Η ΣΑΠΦΩ ΝΟΤΑΡΑ (1907-1985), ερωτεύτηκε έναν αντάρτη.

 Η ΣΑΠΦΩ ΝΟΤΑΡΑ

(1907-1985)

...στα νιάτα της υπήρξε πολύ όμορφη. Τότε ήταν που σε μια περιοδεία του θιάσου που δούλευε στην Αίγυπτο την ερωτεύτηκε σφόδρα ένας βιομήχανος και της έταξε παλάτια και δικά της θέατρα. Αυτή του γύρισε την πλάτη. Αργότερα, όπως εξομολογήθηκε στον συγγραφέα Γιώργο Μανιώτη, με τον οποίο τη συνέδεε μια φιλία ιδιαίτερη, ερωτεύτηκε έναν αντάρτη που όμως σκοτώθηκε στον εμφύλιο.

Η μοναξιά τη συνόδευε σε όλα τα βήματά της. Έβγαινε με τους φίλους της, τον Μανιώτη, τον Τσαρούχη και ίσως ακόμα κάποιους λίγους και μετά χανόταν για μέρες, κλείδωνε την πόρτα, έκλεινε τα "παντζούρια" της κι εξαφανιζόταν από προσώπου γης. Μια φορά, όταν ξεπέρασε τα "συνηθισμένα" χρονικά όρια της εξαφάνισή της, οι φίλοι της έσπασαν την πόρτα του διαμερίσματος όπου έμενε. Τη βρήκαν καθιστή να τους κοιτάζει και να τους ρωτάει ατάραχη "τι θέλετε;".

Δεν ήταν συνηθισμένη περίπτωση. Αποφάσισε να γυρίσει την πλάτη της στον μικροαστικό ή αστικό τρόπο ζωής, όταν ήθελε κότσια να το κάνεις. Απ' τις λίγες γυναίκες στην εποχή της που είχαν τελειώσει το πανεπιστήμιο. Δούλευε στην τράπεζα, έκανε χορό κι όταν ένιωσε ότι η ρουτίνα που απλωνόταν μπροστά της ετοιμαζόταν να την καταπιεί, έβαλε μπουρλότο, τα παράτησε όλα κι αποφάσισε να βγει στο θέατρο. Τότε άλλαξε τ' όνομά της (το πραγματικό της επώνυμο ήταν Χανδάνου).

Κι από τότε, σα ν' αποσύρθηκε, σα να μην πάταγε πλέον στα εγκόσμια, έβλεπε όλο αυτό το "θέατρο" που παιζόταν γύρω της κι αρνιόταν πεισματικά να συμμετάσχει. Στεκόταν στην άκρη, μακριά απ' τα φώτα, όπως κι ο θεατής, για να διαφυλάξει την αγνότητα της ψυχής της.

Εκτός απ' το κάπνισμα είχε ακόμα το πάθος να παρατηρεί. Γύριζε και παρατηρούσε τους ανθρώπους. Ειδικά όταν έβλεπε ανθρώπους να ζουν στην εξαθλίωση, να ζητιανεύουν "γινόταν όλη μια έκρηξη και παρατηρούσε και το παραμικρό πάνω σ' αυτόν τον άνθρωπο, σα να συναντούσε τη μοίρα της".

Είχε τεράστιο δραματικό ταλέντο. Ο Μανιώτης βεβαιώνει ότι κανένας δεν έχει διαβάσει τελειότερα τον Παπαδιαμάντη. Κι όμως δεν της εμπιστεύτηκαν δραματικούς ρόλους. Εκτός απ' τον μεγάλο Τσαρούχη, στο θέατρο, προς το τέλος της ζωής της.