Προσευχόμαστε χωρὶς νὰ κρίνουμε,

 π. Εφραίμ Τριανταφυλλόπουλος : 

ΣΥΝΝΕΦΙΑΣΜΕΝΗ μιὰ μητέρα πῆρε τὸ μονάκριβο παιδάκι της ἀπὸ τὸ Παίδων, μὲ καρκίνο στὸ τελευταῖο στάδιο, νὰ τὸ πάει στὸ σπίτι νὰ "τελειώσει" γιὰ νὰ μὴν ταλαιπωρεῖται στὸ νοσοκομεῖο. Ἦταν τὸ δεύτερο παιδὶ ποὺ ἔχανε μὲ παρόμοιο τρόπο. Σκοτίστηκε ὁ νοῦς της. Χριστούγεννα πλησίαζαν. Ἀπελπίστηκε. Ξαφνικά, βλέπει μία πόρνη γυναῖκα ποὺ περπατοῦσε στὸ ἴδιο πεζοδρόμιο καί, τὴν πλησιάζει φωνάζοντάς της μέσα στὴν ἀπελπισία της: 

-Πάρε τὸ παιδί μου, τὸ χάνω, καὶ φώναξε τὴν Παναγιὰ νὰ μοῦ τὸ κάνει καλά. 

Τὰ ἔχασε ἡ ἄλλη γυναῖκα. 

-Ἐμένα λέτε; 

-Ναί, κάνε γρήγορα ὅτι σοῦ λέω!!! Παρακάλα τὴν Παναγιὰ νὰ κάνει καλὰ τὸ παιδί μου!!! Τώρα!!! Τώρα!!! 

-Ἐμένα θὰ ἀκούσει ἡ Παναγία;;; 

-Μὴ μιλᾶς καὶ κάνε ὅτι σοῦ λέω!! 

Φοβήθηκε ἡ πόρνη, ἄρχισε νὰ κλαίει καὶ παίρνοντας τὸ παιδὶ τὸ σήκωσε ψηλὰ καὶ εἶπε: 

-Κάνε καλὰ τὸ παιδὶ Παναγία μου, αὐτῆς τῆς δύστυχης μάνας! Γιὰ κείνην, ὄχι γιὰ μένα. Ξέρεις ἐσὺ ποιὰ εἶμαι ἐγώ...

Ἕνα ξαφνικὸ παρατεταμένο κλάμα τοῦ μισοπεθαμένου παιδιοῦ ἔδειχνε ὅτι ἡ ζωὴ μᾶλλον ἐπέστρεφε. Τὸ παίρνει ἡ μάνα τὸ παιδὶ, ξοπίσω καὶ ἡ κοινὴ γυναῖκα καὶ στὸ νοσοκομεῖο πάλι. Θεαματικὴ βελτίωση εἶπαν οἱ γιατροί, σπανιότατη στὰ ἰατρικὰ χρονικὰ γιὰ μιὰ τέτοια περίπτωση καρκίνου. Τὸ παιδὶ ἔγινε καλὰ καὶ ἔζησε. 

Τὸ γεγονὸς διηγήθηκε ἡ συγκλονισμένη πόρνη ἐνώπιον τοῦ Πνευματικοῦ... Ἄλλαξε ζωὴ μετὰ ἀπὸ μιὰ τέτοια ἐπέμβαση τοῦ Θεοῦ στὴ ζωή της.

Τὴν ἱστορία ἄκουσα μὲ πολὺ ἐλαφρὲς παραλλαγὲς ἀπὸ τρεῖς πνευματικοὺς ποὺ τώρα θὰ ἦταν πάνω ἀπὸ 90 ἐτῶν καὶ μόνον ὁ ἕνας τους ζεῖ. Εἶχε συγλονίσει τὴν τότε μεταπολεμικὴ Ἀθήνα τῆς δεκαετίας τοῦ 50.

Ἐμεῖς θὰ ποῦμε τοῦ Θεοῦ ποιανοῦ τὴν προσευχὴ θὰ ἀκούσει; Ποιοί νομίζουμε ὅτι εἴμαστε, ὅταν κάνουμε ὅτι τὸ ξέρουμε κιόλας;

Προσευχόμαστε χωρὶς νὰ κρίνουμε καὶ νὰ συγκρίνουμε. Διότι ὁ Χριστὸς εἶπε νὰ προσευχόμαστε καὶ ὄχι νὰ συγκρίνουμε. Μακάρι νὰ αἰσθανόμαστε ὅπως ἡ πόρνη γυναῖκα γιὰ τὸν ἑαυτό της τὴν ὥρα τῆς προσευχῆς μας καὶ νὰ μᾶς δίνει ὁ Θεὸς τὸ κλάμα της... Τέτοια προσευχὴ ἀνοίγει τοὺς οὐρανούς!