"Eίμαι υπερήφανος που είμαι Έλλην!"

 ● ... Ο ΣΤΕΛΙΟΣ ΚΥΡΙΑΚΙΔΗΣ  ΠΟΥ  ΚΑΝΕΝΑ ΠΑΛΙΟΚΑΝΑΛΟ ΔΕΝ ΕΙΠΕ ΠΟΤΕ ΤΙΠΟΤΑ  ΗΤΑΝ Ο ΜΑΡΑΘΩΝΟΔΡΟΜΟΣ ΠΟΥ ΕΚΑΝΕ ΤΗΝ ΠΑΤΡΙΔΑ ΜΑΣ ΠΕΡΗΦΑΝΗ ΚΑΙ ΕΣΩΣΕ ΕΚΑΤΟΜΜΥΡΙΑ ΕΛΛΗΝΕΣ ΣΤΗΝ ΜΕΤΑΠΟΛΕΜΙΚΗ ΕΛΛΑΔΑ ΑΠΟ ΤΗΝ ΠΕΙΝΑ .... ΣΤΟ ΜΕΓΑΛΕΙΟ ΤΟΥ ΓΟΝΑΤΙΣΕ ΑΚΟΜΑ ΚΑΙ Ο ΤΟΤΕ ΠΡΟΕΔΡΟΣ ΤΗΣ ΑΜΕΡΙΚΗΣ ΛΕΓΟΝΤΑΣ ΤΟΥ : "ΓΙΑ ΕΜΕΝΑ ΔΕΝ ΘΕΛΩ ΤΙΠΟΤΑ , ΘΕΛΩ ΒΟΗΘΕΙΑ ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ " !!! ΠΡΑΓΜΑΤΙ Ο ΙΔΕΟΛΟΓΟΣ ΑΘΛΗΤΗΣ ΚΑΤΑΦΕΡΕ ΝΑ ΣΥΓΚΙΝΗΣΕΙ ΟΛΟ ΤΟΝ ΤΟΤΕ ΚΟΣΜΟ ΚΑΙ ΤΟ "ΠΑΚΕΤΟ ΚΥΡΙΑΚΙΔΗ " ΝΑ ΦΤΑΣΕΙ ΣΤΗΝ ΧΩΡΑ , 

ΜΙΑ ΤΕΡΑΣΤΡΙΑ ΑΝΘΡΩΠΙΣΤΙΚΗ ΒΟΗΘΕΙΑ ΣΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ ΠΟΥ ΕΙΧΕ ΠΕΡΑΣΕΙ ΕΝΑ Β' ΠΟΛΕΜΟ ΜΕ ΧΙΛΙΑΔΕΣ ΝΕΚΡΟΥΣ ΑΠΟ ΤΗΝ ΠΕΙΝΑ .  Ο ΑΘΛΗΤΗΣ ΠΟΥ ΟΙ ΓΙΑΤΡΟΙ ΤΟΤΕ ΤΟΥ ΑΠΑΓΟΡΕΥΑΝ ΝΑ ΤΡΕΞΕΙ ΚΑΘΩΣ ΛΟΓΩ ΤΗΣ ΠΕΙΝΑΣ ΠΟΥ ΕΙΧΕ ΖΗΣΕΙ ΚΑΤΑ ΤΗΝ ΚΑΤΟΧΗ ΚΙΝΔΥΝΕΥΕ ΝΑ ΠΕΘΑΝΕΙ ΚΑΤΑ ΤΗΝ ΔΙΑΔΡΟΜΗ ΚΑΤΑΦΕΡΕ ΤΟ ΑΠΙΣΤΕΥΤΟ , ΑΥΤΟΣ Ο ΑΝΘΡΩΠΟΣ ΠΟΥ ΡΙΣΚΑΡΕ ΤΗΝ ΖΩΗ ΤΟΥ ΚΑΙ ΕΚΑΝΕ ΤΟΣΑ ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ ΜΑΣ ΕΙΝΑΙ ΞΕΧΑΣΜΕΝΟΣ ΑΠΟ ΠΑΝΤΟΥ ....ΝΤΡΟΠΗ ΜΑΣ !!!

Το 1946 ο 36χρονος Στέλιος Κυριακίδης αποφάσισε να συμμετάσχει στον περίφημο πεντηκοστό Διεθνή Μαραθώνιο της Βοστώνης(42.195μ) μετά από τιμητική πρόσκληση των διοργανωτών.

Η σύζυγός του έσπευσε να τον αποθαρρύνει αφού λόγω της Κατοχής ήταν αδύναμος και υποσιτισμένος. Είχε πέντε χρόνια να αγωνιστεί. Ο ίδιος όμως είχε πάρει την απόφασή του...πουλώντας προσωπικά του αντικείμενα και μετά από πολλές και αγωνιώδεις προσπάθειες , ο Κυριακίδης κατάφερε τελικά να επιβιβαστεί σε αεροπλάνο για την Αμερική και στις 4.4. 1946 έφτασε στην Βοστώνη.  Οι γιατροί των αγώνων βλέποντάς τον αδύναμο εξέφρασαν τις αμφιβολίες τους και δίστασαν για το αν έπρεπε να του δώσουν άδεια να συμμετάσχει. Στην ουσία φοβόντουσαν για την ίδια του την ζωή.

Ο Στέλιος όμως δεν δεχόταν κουβέντα και δήλωνε αποφασιστικά: "¨Ήρθα για να τρέξω για επτά εκατομμύρια πεινασμένους Έλληνες και θα τρέξω!" Έτσι υπέγραψε υπεύθυνη δήλωση ότι παίρνει  ο ίδιος την ευθύνη για τον εαυτό του.

Στις 20 Απριλίου του 1946 δόθηκε η εκκίνηση του φημισμένου 50ου μαραθωνίου της Βοστώνης με μεγάλο φαβορί τον Αμερικανό Τζόνι Κέλι.

Ο Έλληνας μαραθωνοδρόμος έτρεξε με την γνωστή του τακτική(ξεκινούσε χαλαρά για να κρατά δυνάμεις και επιτάχυνε μετά το μέσο της διαδρομής).

Με την δύναμη της ψυχής του, κατάφερε να είναι μπροστά στα τελευταία χιλιόμετρα. Δεν του επιτρεπόταν να μη νικήσει...

΄Ενας ηλικιωμένος μετανάστης στην διαδρομή έτρεχε κοντά του και του έδινε κουράγιο φωνάζοντάς του:" Για την Ελλάδα  Στέλιο μου! Για τα παιδιά σου!!!"

Οι κουβέντες αυτές έδωσαν κουράγιο στον Στέλιο και μ'όλα τα σωματικά του αποθέματα κατάφερε να φτάσει στην νίκη, φωνάζοντας στον τερματισμό:

"FOR GREECE!!!" 

Ο χρόνος του 2.29.27 αποτέλεσε τον καλύτερο χρόνο στην Ευρώπη και για 22 χρόνια τον καλύτερο στην Ελλάδα.

Ο Κέλυ όταν ρωτήθηκε γιατί δεν κατάφερε να κερδίσει απάντησε: Πώς θα μπορούσα να κερδίσω ποτέ έναν τέτοιο αθλητή? Εγώ έτρεχα για τον ευατό μου κι'αυτός για μια ολόκληρη πατρίδα..!"

Η νίκη του προκάλεσε πάταγο! Οι Αμερικανοί έσπευσαν να του δώσουν χρήματα και να του προτείνουν να μείνει στις ΗΠΑ. Ο ίδιος όμως άφησε άφωνο ακόμη και τον πρόεδρο της Αμερικής Τρούμαν όταν τον ρώτησε τι θα ήθελε να του προσφέρει ως δώρο.

" Για μένα δεν θέλω τίποτα! Μόνο για την Ελλάδα βοήθεια!"

Έμεινε στην Αμερική και για ένα μήνα πάλεψε να μαζέψει βοήθεια για την πατρίδα...

Καθώς η νίκη του είχε συγκινήσει τους Αμερικάνους και τους ομογενείς, το ποσό που κατάφερε να συγκεντρώσει έφθασε τα 250.000 δολάρια (τεράστιο ποσό για την εποχή) ενώ η οικογένεια Λιβανού έστειλε έξι πλοία με είδη πρώτης ανάγκης στην δοκιμαζόμενη Ελλάδα.

Η βοήθεια αυτή ονομάστηκε" Πακέτο Κυριακίδη"

Στις 23 Μαίου 1946, ο Κυριακίδης επέστεψε στην Ελλάδα , όπου τον περίμεναν ένα εκατομμύριο Έλληνες για να τον υποδεχτούν με τιμές ήρωα ενώ για πρώτη φορά μετά την κατοχή, φωταγωγήθηκε η Ακρόπολη προς τιμή του!

Δακρυσμένος κατά την διάρκεια της επίσημης τελετής στους Στύλους το Ολυμπίου Διός δήλωνε:

"Eίμαι υπερήφανος που είμαι Έλλην!"

Πέθανε στις 10 Δεκεμβρίου του 1987 και τάφηκε στον Πύργο Κορινθίας.