Κλαυδία Παπαδοπούλου: η Ελληνική συμμετοχή στην Eurovision με το τραγούδι 'Αστερομάτα'.
Τονίζω το "Ελληνική" και όχι απλώς "της Ελλάδας", πράγμα που εξηγεί εν μέρει τις επιθέσεις και την άνευ προηγουμένου λοιδωρία που δέχεται η τραγουδίστρια από σύσσωμο το Ευρω-εξαρτημένο, τεχνο-φασιστικό, ισλαμολάγνο, άφυλο και εντομοφάγο κοπάδι φερεφώνων και κατοικίδιων της Ατζέντας.
Καταρχάς η πρόκρισή της και μόνο αποτελεί ελπιδοφόρο σημάδι: η Ατζέντα δέχεται απανωτά πλήγματα, και ορισμένοι τρέχουν ασθμαίνοντας να αποτινάξουν από πάνω τους τη ρετσινιά της.
Εν μέρει, γράφω, διότι το πράγμα πάει ΠΟΛΥ βαθύτερα σχετικά με τα συμπλεγματικά κίνητρα των μουρλοκακομοίρηδων συκοφαντών.
Θα απαριθμίσω τις αιτίες αναλύοντας το εθνικό πρόσιμο της συμμετοχής που προανέφερα, και θα προσθέσω και μερικές άλλες.
Το τραγούδι αναφέρεται εμμέσως πλην σαφώς στη θηριωδία του τραμπούκικου Τουρκικού Καθεστώτος εις βάρος του Ποντιακού Ελληνισμού. Τη γενοκτονία και τον ξεριζωμό. Και μόνο το γεγονός αυτό έχει προκαλέσει υστερικό επεισόδιο στις Τουρκο-Πακιστανικές ορδές, και στους εγχώριους καθεστωτικούς προστάτες τους.
Η Κλαυδία Παπαδοπούλου είναι Ελληνίδα Ποντιακής καταγωγής.
Είναι Χριστιανή Ορθόδοξη.
Είναι γυναίκα. Κανονική.
Εμφανίζεται ντυμένη, που σημαίνει ότι συμμετέχει για να τραγουδήσει - όχι για να ξεπουλήσει γύμνια.
Η χορογραφία της ΔΕΝ περιλαμβάνει μουσάτους με ψηλοτάκουνα, πράσινα μαλλιά, δονητές και μαστίγια ή ελεεινά αθύρματα που δεν έχουν αποφασίσει τι είναι.
Διαθέτει αισθητική, καθώς και συγκεκριμένη πολιτισμική φυσιογνωμία.
Η φωνή της είναι έξοχη. Είναι δηλαδή ΚΑΛΗ ΤΡΑΓΟΥΔΙΣΤΡΙΑ, πράγμα ου προκαλεί αλεργικό σοκ στον απανθρωποποιημένο πολτό του "είμαστε όλοι ίδιοι" και στον κομπλεξισμό που μισεί οτιδήποτε χαρισματικό.
Ακόμα και η εικόνα της, σημειολογικά, εκπέμπει Ελληνισμό και πολιτισμική αξία: τα γυαλιά της, πχ, θυμίζουν τη Νάνα Μούσχουρη.
Ό,τι πρέπει, δηλαδή, για να πάθει καρδιακή προσβολή η "πρόεδρος" της Κομισιόν.
Ό όρος «αστερομάτα» αποτελεί έναν παραδοσιακό χαρακτηρισμό που χρησιμοποιούνταν στη Σμύρνη για να περιγράψει γυναίκες με όμορφα, λαμπερά μάτια. Συγκεκριμένα, οι Μικρασιάτες χρησιμοποιούσαν εκφράσεις όπως «περδικομάτα», «αστερομάτα» και «σκιζαμυγδαλάτη» για να επαινέσουν τα εντυπωσιακά μάτια μιας γυναίκας.
Ό χαρακτηρισμοί αποτελουσαν μέρος ενός πλούσιου λεξιλογίου που αντικατόπτριζε την εκτίμηση των κατοίκων της Σμύρνης για την ομορφιά και την κομψότητα.
Το τραγούδι της Κλαυδίας κουβαλάει την Ελλάδα. Δεν ζητάει βραβείο και πρώτη θέση, ζητάει να νιώσεις τον πόνo του ξεριζωμού, τον πόνο να φεύγεις χωρίς να ξέρεις αν αυτούς που άφησες πίσω είναι ζωντανοί ή σκοτωμένοι.
Μιχάλης Αντωνιάδης
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου