Εμφάνιση αναρτήσεων με ετικέτα Βιβλίο. Εμφάνιση όλων των αναρτήσεων
Εμφάνιση αναρτήσεων με ετικέτα Βιβλίο. Εμφάνιση όλων των αναρτήσεων

Η Μάχη της Κρήτης,

20/5/16


Από τον Συγγραφέα Μάρκο Πολιουδάκη,

Η Εθνική Αντίσταση κατά τη Γερμανό-Ιταλική Κατοχή ΣΤΗΝ Κρήτη,


Για την αντίσταση κατά των Γερμανών και Ιταλών στην Κρήτη έχουν γραφτεί πολλά ως τώρα, αλλ' αυτά έχουν περιορισμένη θεώρηση των γεγονότων. Κάποια από αυτά είναι επηρεασμένα από το πνεύμα της κατάστασης που επικράτησε μετά τον εμφύλιο και κάποια μάλιστα οικειοποιούνται ενέργειες, μάχες και σαμποτάζ που έκαμαν εναντίον των κατακτητών. Το βιβλίο τούτο στέκεται κριτικά σ' αυτά τα δημοσιεύματα και με αδιάσειστα στοιχεία αποκαλύπτει βήμα την αλήθεια για την Εθνική Αντίσταση σ' όλη την Κρήτη από την πρώτη μέρα της κατοχής της.


read more ►
0 σχόλια

Το λαπτοπ των Αρχαίων,

21/3/16

read more ►
0 σχόλια

Αυτά τα κορίτσια. Αόρατα κορίτσια,

   
Μανίνα Ζουμπουλάκη 11 Δεκεμβρίου 2015Εκτύπωση
Οι Εκδόσεις Παπαδόπουλος παρουσιάζουν το βιβλίο Αόρατα Κορίτσια της Μανίνας Ζουμπουλάκη. Για το βιβλίο θα μιλήσει ο δημοσιογράφος Μάνος Αντώναρος και η ηθοποιός Ρένια Λουιζίδου. Δραματοποιημένα αποσπάσματα του βιβλίου θα αναγνωσθούν από την ηθοποιό Γαλήνη Τσεβά. Θα τραγουδήσει η Κλεονίκη Δεμίρη. Στο πιάνο θα συνοδεύσει ο Δημήτρης Χρυσανθακόπουλος. Λίγα λόγια για το βιβλίο Τα κορίτσια διασχίζουν τις θάλασσες του χρόνου. Τα κορίτσια αγωνίζονται, ελπίζουν. Επιζούν χάρη σε συμπτώσεις, χάρη σε μικρά θαύματα, χάρη σ’ αυτούς που δεν τα βλέπουν. Παλεύουν να μην ξεχωρίσουν, να μη σκαλώσει πάνω τους κανένα βλέμμα. Κουρνιάζουν μέσα στο πλήθος και γίνονται μητέρες και γιαγιάδες άλλων κοριτσιών. Τα κορίτσια είναι αόρατα μέσα στα καραβάνια των ξεριζωμένων της Ιστορίας, είναι όμως ζωντανά στο μυθιστόρημα-ποταμό της Μανίνας Ζουμπουλάκη που διατρέχει τον χρόνο και οδηγεί από το μακρινό ’22 στο αόρατο αύριο. Κρυμμένες πίσω από αντρικές ταυτότητες, τρεις γενιές γυναικών αφηγούνται αριστοτεχνικά τις ιστορίες τους. Ο κόσμος του θεάματος, το θέατρο και η σόουμπιζνες είναι ο χώρος τους για περισσότερο από έναν αιώνα. Μαζί τους τρέχει η μεγάλη Ιστορία που δεν τελειώνει ποτέ... Λίγα λόγια για τη συγγραφέα: Η Μανίνα Ζουμπουλάκη γεννήθηκε το 1960, μεγάλωσε στην Καβάλα και γράφει από τα 10. Σπούδασε στην Αμερική Ιστορία της Τέχνης και Σωματική Αγωγή. Στα περιοδικά γράφει από την αρχή της δεκαετίας του '80 μέχρι και σήμερα χωρίς διακοπή. Έχει δουλέψει στον "Ταχυδρόμο" ('82-'89), στα "Πρόσωπα", στο "Κλικ", "Diva", "Μen" ('89-'93), "Nitro", "Down Town", "Elle", "Time out", "Elle", "PinkWoman", "Athens voice", "Look", και "Home" ως δημοσιογράφος. ‘Εχει μεταφράσει περί τα 30 βιβλία και άλλα τόσα "¶ρλεκιν". Δούλεψε στο ραδιόφωνο ως παραγωγός. Έχει γράψει πολλά βιβλία εκ των οποίων το "Πώς να γράψεις", το "Ευτυχία" και το ''Φερμουάρ'' από τις εκδόσεις Παπαδόπουλος. Σενάρια: "Ελεύθερη κατάδυση" (συν-σεναριογράφος µε σκηνοθέτη Γιώργο Πανουσόπουλο), "Ριζότο" (συν-σεναριογράφος µε σκηνοθέτη Όλγα Μαλέα). Σενάρια τηλεόρασης: "Φεύγα" (σειρά Mega), "Ξέχασέ µε" (σειρά Alpha, συν- σεναριογράφος με Βαγγέλη Νάση), "Απαγωγή" (τηλεταινία Mega). Είναι παντρεμένη και έχει τρία παιδιά.
Aναδημοσιευση από www.ianos.gr
read more ►
0 σχόλια

Βρες τον τρόπο, τίποτα δεν χάνεται.


Ερωτικό - Τάσος Λειβαδίτης, 


Απαγγέλει ο ίδιος ο ποιητής. Κιθάρα ο Δημήτρης Φάμπας.
 Ναι αγαπημένη μου. Πολύ πριν να σε συναντήσω, εγώ σε περίμενα. Πάντοτε σε περίμενα. Σαν ήμουνα παιδί και μ' έβλεπε λυπημένο η μητέρα μου, έσκυβε και με ρωτούσε: τι έχεις αγόρι μου; Δε μίλαγα. Μονάχα κοίταζα πίσω απ' τον ώμο της έναν κόσμο άδειο από σένα, και καθώς πηγαινόφερνα το παιδικό κοντύλι ήταν για να μάθω να σου γράφω τραγούδια. Όταν ακούμπαγα στο τζάμι της βροχής ήταν που αργούσες ακόμα. Όταν τη νύχτα κοίταζα τ' αστέρια ήταν γιατί μου λείπανε τα μάτια σου. Κι όταν χτύπαγε η πόρτα μου κι άνοιγα δεν ήτανε κανείς. Κάπου όμως μες στον κόσμο ήταν η καρδιά σου που χτυπούσε. Έτσι έζησα, πάντοτε. Κι όταν βρεθήκαμε για πρώτη φορά, θυμάσαι; Μου άπλωσες τα χέρια τόσο τρυφερά σα να με γνώριζες από χρόνια. Μα και βέβαια με γνώριζες. Γιατί πριν μπεις ακόμα στη ζωή μου, είχες πολύ ζήσει μέσα στα όνειρά μου, αγαπημένη μου... Αλήθεια εκείνη η άνοιξη, εκείνο το πρωινό, εκείνη η απλή κάμαρα της ευτυχίας, αυτό το σώμα σου που κράταγα πρώτη φορά γυμνό, αυτά τα δάκρυα που δε μπόρεσα στο τέλος να κρατήσω, πόσο σου πήγαιναν. Κι ύστερα ξαφνικά εκείνο το βράδυ... έβρεχε. Ανέβηκα τέσσερα-τέσσερα τα σκαλιά, κανείς στην κάμαρα. Έτρεμε στ' ανοιχτό παράθυρο η κουρτίνα. "Φεύγω, μη ζητήσεις να με βρεις", έγραφε. Η χτένα της ξεχασμένη πάνω στο τραπέζι ανάμεσα στις χυμένες πούδρες, σαν ένα μικρό παιδικό φέρετρο μέσα στη σκόνη. Πού είσαι λοιπόν; πες μου, πού είσαι; σ' αναζητάω σαν τον τυφλό που ψάχνει να βρει το πόμολο της πόρτας σ' ένα σπίτι που 'πιασε φωτιά. Τις νύχτες σηκώνομαι αλαφιασμένος, ντύνομαι και σε περιμένω. Δε θα χτυπούσες καν την πόρτα. Θα πέταγες με βιάση το παλτό σου στην καρέκλα. Η κάμαρα όλη θα λιποθυμούσε όπως θα 'λυνες ξαφνικά εκείνα τ' ασύγκριτα τυραννικά μαλλιά σου. Η παλιά ντουλάπα θα 'τρεχε και σαν μια ταπεινή υπηρέτρια θα σου 'βγαζε τα παπούτσια. Θα γελούσαν οι καθρέφτες, θα ξυπνούσαν οι γείτονες... Όλα έχουν μείνει όπως τα 'φησες θα σου 'λεγα. Κι η χτένα σου, να τη εκεί. Η μαύρη μεγάλη χτένα σου, σαν ένας έρημος κατασκότεινος δρόμος που τον περνάω κάθε νύχτα. Άσε με τώρα να κοιτάζω τα παράθυρά σου ξέροντας πως μέσα ένας άλλος σε παίρνει. Ένας άλλος βυθίζεται μες στη μεγάλη σου άνοιξη. Εγώ και ποδοπατημένη από χιλιάδες άντρες σ' αγαπώ. Άσε με εδώ στη γωνιά, δεν πειράζει ας χιονίζει. Αυτό το μικρό τετράγωνο φως που ρίχνει το παράθυρο σου πάνω στο χιόνι, εμένα είναι ο κόσμος μου. Δε θα σου πω τίποτα μόλις βγεις. Θα περπατάω δίπλα σου αμίλητος, κι αν αυτό σε πειράζει μπορώ να 'ρχομαι πίσω σου σα σκυλί. Κι όταν πεθάνω, το χώμα που θα με σκεπάσει δε θα 'ναι για μένα το σκληρό χώμα των νεκρών, μα η απαλή τρυφερή γη, που κάποτε πλαγιάσαμε γυμνοί πάνω της. Ποδοπάτησέ με να 'χω τουλάχιστον την ευτυχία να μ' αγγίζεις...


Aναδημοσιευση από www.youtube.com
read more ►
0 σχόλια

Η Βιογραφία του Χρήστου Νικολόπουλου Κυκλοφορεί,

 

 Η βιογραφία του Χρήστου Νικολόπουλου φέρει τον τίτλο «Η ζωή μου, τα τραγούδια μου». Το βιβλίο υπογράφει ο καταξιωμένος συγγραφέας, μουσικός παραγωγός, στιχουργός και διευθυντής του ogdoo.gr   Κώστας Μπαλαχούτης. Όπως χαρακτηριστικά αναφέρεται στο δελτίο τύπου: Η Βιογραφία ενός Ανεπανάληπτου συνθέτη, ενός βιρτουόζου του μπουζουκιού ενός πρωταγωνιστή αλλά και εργάτη της τέχνης του. Μνημειώδεις στιγμές του ελληνικού τραγουδιού, μνήμες, πρόσωπα, καταστάσεις, πολύτιμες πληροφορίες, μαγικές αλλά και πικρές στιγμές, γοητευτικά παραλειπόμενα. Οι σπουδαίοι συνοδοιπόροι και το κλίμα των εποχών που έλαμψαν μαζί του σε συνδυασμό με το σήμερα, όπου ο Νικολόπουλος συνεχίζει να μας χαρίζει στάγματα μέσα από το ανεξάντλητο οπλοστάσιο του. Όλα αυτά και άλλα μοναδικά μέσα από την ματιά ενός διακεκριμένου μουσικού ερευνητή, συγγραφέα και ξεχωριστού ανθρώπου του τραγουδιού.
Συνοδεύεται από συλλεκτικό cd με σπάνιες ανέκδοτες ηχογραφήσεις του Χρήστου Νικολόπουλου.
Ερμηνεύουν οι: Γιώργος Νταλάρας, Δημήτρης Μητροπάνος, Μανώλης Μητσιάς, Χάρις Αλεξίου, Κωνσταντίνα, Πασχάλης Τερζής, Λεωνίδας Βελής, Κώστας Μακεδόνας και ο ίδιος ο συνθέτης.
ΠΡΟΛΟΓΙΖΟΥΝ: ΛΕΥΤΕΡΗΣ ΠΑΠΑΔΟΠΟΥΛΟΣ, ΧΑΡΙΣ ΑΛΕΞΙΟΥ, ΓΙΩΡΓΟΣ ΝΤΑΛΑΡΑΣ
Αποσπάσματα προλόγων:
O Νικολόπουλος είναι γέννημα της μεγάλης σχολής του ρεμπέτικου. Προέρχεται απολύτως από τη φλέβα του Τσιτσάνη, του Καλδάρα, του Παπαϊωάννου, του Μητσάκη, του Χιώτη. Προσπάθησε και πέτυχε να ανανεώσει το είδος και να δημιουργήσει επιτυχίες που τραγουδήθηκαν και τραγουδιούνται ακόμη και σήμερα σε όλα τα πάλκα της Ελλάδας. Λευτέρης Παπαδόπουλος Τα τραγούδια του έχουν ευρηµατικές µελωδίες που χτυπάνε αµέσως στην καρδιά µας... Συνεργάστηκε µε τους µεγάλους στιχουργούς. Είναι πασίγνωστος σε κάθε γωνιά του πλανήτη, όπου υπάρχουν Έλληνες. Αυτό µόνο ο Μανώλης Χιώτης το είχε καταφέρει πριν από αυτόν. Χάρις Αλεξίου Οι δισκογραφικές εταιρείες θα έπρεπε να του στήσουν ανδριάντα… Ο Χρήστος είναι αναµφισβήτητα ο σπουδαιότερος λαϊκός συνθέτης της γενιάς του. Γιώργος Νταλάρας Το βιβλίο κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Αλκυών.  
Aναδημοσιευση από www.ogdoo.gr
read more ►
0 σχόλια