Στο τέλος, μέσα από Εκείνον, θα βρεις Εσένα. Κυριακή των Βαΐων,

 Υπάρχει μια είσοδος στη ζωή μας, σιωπηλή και ανεπαίσθητη —

δεν τη φέρνει ο θόρυβος, ούτε η νίκη.

Έρχεται με τη μορφή ενός Ανθρώπου που δεν ζητά να εντυπωσιάσει, μα να αγαπηθεί. Που δεν απαιτεί χειροκροτήματα, μα εσωτερική μεταστροφή. Τον υποδέχονται με βάγια. Μα εκείνος κοιτά αλλού. Ξέρει πως η αποδοχή των πολλών δεν λέει την αλήθεια της ψυχής. Η ζωή, λέει, δεν είναι αυτό που φαίνεται. Δεν είναι οι φωνές του πλήθους, ούτε οι τίτλοι και οι θρόνοι. Είναι ο δρόμος που διαλέγεις όταν είσαι μόνος. Όταν κανείς δεν βλέπει. Όταν η φωνή μέσα σου ψιθυρίζει ποιος στ’ αλήθεια είσαι. 

Η Κυριακή των Βαΐων δεν είναι γιορτή. Είναι ερώτηση: Ποιον εαυτό προσκυνάς;

Αυτόν που δείχνεις; Ή αυτόν που κρύβεις και πονά; Γιατί Εκείνος, όταν μπαίνει στην Ιερουσαλήμ, μπαίνει στην καρδιά σου. Όχι για να κρίνει — αλλά για να σε ξυπνήσει. Να σου θυμίσει πως η πιο βαθιά νίκη είναι να μη φοβηθείς τον αληθινό εαυτό σου. Αυτός είναι ο δρόμος Του. Κι αν Τον ακολουθήσεις, θα χαθείς για λίγο. Μα στο τέλος, μέσα από Εκείνον, θα βρεις Εσένα.

Μιχάλης Αντωνιάδης