ο Άγιος Νεκτάριος στην Αίγινα,

 

Όταν επήγε ο Άγιος Νεκτάριος στην Αίγινα και ανέβαινε τον ανήφορο, για να πάη στη Μονή, όπου εγκατεστάθη οριστικώς, τότε συνάντησε στο δρόμο τον Άγιο Διονύσιο Αιγίνης.

Αυτός, ως γνωστόν, υπήρξε άλλοτε Επίσκοπος Αιγίνης και τώρα το Άγιο Λείψανό του διατηρείται άθικτο στην Ζάκυνθο. Στην Αίγινα σώζεται ακόμη το Εκκλησάκι και το Κελί του. Σ᾿ αυτό ασκήτευε, όταν ήτανε Δεσπότης Αιγίνης.

-Έλα Νεκτάριε, του είπε. Σε περιμένω. Πίσω του, όμως στεκόταν ένας στρατιωτικός. Ερωτά ο Νεκτάριος τον Άγιο Διονύσιον:

-Και ο Αδελφός ποιος είναι;

-Είναι ο Μηνάς, του απαντά. Και αυτός εδώ μένει.

Αυτό βέβαια διαδόθηκε κατόπιν παντού. Ο δε Άγιος Νεκτάριος, που ήτανε ξένος προς την Αίγινα, ρώτησε τους ντόπιους: 

-Έχετε εδώ κανένα Ναό του Αγίου Μηνά;

-Όχι, Σεβασμιώτατε, του απάντησαν. Μόνον ένα ερημοκκλήσι είναι κάπου πολύ μακριά.

-Και που είναι αυτό; Τους ρώτησε πάλιν.

-Είναι απάνω από την Αγία Μαρίνα και κοντά στο Μεσαγρό. (Ήταν κοντά στον αρχαίον ναόν της Αφαίας).

Έπειτα όμως από δύο χρόνια, μετά την εγκατάστασίν του, επήρε ο Άγιος δύο αδελφές, λιβάνι, κεριά και λάδι. Και ένα πρωί ξεκίνησαν με ζώα να βρούν το άγνωστο Εκκλησάκι. Πράγματι, το βρήκαν.  Ήτανε μικρούτσικο και εγκαταλελειμμένο. Σ᾿ αυτό κατέφυγαν εν καιρώ βροχής και κακοκαιρίας οι ποιμένες. Άναβαν εκεί φωτιά, έβαζαν και τα ζώα τους μέσα. Ο Άγιος μπήκε στο Ιερό και Προσευχήθηκε επί πολλήν ώρα. Όταν τελείωσε και βγήκαν έξω ο Άγιος κοίταξε τον Ουρανό και κατόπιν έδειξε με το χέρι του την τοποθεσία εκείνη και είπεν:

-Εδώ θα γίνη μία μέρα Μοναστήρι γυναικών. Επροχώρησε εν συνεχεία, βηματίζοντας και επισημαίνοντας την τοποθεσίαν.

Και ω του Θαύματος! έπειτα από σαράντα χρόνια, έγινε η Μονή του Αγίου Μηνά κατά τρόπο Θαυματουργικό.

Αρχιμ. Χαραλαμπους Βασιλόπουλου+

Μιχάλης Αντωνιάδης