Αγ-χώνεσαι;;
Αν χώνεσαι στην αγκαλιά του Θεού δεν θα αγχώνεσαι.
Άγιος Παΐσιος!
ΚΑΛΗ ΣΑΣ ΗΜΕΡΑ!! Μιχάλης Αντωνιάδης
Η αρχιλοχιας Βασιλική Πλεξιδα, το Θαύμα το οποίο έζησε,
11/8/25
Η αρχιλοχιας Βασιλική Πλεξιδα επέζησε από το τρομακτικό δυστύχημα με το ελικόπτερο Χίουι, στην περιοχή Σαραντάπορο Ελασσόνας, όπου έχασαν τη ζωή τους τέσσερις αξιωματικοί του Στρατού Ξηράς, Τετάρτη στις 19 Απριλίου 2017.
Η Βασιλική Πλεξίδα έκανε κατάθεση ψυχής, περιγράφοντας με συγκλονιστικά λόγια το Θαύμα το οποίο έζησε…. Πολλαπλά τα θαύματα της Παναγίας μας!
Θυμάμαι τον εαυτό μου να χτυπά και το κεφάλι μου να πηγαίνει μπρος-πίσω. Ασυναίσθητα έκανα κατευθείαν το Σταυρό μου.
«Παναγία μου, φώναξα, σώσε με!» Αμέσως βλέπω την Παναγία ολοζώντανη με τον κόκκινο μανδύα της, τα χρυσά κεντήματα και το χρυσό στεφάνι στο κεφάλι της. Ήταν πανέμορφη. Το Πρόσωπό Της έλαμπε και είχε λευκή επιδερμίδα.
Όλο το ελικόπτερο ευωδίασε με τη Θεία χάρη Της. Ήμουν στο κάθισμα. Με αγκαλιάζει μαζί μ’ αυτό και νιώθω να με «ξεσηκώνει». Την ένιωσα έντονα αυτή την εξύψωση. Ξερρίζωσε το κάθισμα μαζί με το πάτωμα και με βγάζει από το ελικόπτερο, χωρίς να μπορώ να το εξηγήσω πως. Σαν να έκανε «εγχείρηση» στη λαμαρίνα και με έβγαλε. Το πως δεν το γνωρίζω. Η Παναγία ξέρει.
Με έβγαλε και με ακούμπησε πάνω σ’ ένα πουρνάρι πίσω και αριστερά από το χώρο όπου διαδραματιζόταν το ατύχημα λέγοντάς μου «Μην κοιτάξεις τα συντρίμμια και μη φοβάσαι», για να είμαι ασφαλής και μάλιστα με ελαφρώς γυρισμένη την πλάτη προς το σκηνικό, για να μην δω τις φρικτές εικόνες των συναδέλφων μου και της συντριβής του ελικοπτέρου. Ήμουν τόσο σοκαρισμένη που αν είχα κι αυτές τις εικόνες μέσα μου δεν θα μπορούσα να συνέλθω. Τα πράγματά μου παραδόξως βρέθηκαν όλα δίπλα μου. Η τσάντα, το κινητό μου τηλέφωνο -το οποίο δεν είχε πάθει τίποτα όπως και των υπολοίπων που χτυπούσαν ασταμάτητα- και μια Εικονίτσα της Παναγίας, η οποία βρέθηκε ακουμπισμένη πάνω μου. Με ρωτούσαν αν είχα βάλει εγώ την Εικόνα επάνω μου, αλλά δεν θυμάμαι να έκανα κάτι τέτοιο. Είχα πάντα μια Εικονίτσα της Παναγίας στην τσέπη της φόρμας πτήσεώς μου, αλλά όλα τα ελικόπτερα έχουν την Εικόνα Της μπροστά στο πιλοτήριο. Λογικά αυτή η Εικόνα βρέθηκε πάνω μου. Το πως δεν γνωρίζω. Μετά το ελικόπτερο συνέχισε να ανατρέπεται και απ΄ότι μάθαμε η Παναγία οδήγησε το ελικόπτερο να πέσει πάνω στην κεντρική κολώνα της ΔΕΗ, κόβοντάς την φέτες. Το καλώδιο από την κολώνα της ΔΕΗ δεν επέτρεψε η Παναγία να πέσει κάτω. Όταν πήγαμε όταν έγιναν τα αποκαλυπτήρια του μνημείου, στεκόταν με Θαυμαστό τρόπο σαν να το κρατούσε ένα αόρατο χέρι προς τα πάνω, το οποίο δεν εξηγείται γιατί αν το καλώδιο ακουμπούσε κάτω, θα παίρναμε όλοι φωτιά, επειδή το βουνό ήταν ποτισμένο με καύσιμο. Από το πρωί απ’ ότι μάθαμε έψαχναν αεροσκάφη και ελικόπτερα να μας εντοπίσουν αλλά δεν μπορούσαν με τίποτα γιατί το σημείο ήταν πολύ δύσβατο. Κανείς δε μπορούσε να μας δει από ψηλά, μόνο αν ερχόταν κάποιος πεζός».
Το ατύχημα έγινε 07:50 με βρήκαν 10:30. Όλο αυτό το διάστημα ήμουν με την Παναγία. Δεν είχα αίσθηση του χρόνου, του τόπου… τίποτα. Με είχε στην αγκαλιά Της και μου έλεγε
“Σώπα κόρη μου γιατί φοβάσαι; Είμαι εγώ εδώ. Θα σε βρούν. Έρχεται άνθρωπος για σένα”.
Με γέμισε με γαλήνη και ηρεμία, σα να με είχε μεταφέρει σε έναν άλλο κόσμο. Μου μιλούσε χαμηλόφωνα και με μία γλυκύτητα, με ηρεμούσε μου έδινε κουράγιο γιατί ήμουν σε σοκ. Αυτος που έρχεται, έρχεται για σένα, μου είπε και έφυγε. Πράγματι, σε λίγο φαίνεται να έρχεται ένας υπάλληλος της ΔΕΗ, ο οποίος ήταν σταλμένος από την υπηρεσία του να δεί γιατί έγινε η διακοπή του ρεύματος. Τα γύρω χωριά με το που έγινε η διακοπή του ρεύματος, τηλεφωνούσαν στη ΔΕΗ και παραπονιόντουσαν. Έτσι ψάχνοντας να βρούν τη βλάβη, έφτασαν ως εκεί που έπεσε το ελικόπτερο. Ήταν σταλμένοι από την Παναγία. Με το που χάθηκε το σήμα από τα ραντάρ σηκώθηκαν άλλα ελικόπτερα προκειμένου να μας εντοπίσουν, αλλά ήταν αδύνατον. Η Παναγία οδήγησε το στροφείο του ελικοπτέρου στην κολόνα της ΔΕΗ, ώστε να γίνει η διακοπή του ρεύματος. Ο υπάλληλος, όπως έμαθα αργότερα, με το που έφθασε κοντά και με είδε, ένιωσε ένα δέος και ασυναίσθητα έκανε τον Σταυρό του. Αισθάνθηκε μια Ουράνια Παρουσία, μου είπε, και ένιωσε δέος. Δεν ήξερε τι να κάνει και πως να με βοηθήσει. Τότε η Παναγία τον δυνάμωσε και ήρθε κοντά μου. Εκείνη την ώρα χτύπησε πάλι το τηλέφωνό μου, το οποίο δεν είχε σταματήσει να χτυπάει. Εγώ, φυσικά, ήμουν σε τέτοια κατάσταση που ήταν αδιανόητο να το σηκώσω. Το παράδοξο είναι ότι κανένα τηλέφωνο δεν έπαθε τίποτα και όλα χτυπούσαν. Το σήκωσε ο υπάλληλος και στην άλλη άκρη της γραμμής ήταν ο κουμπάρος μου, ο Λοχαγός Αναγνώστου Αστέριος. Εκείνος έπαιρνε ασταμάτητα. Μόλις η σύζυγός του, η Μαρία με μια φίλη της, τη Σπυριδούλα, είχαν βγεί από την Εκκλησία όπου κάνανε Παράκληση για μένα. Τότε λέει ο κουμπάρος μου: «Διακόσες φορές πήρα. Τι πειράζει να πάρω άλλη μία;». Πήρε, και το σήκωσε ο υπάλληλος, όπως είπα. Εκείνος του είπε ότι είμαι καλά και ότι βρίσκομαι ένα χιλιόμετρο έξω από το Σαραντάπορο. Ειδοποίησαν το Αρχηγείο και έστειλαν ένα ελικόπτερο τύπου Πούμα και με πήρε.
«Με πήγαν κατευθείαν στη Θεσσαλονίκη στο 424 Γ.Σ.Ν.Ε. Στρατιωτικό Νοσοκομείο.
Τα χτυπήματα και τα κατάγματα ήταν πολλά, αλλά όλα επιφανειακά. Είχα ένα σοβαρό κάταγμα σε τέσσερις σπονδύλους στην σπονδυλική στήλη, οριακό με τον νοτιαίο μυελό των οστών, από το οποίο θα μπορούσα να ήμουν παράλυτη. Αλλά η Παναγία δεν το επέτρεψε. Άλλα σοβαρά κατάγματα είχα στο στέρνο, το οποίο ήταν κρίσιμο για την καρδιά μου. Στο αριστερό ζυγωματικό, θλάση στην περόνη του δεξιού ποδιού. Το σαγόνι με τη μύτη μου κρεμόντουσαν σαν σταλακτίτες. Κρανιοεγκεφαλικές κακώσεις, με το κρανίο να έχει πεταχτεί προς τα έξω, ξεκολλώντας το τριχωτό της κεφαλής. Δεν πειράχθηκε όμως κανένα από τα εσωτερικά μου όργανα ούτε κάποιο νεύρο, ούτε και ο εγκέφαλος.
Πολλαπλά τα θαύματα της Παναγίας μας!
Δεν πόνεσα ποτέ, παυσίπονο δεν πήρα, μου έφερνε ο άντρας μου στην Εντατική το Θαυματουργό λαδάκι της Παναγίας. Είχα πάντα μαζί μου στη φόρμα πτήσεως την εικόνα της Παναγίας της Ακρωτηριανής. Τη δεύτερη ημέρα εμφανίστηκε στην Εντατική, και μου είπε να μην ανησυχώ και ότι είναι Εκείνη μαζί μου και μου πήρε όλους τους πόνους. Η Παναγία μου είπε “θέλω να κηρύττεις το Θαύμα το οποίο σου έγινε, για να δυναμώσει η πίστη όλων για τα έσχατα γεγονότα που έρχονται”
Εγώ της το υποσχέθηκα.
Το Θαύμα είναι πολλαπλό, ξεκινά από τη διάσωσή μου μέχρι την ταχεία ανάρρωση την οποία έχω. Μου έκαναν αξονική και με εξέτασαν δεκαπέντε ειδικότητες. Όλοι απορούσαν μαζί μου. Δεν μπορεί να συμβαίνει αυτό, έλεγαν. Είχαν πει οι γιατροί πως θα κάτσω τέσσερις μήνες στο νοσοκομείο, έπειτα είπαν για δύο μήνες, ώσπου τελικά έκατσα δυόμιση εβδομάδες.
Μεγάλο το Θαύμα! Πολλαπλό!
Μου είπε η Παναγία να το βροντοφωνάζω, να το κηρύττω, να το ομολογώ, να δυναμώσει η πίστη των ανθρώπων για τα έσχατα γεγονότα που έρχονται, η Ελλάδα θα περάσει κάποια δυσκολία και μόνο με την πίστη θα καταφέρουμε να την ξεπεράσουμε.
Ο τρόπος με τον οποίο σώθηκα εγώ είναι ανθρωπίνως αδύνατον να συμβεί!
Μετά την Θαυμαστή διάσωσή της από την Παναγία,ένας από τους γιατρούς που την φρόντιζαν, της αποκάλυψε αργότερα ότι όταν την μετέφεραν εκεί η Βασιλική μύριζε Μύρο!!
Μιχάλης Αντωνιάδης
Το μυστήριο τῆς Μεταμορφώσεως εἶναι καὶ ἀποκάλυψη τῆς Βασιλείας,
Το μυστήριο τῆς Μεταμορφώσεως εἶναι καὶ ἀποκάλυψη τῆς Βασιλείας, ἀλλὰ καὶ ἔκφραση τῆς Ἀγάπης καὶ τῆς Φιλανθρωπίας τοῦ Θεοῦ. Ὁ Χριστὸς δὲν ἔδειξε ὁλόκληρη τὴν Θεότητα, ἀλλὰ μιὰ μικρὴ Ἐνέργεια Της. Καὶ αὐτὸ τὸ ἔκανε ἀφ’ ἑνὸς μὲν γιὰ νὰ πληροφορήσει γιὰ τὸ ποιὰ εἶναι ἡ Θεϊκὴ Δόξα τῆς Βασιλείας, ἀφ’ ἑτέρου δὲ ἀπὸ Φιλανθρωπία, ὥστε νὰ μὴν χάσουν οἱ Μαθητὲς καὶ τὴν ζωὴ τους ἀκόμη, βλέποντας ὁλόκληρη τὴν Δόξα τῆς Θεότητος.
'Ἅγιος Ἰωάννης ὁ Χρυσόστομος
* Εικονίζεται το μωσαϊκό της Μεταμορφώσεως του Σωτήρος από το καθολικό της Ι.Μ.Αγιας Αικατερίνης στο όρος Σινά.
ΚΑΛΗ ΣΑΣ ΗΜΕΡΑ!! Μιχάλης Αντωνιάδης
Μεταμόρφωση του Σωτήρος: Να ανεβούμε κι εμείς στο δικό μας «Θαβώρ»,
Μεταμόρφωση του Σωτήρος: Να ανεβούμε κι εμείς στο δικό μας «Θαβώρ» Μεταμορφώνοντας την ψυχή με Μετάνοια.
Τα Ουράνια νοήματα που αστραποβόλησαν στο Θαβώρ μας καλούν να βάλουμε αρχή για τη δική μας ανάβαση στον δρόμο της Σωτηρίας.
«Ἰδοὺ νεφέλη φωτεινὴ ἐπεσκίασεν αὐτούς, καὶ ἰδοὺ φωνὴ ἐκ τῆς νεφέλης λέγουσα· οὗτός ἐστιν ὁ Υἱός μου ὁ ἀγαπητός, ἐν ᾧ εὐδόκησα· αὐτοῦ ἀκούετε» (Ματθ. ιζ’ 5, Μάρκ. θ’ 7, Λουκ. θ’ 35).
Η Μεταμόρφωση του Σωτήρος είναι η μεγάλη Δεσποτική Εορτή ενός υπερθαύμαστου γεγονότος που φανέρωσε τη Θεϊκή φύση του Χριστού, προβάλλοντας πάνω στο όρος Θαβώρ το Ανέσπερο Φως της δόξας Του. Ο κεκρυμμένος και ζωντανός Προφήτης Ηλίας και ο τετελειωμένος προφήτης Μωυσής εμφανίστηκαν να συνομιλούν με τον Χριστό ακτινοβολώντας την αλήθεια ότι ζώντες και κεκοιμημένοι είναι αδιαίρετες καταστάσεις στην αιώνια θωριά του Θεού. Γιατί όπως ο ίδιος ο Κύριος μας διαβεβαίωσε: «ουκ έστιν ο Θεός – Θεός νεκρών, αλλά ζώντων».
Μπροστά στον Πέτρο, τον Ιωάννη και τον Ιάκωβο, φανερώθηκε μεγαλοπρεπώς ο Κύριος του Μωσαϊκού νόμου και ο αναμενόμενος Μεσσίας που επρόκειτο να υπογράψει με το Τίμιο Αίμα Του την Καινή Διαθήκη. Η Βασιλεία των Ουρανών είναι ήδη εδώ, ξεπροβάλλει από τις χαραμάδες της αιωνιότητας για να την δουν οι καθαροί οφθαλμοί και οι καθαρές καρδιές. Η πλάση λαμποκοπά εκτυφλωτικά με την ευλογία του Άκτιστου Φωτός, σε ένα μεγαλειώδες προοίμιο της Ανάστασης.
Ο Χριστός δεν Μεταμορφώνεται σε κάτι νέο, αλλά αποσύρει για λίγο το παραπέτασμα της ταπεινότητάς Του για να κηρύξει το Ωσαννά της Θέωσης της ανθρώπινης φύσης. Είναι μια Θεοφάνεια που λειτούργησε ως θεμέλιο για την πίστη των Αποστόλων και ως ορόσημο του Ευαγγελίου που διαλαλεί αιωνίως τη Θεανθρώπινη υπόσταση.
Στη Μεταμόρφωση δεν αποκαλύπτεται ολόκληρη η δόξα της Θεότητος, αλλά μόνο μία ενέργειά της – όπως εξηγεί με το Θείο Φωτισμό του ο Άγιος Ιωάννης Χρυσόστομος. Τα θνητά μάτια δεν θα μπορούσαν να αντέξουν τη μεγαλειότητα του ανέκφραστου, ακατάληπτου και απερινόητου Θεού, αφού και μόνο μια αχτίδα κατάφερε να σωριάσει χάμω τους Αποστόλους από τον τρόμο αυτής της αποκάλυψης. Οι Απόστολοι ατένισαν το Θεϊκό κάλλος «καθὼς ἠδυναντο», όπως μας λέει το υπέροχο απολυτίκιο της Μεταμορφώσεως. Δηλαδή, όσο μπορούσαν να αντέξουν.
Ποια είναι η δική μας Μεταμόρφωση
Από μια παραβολική σκοπιά, το όρος Θαβώρ μοιάζει με το βουνό που καλείται να ανέβει στη ζωή του κάθε Χριστιανός που πορεύεται στην ανηφοριά για να κερδίσει τη Βασιλεία των Ουρανών. Τη δική μας Μεταμόρφωση προς τη Θέωση, την εξασφαλίζει η διαρκής μετάνοια που χαρίζει Φως και Ειρήνη Χριστού στην καρδιά. Η ανάβαση μας απαιτεί βλέμμα προσηλωμένο προς την κορυφή, στρέφοντας την πλάτη προς τις κοσμικές πλάνες που απλώνονται στις πολιτείες πίσω μας.
Το Θαβώρ είναι ένα βουνό άγονο, ένας ξερότοπος που παραμένει έτσι ως τις μέρες μας, και θυμίζει τα αγκάθια και τα φρύγανα που ματώνουν τα πόδια στο βαρύ ανέβασμα του Σταυρού μας, που όμως ο Κύρης της κορυφής μπορεί να τον ελαφρώσει με ένα βλέμμα Του. Έρημη γη είναι και η έρημος των πειρασμών που όταν χανόμαστε μέσα της, κάνει την ψυχή μας να σβήνει από Πνευματική δίψα.
Οι Προφήτες που συνομιλούν με τον Κύριο, είναι η χρεία να μείνουμε προσηλωμένοι στον Πατερικό λόγο, που κι εκείνος μας οδηγεί αξιόπιστα στο ακροβούνι της Ανάστασης για να λάβουμε το Στέφανο του κόπου μας. Είναι επίσης η Δογματική βεβαιότητα που επιτάσσει ότι Παλαιά και Καινή Διαθήκη είναι Θεόπνευστοι πυλώνες της πίστης μας, αδιαχώριστα μέρη του σχεδίου της Σωτηρίας.
Οι εμβρόντητοι και τυφλωμένοι από τη φανερωμένη Δόξα του Θεού, Απόστολοι, θα μπορούσαν να είναι το κάθε πνευματικό ρήμα που πρέπει με φόβο και τρόμο να εξετάζουμε πριν το επικοινωνήσουμε στον κόσμο. Ως μικροί Απόστολοι που πρέπει να γίνουμε όλοι μας, οφείλουμε να σιγουρευόμαστε ότι κάθε λόγος μας είναι διάφανος μπροστά στο Φως του Χριστού και δεν νοθεύεται από σκιές πλάνης που διαστρέφουν τις αιώνιες αλήθειες του Ευαγγελίου. Όποιος πλησιάζει με Ιερή φρίκη τα θέματα της Πίστεως, εκείνος κρατά το σπουδαιότερο εχέγγυο να μεταδώσει κάτι από το Φως του Χριστού. Όποιος έχει την ξιπασμένη εντύπωση ότι είναι αυθεντία και ότι η Θεολογία μπαίνει σε καλούπια από ρητορείες και σοφίσματα, εκείνος εγγυημένα θα γκρεμοτσακιστεί στα βάραθρα της πλάνης.
Η υπερκόσμια φωνή του Θεού Πατρός που πιστοποιεί ότι «οὗτός ἐστιν ὁ Υἱός μου ὁ ἀγαπητός», είναι η αιώνια παρακαταθήκη του Ουρανού στη γη. Είναι η αέναη εντολή στην ανθρωπότητα να αναγνωρίσει τον Τριαδικό Θεό ως μοναδική πηγή Σωτηρίας, να αποκηρύξει όλα τα δαιμόνια των Εθνών που κρύβονται πίσω από ψεύτικους θεούς, να αποδώσει τιμές στον «Βασιλέα των βασιλευόντων και Κύριο των κυριευόντων» που μετά τη Μεταμόρφωση έμελλε να Σταυρωθεί για να μας χαρίσει την αιώνια Βασιλεία Του.
«Μετεμορφώθης ἐν τῷ ὄρει Χριστὲ ὁ Θεός, δείξας τοῖς Μαθηταῖς σου τὴν δόξαν σου, καθὼς ἠδυναντο. Λάμψον καὶ ἡμῖν τοῖς ἁμαρτωλοῖς, τὸ φῶς σου τὸ ἀΐδιον, Πρεσβείαις τῆς Θεοτόκου, φωτοδότα δόξα σοι»
Ας Προσευχόμαστε να Μεταμορφωθούμε κι εμείς αποβάλλοντας το λερό ένδυμα του παλαιού ανθρώπου και τραβώντας για τον ανήφορο της τεθλιμμένης οδού να πολιτευτούμε στην καινή κτίση που αστραποβόλησε στο Θαβώρ.
Μιχάλης Αντωνιάδης
Μέχρι στὸν κάμπο τοῦ Θαβώρ, θὰ ἔρθει ὁ Ρωσικὸς στρατός”.
Μέχρι στὸν κάμπο τοῦ Θαβώρ, θὰ ἔρθει ὁ Ρωσικὸς στρατός”.
Τὸ 1978, ὁ 'Άγιος Φιλούμενος, ἕνα ἔτος πρὶν ἀπὸ τὸ Μαρτυρικό του τέλος, ἔτυχε νὰ συνοδεύει ἕνα λεωφορεῖο μὲ Προσκυνητές. Τότε συνέβη καὶ ἕνα ἐνδιαφέρον περιστατικό, τὸ ὁποῖο διασώζει ὁ Ἁγιοταφίτης Μοναχὸς Παντελεήμων.
«Ὅταν ἤμουν ἀκόμα λαϊκός», ἀναφέρει, «ἦρθα ὡς Προσκυνητὴς στὰ Ἱεροσόλυμα, μὲ τὸν Κ. Δημήτρη Παναγόπουλο, τὸν γνωστὸ Μακαριστὸ λαϊκὸ Ίεροκήρυκα. Τὶς μέρες ποὺ ἤμασταν ἐδῶ, ξεναγὸς στὸ δικό μας λεωφορεῖο ἦταν ὁ 'Άγιος Φιλούμενος. Τὴ μέρα, λοιπόν, ποὺ θὰ ἐπισκεπτόμασταν τὸ Ὄρος Θαβώρ, μόλις πήραμε τὸ δρόμο, ἀπὸ τὸν ὁποῖο φαίνεται ἡ εὐρύτερη ἐκεῖ περιοχή, μᾶς εἶπε:
‘‘Παιδιά μου, θὰ σᾶς πῶ κάτι, τὸ ὁποῖο ἐσεῖς θὰ ζήσετε, ἀλλὰ ἐγὼ δὲν θὰ ζῶ γιὰ νὰ τὸ δῶ. Μέχρι ἐδῶ (στὸν κάμπο δηλαδὴ τοῦ Θαβώρ), θὰ ἔρθει ὁ Ρωσικὸς στρατός. Θὰ κατέβει ἀπὸ τὸν Καύκασο καὶ θὰ κάνει πολλὲς καταστροφές. Ὁ σκοπός του θὰ εἶναι νὰ φτάσει στὰ Ἱεροσόλυμα, ἀλλὰ ἐδῶ θὰ σταματήσει• δὲν θὰ ἐπιτρέψει ὁ Θεὸς νὰ πᾶνε παρακάτω.’’
Αὐτό, πιστεύω, ἦταν μία ἀποκάλυψη, ποὺ ἔδωσε ὁ Θεὸς στὸν 'Άγιο ἐκείνη τὴ συγκεκριμένη μέρα, μιὰ καὶ ὁ ἴδιος ἦταν αὐστηρὰ ὀλιγολόγος καί, ὅταν μιλοῦσε, μιλοῦσε μόνο γιὰ νὰ ὁδηγήσει τοὺς ἀνθρώπους στὸν Χριστό.»
ΚΑΛΗ ΣΑΣ ΗΜΕΡΑ!!
Μιχάλης Αντωνιάδης
Ο Θεός φανερώνει τόν ἑαυτό του,
Ασ' μη Φοβόμαστε..
Στην εορτή της Μεταμορφώσεως το πιο θαυμαστό που μας αποκαλύπτει ο Θεός δεν είναι η δόξα Του, αλλά η δική μας δόξα.
Ο Θεός είχε την δόξα του, ήταν Θεός Λόγος, αλλά έσμιξε με την ανθρωπότητα.
Αυτός που δέχεται την συμπλήρωση είναι ο άνθρωπος.
Γι' αυτό ουδέποτε υστερείται, ουδέποτε πάσχει, ουδέποτε δυσκολεύεται ο άνθρωπος που προσφέρεται στον Θεό.
Μόνο γεμίζει από Θεότητα.
Στο Θαβώρ ο Μωϋσής και ο Ηλίας είδαν και την Θεότητα και την ένδοξη ανθρωπότητα.
Είδαν τον άνθρωπο μεταμορφωμένο στο πρόσωπο του Χριστού, τον είδαν να είναι Θεός.
Γι' αυτό και στην μεγαλύτερη αμαρτία μας και στα μεγαλύτερα πάθη μας, ας μη φοβώμαστε.
Ο Θεός μας έδωσε την δυνατότητα όχι μόνο να γινόμαστε ανενέργητοι προς την αμαρτία, την κακία και τα πάθη,
αλλά να γινόμαστε και φως, θεός!
Ας μη φοβόμαστε καθόλου.
(Γέροντας Αιμιλιανός).
Ο Άγιος Μακάριος λέγει: «Ο Κύριος μας γι’ αυτό τον σκοπό ήλθε, για να αλλάξει την ανθρώπινη φύση, να τη μεταβάλει και να την καινουργήσει και να αναδημιουργήσει την ψυχή αυτή, που καταστράφηκε από τα πάθη, όταν παράκουσε στην κλήση του Θεού. Και για να την καινουργήσει, την ένωσε με τη δική Του Θεότητα. Με λίγα λόγια ήλθε να κάνει καινούργιο νου, καινούργια ψυχή, καινούργια μάτια, που να ποθούν να δουν τον Θεό, καινούργια αυτιά, καινούργια γλώσσα Πνευματική, με μια λέξη να κάνει καινούργιους, πνευματικούς ανθρώπους, που θα Τον πιστεύουν» (=θα τον εμπιστεύονται). Αυτή η Μεταμόρφωση του ανθρώπου δεν είναι θέμα εξωτερικών τύπων και σχημάτων, συνεχίζει ο ίδιος Άγιος, αλλά η «ανακαίνιση του νου, που θα φέρεται διαρκώς προς τον Θεό, η ειρήνη των λογισμών, η αγάπη στον Θεό, ο ουράνιος έρωτας της ψυχής, με συντομία, να γίνει ο άνθρωπος «Καινή Κτίσις».
Άγιος Μακάριος.
Παρ' ὅλο πού ἡ Ἀνάσταση ἀποτελεῖ τό πρῶτο καί βασικό γεγονός τῆς Πίστεως, ἐν τούτοις ἡ Μεταμόρφωση κατέχει τά πρωτεῖα σέ δόξα καί μεγαλεῖο μπροστά στά ἀνθρώπινα μάτια.
Διότι τήν Ἀνάσταση δέν τήν εἶδε κανένας καί ὁ Άναστημένος Χριστός ἐμφανιζόταν μπαίνοντας στή δική μας συχνότητα καί παίρνοντας τίς δικές μας διαστάσεις.
Τή Μεταμόρφωση ὅμως τήν ἀντίκρυσαν οἱ Μαθητές μπαίνοντας οἱ ἴδιοι στή συχνότητα τοῦ Πνεύματος...
Πρώτη φορά συμβαίνει αὐτό ἀπό καταβολῆς κόσμου...
Ο Θεός φανερώνει τόν ἑαυτό του, ἕνα μέρος βέβαια, ὅσο μποροῦσαν ν' ἀντέξουν τά ἀνθρώπινα μάτια...
Σ' αὐτή τήν ἐπίσημη, τήν ἱστορική στιγμή ὁ Ἰησοῦς παίρνει μάρτυρες· μία ἀντιπροσωπεία ἀπό τούς συγχρόνους, τούς τρεῖς Μαθητές του, καί μία ἀντιπροσωπεία ἀπό τούς δικαίους τῆς Παλαιᾶς Διαθήκης...
Μ' αὐτό, κατά τήν ἑρμηνεία τῶν Πατέρων, ὁ Χριστός δείχνει στόν κόσμο ὅτι «καί θανάτου καί ζωῆς ἐξουσίαν ἔχει».
Η παρουσία τῶν δύο Προφητῶν αξιολογείται ὡς ἀπόδειξη ὅτι ὁ Χριστός «ζώντων καί νεκρῶν κυριεύει».
Μιχάλης Αντωνιάδης
Θεϊκή Του Δόξα που έκρυβε η Ενσάρκωση Του.
10/8/25
Το Όρος Θαβώρ στην κορυφή του οποίου ο Θεάνθρωπος φανέρωσε στους Τρεις Μαθητές Του την Θεϊκή Του Δόξα που έκρυβε η Ενσάρκωση Του.
Βρίσκεται Νότιο-Ανατολικά της Ναζαρέτ και η σημερινή Αραβική του ονομασία είναι Γκέμπελ-Εττόρ.
Αυτό το Όρος θεωρούνταν μολυσμένο γιατί η κορυφή του κατά την αποστασία του Λαού Ισραήλ από τον Αληθινό Θεό, είχε καταντήσει κέντρο ειδωλολατρικών οργίων.
Μετά την Μεταμόρφωση όμως "ο κατοικών φως απρόσιτον" το Αγίασε με την Θεϊκή Του Παρουσία και ο Απόστολος Πέτρος, στην Β' Επιστολή του, κεφ.α' 18, το ονομάζει πλέον Άγιον Όρος.
Σε αυτή την Επιστολή του ομολογεί ο Απόστολος Πέτρος και λέγει αυτό που βίωσε πάνω στο Όρος Θαβώρ:
"Οὐ γὰρ σε σοφισμένοις μύθοις ἐξακολουθήσαντες ἐγνωρίσαμεν ὑμῖν τὴν τοῦ Κυρίου ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ δύναμιν καὶ παρουσίαν͵ ἀλλ΄ ἐπόπται γενηθέντες τῆς ἐκείνου μεγαλειότητος. λαβὼν γὰρ παρὰ Θεοῦ πατρὸς τιμὴν καὶ δόξαν φωνῆς ἐνεχθείσης αὐτῷ τοιᾶσδε ὑπὸ τῆς μεγαλοπρεποῦς δόξης͵ Ὁ Υἱός μου ὁ ἀγαπητός μου οὗτός ἐστιν͵ εἰς ὃν ἐγὼ εὐδόκησα. καὶ ταύτην τὴν φωνὴν ἡμεῖς ἠκούσαμεν ἐξ οὐρανοῦ ἐνεχθεῖσαν σὺν αὐτῷ ὄντες ἐν τῷ Άγίῳ 'Όρει".
ΚΑΛΗ ΣΑΣ ΗΜΕΡΑ!!
Μιχάλης Αντωνιάδης
Κουράγιο,
- Γέροντα, δὲν ἔχω καθόλου κουράγιο.
- Ζηλεύεις, γι΄ αὐτὸ δὲν ἔχεις κουράγιο. Ὅταν ζηλεύη κανείς, στενοχωριέται, δὲν μπορεῖ νὰ φάη, ὁπότε ἀδυνατίζει καὶ χάνει τὸ κουράγιο του· καὶ οἱ ἄλλοι μπορεῖ νὰ νομίζουν πὼς εἶναι μεγάλος Άσκητής!
- Γέροντα, αἰσθάνομαι πολὺ φτωχὴ Πνευματικὰ καὶ ἀδύναμη.
- Ἐσὺ ἔχεις πολλὲς δυνάμεις, ἀλλὰ τὶς χαραμίζεις μὲ τὴ Χαζὴ ζήλεια καὶ ἐνῶ εἶσαι ἕνα ἀρχοντόπουλο, βασανίζεσαι σὰν κακόμοιρο γυφτάκι.
Θὰ εἶχες προχωρήσει πολὺ στὴν Πνευματικὴ ζωή, ἂν δὲν σκάλωνες στὴν ζήλεια.
Πρόσεξε, γιατί ἡ ζήλεια σοῦ ρουφάει ὅλες τὶς ψυχικὲς καὶ σωματικές σου δυνάμεις, ποὺ θὰ μποροῦσες νὰ τὶς προσφέρεις θυσία στὸν Θεό.
Ἐὰν... ἒδιωχνες τὴν ζήλεια, καὶ ἡ Προσευχή σου θὰ εἶχε δύναμη.
Μὲ τὴν ζήλεια ἀποδυναμώνεται κανεὶς Πνευματικά.
Γιατί, νομίζετε, οἱ Ἀπόστολοι δὲν μπόρεσαν νὰ βγάλουν τὸ δαιμόνιο ἀπὸ τὸ δαιμονισμένο παιδί, ἐνῶ εἶχαν λάβει αὐτὴν τὴν ἐξουσία ἀπὸ τὸν Χριστὸ καὶ εἶχαν βγάλει ἄλλα δαιμόνια;
Ἐπειδὴ ζήλεψαν, ποὺ ὁ Χριστὸς πῆρε στὴν Μεταμόρφωση μόνον τοὺς τρεῖς Μαθητές, τὸν Πέτρο, τὸν Ἰάκωβο καὶ τὸν Ἰωάννη.
Μπορούσε ὁ Χριστὸς νὰ πάρει ὅλους τούς Μαθητές, ἀλλὰ δὲν ἦταν ὅλοι σὲ κατάσταση νὰ χωρέσουν αὐτὸ τὸ μυστήριο, γι΄ αὐτὸ πῆρε αὐτοὺς ποὺ μποροῦσαν νὰ τὸ χωρέσουν.
Λέτε νὰ μὴν ἀγαποῦσε τοὺς ἄλλους Μαθητές; Ἢ μήπως ἀγαποῦσε τὸν Ἰωάννη περισσότερο ἀπὸ τοὺς ἄλλους;
Ὄχι, ἀλλὰ ὁ Ἰωάννης ἀγαποῦσε περισσότερο ἀπὸ τοὺς ἄλλους Μαθητὲς τὸν Χριστὸ καὶ γι΄ αὐτὸ καταλάβαινε τὴν ἀγάπη τοῦ Χριστοῦ καλύτερα. Εἶχε πολλὴ χωρητικότητα· ἡ μπαταρία του ἦταν μεγάλη.
Βλέπετε πῶς ἡ ζήλεια ἀπομάκρυνε τὴν Χάρη τοῦ Θεοῦ ἀπὸ τοὺς ἄλλους Ἀποστόλους καὶ δὲν μπόρεσαν νὰ γιατρέψουν τὸ δαιμονισμένο παιδάκι;
Γι΄ αὐτὸ ὁ Χριστὸς εἶπε:
«Ὦ γενεὰ ἄπιστος καὶ διεστραμμένη! ἕως πότε ἔσομαι μεθ΄ ὑμῶν; ἕως πότε ἀνέξομαι ὑμῶν;»
Άγιος Παϊσιος o Αγιορείτης.
Μιχάλης Αντωνιάδης
Ειρήνευσε τη καρδιά μου,δώς'μου Προσευχή,
Κύριε, όπως Μεταμορφώθηκες στους μαθητές Σου,Μεταμορφώσου και στην ψυχή μου.
Σβήσε τα πάθη, Ειρήνευσε τη καρδιά μου,δώς'μου Προσευχή και κράτησε τον ακράτητο νου μου.
Άγιος Ιωσήφ ο Ησυχαστής.
ΚΑΛΗ ΣΑΣ ΗΜΕΡΑ Κ Χρόνια Πολλά!!
Μιχάλης Αντωνιάδης
Το Θαβώριο φως έλουσε, Ελληνοαμερικάνο και χάθηκε το ταβάνι.
Το Θαβώριο φως έλουσε, Ελληνοαμερικάνο και χάθηκε το ταβάνι.
Ο Γέροντας μου διηγήθηκε την εξής ιστορία: «Μία φορά είχε έρθει εδώ ένας Ελληνοαμερικάνος γιατρός. Ορθόδοξος ήταν, αλλά δεν είχε πολλά με τη Θρησκεία. Ούτε τη Νηστεία της Παρασκευής δεν κρατούσε ούτε πολύ πήγαινε στην Εκκλησία.
“Έζησε μία εμπειρία και ήθελε να τη συζητήσει. “Ένα βράδυ, ενώ Προσευχόταν στο διαμέρισμά του «άνοιξε ο ουρανός». “Ένα φως τον έλουσε, και χάθηκε το ταβάνι και οι σαράντα όροφοι από πάνω του. Βρισκόταν λουσμένος μέσα στο Φως για πολλή ώρα, δεν μπορούσε να υπολογίσει πόσο! Θαύμασα! Γιατί ένοιωσα και κατάλαβα ότι ήταν «εκ Θεού». Ήταν πραγματικό… Είδε το «Άκτιστο Φως». Τι έκανε στη ζωή του; Πώς ζούσε και αξιώθηκε τέτοια Θεία πράγματα;
Ήταν παντρεμένος, είχε γυναίκα και παιδιά. Του λέει η γυναίκα του:
«Βαρέθηκα να ασχολούμαι με το σπίτι, θέλω να πηγαίνω καμιά βόλτα». Ε! δεν δούλευε κιόλας, άρχισε να γυρίζει με τις φίλες της και να τον τραβάει κάθε βράδυ έξω. Μετά από λίγο διάστημα, του λέει: «θέλω να βγαίνω μόνη μου με τις φίλες μου». Το δέχτηκε και αυτό για χάρη των παιδιών του. Μετά, «θέλω να πάω μόνη μου διακοπές…» Τι να κάνει; της έδινε και λεφτά και το αυτοκίνητο.
Μετά ζήτησε να της νοικιάσει ένα διαμέρισμα να ζει μόνη της, κουβαλούσε και τους φίλους της εκεί. Της μιλούσε, τη συμβούλευε, «βρε τι θα νοιώθουν τα παιδιά μας;» Τίποτα αυτή. Στο τέλος του πήρε πολλά λεφτά και έφυγε. Στεναχωριόταν!
Μετά από λίγα χρόνια έμαθε ότι είχε καταντήσει πόρνη στα μαγαζιά του Πειραιά!
Στενοχωρήθηκε! Έκλαιγε! Σκεφτόταν να πάει να τη βρει. Τι να της πει όμως;
Γονάτισε να Προσευχηθεί: «Θεέ μου Φώτισε με, τι να πω τι να κάνω για να σωθεί αυτή η ψυχή». Βλέπεις την πονούσε. Ήθελε «να σωθεί αυτή η ψυχή». Ούτε αντρικός εγωισμός, ούτε μνησικακία, ούτε περιφρόνηση πονούσε για την κατάντια της. Ποθούσε τη σωτηρία της. Τότε άνοιξε ο Θεός τον ουρανό τον έλουσε με το Φως Του.
Βλέπεις; Βλέπεις; Αυτός στην Αμερική σε τι περιβάλλον ζούσε; Ενώ πόσοι ζούμε μέσα στο Άγιον Όρος, μέσα στους Αγίους, μέσα στη Χάρη της Παναγίας και προκοπή δεν κάνουμε!
Δόξα τω Θεώ! Δόξα τω Θεώ!»
«Άκτιστο φώς»: Λέγεται Άκτιστο, δηλαδή αδημιούργητο, χωρίς αρχή, δηλαδή Θεϊκή ενέργεια, Θεός. Υψηλότατοι Πνευματικοί Ασκητές το ζουν. Ποθητός στόχος της Ασκητικής ζωής. Θεωρείται εμπειρία Θέωσης. Μετέχει η ανθρώπινη στη Θεία ενέργεια, «…Θείας φύσεως κοινωνοί».
Απόσπασμα από το βιβλίο: “Ο Πατήρ Παϊσιος μου είπε”,
του Αθ. Ρακοβαλή, Εκδόσεις “Ορθόδοξος Κυψέλη”, σελ. 27-29
Μιχάλης Αντωνιάδης
Εγγραφή σε:
Αναρτήσεις (Atom)
.png "English"){kind=small}
