Παραμονή της νηστείας του Δεκαπενταύγουστου,

 

  Η ΑΣΚΗΤΙΚΗ  ΩΣ ΕΡΩΣ

Κάθε παραμονή της  νηστείας του Δεκαπενταύγουστου ενθυμούμαι τον Άγιο Ιωάννη τον Μονεμβασιώτη. Παιδί 14 χρονώ με βασανισμένη ζωή, σκλαβωμένος απο  μικρό παιδί  σε Τούρκους αφέντες. 

Τον θυμάμαι γιατί  πιέστηκε να αρνηθεί την πίστη του. 

Και δεν είναι που του ζητήθηκε να προσβάλλει κάποιο ιερό και όσιο πρόσωπο. Απλώς του ζητήθηκε  να "χαλάσει" την νηστεία του Δεκαπενταύγουστου για την Παναγία. 

Κι εκείνος δεν έστερξε παρά τις φοβέρες του αφέντη του, παρά τα παρακάλια της μανούλας του, παρά την βασανιστική πείνα απο την πολυήμερη αποχή από ζωοτροφίες. 

Κρατήθηκε όρθιος  και μαρτύρησε για να μείνει πιστός. Όχι  γιά την νηστεία αλλά  για την αγάπη των προσώπων για τα οποία γίνεται η άσκηση. Γιατί η ασκητική του σὤματος είναι πράξη ερωτική και γίνεται επειδή υπάρχει αγάπη και για να αυξηθεί η αγάπη αυτή  και ο έρως. Και πετυχαίνει μονάχα αν γίνεται έτζι, με αυτές τις προϋποθέσεις και τις προδιαγραφές.

Καλό Δεκαπενταύγουστο, καλή νηστεία  ...

Ἀγιος Ιωάννης ο Μονεμβασιώτης

Μιχάλης Αντωνιάδης