο ἀπό τούς εὐτυχισμένους τῆς γῆς, πού τούς μαράζωσε ἡ καλοπέραση.

Φώτης Κόντογλου.

ΚΑΛΗ ΣΑΣ ΗΜΕΡΑ!!    Μιχάλης Αντωνιάδης

read more ►

Ταπεινότητα της Γέννησης του Χριστού στη Φάτνη,

 Ο Άγιος Παΐσιος μιλούσε για τα Χριστούγεννα με βαθιά Πνευματική έννοια, τονίζοντας την ταπεινότητα της Γέννησης του Χριστού στη Φάτνη, την ανάγκη για «Πνευματική Φάτνη» στις καρδιές μας, την αγάπη και την προσφορά, όπως το «αρνάκι» δίπλα στη Φάτνη, και όχι τόσο τον υλισμό, δίνοντας έμφαση στην Πνευματική Χαρά και την Πίστη που φέρνει το γεγονός, συμβουλεύοντας να νιώθουμε την παρουσία του Θεού κοντά μας, σαν να βλέπουμε τη Φάτνη. 

Βασικά σημεία των λόγων του:

Η Φάτνη Μέσα μας: Έλεγε ότι πρέπει να κάνουμε την καρδιά μας Φάτνη για τον Χριστό, να Τον δεχτούμε ταπεινά, όπως Τον δέχτηκαν η Παναγία και ο Ιωσήφ.

Αγάπη & Προσφορά: Ενθάρρυνε την αγάπη, την προσφορά και την Πνευματική καθαρότητα, λέγοντας να είμαστε σαν τα ζώα της Φάτνης, δηλαδή κοντά στον Χριστό.

Πνευματική Χαρά: Τόνιζε ότι η πραγματική χαρά των Χριστουγέννων προέρχεται από την εσωτερική ένωση με τον Χριστό, όχι από τα εξωτερικά στολίδια ή τις γιορτές.

Το Θαύμα των Χριστουγέννων: Μιλούσε για το Θαύμα της Θείας Γέννησης ως κάτι που πρέπει να βιώνεται καθημερινά στην ψυχή, μια συνεχής Πνευματική Αναγέννηση. 

Συνολικά,   ο Άγιος Παΐσιος καλούσε σε επιστροφή

 στο νόημα της Γέννησης: την Ταπείνωση, την αγάπη και την προσωπική συνάντηση με τον Θεό μέσα στην καρδιά.

  Μιχάλης Αντωνιάδης

read more ►