Μιχάλης Αντωνιάδης
Ο συνειδητός Χριστιανός γνωρίζει ότι οι δοκιμασίες παραχωρούνται στην ζωή του,
ΜΗ ΧΤΥΠΑΣ ΞΥΛΟ!
Διάφορες κακές συνήθειες στη ζωή των ανθρώπων, παρουσιάζονται λαθεμένα ως λαϊκές παραδόσεις,
ενώ πρόκειται για πλάνες και παραλογισμούς που όπως όλα τα «ανθρωποκαμώματα» διαδόθηκαν στο πέρασμα των αιώνων.
Επί παραδείγματι, όταν κάποια άτομα συνομιλούν και αναφέρονται σε κάτι κακό, όπως θάνατο, αρρώστια, ή συμφορά, τότε κτυπούν ξύλο νομίζοντας ότι τα κακά αυτά που σημαίνουν οι λέξεις που ανέφεραν θα μεταφερθούν στο ξύλο(; )και όχι σ’ εκείνους, ή ότι δεν θα ακούσουν οι δαίμονες λόγω του θορύβου που προκαλεί το κτύπημα του ξύλου, και έτσι δεν θα πειράξουν τους συνομιλούντες(; )
Στις περιπτώσεις αυτές οι άνθρωποι αψηφούν ότι το κακό δεν δημιουργείται από τις λέξεις, αλλά από την αμαρτωλότητα εκείνων που δεν έχουν σωστή πνευματική ζωή και σχέση με τον Θεό. Ο συνειδητός Χριστιανός γνωρίζει ότι οι δοκιμασίες παραχωρούνται στην ζωή του, για να τον ωφελήσουν στον αγώνα για την σωτηρία του.
Ο πιστός που προσεύχεται, νηστεύει, εξομολογείται καθαρά και κοινωνεί τον Χριστό δεν έχει να φοβηθεί τις «κακές λέξεις», νομίζοντας ότι έχουν αρνητική επήρεια στη ζωή του που εξαλείφετε με το χτύπημα του ξύλου! Εάν σε διάφορες περιστάσεις της ζωής του,
ο άνθρωπος νιώθει αδύναμος και φοβισμένος, είναι πρέπον να κάνει τον Σταυρό Του. Αυτό είναι το ξύλο της ζωής!
Μιχάλης Αντωνιάδης
το μέτρο της ποσότητας στην διατροφή μας,
Λένε οι Πατέρες της Εκκλησίας, ότι
εάν υπερβούμε το μέτρο της ποσότητας στην διατροφή μας και παραφάμε,
τότε το επιπλέον αυτό φαγητό, το «δανείζουμε» στον διάβολο,
διότι είναι του φτωχού και του πεινασμένου που πεθαίνει της πείνας.
Χάνουμε έτσι την παρρησία μας απέναντι στον Θεό..
+ Γέροντας Έφραίμ,
Σκήτη Αγίου Ανδρέα.
ΚΑΛΗ ΣΑΣ ΗΜΕΡΑ!!
Μιχάλης Αντωνιάδης
Γαστριμαργία είναι μία απάτη των οφθαλμών.
Επηρεάζει τον πνευματικό μας αγώνα η γαστριμαργία;
Γαστριμαργία είναι η υποκριτική συμπεριφορά της κοιλίας η οποία ενώ είναι χορτασμένη, φωνάζει πως είναι ενδεής, Και ενώ είναι παραφορτωμένη μέχρι διάρρηξεως, ανακράζει ότι πεινά.
Γαστριμαργία είναι η δημιουργός των καρυκευμάτων, η πηγή των τέρψεων του λάρυγγος.
Εσύ έκλεισες την φλέβα των ηδονικών απαιτήσεων της, αλλά αυτή ξεπρόβαλε από άλλο μέρος. Την έφτιαξες και τούτη, αλλά καινούργια ανοίχθηκε.
Γαστριμαργία είναι μία απάτη των οφθαλμών. Όταν κάποιος τρώγει το μέτριο σε ποσότητα φαγητό του, η γαστριμαργία τον κάνει να σκέπτεται, πώς να ήταν δυνατό να καταβροχθίσει δια μιάς τα σύμπαντα.
Ο χορτασμός από φαγητά είναι πατήρ της πορνείας.
Η θλίψη δε της κοιλίας είναι πρόξενος της αγνότητος.
Εκείνος που εκολάκευσε τον λέοντα, πολλές φορές τον ημέρωσε.
Εκείνος όμως που περιποιήθηκε την σάρκα, περισσότερο την εξαγρίωσε.
Ο νους του νηστευτού προσεύχεται καθαρά και προσεκτικά, του δε ακρατούς είναι γεμάτος από ακάθαρτες εικόνες.
Ο χορτασμός της κοιλιάς εξήρανε τις πηγές των δακρύων.
Όταν όμως αυτή εγκρατεύθηκε, εδημιούργησε τα ύδατα των δακρύων.
προσεύχεσθε αδιαλείπτως.
Άγιος Ιωάννης της Κλίμακος.
Μιχάλης Αντωνιάδης
*Ἡμέρα Ἐθνικῆς Μνήμης τῆς Γενοκτονίας τῶν Ἑλλήνων τῆς Μικρᾶς Ἀσίας.*
Κυριακή 15 Σεπτεμβρίου 2024,
*Ἡμέρα Ἐθνικῆς Μνήμης τῆς Γενοκτονίας τῶν Ἑλλήνων τῆς Μικρᾶς Ἀσίας.*
Αὐτὲς εἶναι μνῆμες ποὺ ΔΕΝ μπορεῖ νὰ παίζει κανεὶς μαζί τους.
Τὰ κεριὰ δὲν ἔλειωσαν ἀκόμα στοὺς τάφους...Τὰ γεγονότα εἶναι πολὺ νωπά.
Καὶ *οἱ πατρίδες αὐτές οὔτε χαμένες εἶναι οὔτε ξεχασμένες, ὅπως δυστυχῶς συνηθίζουν νὰ λένε μερικοὶ ἀγνώμονες καὶ ἀνιστόρητοι .
Εἶναι ΑΛΗΣΜΟΝΗΤΕΣ. Εἶναι δικές μας, Ἑλληνικές.* Αὐτὲς οἱ Πατρίδες εἶναι βαθειὰ μέσα στὶς καρδιές μας ριζωμένες καὶ δὲν μπορεῖ νὰ τὶς βγάλει καμιὰ ἀφελληνισμένη τακτικὴ τῶν δῆθεν ὑπευθύνων.
Τὸ κρασὶ ποὺ ἤπιαμε χθες στὴ μνήμη τῶν ἐθνομαρτύρων τοῦ ‘22, μᾶς τὸ κέρασαν οἱ ἴδιοι ἀπὸ τὰ βαρέλια τῆς τελευταίας τους σοδειᾶς. Τόσο κοντά μας εἶναι !
*Καὶ τὰ γεγονότα τὰ σύγχρονα*, οἱ γκρίζες ζῶνες, τὰ ἐγκαταλειμμένα Ἴμια, ἡ ‘’κοσσοβοποίηση’’ τῆς Θράκης, ἡ κατοχὴ τῆς Κύπρου, ἡ προδοσία μέ τήν Μακεδονία μας, ὁ λαθροεποικισμός, ἡ καθημερινὴ κατατρομοκράτηση τῶν Ρωμιῶν τῆς Πόλης καὶ οἱ βόλτες τῶν τουρκικῶν πολεμικῶν ἀεροσκαφῶν πάνω ἀπὸ τὸ Σούνιο, *δὲν ἀφήνουν ἄλλα περιθώρια πιὰ γιὰ πλαδαρότητα, ἀδιαφορία, μειοδοσίες, διχόνοιες καὶ μικρονοϊκὲς ἀφελληνισμένες μικροπολιτικές.*
Ἄχ, ποῦ εἶσαι μπαρμπα-Γιάννη Μακρυγιάννη νὰ δεῖς τὰ χάλια μας …
Μιχάλης Αντωνιάδης
Σφράγισε με τον παντοδύναμο Σταυρό το μέτωπο σου,
15/9/24
-Έλεγε ο π. Κλεόπας: «Να μην κάνεις κανένα έργο, χωρίς να το σφραγίζεις με τον Τίμιο Σταυρό!
Όταν αναχωρείς για ταξίδι, όταν αρχίζεις το έργο σου, όταν πηγαίνεις να διδάξεις στο σχολείο σου, όταν είσαι μόνος σου ή και με άλλους μαζί, σφράγισε με τον παντοδύναμο Σταυρό το μέτωπο σου, το σώμα σου, την καρδιά σου, τα χείλη σου, τα μάτια σου, τα αυτιά σου και όλα τα μέλη σου να τα σφραγίζεις με το σημείο της νίκης του Χριστού επί του Άδου.
Και τότε μη φοβάσαι από τα μαγικά ή τα ξόρκια και τους μάγους. Διότι όλα αυτά λύνονται από την δύναμη του Σταυρού, όπως το κερί λειώνει μπροστά στην φλόγα της φωτιάς και όπως φεύγει η σκόνη στον άνεμο!»
ΚΑΛΗ ΣΑΣ ΚΥΡΙΑΚΗ!!
Μιχάλης Αντωνιάδης
Δημητρίου Μαλάμη Νοσοκόμου – Γεν. Γραμμ.Συλλόγου Ἠπειρωτῶν Κοζάνης,
~Φεγγαράκι μου λαμπρό … δώσε και σε μένα λίγη φώτιση~
Φεγγαράκι μου λαμπρό
φέγγε μου νά περπατῶ
νά πηγαίνω στό σχολειό
νά μαθαίνω γράμματα
γράμματα σπουδάγματα
τοῦ Θεοῦ τά πράματα.
Ὑπάρχει ἄραγε κανείς σέ τούτη τή Χώρα, ἀνεξάρτητα ἀπό τόπο καταγωγῆς , σέ στεριά ἤ σέ νησί, χρησιμοποιώντας τή δικά του ντοπιολαλιά πού νά μήν ξέρει τοῦτο τό ποίημα;
Ὑπάρχει κανείς πού νά μήν τό ἄκουσε ἀπό τούς γονεῖς του; Ὑπάρχει κάποιος νέος γονιός πού νά μήν τό μαθαίνει στά παιδιά του;
Ὑπάρχει ἐκπαιδευτικός πού νά μήν τό μαθαίνει στούς μαθητές του;
Γιατί ὅμως ἐθελοτυφλοῦμε μπροστά στήν ἀλήθεια πού μέ τόν πιό ἁπλό τρόπο μᾶς λέει αὐτό τό ποίημα; Γιατί μέ τόση εὐκολία παραδιδόμαστε στά δῆθεν ἐπιστημονικά σχόλια τῶν δῆθεν ἐξυπνότερων ἀπό ἐμᾶς;
Τί ἄλλο περιμένουμε γιά νά πειστοῦμε ὅτι ὑπῆρχε “κρυφό σχολειό” καί τόν σπουδαῖο ρόλο πού διαδραμάτισε ἡ Ἐκκλησία μας στή διατήρηση τοῦ Ἑλληνορθόδοξου φρονήματος;
Ἄν ἡ κατάσταση ἦταν εὔκολη κι ἁπλή, ἄν δέν ὑπῆρχε βία κι ἐξισλαμισμός γιά ποιό λόγο ὁ μαθητής νά ἐπικαλεῖται τή βοήθεια ἀπό τό φεγγαράκι νά τοῦ φωτίζει τό δρόμο γιά νά πάει ὄχι βόλτα ἤ γιά παιχνίδι ἀλλά στό σχολειό;
Τό μάθημα δέν θά γινόταν μέρα ἄν ὅλα ἦταν ρόδινα;
Χρειαζόταν νά γίνεται νύχτα;
Ἤ μήπως θά μᾶς ποῦν πώς καί στήν περίοδο τῆς Τουρκοκρατίας ὑπῆρχαν καί τότε νυχτερινά σχολεῖα ἀλλά δέν εἴχαμε ἠλεκτρισμό καί γι’ αὐτό μάς χρειαζόταν τό φεγγάρι;
Ἀλλά δέν ἦταν ἔτσι ἡ κατάσταση. Κρυφό σχολειό ὑπῆρχε καί γινόταν εἴτε μέσα σέ ἐκκλησίες ἤ εἴτε μέσα σέ σπίτια.
Καί τί μάθαιναν τά παιδιά; Αὐτά πού ἐμεῖς σήμερα, πού τά ἔχουμε ὅλα ἀπό τή ζωή μας, θέλουμε νά τά ξεχάσουμε!
Γράμματα σπουδάγματα, τοῦ Θεοῦ τά πράγματα.
Γιατί ἡ ἐκπαίδευση εἴτε μᾶς ἀρέσει εἴτε δέν μᾶς ἀρέσει, γινόταν ἀπό τούς παππάδες, οἱ ὁποῖοι ἦταν ἀπό τούς ἐλάχιστους πού ἤξεραν ἀνάγνωση καί γραφή.
Ἐπιστήμονας δέν εἶμαι, ἴσως νά εἶμαι ὁ πιό ἀγράμματος ἀπό ὅλους ὅσους θά διαβάσουν τό πιό πάνω κείμενο, παρακαλῶ ὅμως μήν παραδιδόμαστε τόσο εὔκολα σέ ὅσα μᾶς “σερβίρουν”.
Μιλᾶμε γιά τό πῶς κατάντησαν τήν πατρίδα μας. Κι ὅμως ἐμεῖς εἴμαστε αὐτοί πού τή φέραμε σ’ αὐτό τό σημεῖο. ‘Ἔχουμε μεγάλη εὐθύνη ἀπέναντι στά παιδιά μας.
Ὑπάρχει ὅμως ἀκόμα ἐλπίδα!
Ἄς διαβάσουμε ξανά τό παραπάνω ποίημα καί θά τή βροῦμε!
Σᾶς εὐχαριστῶ.
Δημητρίου Μαλάμη Νοσοκόμου – Γεν. Γραμμ.Συλλόγου Ἠπειρωτῶν Κοζάνης
Μιχάλης Αντωνιάδης
ΑπάντησηΠροώθηση |
Εγγραφή σε:
Αναρτήσεις (Atom)
.png "English"){kind=small}
