🇬🇷 🇨🇵 Συγκίνηση και Δέος.
Ο πύργος του Άιφελ στην Γαλλία, φωταγωγήθηκε στα χρώματα της Ελλάδος και με τον Τίμιο Σταυρό στην κορυφή του, τιμώντας την Ελληνική επανάσταση της 28ης Οκτωβρίου 1940.
Μιχάλης Αντωνιάδης
Ελευθερία Είναι Πίστη στην Καρδιά,
28/10/24
ΧΡΟΝΙΑ ΣΑΣ ΠΟΛΛΑ!!
ΚΑΛΗ ΣΑΣ ΗΜΕΡΑ!!
Μιχάλης Αντωνιάδης
Μεγαλείο ψυχής οι μάνες ηρωϊδες !!
Μεγαλείο ψυχής οι μάνες ηρωϊδες !!
Υπεράνω όλων η Πατρίς 🇬🇷🇬🇷
Πυθαγόρας,
Μάνα μου, κρύψε το σπαθί,
κρύψε μου το πιστόλι,
τι ο καιρός θα ξαναρθεί
να σηκωθούμε όλοι.
Κράτα, μάνα, και θα γίνει
Λευτεριά και Ρωμιοσύνη
είν' αδέρφια δίδυμα.
Μάνα μου, κρύψε τη στολή
τη χιλιοματωμένη.
Τούτ' η πατρίδα κι η φυλή
δεν κάθεται δεμένη.
ΠΑΝΤΟΥ ΤΑ ΠΑΝΤΑ, ΠΟΙΟΣ ΔΙΟΙΚΕΙ; ΜΕΧΡΙ ΠΟΥ;
Τελικά αυτοί είμαστε;
• Θεμιστοκλής: Ο νικητής των Περσών στην ναυμαχία της Σαλαμίνας, πέθανε στην εξορία!
• Μιλτιάδης: Ο επίσης νικητής στην επική μάχη του Μαραθώνα, πέθανε στη φυλακή!
• Αριστείδης ο Δίκαιος: Σπουδαία πολιτική και στρατιωτική προσωπικότητα της Αρχαίας Αθήνας, πέθανε από πείνα στην εξορία γιατί ήταν δίκαιος και σωστός Δημότης των Αθηνών!
• Πυθαγόρας: Από τις πιο κορυφαίες διάνοιες των Αρχαίων στον τομέα της Γεωμετρίας των Μαθηματικών και της Φιλοσοφίας. Πέθανε από πείνα στην εξορία!
• Περικλής: Ο κορυφαίος πολιτικός του Χρυσού αιώνα των Αθηνών. Τον εξανάγκασαν σε παραίτηση με άδικη κατηγορία και πέθανε λυπημένος πριν αποκατασταθεί η υπόληψη του!
• Φειδίας: Ο κορυφαίος γλύπτης όλων των εποχών, δημιουργός ενός από τα επτά θαύματα του κόσμου. Πέθανε στην φυλακή!
• Αισχύλος, Σοφοκλής, Ευριπίδης: Και οι τρεις κορυφαίοι τραγικοί ποιητές της Αρχαιότητας των οποίων τα έργα θαυμάζει μέχρι σήμερα η ανθρωπότητα πέθαναν στην εξορία που τους εξαπέστειλαν οι συμπολίτες τους!
• Ηρόδοτος: Ο αποκαλούμενος πατέρας της Ιστορίας πέθανε στην εξορία!
• Ικτίνος, ο αρχιτέκτονας του Παρθενώνα, επίσης πέθανε στην εξορία!
• Σωκράτης ο κορυφαίος των φιλοσόφων. Φυλακίστηκε άδικα και προτίμησε να δηλητηριαστεί μόνος του με κώνειο, παρά να δραπετεύσει, όπως επίμονα του πρότειναν οι μαθητές του!
• Θουκυδίδης επίσης εξέχων ιστορικός της Αρχαιότητος, πέθανε στην εξορία!
• Αριστοφάνης ο περίφημος κωμωδιογράφος της Αρχαιότητος. Πέθανε από ασιτία στην εξορία!
• Δημοσθένης ο περίφημος ρήτορας. Ήπιε δηλητήριο και αυτοκτόνησε, απογοητευμένος από τους συνδημότες του.
• Ισοκράτης επίσης εξαίρετος ρήτορας. Ο μακροβιότερος όλων των επιφανών αρχαίων Ελλήνων. Έζησε 99 χρόνια αλλά και αυτός εξορίστηκε και πέθανε στην εξορία!
• Αναξαγόρας ο εξαίρετος φιλόσοφος και πρωτοπόρος στον τομέα της αστρονομίας. Πέθανε στην εξορία!
Πίκρα και αχαριστία εισέπραξαν οι ήρωες του 21
• Θεόδωρος Κολοκοτρώνης: Ο μεγάλος Αρχιστράτηγος, το μυαλό της Επανάστασης, φυλακίστηκε και καταδικάστηκε σε θάνατο από την Αντιβασιλεία των πραιτοριανών του Όθωνα. Ο Όθων του έδωσε χάρη και πέθανε από συμφόρηση το 1843 σε ηλικία 73 ετών παραμελημένος και παραγκωνισμένος.
• Νικηταράς ο Τουρκοφάγος: Πέθανε το 1849 άρρωστος και τυφλός σε ένα ημιυπόγειο στον Πειραιά σε ηλικία 68 ετών, εγκαταλειμμένος απ’ όλους. Πάμφτωχος όπως και η οικογένεια του που ‘’απέθνησκε της πείνας’’ κατά τον ιστορικό της εποχής!
• Γιάννης Μακρυγιάννης: Πρωταγωνίστησε στην επανάσταση, αλλά κυρίως στην λαϊκή εξέγερση στις 3 του Σεπτέμβρη για την παραχώρηση Συντάγματος από τον μονάρχη Όθωνα. Καταδικάστηκε σε θάνατο για εσχάτη προδοσία και έμεινε φυλακισμένος και σε απομόνωση επί τριετία (1851-1854). Πέθανε από τις κακουχίες αυτές το 1864 σε ηλικία 67 ετών.
• Ανδρέας Λόντος: Ο πλούσιος πρόκριτος των Καλαβρύτων, συμπρωταγωνιστής του Μακρυγιάννη στα γεγονότα της 3ης Σεπτεμβρίου 1843 για την παραχώρηση Συντάγματος. Αυτοκτόνησε το 1846 σε ηλικία 62 ετών ‘’μη δυνάμενος να ανεχθεί την ένδεια του’’!
• Μαντώ Μαυρογένους: Η πλούσια αρχόντισσα της Μυκόνου διέθεσε όλη της την περιουσία για τον μεγάλο Αγώνα. Πέθανε φτωχή και εγκαταλειμμένη από όλους σε ηλικία 44 ετών από τύφο στην Πάρο το 1840!
• Νικόλαος Κριεζιώτης: Ο ήρωας του ξεσηκωμού και της επανάστασης στην Εύβοια. Καταδιώχτηκε από το οθωμανικό καθεστώς και κρύφτηκε αυτοεξόριστος στην Σμύρνη όπου πέθανε σαν απλός και ανώνυμος το 1853 σε ηλικία 68 ετών.
• Παναγιώτης Σέκερης: Διέθεσε την περιουσία του για την χρηματοδότηση της οργάνωσης της Φιλικής Εταιρείας. Το 1830 πέθανε πάμφτωχος στο Ναύπλιο όπου είχε διοριστεί σε μεγάλη ηλικία ως τελώνης για να εξοικονομήσει τα στοιχειώδη για να επιβιώσει!
• Όμως την χειρότερη μοίρα από όλους είχαν οι
Ιωάννης Καποδίστριας, ο Οδυσσέας Ανδρούτσος και ο Πάνος Κολοκοτρώνης.
Και οι τρεις δολοφονήθηκαν άγρια από Έλληνες που είχαν μέχρι τότε τον φωτοστέφανο του αγωνιστή στο μεγάλο Αγώνα. Όμως τα πάθη της εποχής και οι προσωπικές αντιδικίες των αγωνιστών μεταξύ των,οδήγησαν κάποιους από αυτούς, όπως τον Γκούρα και τους Μαυρομιχάληδες, με αυτές τις δολοφονίες που διέπραξαν, να αμαυρώσουν την δόξα της ηρωικής τους συμμετοχής στον αγώνα και την ιστορική τους υστεροφημία!
Μιχάλης Αντωνιάδης
Η ΠΡΩΤΗ, Η ΚΑΛΥΤΕΡΗ. Η Κυριακή είναι ημέρα αναστάσιμη,
27/10/24
Η Κυριακή είναι ημέρα αναστάσιμη, είναι αφιερωμένη στον Κύριο ημών Ιησού Χριστό ,γι'αυτό κ ονομάζεται Κυριακή ,κάποιοι νομίζουν ότι έρχονται το Σάββατο και δεν χρειάζεται να πάνε την Κυριακή στην λειτουργία,καλό είναι να πηγαίνουμε κ Σάββατο βεβαίως κ όποτε μπορούμε εκκλησία ,αλλά όχι αδελφοί μου ,1000 Σάββατα δεν φθάνουν την θεία λειτουργία της Κυριακής .
☦️Επίσκοπος Ρωγών Φιλόθεος Θεοδωρόπουλος☦️
ΚΑΛΗ ΣΑΣ ΚΥΡΙΑΚΗ!!
Μιχάλης Αντωνιάδης
Το μύρο είναι δώρο του Αγίου Πνεύματος.
26/10/24
«Είχαν κάνει οι επιστήμονες, στο Παρίσι, χημική ανάλυση το μύρο που βγάζει ο Άγιος Δημήτριος και την εικόνα της Παναγίας της Μαλεβής. Και οι επιστήμονες αποφάνθηκαν, ότι και στις δύο περιπτώσεις, το μύρο αποτελείται από 33 συστατικά, που δεν υπάρχουν πουθενά στον πλανήτη γη! Το μύρο είναι ουράνια ”ουσία” και είναι δώρο του Αγίου Πνεύματος.»
♰ Γέροντας Εφραίμ Σκητης Αγίου Ανδρέα.
ΚΑΛΟ ΣΑΣ ΣΑΒΒΑΤΟΚΥΡΙΑΚΟ!!
Μιχάλης Αντωνιάδης
Η πίστη με βοήθησε πάρα πολύ, πάρα πολύ,
«Θέλω να σας μιλήσω λιγάκι για το μεγάλο θέμα της Πίστης.
*ΚΩΣΤΑΣ ΧΑΡΔΑΒΕΛΛΑΣ:*
Πολλοί με ρωτάνε πόσο με άλλαξε σαν άνθρωπο αυτό που έζησα, είναι πολύ σκληρή δοκιμασία, πολύ σκληρή.
Κατʼαρχήν με έκανε περισσότερο πιστό, με έκανε να είμαι βέβαιος πια ότι, υπάρχει μια Θεία Επιστασία, αρκεί να ζητήσουμε τη βοήθεια της.
Με έκανε απόλυτα βέβαιο ότι αυτά που άκουγα από μικρός στο σχολείο, όταν κάναμε θρησκευτικά, το περίφημο, “η πίστις σου σέσωκε σε”, είναι πραγματικότητα.
Δεν αρνήθηκα και δεν αρνούμαι την παρέμβαση την ιατρική, δεν αρνούμαι τα φάρμακα που μου κάνανε, τις θεραπείες που μου κάνανε, αλλά, η πίστη με βοήθησε πάρα πολύ, πάρα πολύ»
«Είμαι πραγματικά ευγνώμων γιατί είχα ευλογία, εγώ το ξέρω αυτό, το ξέρω.
Μερικοί στο βιβλίο που έγραψα και που τα περιγράφω αυτά, και ήταν και φίλοι μου αυτοί, δήθεν προχωρημένοι, δήθεν κουλτουριάρηδες, δήθεν αριστεροί και διάφοροι τέτοιοι,
κάπου ας πούμε είπανε, “ρε Κώστα τρελάθηκες, τι είναι αυτά που γράφεις, τι μας λες τώρα για θαύματα και για λαδάκια;”
Και τους είπα,
“ξέρετε κάτι ρε;
Εγώ το `ζησα, το ξέρω, το βίωσα”.
Όπως βίωσα κάποιες φορές που έχω πάει σε πολέμους σαν δημοσιογράφος και κινδύνεψε η ζωή μου, και σκοτωθήκαν δίπλα μου συνάδελφοι,
κι εγώ γλίτωσα, γιατί αυθόρμητα σʼεκείνες τις δύσκολες στιγμές είπα, “βοήθησε με Παναγιά μου, να επιστρέψω”. Αυτά δεν μπορεί κανείς να μου τα αμφισβητήσει, κανείς...»
Ξυπνάω ένα πρωί με ένα εξόγκωμα στον ουρανίσκο.
Λέω "δεν είναι κάτι.
Θα είναι από κάποια κύστη στο δόντι."
Όμως αυτό μεγαλώνει. Μεγαλώνει επικίνδυνα.
Τότε καταφεύγω στους ειδικούς.
Στους ειδικούς των ειδικών.
Σε στοματολόγους.
Μόλις με βλέπουν συστήνουν κατευθείαν μαγνητική.
Η διάγνωση δείχνει επιθετικό καρκίνο.
Οι πιθανότητες να ζήσω ελάχιστες. Μηδαμινές.
Έπρεπε να ξεκινήσω αμέσως τις χημιοθεραπείες.
Αλλά δεν το έκανα.
Περιφρόνησα τον καρκίνο και πήγα αν και δεν είμαι ο άνθρωπος ο θρησκοληπτος, να ζητήσω τη βοήθειά Της.
Πήγα εκεί που κάθε καλοκαίρι πηγαίνω ως παραθεριστής για μπάνια. Πήγα στην Πάρο.
Μόνο που αυτή τη φορά πήγα προσκυνητής, δεόμενος στην εικόνα Της.
Πήγα στην Παναγία την Εκατονταπυλιανή της Πάρου.
-"Παναγία μου βοήθησε με. Πάρε με υπό την Σκέπη Σου", είπα και ένας λυγμός τράνταξε το στήθος μου.
Βγήκα νιώθοντας την Κραταιά παρουσία.
Και τώρα ξεκινάει το θαύμα:
Οταν έφτασα στον περίβολο της Μονής, με πλησίασε μια Γυναίκα.
Ήταν ντυμένη στα μαύρα.
Είχε μαντήλι στο κεφάλι Της.
Μου έδωσε ένα μπουκαλάκι με λάδι.
Πάρτο μου είπε θα σε βοηθήσει.
Είδα το πρόσωπό Της! .
Ήταν το πιο γλυκο πρόσωπο που είχα δει! .
Μέχρι να βάλω το μπουκάλι στην τσέπη μου είχε εξαφανιστεί.
Κατάλαβα ότι ήταν η Παναγία.!!
Την αναζήτησα παντού.
Δεν την είδα πουθενά.
Με την βοήθεια Της νίκησα τον καρκίνο.
Ζω.
Της χρωστάω την ζωή μου. Χρωστάω την ζωή μου στην Παναγία την Εκατονταπυλιανη της Πάρου.
*Κώστας Χαρδαβέλλας
Δημοσιογράφος*
Μιχάλης Αντωνιάδης
Ο Κύριος θέλει να γίνουμε άξιοι και ανδρείοι πολεμιστές,
Ο Κύριος θέλει να γίνουμε…
Ο Κύριος θέλει να γίνουμε άξιοι και ανδρείοι πολεμιστές, ικανοί να φυλάξουμε τον πλούτο Του, και γι’ αυτό μας αφήνει να πειραζόμαστε.
Όσιος Ιωσήφ ο Ησυχαστής ο και Σπηλαιώτης.
ΚΑΛΗ ΣΑΣ ΗΜΕΡΑ!!
Μιχάλης Αντωνιάδης
Tο χασμουρητό στην προσευχή είναι από τους δαίμονες,
_*ΓΙΑΤΙ ΧΑΣΜΟΥΡΙΕΜΑΙ ΟΤΑΝ ΠΡΟΣΕΥΧΟΜΑΙ;*_
*☦️Άγιος Νήφων Πατριάρχης Κωνσταντινούπολης.*
«Γνώρισα έναν άνθρωπο συνετό, που όταν κατάλαβε ότι το χασμουρητό στην προσευχή είναι από τους δαίμονες, πήρε απόφαση να μη χασμουρηθεί ποτέ πια.
Μόλις το αντιλήφθηκαν τα πονηρά δαιμόνια, σήκωσαν άγριο πόλεμο εναντίον του.
Όμως κι αυτός αμυνόταν μ’ εξυπνάδα και δεν έσκυβε το κεφάλι στο θέλημά τους.
Ε, τί να σου πω! Ήταν να γελάς με τους δαίμονες… Άλλος πήγαινε κι άλλος ερχόταν, πασχίζοντας με μύριους τρόπους να κάνουν τον άνθρωπο να χασμουρηθεί. Φούσκωναν, ξεφούσκωναν, ιδρωκοπούσαν, αλλά τίποτα!
Πώς να μη γελάσεις, αλήθεια, με την αδυναμία τους; Κάθε μέρα άλλαζαν βάρδια ίσαμε τριάντα δαίμονες!
Και κανείς τους δεν μπόρεσε να τον νικήσει».
Σημειώνει ο βιογράφος του: Αυτά ο δίκαιος τα παρουσίαζε σαν κατορθώματα κάποιου άλλου.
Εγώ όμως υποψιάζομαι πως αφορούσαν τον ίδιο, γιατί από τότε που γύρισε στο δρόμο του Θεού, κανείς δεν τον είδε να χασμουρηθεί ποτέ, αν και πολεμήθηκε σκληρά από τα πνεύματα της πονηρίας._
Μιχάλης Αντωνιάδης
'καλέ μου άνθρωπε'',
24/10/24
🌹«Πείνασα πολύ και εγώ και η οικογένειά μου. Η φτώχεια ήταν πολύ μεγάλη. Με τη γυναίκα μου, στην αρχή, μέναμε σε ένα δωμάτιο. Μην κοιτάτε που μένω τώρα. Δούλευα σ' ένα γαλακτοπωλείο. Ανέβαινα το λόφο Σκουζέ, με 100 χιλιόμετρα! Με τον πάγο στο χέρι.
Ποτέ δεν έτρεξα πίσω από την επιτυχία. Ποτέ δεν είχα τη φιλοδοξία να γίνω καλός ηθοποιός. Ήθελα να είμαι δουλευταράς. Να δουλεύω με ταχύτητες μεγάλες.
Δεν έχω κανένα ταλέντο. Μόνο αυτή τη φάτσα που, κοίταξε την καλά και διάβασε. Εδώ είναι αποτυπωμένη όλη η μιζέρια, όλη η δυστυχία, όλος ο πόνος του ασήμαντου Έλληνα. Κάτι έχει η φάτσα μου που φέρνει τον άλλον κοντά μου. Ίσως, όταν πέφτει η ματιά τους επάνω μου, ξέρουν ότι είμαι ένας πολύ εντάξει άνθρωπος.
Κάποιο βράδυ με πλησιάζει έξω από το σινεμά ένας γέρος και μου λέει: ''Είμαι συνταξιούχος και βλέπω με τη γυναίκα μου τις ταινίες σου. Βγαίνω από τον κινηματογράφο και έχω ξαλαφρώσει για τρεις μέρες. Σ' ευχαριστώ καλέ μου άνθρωπε.'' Αυτό το ''καλέ μου άνθρωπε'', έγινε το σήμα κατατεθέν μου.
Έτρεχα σε όλη μου τη ζωή με 300. Δεν έκοψα ποτέ το νήμα γιατί συνεχώς μου το μετακινούσαν. Όλο πλησίαζα και όλο μου το πήγαιναν λίγα μέτρα πιο 'κει. Δε χαλάρωνα ποτέ. Τώρα μόνο. Αναγκαστικά...
Έπρεπε να γεράσω, αγόρι μου, για να μάθω τι είναι ευτυχία. Τελικά ευτυχία είναι ένα ζευγάρι χέρια, δύο χέρια… Αυτά που θα σε αγκαλιάσουν, θα σε κρατήσουν, θα σε κοιμίσουν... και στο τέλος θα σου κλείσουν τα μάτια.
Τα πολλά χέρια απλά σε κατσιάζουν… Χάσιμο χρόνου. Θα το δεις κι εσύ όσο μεγαλώνεις…».
Μιχάλης Αντωνιάδης
Εγγραφή σε:
Αναρτήσεις (Atom)
.png "English"){kind=small}
