Ο καιρὸς Φθινοπωρινός..Μετά την βροχούλα,

 

Ο καιρὸς Φθινοπωρινός..Μετά την βροχούλα άνοιξε ο καιρός και ήταν εὐκαιρία γιὰ μιὰ βόλτα στὴν Πλάκα..

Παντοῦ παιδάκια μαυροφορεμένα μὲ κέρατα στὰ κεφάλια, σὰν νὰ βγῆκαν ἀπὸ ταινία τρόμου. Εἶναι δυνατὸν ὁ κοσμάκης νὰ ἀποδέχεται μὲ τόση εὐκολία καὶ προθυμία κάθε χαζὸ νεόφερτο μοντερνισμό;  Ἐμεῖς οἱ Ἕλληνες τὶς Ἀποκριὲς τὶς ἑορτάζουμε πρὶν τὴν Καθαρὰ Δευτέρα, ὄχι;

Ἀπὸ πότε τὰ Ἑλληνόπουλα ἔμαθαν τὸ «Χαλογουΐν», γιὰ νὰ «γιορτάζουν» τὴν ἡμέρα ποὺ ἔρχονται -λένε- τὰ σκοτεινὰ πνεύματα καὶ τὰ φαντάσματα κοντά μας;  

Στὴν φωτεινὴ χώρα, στὴν Ἑλ-λάδα μας, ὑπάρχει χῶρος γιὰ σκοτάδια καὶ φοβίες, ποὺ ἀφοροῦν μάλιστα μικρὰ παιδιά; 

Ἀλλὰ μήπως διδάσκονται τὰ Ἑλληνόπουλα τὶ σημαίνει τὸ ὄνομα Ἑλλάς; Ἑλ (φῶς) + λᾶς (λίθος), δηλαδὴ ἡ φωτεινὴ πέτρα..

Ἀκόμη καὶ οἱ Κινέζοι μᾶς ἀποκαλοῦν xi la. (Σι, ἡ ρίζα ἑλ-σελ, φῶς δηλαδὴ + λᾶς ἡ πέτρα: λέμε ἀκόμη σήμερα λα-τομεῖο). 

Τὸ δὲ Greece εἶναι ἀκόμη ἀρχαιότερο ὄνομα, ἀναφερόμενο ἀπὸ τὸν Ἀριστοτέλη καὶ προκύπτει ἀπὸ τὸ «γραικός», δηλαδὴ πολὺ γηραιός, πανάρχαιος. (γῆ+ρέω, ἐπειδὴ οἱ γέροι μαζεύουν, ρέουν πρὸς τὸ χῶμα)

Ἡ φύσις τῆς χώρας μας εἶναι γελαστή, ὁ οὐρανὸς ὁ γαλανώτερος τοῦ κόσμου. Σὲ αὐτὸν τὸν τόπο δὲν χωροῦν δεισιδαιμονίες καὶ κλάψες. Τὸ γεγονὸς ὅτι ὡς μιμητικὰ ζῶα ἀντιγράφουμε ὅ,τι ἠλίθιο καὶ μακάβριο μᾶς ὑποδείξουν τὰ ΜΜΕ καὶ ἡ ἀγορὰ ποὺ θέλει πελατάκια, ἁπλῶς δεικνύει τὸ χαμηλὸ μορφωτικό μας ἐπίπεδο. 

Αὐτὰ σὲ συνάρτησι μὲ τὴν ἀπαξίωσι τῆς γλώσσας καὶ τῆς ἱστορίας, τὴν κατρακύλα στὸν χῶρο τῆς τέχνης καὶ τῆς αἰσθητικῆς, καὶ τὰ ὑπόλοιπα ποὺ λέμε καὶ ξαναλέμε, προμηνύουν τὸ θλιβερὸ «μωραίνει ὁ Κύριος ὅν βούλεται ἀπολέσαι». Αὐτό. Τὸ γράφει κι ὁ Σοφοκλῆς στὴν Ἀντιγόνη..

Καὶ δὲν θὰ μᾶς φταίῃ κανεὶς ἄλλος, παρὰ τὸ χαμηλῆς ἐπαρκείας μυαλό μας.

 Μιχάλης Αντωνιάδης