Γέρων Προκόπιος Μερτύρης (1929-2016),

 Έφτιαξε τα μοναστήρια, κατά την επαγγελία του γέροντα Φιλόθεου Ζερβάκου και περίμενε τους μοναχούς που θα του στείλει ο Χριστός.

Και ο Χριστός του έστελνε κατά κύματα «κοπιώντες και πεφορτισμένους» αδελφούς που δεν έκαναν για μοναχοί.

Και ο γέρων τους διακονούσε.

Στρατιές πονεμένων, κουρασμένων, ασθενούντων, φορτισμένων, διαταραγμένων, εθισμένων, άθεων, αποπροσανατολισμένων, ευαίσθητων ψυχών.

Μια μέρα παραπονέθηκε στο Ιησού Χριστό, λέγοντας:

"Κύριε, πως θα κάνω μοναστήρια με τις πονεμένες ψυχούλες που μου στέλνεις";

Και ο Κύριος του είπε:

«Προκόπιε, θέλω να υπηρετήσεις τα παιδιά μου στο βούρκο! Ξέρεις τι διαμάντια έχω στο βουρκο;».

Και ο σταυρωμένος υπηρέτης Του, για την Αγάπη Του Προκόπιος, έκανε υπακοή!

25.000 με 30.000 περίπου ψυχές μπήκαν κάτω από το πετραχήλι του!

Στο Ποιμαντικό του έργο, σε κάθε ψυχή που τον πλησίαζε με ειλικρίνεια «κατέβαζε με θαύμα» τον Χριστό!

Και μετά έκανε κατήχηση.

Πίσω από αυτό το ταλαιπωρημένο γεροντάκι όλοι έβλεπαν ότι υπήρχε ο Θεός! Πρώτα τους έκανε το θαύμα. 

Και μετά τους δίδασκε πως να πλησιάσουν και να ευαρεστήσουν τον Χριστό!

Τους γνώριζε και τους παρουσίαζε στον Ιησού Χριστό!

Και αν κάποιος δεν μπορούσε να ακολουθήσει λόγω συνηθειών και κακής ζωής, παρότι ήθελε, έστεκε μεταξύ ουρανού και γης και έλεγε στον Χριστό:

«Κύριε εγώ να πληρώσω γι’ αυτόν! Εγώ! Ελευθέρωσέ τον»!

Και ο Χριστός μας έκανε «υπακοή» στον υπήκοο έως θανάτου 

εργάτη της υπακοής Του: Τον ικέτη του Αμπελώνως Του Προκόπιο. Ότι ζητούσε του το έδινε!

Και εκείνος πλήρωνε: Με πόνους, με αρρώστιες, νοσοκομεία..

Η αγαπώσα καρδιά του, σταματούσε τον πνευματικό νόμο που απειλούσε τις ψυχές, ένεκεν των αμαρτιών τους.

Φώναζε στον πνευματικό νόμο: «Σιώπα, πεφίμωσο»!.

Και ο Χριστός μας το επικύρωνε!

Γέρων Προκόπιος Μερτύρης (1929-2016)

[Κτήτωρ και καθηγούμενος της Ανδρώας Ιεράς Μονής Παναγίας Πάντων η Χαρά στο Καλέτζι]

Μιχάλης Αντωνιάδης