ΤΟ ΔΩΡΟ ΜΑΣ....

 ΤΟ ΔΩΡΟ ΜΑΣ....

Την νύχτα τα Χριστούγεννα μες στη Χριστοσπηλιά 

ο Άγιος Ιερώνυμος προσεύχονταν θερμά...

Στο θείο βρέφος σκέφτονταν τι δώρο νά προσφέρει 

καί ξάφνου άκουσε φωνή απ τ Ουρανού τά μέρη...

Τι θά μού δώσεις άνθρωπε σήμερα που γιορτάζω;

ελεημοσύνες πώς κρατάς στά χέρια σου κοιτάζω...

Οτι κι αν είχα Κύριε το έδωσα σέ Σένα, 

τίποτε δεν μ απόμεινε και ζω μόνος στά ξένα...

Δεν έχω τίποτα ο φτωχός μονάχα αυτό το ράσο, 

για τήν αγάπη σου κι αυτό δέχομαι να το χάσω...

Εχεις ακόμα γέροντα κάτι απ τήν ζωή σου, 

δος το μου σέ παρακαλώ νά σώσω τήν ψυχή σου...

Με κάνεις και ανησυχώ Χριστέ μου κι υποφέρω, 

πες μου ακόμα τι κρατώ κι αυτό νά στό προσφέρω...

Αποψε στό γιορτάσι μου θέλω νά σ ευλογήσω, 

τις αμαρτίες σου ζητώ για νά στίς συγχωρήσω...

Παραξενο το αίτημα που κάνει ο Θεός μας, 

ζητά τις αμαρτίες μας και τον παλιό εαυτό μας...

Ζητα από μάς νά δώσουμε τήν βρώμικη καρδιά μας, 

νά μάς γιατρέψει τίς πληγές κι όλα τά τραύματα μας

Να πλημμυρίσουμε τη γη μ ουράνιες ευωδίες 

και ν αντηχήσουν μέσα μας αγγέλων υμνωδίες...