Ο Εβραίος και ο Χριστιανός!

Η υπέροχη εικόνα του (19ου αι.) του Αγίου Μεγαλομάρτυρος Μηνά με σκηνές από τον βίο του, βρίσκεται στο Ναό της Παναγίας της Λιθιάς στην Καστοριά

Ένας Εβραίος είχε φίλο έναν Χριστιανό. Και όταν έφευγε για να πάει εμπόριο για αλλού, ότι χρήμα περίσσευμα είχε, πάντοτε τα έδινε σε αυτόν, με την εμπιστοσύνη, ότι ο Χριστιανός δεν κλέβει. Στην γυναίκα του δεν είχε εμπιστοσύνη να τα αφήσει και στα παιδιά του, στον Χριστιανό όμως τα άφηνε.

Αυτό είχε γίνει πολλές φορές.

Κάποια φορά, του άφησε 500 χρυσά νομίσματα. Πήγε στο ταξίδι του, επέστρεψε και πήγε να πάρει τα χρήματά του, όπως γινότανε πάντοτε. Και του λέει ο Χριστιανός:

~Δεν μου άφησες τίποτα !

~Δεν σου άφησα; Τί λες ;

~Δεν μου άφησες τίποτα !

Συζήτηση κ.λπ. αλλά ο Χριστιανός ανένδοτος:

~Δεν μου άφησες τίποτα !

Ο Εβραίος ήξερε, ότι οι Χριστιανοί φοβούνται τον όρκο και του λέει:

~Θα μου επιτρέψεις να πάμε μέχρι τον Άγιο Μηνά, να ορκιστείς εκεί, ότι δεν σου τα άφησα τα χρήματα και... χαλάλι σου.

~ Να πάμε...

Παίρνουν τα ζώα και πηγαίνουν στο εκκλησάκι του Αγίου Μηνά. Φτάνουν στο εκκλησάκι και ο κύριος Χριστιανός βάζει το χεράκι του στο Ευαγγέλιο επάνω, ότι δεν πήρε χρήματα. Αυτό δεν το περίμενε ο Εβραίος, γιατί πίστευε, ότι είναι αδύνατον να βάλει Χριστιανός το χέρι του στο Ευαγγέλιο και να ορκιστεί ψέματα. Και εντούτοις ο Χριστιανός ο δικός μας, έβαλε το χέρι του επάνω και ορκίστηκε ότι δεν τα πήρε...

Περίλυπος ο Εβραίος. Χάθηκε η υπόθεση! Το τελευταίο του ατού ήταν αυτό! Βγήκαν έξω, ανέβηκαν στα άλογά τους για να πάρουν τον δρόμο της επιστροφής. Το άλογο όμως του Χριστιανού αγρίεψε. Αφήνιασε και τον βρόντηξε κάτω! Δεν τον συνέτριψε, όμως με την πτώση του, έχασε το μαντήλι του, το δαχτυλίδι του και μια χρυσή σφραγίδα που είχε πάνω του. Χάθηκαν αυτά... Έψαξε πάνω του, δεν τα βρήκε, πάνε...

Ανεβήκανε εν πάση περιπτώσει και αμίλητοι προχώρησαν και έφτασαν στα μισά του δρόμου και καθίσανε να φάνε μαζί. Κουράγιο ο Χριστιανός, ε; Εκεί που τρώγανε, βλέπει ο Χριστιανός από εκεί, ότι έρχονταν καλπάζοντας, ο υπηρέτης του σπιτιού του. Και κρατούσε στο χέρι του, το πουγκί με τα 500 χρυσά νομίσματα του Εβραίου!

~ Πώς ήρθες ; Τί έγινε ; τον ρώτησε έκπληκτος ο Χριστιανός.

~ Μα δεν μας παραγγείλατε; Δεν στείλατε έναν καβαλάρη να με ειδοποιήσει... με το δαχτυλίδι σας, με τη σφραγίδας σας τη χρυσή και το μαντήλι σας αυτό, να φέρω το πουγκί του Εβραίου;

Κόκκαλο ο Χριστιανός ! Είχε πάει ο ίδιος ο Άγιος Μηνάς στο σπίτι του και του είπε !

~Στείλτα αυτά στον κύριό σου, διότι δεν πρόκειται να γυρίσει σώος πίσω...

Καταλαβαίνετε τώρα το τι έγινε !

Ξέρετε πόσοι τέτοιοι είμαστε ;

Αν αποκαλυφτούν αυτά που κάνουμε εμείς, θα τρίξει ο ουρανός! Απλώς τα σταχυολογώ αυτά για να σας πω, ότι έχουμε ευθύνη έναντι του Θεού και ας προσέξουμε μήπως είναι σκοτεινά τα έργα μας. Και αν είναι, να τα μετατρέψουμε να γίνουν φωτεινά...

† Ιεροκήρυκας Δημήτριος Παναγόπουλος (1916 +1982)