Έχει το Χριστό μέσα η φάτνη της καρδιάς μας,

 Ρώτησαν κάποιον τι σημαίνουν γι’ αυτόν τα Χριστούγεννα.

 Και είπε: 

« Στα παιδικά μου χρόνια ήταν ένα ωραίο παραμύθι για να κοιμάμαι γλυκά..

Αργότερα .. άγχος και τρέξιμο για να προλάβω να αγοράσω, να στολίσω, να φάω και να διασκεδάσω..

 και τώρα… τίποτα»... 

Ω..Θεε μου! 

Φανταστείτε στο σπίτι μας να πηγαίναμε στο παιδικό δωμάτιο, 

να κοιτάζαμε την κούνια 

και… το μωρό μας να έλειπε. 

Να μην βρίσκαμε τίποτα. 

Άραγε, Θεέ μου τι θα κάναμε; 

Έχει το Χριστό μέσα η φάτνη της καρδιάς μας  

Σε λίγο η περιλάλητη «μαγεία των ημερών» θα φύγει. 

Ο Χριστός θα μείνει; 

Θα Τον ακολουθήσει κανείς μας μετά τη φάτνη ξέροντας ότι τον περιμένει Σταυρός ; 

Έχουμε κατανοήσει ότι η χριστιανική ζωή για όσους την επιλέγουν δεν είναι μια μαγική θρησκευτική υπόθεση, 

αλλά συνοδοιπόρευση με το Χριστό, 

μια σταυροαναστάσιμη πορεία;

Ή.. Θα φορτώσουμε πάλι στην πλάτη του Χριστού τα λάθη των Χριστιανών,

 ώστε να έχουμε ένα ωραίο πρόσχημα για να Του κλείσουμε την πόρτα; 

Θα κάνουμε και αυτά τα Χριστούγεννα άλλο ένα αποπροσανατολιστικό ψυχοναρκωτικό,

 ή θα γίνουμε πραγματικοί μαθητές Αυτού που είπε ότι η Βασιλεία του Θεού είναι μέσα μας;

1. Μακάριο το σπίτι εκείνο όπου προσεύχονται, εκεί είναι η κατοικία του Κυρίου.

2. Μακάριο το σπίτι που δεν το αφήνουν για να συχνάσουν σε διεφθαρμένα ή επικίνδυνα κέντρα, εκεί μέσα θα βασιλεύει η χαρά.

3. Μακάριο το σπίτι όπου δεν εισέρχεται ούτε η βλασφημία, ούτε τα κακά αναγνώσματα, ούτε η ακράτεια, γιατί θα πληρωθεί από ευλογίες και από ειρήνη.

4. Μακάριο το σπίτι όπου ο ένας ανέχεται και εύκολα συγχωρεί τον άλλο, γιατί εκεί θα βασιλεύει η γλυκειά πνευματική γαλήνη.

5. Μακάριο το σπίτι που έχει στην πιο καλή γωνιά του την εικόνα του Χριστού και της Αγίας του Μητέρας, της Παναγίας, γιατί από αυτές ο καθένας θα αντλεί τη δύναμη για τον αγώνα της ζωής.

Μιχάλης Αντωνιάδης