Ἡ παραπληροφόρησις χέρι-χέρι μὲ τὴν προπαγάνδα,

 Ἡ παραπληροφόρησις χέρι-χέρι  μὲ τὴν προπαγάνδα, μέσα ἀπὸ τὶς ὀθόνες τῶν τηλεοράσεων καὶ τὶς ἕδρες τῶν ἰδιωτικῶν πανεπιστημίων ἀποτελοῦν τὸ «βαρὺ πυροβολικὸ» τοῦ κατεστημένου, ποὺ ΥΠΟΥΛΑ διαμορφώνει τὴν κοινὴ γνώμη  ΣΤΡΕΒΛΑ μὲ τὴν ἀνοχὴ -καὶ τὴν ἀρωγὴ πολλὲς φορὲς- τῶν «εἰδημόνων». 

Εἴτε ἀπὸ ἄγνοια εἴτε ἐπὶ χρήμασι, ἡ διαστρέβλωσις τῆς ἱστορικῆς πραγματικότητος διαιωνίζεται  παγκοσμίως ἐν εἴδει σπασμένου τηλεφώνου, διὰ συσσωρευμένης βιβλιογραφίας  «εἰδικῶν» ποὺ ἀντιγράφουν ὁ ἕνας τὸν ἄλλον στὰ ἐκπαιδευτικὰ ἱδρύματα-μαγαζάκια, ὅπου τὸν «πρῶτο λόγο» δὲν ἔχει πάντοτε ἡ ἀληθινὴ γνῶσι ἀλλὰ οἱ «σπόνσορες-δωρητὲς» μὲ τὰ πολλά τους χρήματα… 

Μέσα ἀπὸ τὸ νέο ΣΚΟΥΠΙΔΙ  τοῦ ἰδιωτικοῦ netflix  παρουσιάζεται …πάλι ὁ Μέγας Ἀλέξανδρος ὁμοφυλόφιλος, καὶ μάλιστα ζευγᾶρι μὲ τὸν παιδικό του φίλο καὶ συμμαχητή του, Ἡφαιστίωνα. 

Ὅποιος ἔχει κάνει τὸν κόπο νὰ διαβάσῃ τοὺς βιογράφους τοῦ μεγάλου Στρατηλάτη, γνωρίζει ὅτι ΟΥΔΕΜΙΑ ΕΝΔΕΙΞΙΣ ὑπάρχει περὶ τέτοιας μομφῆς, ἀλλὰ ἀκριβῶς ΤΟ ΑΝΤΙΘΕΤΟ. 

Ἐπιγραμματικὰ ἀναφέρω ἀπὸ τὸ ἔργο τοῦ Πλουτάρχου «Βίοι παράλληλοι» τὸ περιστατικὸ μὲ τὸν στρατηγὸ τῆς ἀνατολικῆς παραλίας Φιλόξενο, ποὺ τόλμησε (συνηθισμένος σὲ τέτοια μὲ τὸν πέρση Μεγάλο Βασιλέα) νὰ τοῦ προτείνῃ νὰ ἀγοράσῃ δυὸ ὄμορφους νέους ἀπὸ κάποιον Θεόδωρο ἀπὸ τὸν Τάραντα. 

Ὁ Ἀλέξανδρος τότε ἔξαλλος φώναξε «τὶ πώποτε Φιλόξενος ΑΙΣΧΡΟΝ αὐτῷ συνεγνωκὼς τοιαῦτα ΟΝΕΙΔΗ προξενῶν κάθηται.»  (Ἄν ἄκουσε ποτὲ ὁ Φιλόξενος κάποια αἰσχρή του πρᾶξι καὶ τολμᾶ νὰ τοῦ προξενεύῃ τέτοιες ντροπές.) 

Ἔβρισε λοιπὸν τὸν Φιλόξενο καὶ διέταξε νὰ στείλῃ στὸν ὄλεθρο τὸν Θεόδωρο καὶ τὴν πραμάτεια του.

Ὅσο γιὰ τὴν σχέσι τοῦ Ἀλεξάνδρου μὲ τὸν Ἡφαιστίωνα, ποὺ ἔχει γίνει «σημαία» τῶν ἀπανταχοῦ ὁμοφυλοφίλων, ἀνεπτύχθη ἐπάνω στὸ πρότυπο τοῦ Ὁμηρικοῦ ἰδεώδους τῆς συμπαντικῆς φιλίας, αὐτὴν τοῦ Ἀχιλλέως καὶ τοῦ Πατρόκλου: ἦταν ἀδελφικὴ καθὼς εἶχαν μεγαλώσει ἀπὸ παιδιὰ μαζί. 

(Ὁ Ἀλέξανδρος εἶναι γνωστὸν ὅτι κάτω ἀπὸ τὸ μαξιλάρι του εἶχε πάντοτε τὴν Ἰλιάδα.)

Οὔτε οἱ Ὁμηρικοὶ Ἥρωες γλύτωσαν τὴν συκοφαντία, ἐνῶ ὅποιος ἔχει διαβάσει τοὺς 30.000 στίχους τῶν Ἐπῶν διαπιστώνει ὅτι ΟΥΔΕΜΙΑ ΝΥΞΙΣ ΥΠΑΡΧΕΙ ΓΙΑ ΤΕΤΟΙΑ ΑΙΣΧΡΟΤΗΤΑ. 

Ἀντιθέτως ὁ πόλεμος γίνεται γιὰ μιὰ ΓΥΝΑΙΚΑ καὶ ὁ πρωταγωνιστὴς ὀργίζεται ἐπειδὴ τοῦ ἀφαιρέθηκε μία ΓΥΝΑΙΚΑ ποὺ «ἀγάπησε» ὅπως δηλώνει, ἡ Βρισηίδα.

Κάποιες «σπόντες» ἄφησαν δυστυχῶς 400 χρόνια μετὰ τὸν θάνατο τοῦ Ἀλεξάνδρου οἱ ἐχθροὶ τοῦ Ἑλληνισμοῦ, προκειμένου νὰ λοιδωρήσουν τὸν ἀρχαιοελληνικὸ κόσμο καὶ νὰ ἐγκαθιδρύσουν τὴν «νέα τάξι πραγμάτων». 

Ἀλλὰ γιὰ νὰ κατανοήσῃ κάποιος τέτοιου ὑψηλοῦ ἐπιπέδου σχέσεις καὶ ἔννοιες, πρέπει νὰ διαθέτῃ ΠΟΙΟΤΗΤΑ, ΕΥΓΕΝΕΙΑ καὶ ΗΘΟΣ, σεβόμενος τὸ ἀριστοτελικὸ «ἔστι γὰρ ὁ φίλος ἄλλος αὐτὸς» (ὁ φίλος εἶναι ὁ ἄλλος μου ἑαυτός) … πράγματα ποὺ ἔχουν ἐκλείψει ΠΛΗΡΩΣ τούτη τὴν χολεριασμένη ἐποχὴ ποὺ ἀτυχήσαμε νὰ ζοῦμε.

Νὰ δῇτε ποὺ ἀντὶ νὰ ἀντιδράσουν στὴν ὕβρι οἱ Ἕλληνες ἀκαδημαϊκοί, θὰ ξεσηκωθοῦν οἱ …σκοπιανοὶ πιθηκοειδεῖς, ὑπερασπιζόμενοι τὸν «δικό τους» Ἀλέξανδρο.  

Βρέθηκαν, βλέπετε, ἑλληνόφωνοι νὰ τοὺς χαρίσουν ὄνομα καὶ ἱστορικὴ ὑπόστασι. 

«Πολλὰ καὶ ἀνόσια περὶ τὸ τῶν πολλῶν νόμισμα γέγονε.»  (Πλάτων, Πολιτεία)  (Πολλὰ καὶ ἀνόσια γιὰ τὸ νόμισμα ἔχουν γίνει…)