O πατήρ Ἀνανίας Κουστένης, "Εἶστε ὁ πιό ἀνυπεράσπιστος ἄνθρωπος στόν κόσμο»,

 Στις 15-2-1945, μέ δυό μέτρα χιόνι,  ἦρθε στόν κόσμο  τό μεγάλο δῶρο τοῦ Θεοῦ στούς χαλεπούς καιρούς μας:

ὁ πατήρ Ἀνανίας Κουστένης. Ὁ οὐρανομήκης ἄνθρωπος τοῦ Θεοῦ, 

ἡ ἀνεπανάληπτη προσωπικότητα, ὁ παρηγορητής τῶν πάντων καί συγχρόνως      «ὁ πιό ἀνυπεράσπιστος ἄνθρωπος στόν κόσμο». 

Κάποια ἀποσπάσματα ἀπό τά δύο κείμενα πού ἀξιώθηκα νά καταθέσω γιά κεῖνον, ἐλάχιστη ἔκφραση εὐγνωμοσύνης...

(Ολόκληρα στούς συνδέσμους πού άκολουθοῦν:

"Εἶστε ὁ πιό ἀνυπεράσπιστος ἄνθρωπος στόν κόσμο» Τοῦ είπα στο τηλέφωνο ένα χειμωνιάτικο απόγευμα του 2007. «Είμαι, κόρη μου… Είμαι…Σε ευχαριστώ που το κατάλαβες…» μού είπε… Ήταν η μοναδική φορά που του τηλεφώνησα τέτοια ώρα κινούμενη από ακαταμάχητη ανάγκη «να τού εκφράσω την συμπαράστασή μου», όπως τού είπα, απορώντας κι εγώ εκ των υστέρων γι’ αυτή την παιδική έκφραση. Για πολλά χρόνια συνέβαινε να του χτυπούν την πόρτα οποιαδήποτε ώρα της μέρας. Ή να του τηλεφωνούν οποιαδήποτε ώρα της νύχτας. Αυτά συνέβαιναν τα παλαιότερα χρόνια, στην απέραντα μοναχική περίοδο της ζωής του. 

Παρ’ ὅλα τά σχεδόν καθημερινά θαυμαστά γεγονότα 

πού ἔχει νά μαρτυρήσει ὁ καθένας ἀπό μᾶς πού εὐεργετήθηκε ἀπό τήν παρουσία του, ὡρισμένοι θεωροῦσαν ὅτι «τόν εἶχαν στό τσεπάκι τους».Ὅτι ἦταν δηλαδή διαθέσιμος ὅλες τίς ὧρες: νά τοῦ τηλεφωνήσουν ἤ νά τόν δοῦν ὅποτε ἤθελαν. Νά πραγματώσει ὅλες τίς προσδοκίες τους. Ἤ νά ξεσποῦν ἐπάνω του ὅλη τήν ψυχική τους ἀρρώστια. 

Παλαιότερα μοῦ εἶχε ἀναφέρει ὁ ἴδιος μερικά περιστατικά. «Νά μοῦ χτυπᾶνε τίς πόρτες ἐδῶ μέσα καί νά μοῦ λένε: “Τί κάνει ὁ Θεός γιά μένα καί τί κάνεις κι εσύ;”… Ὁ γέροντας Πορφύριος μοῦ εἶπε γιά κάποιους «παράτα τους! Εἶναι σχεδόν δαιμονισμένοι καί θά σέ τρελάνουν!». Ἀλλά ἐκεῖνος δέν τούς παράτησε. Καί τούς περισσότερους τούς ἀπέδωσε ὑγιεῖς στήν κοινωνία.

 Οἱ συκοφαντίες γιά τό πρόσωπό του ἦταν ἐπίσης ἐπί πολλά χρόνια στήν ἡμερησία διάταξη…Ἀλλά καί ἡ ἐπιθετικότητα. Ἀκόμη καί ἡ ἔμπρακτη βία ἐναντίον του… Ἀφηγεῖται σέ κάποια συνέντευξή του τήν παρ’ ὀλίγο θανατηφόρα ἐπίθεση ἐναντίον του ἑνός γνωστοῦ “κατοίκου” τῆς πλατείας Ἐξαρχείων στόν δρόμο μέ σιδερολοστό.…Ἀλλά πρέπει κανείς νά ἀκούσει πολύ προσεκτικά τό ἠχητικό ντοκουμέντο γιά νά τό ἀντιληφθεῖ…Ὁ ἴδιος μοῦ διηγήθηκε ἕνα ἀνάλογο περιστατικό: κάποια ἀνεκδιήγητη κυρία, παρεξηγώντας τήν πρόθεσή του, τοῦ ἐπετέθηκε… Ἡ πληγή πού τοῦ προξένησε γιά πολλές μέρες, μέ τό σάκχαρο πού τόν βασάνιζε, λίγο ἔλειψε νά ἀποβεῖ μοιραία…Ἄλλοτε ἐπεχείρησαν νά τοῦ σπάσουν τήν πόρτα… ἡμεδαποί καί ἀλλοδαποί. Καί ἄλλα πολλά πού δέν γνωρίζουμε…Ἐκεῖνος ἀτάραχος εἶχε τήν καταφυγή του στήν κραταιά προστασία τοῦ Χριστοῦ, τῆς Θεοτόκου καί τῶν Ἁγίων.

Ὁ πατήρ Ἀνανίας ἀξιώθηκε νά βιώσει ὅλον τόν ἀνθρώπινο πόνο, 

ψυχικό καί σωματικό κυριολεκτικά ἐκ κοιλίας μητρός. Στόν ἕβδομο μῆνα τῆς κυοφορίας του ἡ μητέρα του ἔχασε τόν δεκαοκτάχρονο ἀδελφό της πού σκοτώθηκε στά Δεκεμβριανά… Στό μνημόσυνο πού τελοῦσε κάθε χρόνο στον ἀδικοχαμένο θεῖο του τόν θυμᾶμαι νά λέει: «Τί ἤξερε ὁ Θανάσης, τό ἀγράμματο τσοπανόπουλο; Τοῦ φουσκῶσαν τά μυαλά μέ μεγάλα λόγια… Ἐγκατέλειψε τά πάντα καί ἦρθε στήν Ἀθήνα… Τόν βάλαν στήν πρώτη γραμμή καί σκοτώθηκε πρίν προλάβει νά καταλάβει τίποτα…»,

ἕνα θαυμαστό συμβάν πού ἔλαβε χώρα πρίν ἀρκετά χρόνια. 

Ἔνα παλληκάρι, πρίν ἀναχωρήσει γιά τή Νέα Ὑόρκη ὅπου εἶχε βρεῖ δουλειά ἀνάλογη τῶν σπουδῶν καί τῶν προσόντων του, ἐπισκέφτηκε τόν π. Ἀνανία γιά νά πάρει τήν εὐχή του σύμφωνα μέ τήν ἐπιθυμία τοῦ πατέρα του, ὁ ὁποῖος εὐλαβεῖτο τόν γέροντα, χωρίς νά εἶναι ὡστόσο ὁ πνευματικός του. Ὁ παππούλης δέχτηκε μέ ἰδιαίτερη ἀγάπη τόν νεαρό. Τόν ξεπροβόδισε δίνοντάς του γιά εὐλογία μιά μικρή εἰκόνα καί τοῦ εἶπε:

 «Κάθε πρωί πρίν πᾶς στή δουλειά σου νά τήν ἀσπάζεσαι καί νά ἐπικαλεῖσαι τή βοήθεια τοῦ ἁγίου». Ὁ νέος ὑπάκουσε. Πέρασε καιρός καί ἕνα πρωί πού ἑτοιμάστηκε, ὅπως κάθε μέρα, νά πάει στή δουλειά του, ἀφοῦ ἀσπάστηκε την εἰκόνα-εὐλογία τοῦ π. Ἀνανία, διαπιστώνει ὅτι ἡ πόρτα τοῦ διαμερίσματός του δέν ἄνοιγε. Παρά τίς ἀγωνιώδεις προσπάθειές του γιά νά μήν ἀργήσει στή δουλειά του, ἀδύνατον νά ἀνοίξει! Εἶχε μπλοκάρει ὁ μηχανισμός της. Πέρασε πολλή ὥρα γιά νά ἀντιληφθεῖ τί εἶχε συμβεῖ στούς δίδυμους πύργους, ὅπου ἐργαζόταν…

Εἰκονιζόμενος ἅγιος ἦταν ὁ ἅγιος Εὐφρόσυνος ὁ μάγειρας, μέ τά μῆλα τοῦ Παραδείσου καί τόν παραμυθένιο βίο, πού 

ἡ μνήμη του ἑορτάζεται στίς 11 Σεπτεμβρίου.

Μιχάλης Αντωνιάδης