Σούπερ μάρκετ είναι εργαστήρια καταναλωτικής ψυχολογίας,

 

Ο πονηρός λόγος που τα σούπερ μάρκετ έχουν τα φρούτα και τα λαχανικά δίπλα στην είσοδο.

Μπαίνεις και βλέπεις χρώματα, φρεσκάδα, ζωή. Νιώθεις καλά. Κι έτσι αργότερα παίρνεις γλυκά χωρίς τύψεις. Τα σούπερ μάρκετ ξέρουν πώς σκέφτεσαι. Πολύ καλύτερα απ’ όσο νομίζεις. Δεν το κάνουν για να σε βολέψουν. Τα φρούτα και τα λαχανικά δεν βρίσκονται μπροστά-μπροστά στο σούπερ μάρκετ επειδή χαλάνε πρώτα ή επειδή είναι τα πιο χρήσιμα. Είναι εκεί για να ξεγελαστείς. Μόλις μπεις, σε κατακλύζουν μυρωδιές, χρώματα και υφή. Η φρεσκάδα τους δημιουργεί ένα πρώτο θετικό σοκ. Ο εγκέφαλος νομίζει πως ήδη έχεις κάνει μια υγιεινή και «καλή» επιλογή. Αυτό λέγεται “moral licensing”. Μόλις πάρεις κάτι υγιεινό, αισθάνεσαι καλύτερα με τον εαυτό σου. Κι έτσι, χωρίς πολλές τύψεις, λίγο πιο κάτω μπορείς να πάρεις και σοκολάτες, μπισκότα ή πίτσες κατεψυγμένες. Τα πρώτα αγνά μήλα σου έχουν εξασφαλίσει το «δικαίωμα» να χαλάσεις τη συνέχεια. Το σούπερ μάρκετ το ξέρει αυτό. Και το αξιοποιεί. Αλλά δεν σταματά εκεί. Το γάλα και το ψωμί — αυτά που πας μόνο για να πάρεις — βρίσκονται πάντα στο βάθος. Αναγκάζεσαι να διασχίσεις όλους τους διαδρόμους, να περάσεις μπροστά από προσφορές, παγωτά, αναψυκτικά, σνακ, προψημένα, και να μυρίσεις φρέσκο ψωμί που μόλις ψήθηκε. Πόσες φορές γύρισες σπίτι με περισσότερα απ’ ό,τι είχες γράψει στο χαρτί; Δεν είσαι μόνος. Ακόμα και ο φωτισμός και η μουσική είναι σχεδιασμένα. Χαλαρή μουσική σού ρίχνει την ταχύτητα, για να μείνεις περισσότερο. Ο θερμός φωτισμός στα φρούτα τα κάνει να φαίνονται πιο ζωντανά. Τα νεράκια που ψεκάζουν τα λαχανικά δεν είναι για τη φρεσκάδα — είναι για τη λάμψη. Το μαρούλι αστράφτει σαν να το έκοψες τώρα απ’ τον κήπο.  Τα σούπερ μάρκετ είναι εργαστήρια καταναλωτικής ψυχολογίας. Δεν θέλουν απλώς να ψωνίσεις — θέλουν να ψωνίσεις χωρίς να το καταλάβεις. Από το πού μπαίνεις, μέχρι το πού στέκεσαι στην ουρά, κάθε βήμα σου έχει προβλεφθεί.

Και όλα ξεκινούν με ένα μήλο δίπλα στην είσοδο...

Έλεγε προς τα πνευματικά του τέκνα. Ο κόσμος έχει φύγει από την αθωότητα και την αγαθότητα. όσο περνούν τα χρόνια βαδίζουμε προς την καταστροφή. Ο Θεός να μας λυπηθεί. Ο Θεός αυτά δεν τα θέλει. Πριν 50 χρόνια ο κόσμος ήταν πολύ διαφορετικός. Όταν πήγα στο Μοναστήρι ήμουν 7 χρονών. Τότε υπήρχε μεγάλη πίστη και καρδιακή καθαρότητα. Σ` ένα κελί της Μονής ήταν φυλαγμένα όλα τα χρήματα με θύρα ανοιχτή. Αντί για θύρα υπήρχε μια κουρτίνα. Ο Ηγούμενος με έστελνε να φέρω όσα χρήματα χρειάζονταν ως μικρότερος. Όλοι οι Μοναχοί γνώριζαν που ήσαν τοποθετημένα τα χρήματα. Όλοι ήσαν αφοσιωμένοι στο Θεό και δεν τους εντυπωσίαζαν καθόλου τα χρήματα.

Όσιος Γεώργιος Καρσλίδης.

ΚΑΛΗ ΣΑΣ ΗΜΕΡΑ!!  ΚΑΛΟ ΣΑΣ ΜΗΝΑ!!   Μιχάλης Αντωνιάδης