Ευαγγελισμός της Κοιμήσεως της Υπεραγίας Θεοτόκου,

22/8/25

 

Ευαγγελισμός της Κοιμήσεως της Υπεραγίας Θεοτόκου,

 στο Όρος των Ελαιών (Μικρή Γαλιλαία)


Στίχ. Την σην Γαβριήλ Μετάστασιν μηνύει,

Ος πριν το χαίρε εβόα σοι Παρθένε.

Δυοκαιδεκάτη Γαβριήλ εν όρει τη Κούρη ώφθη.

Ευαγγελισμός της Κοιμήσεως της Υπεραγίας Θεοτόκου

Κατά την Εκκλησιαστική Παράδοση: 

Όταν ήλθε η στιγμή να τελειώσει η Παναγία την επίγεια ζωή της, Άγγελος Κυρίου (η παράδοση λέει ότι ήταν ο Aρχάγγελος Γαβριήλ) της το έκανε γνωστό τρεις ημέρες πριν προσφέροντάς της κλάδο φοίνικος και άρχισε να προετοιμάζεται κατάλληλα. Η χαρά της Θεοτόκου υπήρξε μεγάλη, διότι φλεγόταν από τον πόθο να πάει κοντά στον Υιό της. Πήγε, λοιπόν, και Προσευχήθηκε στο Όρος των Ελαιών, όπου συνήθιζε να Προσεύχεται ο Κύριος Ιησούς Χριστός και η ίδια συχνά. Η Παναγία επί ένδεκα έτη καθημερινώς μετά την Θείαν Ανάληψη του Υιού της μετέβαινε στον Ιερό αυτό τόπο και εκεί Προσηύχετο. Tότε δε έγινε ένα Θαύμα παράδοξο. Κατά την ανάβασή της, τα δένδρα, οπού ήταν στο όρος φυτευμένα, έκλιναν την κορυφή τους σαν να ήταν έμψυχα και λογικά, και έτσι Προσκύνησαν, και απέδωσαν κατά το πρέπον, σεβασμό και τιμή στην Kυρία και Δέσποινα του κόσμου.

Aφ’ ου δε η Πανάχραντος Προσευχήθηκε αρκετά γύρισε στο σπίτι του Ιωάννη, όπου δίνει τα υπάρχοντά της σε δύο γειτόνισσές της χήρες. Ετοιμάζει το σπίτι και όλα τα του ενταφιασμού Της. Κάλεσε τους συγγενείς και τους γείτονές Της και τους ανήγγειλε την πληροφορία που Της έδωσε ο Αρχάγγελος, περί της Μετάστασής Της. Η Θεοτόκος τους βεβαίωσε ότι και μετά την Μετάστασή Της εις τους Ουρανούς, θα φυλάσσει όχι μόνο αυτούς αλλά και όλο τον κόσμο. Η παράδοση αναφέρει ότι την τρίτη ημέρα από την εμφάνιση του Αγγέλου, λίγο πριν κοιμηθεί η Θεοτόκος, οι Απόστολοι δεν ήταν όλοι στα Ιεροσόλυμα, αλλά σε μακρινούς τόπους όπου κήρυτταν το Ευαγγέλιο. Τότε, ακούστηκε ήχος δυνατής βροντής και συγκεντρώθηκαν πολλά νέφη, τα οποία μετέφεραν από τα πέρατα της οικουμένης, τους Αποστόλους και τους έφεραν στην οικία της Παναγίας, όπου ήταν ξαπλωμένη η Θεοτόκος και περίμενε την κοίμηση της. Μαζί με τους Αποστόλους ήλθε και ο Διονύσιος Aρεοπαγίτης, ο Άγιος Iερόθεος επίσκοπος Αθηνών, ο διδάσκαλος του Διονυσίου, ο Aπόστολος Tιμόθεος, και οι λοιποί Θεόσοφοι Iεράρχες, μεταφερόμενοι «επί των νεφελών».

Όταν δε έφτασε και ο Θεσπέσιος Απόστολος Παύλος, το σκεύος της εκλογής, ο οποίος έπεσε στα πόδια της Θεοτόκου και την Προσκύνησε και την εγκωμίασε με πολλά ουράνια εγκώμια, λέγοντας : «Χαίρε, ω Μήτερ της ζωής και του κηρύγματός μου η υπόθεσις, διότι εγώ παρόλο που δεν είδα σωματικά τον Υιόν Σου επί της γης, όμως βλέποντάς Σε, νόμιζα ότι βλέπω Εκείνον τον ίδιο».

Τότε, ο κορυφαίος των Αποστόλων Πέτρος, άρχισε να εκφωνεί στην Θεοτόκο επιτάφια εγκώμια και οι λοιποί Απόστολοι πήραν το νεκροκρέβατο, ψάλλοντας Ύμνους και κρατώντας λαμπάδες, οδήγησαν το θεοδόχο Σώμα της Θεομήτορος στον τάφο,στην Γεσθημανή. Ταυτόχρονα,Θαύμα παράδοξο συνέβη. Ακούγονταν οι υμνωδίες των Αγγέλων που γέμιζαν την ατμόσφαιρα συνοδεύοντας την νεκρική πομπή. Οι φθονεροί άρχοντες των Ιουδαίων, βλέποντας και ακούγοντας αυτά, μη υποφέροντας από τον φθόνο τους, παρακίνησαν μερικούς από τον λαό, να γκρεμίσουν στη γη το Ιερό νεκροκρέβατο, με το Ιερό Σώμα της Θεοτόκου. Η Θεία Δίκη όμως πρόφτασε και τους τιμώρησε και τύφλωσε όλους αυτούς, εκ των οποίων ένας που τόλμησε να απλώσει τα χέρια του πάνω στο Σώμα της Παναγίας, του έκοψε τα χέρια η «σπάθη του Αρχαγγέλου», που το συνόδευε. Αφού έφτασαν στην Γεσθημανή οι Απόστολοι, ενταφίασαν το Σώμα της Θεοτόκου και παρέμειναν τρεις μέρες στον Πανάγιο Τάφο της ακούγοντας τις μελωδίες των Αγίων Αγγέλων. Επειδή, κατά Θεία Οικονομία, ένας από τους Αποστόλους (ο Θωμάς όπως λέει η παράδοση) δεν ήταν παρών στην κηδεία της Θεομήτορος, μεταφέρθηκε την τρίτη μέρα με σύννεφα στην Γεσθημανή. Στους ουρανούς, ενώ μεταφερόταν στα σύννεφα, συνάντησε την Παναγία να ανεβαίνει μέσα σε Ουράνιο φως και την ρώτησε:«Πού πηγαίνεις Παναγία;» και Εκείνη του απάντησε : 

«Πηγαίνω στον Υιό μου» και του έδωσε την Άγια Ζώνη της.

Όταν έφτασε στη Γεσθημανή, βρήκε τους Αγίους Αποστόλους κοντά στον τάφο της Παναγίας και πληροφορήθηκε την Κοίμησή Της. Οι Άγιοι Απόστολοι αποφάσισαν λοιπόν, να ανοίξουν τον Πανάγιο Τάφο και να προσκυνήσει το Σώμα της Θεοτόκου και ο Απόστολος Θωμάς. Τότε εξεπλάγησαν όλοι, γιατί βρήκαν μόνο τα εντάφια και κενό τον τάφο,  έκπληκτοι διαπίστωσαν ότι η Παναγία μετετέθη εν σώματι εις τον Παράδεισο.

Η Κοίμηση της Θεοτόκου Εορταζόταν αρχικά στις 13 Αυγούστου και από το 460 μ.Χ. στις 15 Αυγούστου.

Στον τόπο όπου Προσεύχονταν η Θεοτόκος και ο Αρχάγγελος Γαβριήλ της έφερε το μήνυμα της Θείας Μεταστάσεώς της μετά τρεις ημέρες στα Ουράνια, στην κορυφή του Όρους των Ελαιών (Μικρή Γαλιλαία) έχει ανεγερθεί το παρεκκλήσιο του δευτέρου Ευαγγελισμού. Εκεί οι πιστοί Προσκυνούν το σημείο όπου η Θεοτόκος Προσηύχετο γονατιστή.

Στην εξωτερική βορεία όψη του Ναού είναι γεγραμμένα τα εξης εγκώμια:

«Άγγελος Κυρίου, προ τριών ημερών παραγίνεται προς σε την Πανάμωμον την Μετάστασιν γνωρίζων σοι την σην. Προσκομίζει κλάδον φοίνικος σοι Σεμνή σύμβολον της σης ανυψώσεως ο Αρχάγγελος πεμθείς εξ ουρανού. Κλίνουσι τους κλάδους τα του όρους φυτά και προσμένουσι το σέβας Πανάχραντε ως Δεσποίνη σοι πληρούντα την τιμήν.»

Στην νοτιοδυτική πλευρά υπάρχει ο τόπος που ασκήτεψε και τάφηκε η Οσία Πελαγία εξ Αντιοχείας (8 Οκτωβρίου 284). Εκεί υπάρχει και μια άλλη Εκκλησία αφιερωμένη στους «Άνδρες Γαλιλαίους », τους Δώδεκα Αποστόλους. Σε αυτόν τον χώρο εμφανίστηκε ο Κύριος το απόγευμα της Κυριακής μετά την Ανάσταση του, στους 11 μαθητές του (Ματθ. 28,10). Στον νάρθηκα του Ναού βρίσκεται η Τράπεζα του Χριστού, κάτω από την οποία είναι το σημείο της εμφανίσεως του Κυρίου όπου συνέφαγε με τους μαθητές του, σύμφωνα με το Ευαγγέλιο μέλι και ψάρι, «ψητὸν ἰχθὺν καὶ κερήθραν καὶ μέλι».

Στην ίδια κορυφή του Όρους των Ελαιών, που ονομάζεται «Μικρή Γαλιλαία» υπάρχουν Μοναστήρια που χτίστηκαν κατά τη διάρκεια του 4ου και 6ου αιώνα, έγινε ένα από τα πρώτα Κέντρα Μοναχισμού στην Παλαιστίνη. Ένα Χριστιανικό Οδοιπορικό του 6ου αιώνα αριθμεί 24 άλλα Χριστιανικά Ιδρύματα μεταξύ των οποίων Εκκλησίες, Μοναστήρια και ξενώνες για τους Προσκυνητές. Τα Σπήλαια του Όρους ήταν κατοικημένα από πλήθος Ασκητών, κι αυτό μαρτυρείται στην Λαυσαϊκή Ιστορία.

Το Όρος των Ελαιών έχει τρεις κορυφές: Τη βόρεια, που ονομάζεται όρος Σκοπός, με ύψος 826 μέτρα, πάνω στην οποία έχει κτισθεί το Εβραϊκό Πανεπιστήμιο. Τη μεσαία με το νοσοκομείο της Αυγούστας Βικτώριας και τη νότια, που ονομάζεται όρος της Διαφθοράς ή “όρος του βδελύγματος” λόγω του ότι ο Σολομώντας είχε χτίσει ειδωλολατρικούς βωμούς, με ύψος 747 μέτρα όπου έγινε η Ανάληψη του Κυρίου και συγκεντρώνει όλα τα Χριστιανικά Προσκυνήματα, Μοναστήρια και Εκκλησίες. 

Στους πρόποδές του βρίσκεται ο κήπος της Γεσθημανής.

Σήμερα τα Χριστιανικά Προσκυνήματα του Όρους των Ελαιών είναι:

Ο τόπος της Ανάληψης

Η Ιερά Μονή της Ανάληψης: Δίπλα του τόπου της Ανάληψης

Η Μικρή Γαλιλαία

Η νεοκτισθείσα Ελληνική Εκκλησία της Ανάληψης.

Το Αποστολείο, μέσα στο οποίο σωζόταν λείψανα των Αποστόλων.


Μιχάλης Αντωνιάδης


read more ►
0 σχόλια

ΣΑΝ ΣΗΜΕΡΑ ΠΡΙΝ 7 ΧΡΟΝΙΑ..

21/8/25

 ΣΑΝ ΣΗΜΕΡΑ ΠΡΙΝ 7 ΧΡΟΝΙΑ..

Μιχάλης Αντωνιάδης


read more ►
0 σχόλια

Τα φιδάκια της Παναγιας το Δεκαπενταύγουστο.

15/8/25

-Έτυχε που βγαινουν τα φιδάκια της Παναγιας το Δεκαπενταύγουστο.

-Έτυχε που ανεβαίνουν στην Εικόνα της Παναγιάς.

-Έτυχε που παραμένουν εκεί μια εβδομάδα.

-Έτυχε που είναι φιλικά στους Προσκυνητές.

-Έτυχε που έχουν Σταυρό στο κεφάλι τους.

-Έτυχε που εξαφανίζονται την επόμενη της Κοιμήσεως της Κυρίας Θεοτόκου

-Έτυχε που δεν τα ξαναβλέπει κανείς μέχρι την ημέρα της Μεταμορφώσεως του επόμενου έτους 

-Έτυχε και που τα κατάξερα κρινάκια που είναι στην Εικόνα του Ευαγγελισμού (που παραμένουν στην Εικόνα της απο τις 25 Μαρτίου...) βγάζουν νέα μπουμπούκια, ανθάκια το Δεκαπενταύγουστο.

Πολλές οι συμπτώσεις και μαζεμένες..


ΚΑΛΗ ΣΑΣ ΗΜΕΡΑ ,

Η ΠΑΝΑΓΙΑ ΝΑ ΜΑΣ ΣΚΕΠΕΙ!!

ΧΡΟΝΙΑ ΠΟΛΛΑ!!


Μιχάλης Αντωνιάδης


read more ►
0 σχόλια

Παναγιά μου, δεν ήρθα να Σου ζητήσω.

 

Ήρθε η μέρα που το φως στέκεται λίγο παραπάνω στις Εικόνες, σαν να τις χαϊδεύει ο ουρανός. Είναι το Πάσχα του καλοκαιριού, χωρίς κόκκινα αυγά, μα με καρδιές που στάζουν Προσευχή, με βλέμματα στραμμένα στον ουρανό και πόνο που γλυκαίνει μέσα στη σκιά του μαφόριου Της.

Κάθε δάκρυ ένα κεράκι, κάθε αναστεναγμός μια Ευχή. Δεκαπενταύγουστος, η καρδιά μαλακώνει, η κατάνυξη ανθίζει. Δεν ζητά πολλά η Παναγιά, λίγη Πίστη, λίγη σιωπή, και να Την θυμάσαι όχι μόνο όταν πονάς, αλλά κι όταν αγαπάς.

Η Παναγία δεν φωνάζει ποτέ. Μόνο σκύβει. Όχι για να Την Προσκυνήσουμε, μα για να σκουπίσει το δάκρυ που δεν δείξαμε σε κανέναν. Δεν είν’ τυχαίο που τη λέμε Μάνα…Μέσα στην σιωπή Της, μας ακούει άδολα. Κάτω απ’ το μαφόρι Της, στέκονται όλοι: 

οι θλιμμένοι,

οι προδομένοι,

οι ευγνώμονες.

Στασίδι η αγκαλιά Της,

για τους κουρασμένους.

Δάκρυ ίσως δεν τρέχει στα μάτια, κι όμως κάτι μέσα μας βουρκώνει. Είναι αυτή η αναχώρηση, που έγινε αιώνια παρουσία. Και ο ήλιος του Αυγούστου στέκει λίγο πιο απαλά, σαν να σέβεται κι αυτός το Θείο πέρασμά Της. Ήρθε ο Δεκαπενταύγουστος κι οι άνθρωποι ανηφορίζουν, όχι για να Τη δουν, μα για να Τους δει Εκείνη. Για να σταθούν μπροστά Της,

όχι ως πιστοί, αλλά ως πληγές που ζητούν την ίαση, ως χαμένοι που ποθούν να βρεθούν, ως ορφανά που αναζητούν μια αγκαλιά. 

«Παναγιά μου, δεν ήρθα να Σου ζητήσω. Ήρθα να Σου μοιάσω, έστω και λίγο. Να μάθω να σωπαίνω, όταν ο πόνος μου ξεχειλίζει. Να δέχομαι, όταν όλα μέσα μου αντιστέκονται. Να συγχωρώ, χωρίς τίποτα να κρατώ. Να αγαπώ, όπως εσύ αγάπησες τον Χριστό. 

Μπροστά σου δεν αφήνω κατορθώματα, μόνο κουρέλια και ελλείψεις, όνειρα και φόβους…Τελικά…θα σου ζητήσω, το Θαύμα εκείνο, το μυστικό, να αντέχω λίγο ακόμα…Και σαν φύγει ο Δεκαπενταύγουστος, μη με προσπεράσεις…Μπες από τη χαραμάδα του πιο μυστικού μου πόνου, και μείνε. Όχι για να μου λύσεις της ζωής μου τα ναυάγια, μα για να μου δώσεις το κουράγιο, να σηκώσω κι εγώ τον μικρό Σταυρό μου. 

Ξέρεις τις αγωνίες μου, ξέρεις τις προθέσεις μου, δεν με παρεξηγείς

αλλά μόνο κατανοείς.…σε ευχαριστώ που σιωπάς

μπροστά στα λάθη μου».

«Ἐπίβλεψον ἐν εὐμενείᾳ, Πανύμνητε Θεοτόκε…».



Μιχάλης Αντωνιάδης


read more ►
0 σχόλια

Τίποτε δὲν εἶναι ἀδύνατον στὴν Παναγία μας !

14/8/25

 

Πίστη καὶ Προσευχή.

Τίποτε δὲν εἶναι ἀδύνατον στὴν Παναγία μας !

«Χαῖρε, τροφὴ τοῦ Μάννα διάδοχε·  Χαῖρε, τρυφῆς ἁγίας διάκονε». (Στάσις Β΄ Λ5 )

Χαῖρε, τροφὴ ποὺ διαδέχτηκε τὸ μάννα· χαῖρε, ἐσὺ ποὺ μοιράζεις τὴ θεία ἀπόλαυση (στὸν ἄνθρωπο).


ΚΑΛΗ ΣΑΣ ΗΜΕΡΑ!! Μιχάλης Αντωνιάδης


read more ►
0 σχόλια

Στην Συρία πριν τον εμφύλιο πόλεμο.

 

Το θαύμα της Παναγίας της Σεϊντνάγια στην αδελφή του Προέδρου της Συρίας Μπασάρ Άσαντ.


Το παρακάτω περιστατικό συνέβη στην Συρία πριν τον εμφύλιο πόλεμο.

Όπως είναι γνωστό, η Παναγία της Σεντνάγια είναι ένα Προσκύνημα στη Συρία που συγκέντρωνε πριν τον πόλεμο 1,5 εκατομμύριο επισκέπτες κάθε χρόνο.

Οι περισσότεροι από αυτούς ήταν μουσουλμάνοι, αλεβήδες και σουνίτες.

Ανάμεσα στους Προσκυνητές ήταν και μία από τις δύο αδελφές του Προέδρου της Συρίας Μπασάρ Άσσαντ.

Κάποτε αυτή αρρώστησε από σοβαρή ασθένεια, πιθανόν καρκίνο.

Όσες προσπάθειες και αν έκανε για να θεραπευθεί Ιατρικά, στάθηκε αδύνατο.

Έχοντας απελπιστεί από κάθε ανθρώπινη βοήθεια, θυμήθηκε την Παναγία της Σεντνάγια.

Πήγε, Προσκύνησε και έκανε τάμα στην Παναγία.

Η Παναγία άκουσε τις Προσευχές της και την Θεράπευσε.

Η αδελφή του Προέδρου τήρησε την υπόσχεσή της και εκπλήρωσε το τάμα της.

Επισκέφθηκε ξανά το Μοναστήρι κρατώντας στα χέρια της δύο πεντάλιτρα λάδι από τα κτήματα τής οικογένειας Άσσαντ στην Λαοδίκεια.

Παρόλο που το Μοναστήρι, το οποίο έχει απότομη ανηφορική πρόσβαση με πολλά σκαλοπάτια, διαθέτει και εξωτερικό ασανσέρ, η αδελφή του Προέδρου, από σεβασμό και ευγνωμοσύνη στην Παναγία, προτίμησε να ανεβεί με τα πόδια γονατιστή μέχρι τον ναό, κρατώντας στα δύο χέρια της το λάδι.

Τέτοια περιστατικά δεν πρέπει να μας εκπλήττουν.

Πολλοί μουσουλμάνοι της Συρίας επικαλούνται την Παναγία με μεγάλη Πίστη και αυτή εισακούει τις Προσευχές τους και Θαυματουργεί.

Συνηθίζουν μάλιστα οι ίδιοι οι μουσουλμάνοι να λένε στους Χριστιανούς:

«Εσείς έχετε την αληθινή Πίστη, αλλά δεν πιστεύετε. Εμείς έχουμε ψεύτικη πίστη, αλλά πιστεύουμε πολύ».


πηγή: vimaorthodoxias


Μιχάλης Αντωνιάδης


read more ►
0 σχόλια

Καλή Παναγιά,

 Μητροπολίτης Ναυπάκτου Ιερόθεος: Η φράση «Καλή Παναγιά» δεν στέκεται ούτε λεκτικά ούτε Θεολογικά.

Στην ευχή “Καλή” Παναγιά αναφέρθηκε ο Μητροπολίτης Ναυπάκτου και Αγίου Βλασίου και τοποτηρητής της Ι.Μ. Αιτωλίας και Ακαρνανίας κ. Ιερόθεος.

Ο Μητροπολίτης Ιερόθεος αναφέρθηκε στη φράση που ακούγεται τα τελευταία χρόνια για τον Δεκαπενταύγουστο και τόνισε χαρακτηριστικά πως δεν στέκεται ούτε λεκτικά, ούτε Θεολογικά.

Όπως αναφέρει το nafpaktianews ο Μητροπολίτης τόνισε χαρακτηριστικά: Τα τελευταία χρόνια επικράτησε μια μόδα που λέει Καλή Παναγιά,τι θα πει Καλή Παναγιά;

Λέμε Καλό Χριστό; Εμείς όταν λέμε Καλά Χριστούγεννα είναι γεγονός, όταν λέμε Καλό Πάσχα είναι γεγονός!

Τι θα πει Καλή Παναγιά; Δεν θα πει τίποτα το Καλή Παναγιά , λέμε καλό Δεκαπενταύγουστο, καλή Εορτή της Παναγίας μας,έτσι ξέρουμε από παλιά.

Λέμε ποτέ Καλό Χριστό; Καλό Άγιο; Άλλο τα πρόσωπα άλλο τα γεγονότα! Το γεγονός εδώ δεν είναι η Παναγίας μας αλλά η Κοίμηση Της. Η φράση Καλή Παναγιά δεν στέκεται ούτε λεκτικά ούτε Θεολογικά!


ΚΑΛΗ ΣΑΣ ΗΜΕΡΑ!!


Μιχάλης Αντωνιάδης


read more ►
0 σχόλια

Ας μην ξεχνάμε:"Κατά τον κόπο της αγάπης και η Χάρις του Θεού.."

 "Εσένα σε ευχαριστώ και εσένα στο χρωστάω..


Φέτος η Κοίμησης της Παναγίας μας, είναι ημέρα Παρασκευή..Και επειδή η Παναγία μας

ήταν ταπεινή και μια ζωή βρισκόταν, στην σκιά της παρουσίας του Υιού Της..

Στην τράπεζα υπερισχύει, όχι το χαρμόσυνο της Εορτής

αλλά η ημέρα, η Παρασκευή,

ως Μεγάλη Παρασκευή,

δηλαδή ως ημέρα του Θείου Πάθους, του Χριστού μας και για αυτό δεν καταλύεται κρέας

αλλά μονάχα ψάρι..Θα μου πεις..ναι αλλά έχουμε γιορτή, να μην πανηγυρίσουμε;

Μπορείς να Εορτάσεις όπως θέλεις..Είτε κατά το πνεύμα του κόσμου

(που σκοπός της εορτής είναι οι αισθήσεις

και συγκεκριμένα η κοιλιά και όχι η καρδιά),

είτε κατά το Πνεύμα του Θεού

(που σκοπός της εορτής είναι η Θεία Λειτουργία).

Στην πρώτη περίπτωση η εορτή, περιστρέφεται γύρω από τον εαυτούλη μας 

ενώ στην δεύτερη περίπτωση η εορτή, περιστρέφεται γύρω από τον Άγιο ή την Αγία

που φέρουμε το όνομα..Η διάθεση του αγώνα μας φανερώνει, το ποθούμενο της καρδιάς μας..

Πόσο όμορφη και διδακτική είναι

η σχετική ιστορία με τους δύο Μοναχούς 

που μιας και η ημέρα της Κοιμήσεως

ήταν Παρασκευή

ο ένας την τίμησε τρώγοντας ψάρι

και ο άλλος Νηστεύοντας..

Τότε η Κυρία Θεοτόκος εμφανίστηκε

και στους 2 λέγοντας στον καθένα:

"Εσένα σε ευχαριστώ (στον καταλύοντα ψάρι)

και εσένα στο χρωστάω (στον Νηστεύοντα) !!

"Αυτά είναι για Καλογέρους", θα πεις..Να που οι παππούδες και οι γιαγιάδες μας

δεν ήταν Ρασοφόροι κι όμως, όχι απλά Νήστευαν όταν το'λεγε η Εκκλησία

αλλά και ως έκφραση παρακλήσεως (όταν αντιμετώπιζαν δοκιμασίες), μα και ως έκφραση ευγνωμοσύνης (όταν ερχόταν άνωθεν βοήθεια)..Εμείς δυστυχώς το έχουμε δει.. χαλαρά..Πολλές φορές τέτοιες μέρες εορτής, και στην Εκκλησία που πάμε, πηγαίνουμε, επειδή τότε γιορτάζουμε εμείς και όχι από τιμή στον Άγιο που φέρουμε το όνομα του..Εξ' ου και δεν μας βρίσκει η ημέρα μπροστά στο Άγιο Ποτήριο, ή ακόμα χειρότερα, πάμε δίχως προετοιμασία και συναίσθηση, αλλά "έτσι για το καλό"..  Ας κάνουμε φέτος λίγη προσπάθεια..

Ξέρεις,

δεν κερδίζει κάτι

ούτε η Παναγία μας ούτε οι Άγιοι μας

με τον δικό μας αγώνα..

Εμείς χάνουμε βρισκόμενοι στον κόσμο μας,

έχοντας φτιάξει μια βολεμένη πίστη...

Ας μην ξεχνάμε:"Κατά τον κόπο της αγάπης

και η Χάρις του Θεού.."


Μιχάλης Αντωνιάδης


read more ►
0 σχόλια

Κανείς δεν είναι πιο μόνος από αυτόν που πονάει και δεν τον πιστεύει κανείς..

 

Βλέπω τέτοιες μέρες κάθε χρόνο, πολλούς να γράφουν στα σόσιαλ μίντια για όλους εκείνους που πηγαίνουν με τα γόνατα..στην ελπίδα..

Είναι εύκολο να γελάς με κάποιον πού σέρνεται στα γόνατα.

Είναι εύκολο να ρίχνεις ατάκες για «εκμετάλλευση» και «αφέλεια» πίνοντας το φρεντο σου στην ασφάλεια της βεράντας σου.

Είναι εύκολο, όταν δεν σε έχει ακουμπήσει η φωτιά.

Μα αν η ζωή σού είχε βάλει το μαχαίρι εκεί που πονάει πιο βαθιά,

αν είχες κοιτάξει στα μάτια γιατρού που σου λέει «δεν υπάρχει ελπίδα»,

αν είχες δει το παιδί σου να λιώνει μέρα με τη μέρα…

τότε θα καταλάβαινες.

Ο πόνος δεν έχει πανεπιστήμιο να τον σπουδάσεις..

Δεν τον μαθαίνεις σε σεμινάρια ούτε σε βιβλία.

Σου μπαίνει μέσα με βία και δεν φεύγει ποτέ.

Σου αλλάζει το πρόσωπο, σου λιώνει την περηφάνια, σε κάνει να παρακαλάς για Θαύματα — κι ας μην πίστευες ποτέ σε αυτά.

Κι αν χρειαστεί να σέρνεσαι στα γόνατα για πέντε χιλιόμετρα, το κάνεις.

Όχι γιατί πιστεύεις ότι η εικόνα είναι μαγικό κουμπί.

Αλλά γιατί δεν έχεις πια τίποτα άλλο.

Όσοι χλευάζουν, έχουν την πολυτέλεια να χλευάζουν.

Τους φύλαξε η ζωή, τους φύλαξαν τα γονίδιά τους, δεν τους έσφαξε η μοίρα,οχι ακόμα τουλάχιστον..

Και νομίζουν ότι αυτό είναι εξυπνάδα.

Μα υπάρχει μια μέρα που όλοι γινόμαστε ίσοι.

Η μέρα που ισως έρθει κι ο δικός τους Σταυρός.

Κι αν τότε θυμηθουν τα λόγια που έλεγαν για τα «κορόιδα»,

ισως να θυμηθουν και κάτι ακόμη:

κανείς δεν είναι πιο μόνος από αυτόν που πονάει και δεν τον πιστεύει κανείς..


ΚΑΛΗ ΣΑΣ ΗΜΕΡΑ!!


Μιχάλης Αντωνιάδης


read more ►
0 σχόλια

Θεραπευμένη δασκάλα προχώρησε και μετέλαβε τα Άχραντα Μυστήρια.

 Θαύμα Παναγίας Τήνου: 

«Μέσα στην Εκκλησία  είναι μια Καλόγρια και θα ‘ρθει να μας ανοίξει».


Η Μαρία Καλογήρου, μια νεαρή δασκάλα της Κιμώλου, υπέφερε από οξεία νευρασθένεια, η οποία τελικά εξελίχθηκε σχεδόν σε παραφροσύνη. Νοσηλεύθηκε για αρκετό διάστημα σε κλινική της Αθήνας, αλλά δεν παρουσίασε καμία βελτίωση.

Απελπισμένοι ο αδελφός της και η μητέρα της, την έταξαν στην Ευαγγελίστρια της Τήνου, όπου κατέφθασαν με το ατμόπλοιο «Σάμος».

Μόλις αποβιβάστηκαν, μητέρα και αδελφός θέλησαν να την οδηγήσουν στο Ναό της Θεοτόκου. Εκείνη όμως αντέδρασε από φόβο μήπως τη δέσουν και τη φυλακίσουν. Παρέμειναν λοιπόν σ’ ένα ξενοδοχείο, και το βράδυ βγήκαν να κάνουν περίπατο.

Κάποια στιγμή η άρρωστη ένοιωσε μια ακαταμάχητη δύναμη να την ελκύει προς την Εκκλησία, και παρακάλεσε να την οδηγήσουν εκεί.

Ο Ναός εκείνη την ώρα ήταν κλειστός. Για να μην τη δυσαρεστήσουν όμως προχώρησαν στον περίβολο, ανέβηκαν τα μαρμάρινα σκαλοπάτια και στάθηκαν μπροστά στην κλειστή πόρτα του Ναού.

Ο αδελφός της Μαρίας ρίχνει μια ματιά από το τζάμι προς το Ιερό, κι ύστερα γυρίζει και λέει:

– Είμαστε τυχεροί! Μέσα στην Εκκλησία είναι μια Καλόγρια και θα ‘ρθει να μας ανοίξει.

Πλησιάζει η μητέρα στο τζάμι και βλέπει κι αυτή μια ψηλή γυναίκα Μαυροφόρα. Γυρίζει στην άρρωστη και τη βλέπει να κοιτάζει εκστατική και συγκινημένη προς την είσοδο, σαν να έβλεπε κάτι υπερφυσικό.

Ξαφνικά η Μαυροφόρα εξαφανίστηκε, ενώ συγχρόνως ισχυρός κρότος ακούστηκε μέσα από το Ναό. Ειδοποιήθηκε ο θυρωρός και στη συνέχεια ο Πρωθιερέας και ο πρόεδρος του Ιδρύματος. Ερεύνησαν προσεκτικά την Εκκλησία και βεβαιώθηκαν πως δεν υπήρχε μέσα κανείς. Ταυτόχρονα όμως βεβαιώθηκαν πως η άρρωστη είχε συνέλθει και ένοιωθε τον εαυτό της υγιή.

Το Θαύμα διαδόθηκε γρήγορα σ’ όλο το νησί, κι άρχισε από τη νύχτα ακόμη να συρρέει κόσμος στην Εκκλησία. Χτύπησαν χαρμόσυνα οι καμπάνες και εψάλη έκτακτη δοξολογία.

Η συγκίνηση όμως των Πιστών κορυφώθηκε, όταν η Θεραπευμένη δασκάλα προχώρησε και μετέλαβε τα Άχραντα Μυστήρια.


Εμφανίσεις και Θαύματα της Παναγίας.

Ιερά Μονή Παρακλήτου.


Μιχάλης Αντωνιάδης


read more ►
0 σχόλια