Συνταγή Σπιτικού Ηλεκτρολυτικού Νερού σε 1,5 λίτρο νερό,

 

Ακολουθεί μία συνταγή που χρησιμοποιεί καθημερινά ο γράφων με ένα μίγμα απλό, σταθερό και εξαιρετικά αποτελεσματικό για λειτουργική ενυδάτωση.

Συνταγή Σπιτικού Ηλεκτρολυτικού Νερού σε 1,5 λίτρο νερό

1/3 κ.γ. θαλασσινό αλάτι ανεπεξέργαστο

(για νάτριο και φυσικά ιχνοστοιχεία)

300mg κάλιο σε κάψουλες ανοιγόμενες

1/4 κ.γ. μαγνήσιο ή 1 κάψουλα

Χυμός από λίγο λεμόνι ή μηλόξυδο (για φυσικά ηλεκτρικά οξέα, βιταμίνη C, αλκαλική υποστήριξη)

1/2 κ.γ. μέλι (για να δώσει ελάχιστη γλυκόζη και να διευκολύνει την απορρόφηση νατρίου)

3-4 φύλλα δυόσμου ή μέντας (δροσιστικό, ήπιο νευροτονωτικό, θερμικά εξισορροπητικό)

5 σταγόνες υγρών ιχνοστοιχείων (trace minerals) (ψευδάργυρος, σελήνιο, βόριο, χαλκός, λίθιο, βανάδιο, μολυβδένιο κ.ά.)

Ανακινούμε καλά και πίνουμε αργά, γουλιά-γουλιά μέσα στη μέρα. Το σώμα χρειάζεται ρυθμό, όχι σοκ. Δεν το καταναλώνουμε σε μεγάλες και πολλές γουλιές, γιατί το σώμα δεν έχει τη δυνατότητα να απορροφήσει μεγάλες ποσότητες ιόντων και υγρών ταυτόχρονα. Αν το πιούμε όλο μαζί, μεγάλο μέρος θα αποβληθεί μέσω των νεφρών σε λίγα λεπτά, και μαζί του θα χαθούν και τα πολύτιμα ιχνοστοιχεία που μόλις δώσαμε.

Η γρήγορη κατανάλωση προκαλεί αποβολή χωρίς αξιοποίηση, με αποτέλεσμα να γεμίζει η ουροδόχος κύστη και όχι τα κύτταρα. Το νερό περνά χωρίς να σταθεί. Αντίθετα, πίνοντας γουλιά-γουλιά μέσα στη μέρα, δίνουμε χρόνο στο σώμα να ενεργοποιήσει τους μεταφορείς νατρίου, να σταθεροποιήσει την ενδοκυτταρική πίεση και να κρατήσει το ρεύμα στο σώμα.

Οι δυσκολίες απορρόφησης των βιταμινών

Και αυτή την λογική, που σήμερα επιβεβαιώνεται βιολογικά, κάποιοι την γνώριζαν εμπειρικά. Σε χωριά της Χίου, κάποιοι παλιοί όταν έτρωγαν πεπόνι, έπιναν μαζί λίγο νερό με αλάτι και ξύδι ή λεμόνι για να “κάτσει” όπως έλεγαν. Όχι για την γεύση, αλλά για να μη φύγει το πεπόνι και γίνει κατευθείαν ούρα. Και είχαν δίκιο. Έτσι το σώμα κρατά την ενυδάτωση και την μετατρέπει σε ρεύμα αντί να την αποβάλλει.

Η κυτταρική μεμβράνη λειτουργεί με κανόνες ηλεκτροχημείας, δεν επιτρέπει σε τίποτα να περάσει αν δεν συνοδεύεται από σωστό ιοντικό φορτίο. Το νερό χωρίς ηλεκτρολύτες δεν αξιοποιείται, δεν εισέρχεται στα κύτταρα και δεν γίνεται μέρος του μεταβολισμού.

Αποβάλλεται, και μαζί του χάνεται η ευκαιρία για πραγματική ενυδάτωση.

Μιχάλης Αντωνιάδης